Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 18 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 stycznia 2025 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) 2024 r. w Kancelarii Notarialnej (...) zawarł Pan umowę sprzedaży mieszkania (repetytorium (...)). Mieszkanie to stało się Pana własnością (...) 2020 r. poprzez umowę o podział majątku wspólnego, dział spadku oraz zniesienie współwłasności (Kancelaria Notarialna (...) repetytorium (...)).

Nieruchomość była częścią masy spadkowej składającej się z kilku komponentów, których właścicielem stał się Pan w 25% na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego (...) Wydziału XIII Cywilnego o stwierdzeniu nabycia spadku z (...) 2019 r. (sygn. akt (...)).

Dziedziczenie było wynikiem śmierci osoby, która wraz z małżonkiem weszła w posiadanie tej nieruchomości w oparciu o umowę sprzedaży z (...) 2009 r. (Kancelaria Notarialna (...) w (...) Repetytorium (...)).

Śmierć spadkodawcy nastąpiła (...) 2018 r.

Wniósł Pan wszystkie wymagane przez Urząd Skarbowy opłaty związane z podatkiem od spadków i darowizn oraz zniesieniem współwłasności.

Postanowił Pan sprzedać wyodrębnioną z masy spadkowej nieruchomość w celu finansowania budowy domu bądź zakupu nowego lokalu w większym stopniu spełniającego Pana oczekiwana. Jednak zamiary te będą prawdopodobnie musiały ulec zmianie ze względu na pojawiającą się szansę realizacji projektu związanego ze sprawami zawodowymi. Nie może Pan pozwolić sobie obecnie na podjęcie pochopnej decyzji dotyczącej na przykład lokalizacji czy wielkości domu bądź mieszkania. Stan niepewności w tym zakresie może trwać lata.

Uzupełnienie wniosku

Opis masy spadkowej i jej podziału

1)Składowe, podział, proporcje:

a)Masa spadkowa składała się z czterech nieruchomości.

b)Wyodrębniona została nieruchomość mieszkalna o łącznej pow. 34,80 m² – była to kawalerka z przynależną piwnicą.

c)W skład masy spadkowej wchodziły cztery nieruchomości mieszkalne: trzy kawalerki oraz mieszkanie dwupokojowe (mieszkania o pow. 34,80 m², 23,40 m², 40,90 m² stanowiące odrębną własność oraz mieszkanie o pow. 30 m² na prawach mieszkania spółdzielczego własnościowego).

d)Pan został w 1/4 współwłaścicielem wymienionych nieruchomości, udział 3/4 we współwłasności należał do wdowca po zmarłej osobie.

2)Opis sposobu dziedziczenia:

a)Dziedziczenie nastąpiło wskutek śmierci Pana ciotki, siostry Pana zmarłej wcześniej matki;

b)Przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego Pana ciotki oraz jej małżonka (...) 2009 r.

c)Dziedziczenie było ustawowe, potwierdzone postanowieniem sądu o nabyciu spadku.

3)Przedmiotem umowy o podział majątku wspólnego, dział spadku oraz zniesienie współwłasności były wyłącznie wymienione powyżej nieruchomości mieszkalne.

4)Umowa została zawarta pomiędzy Panem oraz wdowcem po zmarłej.

5)Pan wszedł w wyłączne posiadanie nieruchomości mieszkalnej o pow. 34,80 m², pozostałe składowe masy spadkowej przypadły w udziale wdowcowi po zmarłej.

6)Dział spadku był ekwiwalentny.

7)Działowi nie towarzyszyły spłaty i dopłaty.

8)Wartość nieruchomości wyodrębnionej umową mieści się w wartości udziałów w masie spadkowej nabytych przez Pana w drodze spadku.

9)Nie wystąpiło u Pana przysporzenie majątkowe w wyniku zawarcia umowy.

10) Sprzedaż mieszkania nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

11) Nie wie Pan czy środki ze sprzedaży przeznaczy na budowę domu.

12) Nie wie Pan czy środki ze sprzedaży przeznaczy na zakup mieszkania.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku z powyższym jest Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku od osób fizycznych na podstawie wymienionego art. 10 ust. 1 pkt 8a?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Uważa Pan, że w opisanej sytuacji powinien zostać zastosowany przepis art. 10 ust. 5 ustawy zwalniający Pana z obowiązku odprowadzenia podatku od osób fizycznych, w związku z terminem nabycia nieruchomości przez spadkodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c omawianej ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c) prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cytowanej ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec tego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Stosownie do art. 10 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast stosownie do treści art. 10 ust. 7 cytowanej ustawy:

Nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”. W orzecznictwie sądów administracyjnych od lat konsekwentnie prezentowane jest stanowisko, zgodnie z którym pod pojęciem „nabycie w drodze spadku”, użytym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć nabycie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego (np. wyroki NSA z 19 czerwca 2015 r. sygn. akt II FSK 625/13 oraz z 29 listopada 2015 r. sygn. akt II FSK 3281/15).

Wobec tego, pojęcie „nabycie w drodze spadku” użyte w art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zarówno nabycie nieruchomości w drodze dziedziczenia ustawowego i testamentowego, jak i nabycie na podstawie rozporządzenia testamentowego w drodze zapisu zwykłego.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Z kolei, art. 924 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

Stosownie do art. 925 powołanej ustawy Kodeks cywilny:

Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Zgodnie z art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Art. 1037 § 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że:

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Natomiast z art. 195 tego Kodeksu wynika, że:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W świetle art. 196 § 1 i § 2:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Zatem, z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału.

Na mocy art. 206 omawianej ustawy:

Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Na mocy art. 210 § 1 ww. Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Art. 212 § 1 i § 3 Kodeksu cywilnego stanowią, że:

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

Jeżeli ustalone zostały dopłaty lub spłaty, sąd oznaczy termin i sposób ich uiszczenia, wysokość i termin uiszczenia odsetek, a w razie potrzeby także sposób ich zabezpieczenia. W razie rozłożenia dopłat i spłat na raty terminy ich uiszczenia nie mogą łącznie przekraczać lat dziesięciu. W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie sąd na wniosek dłużnika może odroczyć termin zapłaty rat już wymagalnych.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom

W rezultacie, w wyniku działu spadku dochodzi między spadkobiercami, do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość/udział w nieruchomości, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którą nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

·podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

·wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości, należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz podział został dokonany bez spłat i dopłat.

Z opisu zdarzenia wynika:

·(...) 2024 r. sprzedał Pan mieszkanie, które nabył Pan w wyniku umowy o podział majątku wspólnego, działu spadku oraz zniesienia współwłasności.

·Dziedziczenie nastąpiło wskutek śmierci Pana ciotki.

·Nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego Pana ciotki oraz jej małżonka (...) 2009 r.

·Dziedziczenie było ustawowe, potwierdzone postanowieniem sądu o nabyciu spadku.

·Przedmiotem umowy o podział majątku wspólnego, dział spadku oraz zniesienie współwłasności były wyłącznie opisane we wniosku lokale mieszkalne.

·W skład masy spadkowej wchodziły cztery lokale mieszkalne: trzy kawalerki oraz mieszkanie dwupokojowe (mieszkania o pow. 34,80 m², 23,40 m², 40,90 m² stanowiące odrębną własność oraz mieszkanie o pow. 30 m² na prawach mieszkania spółdzielczego własnościowego).

·Pan został w 1/4 współwłaścicielem wymienionych lokali mieszkalnych, udział 3/4 we współwłasności należał do męża Pana ciotki.

·Umowa o podział majątku wspólnego, dział spadku oraz zniesienie współwłasności została zawarta pomiędzy Panem oraz mężem Pana zmarłej ciotki.

·W wyniku działu spadku oraz zniesienia współwłasności wszedł Pan w wyłączne posiadanie lokalu mieszkalnego o pow. 34,80 m², pozostałe składowe masy spadkowej przypadły w udziale mężowi Pana zmarłej ciotki.

·Dział spadku był ekwiwalentny. Działowi nie towarzyszyły spłaty i dopłaty.

·Wartość nieruchomości wyodrębnionej umową mieści się w wartości udziałów w masie spadkowej nabytych przez Pana w drodze spadku. Nie wystąpiło u Pana przysporzenie majątkowe w wyniku zawarcia umowy.

·Sprzedaż mieszkania nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Z treści cytowanego uprzednio art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku, wliczany jest nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego jej zbycia przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodu (nie podlega opodatkowaniu).

Natomiast z treści powołanego art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość/udział w nieruchomości, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Jeżeli wartość nieruchomości/udziału w nieruchomości po dokonanym dziale spadku nie przekracza wartości udziału jaki pierwotnie przysługiwał podatnikowi, to nie można mówić o nowym nabyciu.

Zatem sprzedaż przez Pana w 2024 r., lokalu mieszkalnego, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż ta nastąpiła bowiem po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego lokalu mieszkalnego.

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę nabycia lokalu mieszkalnego dla potrzeb obliczania tego terminu przyjąć należy datę nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę, tj. Pana ciotkę oraz jej męża. Zatem, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy niewątpliwie upłynął, co oznacza, że nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.