Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

– w części dotyczącej wydatków poniesionych w 2024 r. – prawidłowe,

– w pozostałej części – nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 16 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 lutego 2025 r. (wpływ 18 lutego 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W latach 2021-2023 przy Okręgowej Izbie Adwokackiej (…) odbywał Pan aplikację adwokacką, której ukończenie stanowiło warunek do przystąpienia do egzaminu adwokackiego. W kwietniu 2024 r. (…) przystąpił Pan do egzaminu zawodowego (adwokackiego), który złożył Pan z wynikiem pozytywnym.

Pozwoliło Panu to złożyć wniosek o wpis na listę adwokatów. Ów wpis uzyskał Pan, w dniu (…) 2024 r. złożył Pan uroczyste ślubowanie. Po tych czynnościach formalnie uzyskał Pan tytuł zawodowy adwokata i możliwość wykonywania zawodu adwokata w formie kancelarii adwokackiej. Od września 2024 roku rozpoczął Pan wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej. W ramach działalności wybrał Pan opodatkowanie na zasadach ogólnych. Niemniej jednak, przed rozpoczęciem działalności poniósł Pan wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata, a to:

1)opłata za egzamin wstępny na aplikację adwokacką na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w kwocie (...) zł,

2)opłaty roczne za pierwszy, drugi i trzeci rok aplikacji adwokackiej, odpowiednio (...) zł za każdy rok aplikacji, tj. (...) zł łącznie,

3)obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki w kwocie (...) zł miesięcznie, tj. (...) zł za trzy lata aplikacji,

4)opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w kwocie (...) zł.

Wskazuje Pan, że ww. wydatki wynikały z:

Ad 1) art. 75c ustawa z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1184 ze zm.), dalej jako „p.o.a.”, w zw. z Ogłoszeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 czerwca 2020 r. ((...));

Ad 2) art. 76b p.o.a. w zw. z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie wysokości opłaty rocznej za aplikację adwokacką (Dz. U. poz. 2277);

Ad 3) § 30 ust. 4 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej;

Ad 4) art. 78b p.o.a. w zw. z ogłoszeniem Ministra Sprawiedliwości o egzaminie adwokackim w 2024 r. ((...)).

Uzupełnienie

Wydatki, o których mowa w opisie sprawy:

• w pkt 1, poniósł Pan w 2020 r.,
• w pkt 2, poniósł Pan w latach 2021-2023,
• w pkt 3, poniósł Pan w latach 2021-2024,
• w pkt 4, poniósł Pan w 2024 r.

Pytania

Czy poniesione wydatki, tj. opłata za egzamin wstępny na aplikację adwokacką na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości, opłaty roczne za pierwszy, drugi i trzeci rok aplikacji adwokackiej, obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki, opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości, mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, której otwarcie jest planowane, a która będzie prowadzona w formie jednoosobowej działalności gospodarczej (indywidualnej kancelarii adwokackiej)? W razie pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, uprzejmie prosi Pan o wskazanie, czy powinien Pan zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodu w dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), dalej jako u.p.d., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.

Zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1)pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

2)nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.,

3)być właściwie udokumentowany.

W świetle powyższego, wskazać można, że stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego przez Pana, wskazać należy, że przed podjęciem działalności w formie kancelarii adwokackiej konieczne jest poniesienie kosztów, które są z uzyskaniem formalnej możliwości wykonywania zawodu adwokata. Rzecz bowiem w tym, że pierwszym etapem jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką – opłata od egzaminu stanowi dochód budżetu państwa, a uiszczana jest na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości w tym zakresie będącym statio fisci budżetu państwa (arg. ex art. 75d ust. 1 p.o.a.). Po uzyskaniu wpisu na listę aplikantów adwokackich aplikant adwokacki zobowiązany jest do wzięcia udziału w obowiązkowym szkoleniu organizowanym przez daną izbę adwokacką (w Pana przypadku: Izba Adwokacka (…)). Owo szkolenie jest odpłatne, a obowiązek ponoszenia tegoż wydatku spoczywa na aplikancie adwokackim (arg. ex art. 76b p.o.a.). Aplikanta adwokackiego obciąża także obowiązek uiszczania składki korporacyjnej wynikający z wewnętrznych aktów normatywnych adwokatury. Uiszczanie przedmiotowej składki jest warunkiem utrzymywania się na liście aplikantów adwokackich (skreślenie z listy aplikantów adwokackich oznacza wykluczenie z możliwości odbywania aplikacji adwokackiej, a w dalszym polu wykluczenie ze ścieżki zawodowej adwokata). Po ukończeniu aplikacji adwokackiej warunkiem koniecznym do uzyskania tytułu zawodowego adwokata jest złożenie – z wynikiem pozytywnym – egzaminu adwokackiego. Egzamin adwokacki jest odpłatny, a obowiązek poniesienia tegoż wydatku spoczywa na przystępującym do niego, zaś dochód z tego egzaminu jest dochodem budżetu państwa (arg. ex art. 78b p.o.a.).

W świetle powyższego wskazać należy, że wykonywanie zawodu adwokata jest możliwe tylko w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w formie indywidualnej albo spółki). Ustawowo jest wyłączona możliwość wykonywania tegoż zawodu w ramach umowy o pracę regulowanej przez właściwe przepisy Kodeksu pracy (arg. ex art. 4a w zw. z art. 4b ust. 1 pkt 1 p.o.a.). W trakcie trwania aplikacji adwokackiej aplikanci adwokaccy mogą wykonywać pracę na rzecz swoich pracodawców – najczęściej patronów, tj. osób, pod których kierownictwem odbywają aplikację adwokacką – w ramach zawartej umowy o pracę bądź innej umowy cywilnoprawnej, ewentualnie prowadząc swoją własną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonując usługi na rzecz innych podmiotów gospodarczych. Niezależnie jednak od formy wykonywania zawodu aplikanta adwokackiego – jeśli uznać, że „aplikant adwokacki” stanowi odrębny zawód – wydatki opisane na wstępie spoczywają na danym aplikancie adwokackim. Istotne jednak jest to, że powyższe kroki – immanentnie powiązane z opisanymi wyżej wydatkami – są konieczne do uzyskania tytuły zawodowego adwokata, a co za tym idzie wykonywania działalności prawniczej w ramach kancelarii adwokackiej. Innymi słowy, tak egzaminy, jak i opłaty związane ze szkoleniem w trakcie trwania aplikacji adwokackiej oraz uiszczaniem składki członkowskiej nie są fakultatywne, a są one obligatoryjne, a ich uiszczenie jest warunkiem sine qua non prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, nie można uznać, że szkolenie aplikantów adwokackich ma charakter osobisty, który może być przydatny podczas wykonywania działalności gospodarczej (jak np. nauka języka obcego w ramach kursu językowego czy też studiów podyplomowych), wszak przejście tego szkolenia jest niezbędne do przystąpienia do egzaminu adwokackiego po ukończonej aplikacji adwokackiej. Posługując się zatem testem warunku sine qua non – również akceptowanym i akceptowalnym na gruncie nauk ekonomicznych – jeśli przyjąć, że skutkiem jest uzyskanie tytułu zawodowego adwokata i prowadzenie działalności gospodarczej (kancelarii adwokackiej), to przyczynami (warunkami) koniecznymi do ziszczenia się tego skutku będą – immanentnie powiązane z uiszczaniem kosztów – etapy egzaminów wstępnych, szkolenia aplikanckiego oraz egzaminu zawodowego. Wytrącenie któregokolwiek z powyższych spowoduje niemożność ziszczenia się skutku.

W kontekście powyższego wskazać należy, że w orzecznictwie organów administracji wskazuje się, że w sytuacji, w której aplikant adwokacki prowadzi swoją własną działalność gospodarczą w trakcie trwania aplikacji, to może on zaliczać przedmiotowe wydatki w katalog kosztów (por. Pismo z dnia 28.05.2019 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL3-3.4011.159.2019.1.MW, Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z aplikacją radcowską, http://sip.mf.gov.pl). Trafnie wskazuje się tam, że „wydatki tytułem odbywania aplikacji (…) (w tym m.in. opłaty za aplikację oraz składki korporacyjne) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (…) pod warunkiem należytego ich udokumentowania”.

Nie można utracić z pola widzenia słusznego poglądu wyrażonego w doktrynie, że „[o]płaty związane z odbywaniem aplikacji adwokackiej [...] są kosztami uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zorganizowanej w formie kancelarii adwokackiej. Bez znaczenia pozostaje w tym wypadku fakt, że zostały one poniesione jeszcze przed formalną rejestracją działalności gospodarczej, jak i przed uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata. Cel podejmowania określonych działań przez podatnika jest w tym wypadku na tyle sprecyzowany, że nie można mnożyć wątpliwości co do sposobu wykorzystania wiedzy uzyskanej w trakcie aplikacji do prowadzenia działalności gospodarczej. Również na tej podstawie wydatków poniesionych na szkolenie aplikantów nie można traktować jako poniesionych na cele osobiste, gdyż są one nierozerwalnie związane ze sferą zawodową danej osoby” (zob. R. Kubacki, Poniesione przez aplikantów wydatki jako koszty uzyskania przychodów. Glosa do wyroku WSA z dnia 7 marca 2013 r., III SA/Wa 2577/12, Palestra 2014, nr 5-6, s. 173-179).

Pogląd ten zyskał akceptację w orzecznictwie organów administracji publicznej, gdzie wskazuje się, że „[j]ako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, należy uznać wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej” (zob. Pismo z dnia 28.05.2019 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL3-3.4011.159.2019.1.MW, Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z aplikacją radcowską, http://sip.mf.gov.pl).

Trafnie wskazuje się w orzecznictwie, że „[w]szelkie wydatki poniesione w celu uzyskania uprawnień zawodowych adwokata muszą być uznane za koszty uzyskania przychodu działalności gospodarczej adwokata wykonywanej w ramach jego kancelarii. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby w ogóle założenie działalności w formie kancelarii adwokackiej świadczenia w jej ramach usług prawnych” (zob. wyrok WSA w Gdańsku z 10.07.2013 r., I SA/Gd 626/13, LEX nr 1343138; podobnie Wyrok WSA w Poznaniu z 31.05.2012 r., I SA/Po 301/12, LEX nr 1211356; Wyrok WSA w Gliwicach z 29.03.2004 r., I SA/Ka 557/03, LEX nr 2223309; Wyrok WSA w Gdańsku z 15.01.2014 r., I SA/Gd 1448/13, LEX nr 1429952; Wyrok WSA w Łodzi z 4.04.2013 r., I SA/Łd 122/13, LEX nr 1303788; Pismo z dnia 14.07.2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0115-KDIT3.4011.424.2021.1.AD, Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej oraz ze składkami członkowskimi, http://sip.mf.gov.pl). W kontekście powyższych rozważań powiedzieć bowiem można w sposób następujący: gdyby ów aplikant tych kosztów nie poniósł, to by nie uzyskał odpowiedniego wykształcenia i uprawnień pozwalających mu prowadzić działalność gospodarczą.

Zatem poniesione przez niego koszty przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej można ex post zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu, albowiem bez ich nieponiesienia nie byłoby możliwe uzyskanie jakiegokolwiek w tym zakresie przychodu. Innymi słowy, tylko ex post stwierdzić można, czy ów wydatek faktycznie koszt może stanowić – jeśli chodzi o aplikanta (czy to adwokackiego czy radcowskiego) w sytuacji, w której w trakcie aplikacji nie prowadził on działalności gospodarczej. Ziściły się bowiem przyszłe i niepewne stany faktyczne, które ostatecznie pozwalają na zaliczenie wydatków poczynionych w trakcie trwania szkolenia aplikanckiego do kosztów uzyskania przychodu w ramach działalności gospodarczej.

W świetle powyższego wskazać należy, że odpowiedź na zadane pytania powinna być pozytywna, wszak stanowisko prezentowane przez pytającego jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest:

– w części dotyczącej wydatków poniesionych w 2024 r. – prawidłowe,

– w pozostałej części – nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Powołany przepis wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie.

Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów, stanowi bowiem niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętych przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Podkreślam przy tym, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodów trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów podatnika.

Ponadto dodaję, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy – poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 omawianej ustawy podatkowej, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w latach 2021-2023 odbywał Pan aplikację adwokacką, której ukończenie stanowiło warunek do przystąpienia do egzaminu adwokackiego. W kwietniu 2024 r, przystąpił Pan do egzaminu zawodowego (adwokackiego), który złożył Pan z wynikiem pozytywnym. Pozwoliło Panu to złożyć wniosek o wpis na listę adwokatów. Ów wpis Pan uzyskał, a (…) 2024 r. złożył Pan uroczyste ślubowanie. Po tych czynnościach formalnie uzyskał Pan tytuł zawodowy adwokata i możliwość wykonywania zawodu adwokata w formie kancelarii adwokackiej. Od września 2024 roku rozpoczął Pan wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej. Poniósł Pan wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem uprawnień zawodowych adwokata, tj.: opłatę za egzamin wstępny na aplikację adwokacką na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości (w 2020 r.), opłaty roczne za pierwszy, drugi i trzeci rok aplikacji adwokackiej (w latach 2021-2023), obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki (w latach 2021-2024) oraz opłatę za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości (w 2024 r.).

Wymienione wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazałem, dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Istotnym warunkiem zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie źródła przychodów, do którego dany wydatek można przyporządkować.

Odnosząc się zatem do cytowanego uprzednio art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz opisu zdarzenia, stwierdzam, że wydatki, które poniósł Pan przed rokiem podatkowym, w którym zaistniało źródło przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, nie może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast wydatki poniesione przez Pana w roku podatkowym, w którym istniało już to źródło przychodów, tj. w 2024 r., może zaliczyć Pan do kosztów uzyskania przychodów – pod warunkiem prawidłowego ich udokumentowania.

Podsumowanie: poniesione przez Pana wydatki, tj. opłata za egzamin wstępny na aplikację adwokacką na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości, opłaty roczne za pierwszy, drugi i trzeci rok aplikacji adwokackiej oraz obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki (poniesione w latach 2021-2023) nie mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej (kancelarii adwokackiej), którą Pan rozpoczął we wrześniu 2024 r.

Natomiast wydatki poniesione przez Pana w roku rozpoczęcia tej działalności gospodarczej (czyli w 2024 r.), tj. obowiązkowe składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie adwokackim jako aplikant adwokacki oraz opłata za egzamin adwokacki na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości, mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w dacie jej rozpoczęcia.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Pana wyroków, wskazuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.