Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 13 lutego 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka” lub „Zleceniodawca”) prowadzi w Polsce działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży produktów kosmetycznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje rożnego rodzaju aktywności marketingowe w celu zwiększenia sprzedaży oferowanych produktów. Chcąc pozyskać nowych klientów, Spółka reklamuje swoje produkty za pomocą środków masowego przekazu, wykorzystując do tego specjalnie zainscenizowane zdjęcia i materiały video przedstawiające użytkowników ww. produktów.

W dniu 10 października 2024 r. Spółka zawarła umowę zatytułowaną „Umowa o pozowanie”. Na mocy tej umowy druga strona umowy (dalej: Uczestnik sesji) zobowiązała się do udziału w sesji fotograficznej w dniu, miejscu oraz w godzinie określonej w umowie przez Spółkę. Zgodnie z zawartą umową, Uczestnik sesji zobowiązał się dołożyć podczas sesji wszelkiej staranności, aby jak najkorzystniej i zgodnie z zamiarem przedstawicieli Spółki zaprezentować jej produkty. Uczestnik sesji zobowiązał się do stosowania się do poleceń, wskazówek oraz sugestii wydawanych jej przez osoby obsługujące sesję fotograficzną.

Ponadto zgodnie z zawartą umową, Uczestnik sesji wyraził zgodę na wykorzystywanie oraz rozpowszechnianie wizerunku utrwalonego podczas ww. sesji.

Uczestnik sesji nie jest pracownikiem Wnioskodawcy oraz jest osobą poniżej 26 roku życia.

Strony ustaliły jedną stawkę wynagrodzenia za wszystkie usługi przewidziane w umowie.

Z uwagi na konieczność prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego powstała potrzeba zapytania o poprawną kwalifikację przychodu otrzymanego z ww. umowy, co jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Uczestnik sesji ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uczestnik sesji nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług reklamowych z wykorzystaniem prawa do własnego wizerunku. Uczestnik sesji nie złożył oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 2, iż świadczone przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.

Uczestnik sesji, pozując nie tworzy utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i nie będzie w związku tym twórcą w rozumieniu tej ustawy.

Umowa została zawarta na czas określony, tj. na jeden dzień, w którym odbywa się sesja fotograficzna.

Według wiedzy Wnioskodawcy Zleceniobiorca nie osiągnął z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT, przychodów w wysokości przekraczającej kwotę 85 528 złotych.

Dodatkowo rozwijając stan faktyczny Wnioskodawca wskazuje, że udział w sesji polegać będzie na wykonywaniu poleceń, wskazówek oraz sugestii wydawanych przez osoby obsługujące sesję fotograficzną, które będą polegały np. na zajęciu odpowiedniej pozy, chwyceniu wskazanego przedmiotu, zastosowania zasugerowanej mimiki, czy też odpowiedniego eksponowania wskazanych przedmiotów.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Wnioskodawca – jako płatnik podatku dochodowego – powinien zakwalifikować przychody uzyskane przez Uczestnika sesji z umowy o pozowanie do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji powinien zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT, czy też przychody takie powinny zostać zakwalifikowane przez płatnika jako przychody ze zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 osobom określonym w art. 3 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT, zwalnia się z podatku przychody z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 złotych.

Wnioskodawca uważa, że przychód uzyskany z udziału w zorganizowanej sesji fotograficznej, podczas której uczestnicy zobowiązują się do stosowania się do poleceń wydawanych im przez osoby obsługujące sesję fotograficzną należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ,,ustawa o PIT”).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów, który podlega opodatkowaniu jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

Powyższy termin nie został przez ustawodawcę zdefiniowany. Oznacza to, że pojęcie „działalności wykonywanej osobiście” musi być każdorazowo odnoszone do konkretnych przychodów, uzyskiwanych przez podatnika w danych okolicznościach.

Jak stanowi art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przy chodów, o których mowa w pkt 9.

Zdaniem Wnioskodawcy zaistniały stan faktyczny mieści się w dyspozycji art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT. Umowa na pozowanie zawiera wprawdzie regulacje odnoszące się do przekazania prawa do wykorzystania i rozpowszechniania wizerunku, jednakże jest to tylko jeden z aspektów przedmiotowej umowy, który nie jest aspektem zasadniczym. Rdzeniem umowy jest bowiem udział w sesji fotograficznej i zobowiązania z tym związane.

W związku z powyższym, umowa, która rodzi obowiązek podatkowy, powinna być zdaniem Wnioskodawcy postrzegana jako umowa zlecenie.

O powyższym świadczy to, iż Uczestnik sesji zobowiązany był do świadczeń realizowanych osobiście w postaci wykonania szeregu czynności faktycznych. Miał stawić się w wyznaczonym miejscu oraz godzinie, a także stosować się do wskazówek i zaleceń osób, które obsługują sesję fotograficzną. Uczestnik zgodnie z udzielonymi wskazówkami miał zająć odpowiednią pozę, chwycić wskazany przedmiot, zastosować zasugerowaną mimikę, czy też miał odpowiednio eksponować wskazane przedmioty.

Zatem z punktu widzenia tej umowy kluczowe było uczestnictwo w sesji (i czynności faktyczne z tym związane), które doprowadziło do wykonania przez osoby obsługujące sesję zdjęć. Udzielenie zgody na wykorzystanie prawa do wizerunku było jedynie następstwem czynności wykonywanych osobiście w postaci uczestnictwa w sesji. Zatem udzielenie tej zgody miało charakter następczy, poboczny oraz wtórny. Dodatkowo uczestnik sesji pozując do zdjęć nie stworzył żadnego utworu w rozumieniu prawa autorskiego - wykonał jedynie czynności według wskazówek udzielanych podczas sesji. Z tego też względu przychód z umowy nie będzie traktowany jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o PIT.

Dodatkowo, należy mieć na uwadze, że tytuł zawartej umowy to „umowa na pozowanie”, co bezpośrednio odnosi się do dokonywanych przez drugą stronę czynności. Zdaniem Wnioskodawcy, takie określenie umowy w połączeniu z obowiązkiem wykonywania czynności w określonym czasie i miejscu, w sposób oczywisty świadczy o umowie w ramach działalności wykonywanej osobiście o charakterze zlecenia.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy przychody uzyskane z ww. umowy należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro Uczestnik sesji jest osobą poniżej 26 roku życia, która z tytułu przychodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty w wysokości 85 528 złotych, to przychód taki będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zatem od takiego przychodu Wnioskodawca nie będzie pobierał zaliczki na podatek dochodowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Opis Państwa sprawy

Zawarli Państwo umowę zatytułowaną „Umowa o pozowanie”. Na mocy tej umowy druga strona umowy (dalej: Uczestnik sesji) zobowiązała się do udziału w sesji fotograficznej w dniu, miejscu oraz w godzinie określonej w umowie przez Państwa. Zgodnie z zawartą umową, Uczestnik sesji zobowiązał się dołożyć podczas sesji wszelkiej staranności, aby jak najkorzystniej i zgodnie z zamiarem przedstawicieli Spółki zaprezentować jej produkty. Uczestnik sesji zobowiązał się do stosowania się do poleceń, wskazówek oraz sugestii wydawanych jej przez osoby obsługujące sesję fotograficzną.

Ponadto zgodnie z zawartą umową, Uczestnik sesji wyraził zgodę na wykorzystywanie oraz rozpowszechnianie wizerunku utrwalonego podczas ww. sesji. Uczestnik sesji nie jest Państwa pracownikiem i jest osobą poniżej 26 roku życia. Uczestnik sesji nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług reklamowych z wykorzystaniem prawa do wizerunku. Pozując nie tworzy utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i nie będzie w związku tym twórcą w rozumieniu tej ustawy.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy jako płatnik podatku dochodowego powinni Państwo zakwalifikować przychody uzyskane przez Uczestnika sesji z umowy o pozowanie do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, a w konsekwencji powinni Państwo zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też przychody takie powinny zostać zakwalifikowane przez płatnika jako przychody ze zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił:

-działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);

-kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7).

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. – stosownie do art. 13 pkt 2 analizowanej ustawy:

oraz stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a) tej ustawy:

Z kolei, w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności:

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

„Utwór” i „twórca” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych we wskazanej regulacji, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności, w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przedmiotem prawa autorskiego jest zatem utwór. Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Wytwór niematerialny, aby uzyskać kwalifikację „utworu” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ww. ustawy, powinien wykazać następujące cechy:

1)stanowić rezultat pracy człowieka – twórcy,

2)stanowić przejaw działalności twórczej, a więc uzewnętrzniony rezultat działania twórcy o charakterze kreacyjnym,

3)mieć indywidualny charakter.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych.

Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić zatem należy, że osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku. Nie oznacza to jednakże, że stanowiące własność osoby fizycznej prawa do własnego wizerunku nie podlegają regulacjom ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zauważyć bowiem należy, że zgoda na rozpowszechnianie wizerunku, w oznaczonych warunkach, wyłączająca bezprawność naruszenia tego dobra osobistego, może być przedmiotem lub elementem różnego rodzaju stosunków lub zobowiązań prawnych, w tym umów o różnorakim charakterze (umowy o pracę, umowy o dzieło, zlecenia czy innej umowy cywilnoprawnej).

Jak natomiast stanowi art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Zezwolenia nie wymaga natomiast rozpowszechnianie wizerunku:

1)osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;

2)osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 1 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 866/11 wskazał, że:

Zatem zgoda na rozpowszechnianie wizerunku, może być przedmiotem lub elementem różnego rodzaju stosunków lub zobowiązań prawnych, w tym umów o różnorakim charakterze (umowy o pracę, umowy o dzieło, zlecenia czy innej umowy cywilnoprawnej). Jednakże bez względu na rodzaj umowy będącej podstawą udostępnienia wizerunku, na gruncie przepisów ustawy, uzyskany z tego tytułu przychód należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie przedmiotowe

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy:

·podmiotowy - bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26. roku życia,

·przedmiotowy - bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia.

Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem (zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej). Są to warunki sine qua non zastosowania zwolnienia.

Na stronie 5 uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, wprowadzającej analizowany przepis (Druk Sejmowy VIII kadencji nr 3551, Warszawa, 25 czerwca 2019 r.) wskazano, m.in., że:

Z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przy tym, że ww. zwolnienie (tzw. ulga dla młodych) dotyczy np. przychodów z umów zleceń, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nie ma zastosowania do przychodów z tytułu zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Definicja i obowiązki płatnika

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku:

·tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

·obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111):

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

·określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

·określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Jednym z przepisów normujących obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jest art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu:

Przy czym obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ciążą na tych podmiotach, jeśli dokonują świadczeń spełniających łącznie następujące warunki:

·świadczenia są na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, a więc osób fizycznych które mają miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy;

·tytułem świadczeń jest działalność, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 (tj. działalność podatnika mieszcząca się w kategorii działalności wykonywanej osobiście określonej w tych przepisach) lub art. 18 (tj. prawa majątkowe podatnika).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 42 ust. 1 tej ustawy:

Z kolei, na mocy art. 42 ust. 2 pkt 1 przywołanej ustawy:

Ocena Państwa sytuacji

Mając na względzie powyższy stan prawny, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane przez Państwa Uczestnikowi sesji fotograficznej na podstawie zawartej z nim umowy o pozowanie, należy zakwalifikować do przychodu z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak Państwo wskazali jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ww. ustawy. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Państwo, jako płatnik będą zobowiązani do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczenia z tytułu praw majątkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j.Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.