Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w zakresie zaliczenia świadczenia otrzymanego przez byłych pracowników do przychodów z innych źródeł oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-11 i jest nieprawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Są Państwo Spółdzielnią, i co roku wykazują w informacji PIT-11 w wierszu „E.10 Inne źródła” nieodpłatne świadczenia uzyskiwane przez pracowników oraz byłych pracowników z tytułu korzystania z mieszkań będących własnością Spółdzielni. Wskazywane w informacji PIT-11 kwoty stanowią różnicę pomiędzy wnoszonymi przez korzystających opłatami czynszowymi a czynszem odtworzeniowym, stanowiącym 3% wartości odtworzeniowej wyliczonej według wskaźnika ustalonego przez Wojewodę (...) w danym roku. Przy wyliczeniu wartości świadczenia wykazanego w PIT-11, opłaty czynszowe są pomniejszone o zaliczki na media oraz świadczenia publiczno-prawne.

Wskazani podatnicy to pracownicy oraz byli pracownicy Spółdzielni, zatrudnieni na stanowisku gospodarza budynku, którzy po zakończeniu pracy w Spółdzielni nie zdali mieszkań lub w przypadku aktualnych pracowników, zajmują mieszkania, zaś wnoszone przez nich opłaty czynszowe stanowią kwoty poniżej 3% wartości odtworzeniowej. Mieszkania te stanowią majątek Spółdzielni. Są przeznaczone do korzystania na mocy umowy najmu, przy czym najemcy ponoszą z tego tytułu opłaty w wysokości opłat czynszowych, bez komercyjnego kosztu najmu, czyli znacząco niższe od cen rynkowych. Spółdzielnia traktuje to jako indywidualną korzyść dla pracowników oraz byłych pracowników. Różnicę między czynszem odtworzeniowym i czynszem płaconym przez pracowników oraz byłych pracowników Spółdzielnia wykazuje w PIT-11, przy czym od tej kwoty pracownicy oraz byli pracownicy powinni zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pytanie

Czy Spółdzielnia ma obowiązek wystawienia informacji PIT-11 dla pracowników oraz byłych pracowników z tytułu świadczeń pozapłacowych stanowiących dodatkową korzyść w związku z wykazaniem różnicy między czynszem odtworzeniowym i czynszem płaconym przez pracowników oraz byłych pracowników tytułem zajmowanych mieszkań, od którego to świadczenia zobowiązani są do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem mają Państwo obowiązek wystawienia informacji PIT-11 dla byłych pracowników oraz obecnych pracowników z tytułu świadczeń pozapłacowych stanowiących dodatkową korzyść w związku z wykazaniem różnicy między czynszem odtworzeniowym i czynszem płaconym przez te osoby tytułem zajmowanych mieszkań, od którego to świadczenia zobowiązani są do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w zakresie zaliczenia świadczenia otrzymanego przez byłych pracowników do przychodów z innych źródeł oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-11 i jest nieprawidłowe w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym odrębnymi źródłami przychodów jest:

·stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta ( pkt 1);

·inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Natomiast, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

W przypadku świadczeń nieodpłatnych lub świadczeń częściowo odpłatnych ich wartość należy ustalać zgodnie z regulacjami zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tejże ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Art. 11 ust. 2a ustawy stanowi, że:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl natomiast art. 11 ust. 2b ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, bądź świadczeń częściowo odpłatnych, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tych pojęć zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast świadczenie częściowo odpłatne to świadczenie, za które osoba korzystająca płaci tylko część wartości rynkowej, a reszta tej wartości jest pokrywana przez inny podmiot.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

·po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

·po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

·po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, iż w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę.

Zasadnicza część rozważań zawartych w powołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje pojęcie „przychodu”. Uznać zatem należy, że uwagi zawarte w ww. wyroku nie mają zastosowania wyłącznie w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych ze stosunku pracy, ale mogą być pomocne również w przypadku przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

W myśl art. 39 ust. 1 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W przedstawionej przez Państwa sytuacji, pracownicy oraz byli pracownicy korzystają z mieszkań będących Państwa własnością. W informacjach PIT-11 wykazują Państwo kwoty stanowiące różnicę pomiędzy wnoszonymi przez korzystających opłatami czynszowymi a czynszem odtworzeniowym, stanowiącym 3% wartości odtworzeniowej wyliczonej według wskaźnika ustalonego przez Wojewodę (...) w danym roku. Przy wyliczeniu wartości świadczenia wykazanego w PIT-11, opłaty czynszowe są pomniejszone o zaliczki na media oraz świadczenia publiczno-prawne.

Wskazani podatnicy to pracownicy oraz byli pracownicy Spółdzielni, zatrudnieni na stanowisku gospodarza budynku, którzy po zakończeniu pracy w Spółdzielni nie zdali mieszkań lub w przypadku aktualnych pracowników, zajmują mieszkania, zaś wnoszone przez nich opłaty czynszowe stanowią kwoty poniżej 3% wartości odtworzeniowej. Mieszkania te stanowią majątek Spółdzielni. Są przeznaczone do korzystania na mocy umowy najmu, przy czym najemcy ponoszą z tego tytułu opłaty w wysokości opłat czynszowych, bez komercyjnego kosztu najmu, czyli znacząco niższe od cen rynkowych. Spółdzielnia traktuje to jako indywidualną korzyść dla pracowników oraz byłych pracowników. Różnicę między czynszem odtworzeniowym i czynszem płaconym przez pracowników oraz byłych pracowników wykazują Państwo w PIT-11.

Mając na uwadze wymienione powyżej cechy nieodpłatnego świadczenia i świadczenia częściowo odpłatnego jako elementu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że w sytuacji gdy obecni i byli pracownicy korzystają z Państwa mieszkań w zamian za opłaty czynszowe bez komercyjnego kosztu najmu, czyli znacząco niższe od cen rynkowych to osoby te uzyskują przychód z tytułu świadczenia częściowo odpłatnego.

Gdyby bowiem nie możliwość korzystania z mieszkań w zamian za opłaty niższe od cen rynkowych, osoby te chcąc samodzielnie wynająć mieszkanie od innego podmiotu musiałyby ponieść koszty najmu według cen rynkowych. Niewątpliwie zatem w przedstawionej sytuacji Państwa pracownicy oraz byli pracownicy uzyskują korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Świadczenia te zostają spełnione za zgodą pracowników i byłych pracowników, bowiem wyrażając chęć zamieszkania w lokalu skorzystali oni ze świadczenia w pełni dobrowolnie. Ponadto przedmiotowa korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnej osobie.

Mając na uwadze, że w przypadku pracowników świadczenie jest otrzymywane od obecnego pracodawcy i wynika z faktu wykonywania na Państwa rzecz pracy jako gospodarz budynku uznać należy, że wartość częściowo odpłatnego świadczenia należy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy.

Natomiast w przypadku gdy osoby korzystające z mieszkania, nie są już Państwa pracownikami, to przychód z tytułu świadczenia częściowo odpłatnego należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł.

Wartość świadczeń powinni Państwo ustalać w oparciu o art. 11 ust. 2b w zw. z art. 11 ust. 2a pkt 1-4 oraz art. 12 ust. 3 ustawy.

Oznacza to, że wartość przychodu podlegającego opodatkowaniu należy określić jako różnicę wartości świadczenia ustalonego według zasad określonych w art. 11 ust. 2a, a odpłatnością ponoszoną przez pracownika lub byłego pracownika. W sytuacji gdy wartość opłat ponoszonych przez pracowników i byłych pracowników jest niższa niż wartość jaka byłaby ustalona w sytuacji zawarcia przez Państwa umowy najmu z osobą niebędącą pracownikiem lub byłym pracownikiem (tj. na zasadach rynkowych) to przychód należy ustalić jako różnicę tych kwot.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają bliżej sposobu ustalania równowartości przysługującego kosztu najmu. Stąd też przy ustalaniu wysokości przychodu należy odwoływać się do przeciętnej wysokości opłat stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju. W ramach interpretacji nie możemy więc potwierdzić czy w przedstawionej przez Państwa sytuacji właściwym odniesieniem do ustalenia wartości przychodu pracownika lub byłego pracownika jest kwota odpowiadająca 3% procentom wartości odtworzeniowej wyliczonej według wskaźnika ustalanego przez Wojewodę (...) w danym roku.

W konsekwencji w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez obecnych pracowników ciążą na Państwu obowiązki płatnika wynikające z ww. art. 32 ust. 1 i art. 39 ust. 1 ustawy. Są zatem Państwo zobowiązani do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i uwzględnienia wartości częściowo odpłatnego świadczenia i pobranych z tego tytułu zaliczek w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Natomiast w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez byłych pracowników, które należy kwalifikować do przychodów z innych źródeł ciąży na Państwu jedynie obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 42a ust. 1 ustawy, tj. obowiązek sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11. Byli pracownicy są zobowiązani do samodzielnego zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z uzyskiwaniem świadczeń częściowo odpłatnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.