Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 28 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący skutków podatkowych zawarcia ugody z bankiem. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowana będąca stroną postępowania: B. A;

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania: A. A, ul. A 1,

(...).

Opis zdarzenia przyszłego

W 2008 roku wraz z A. A (tj. osobą niebędącą stroną niniejszego postępowania) przystąpiliśmy do zawarcia z X. z siedzibą w V (dalej: „Bank” lub „Kredytodawca”) Umowy nr (...) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych (...) waloryzowany kursem CHF (dalej „Umowa kredytu” lub „Umowa”). Kwota kredytu określona w Umowie w walucie PLN została w dniu wypłaty kredytu przeliczona na CHF według kursu kupna z tabeli Banku. W następstwie zawartej Umowy kredytu Bank wypłacił nam kwotę w wysokości 463.000,02 PLN, co stanowiło równowartość 220.432,97 CHF.

Na mocy powyższej Umowy Bank udzielił nam kredytu przeznaczonego na realizację celu określonego w Umowie, tj. zakup lokalu mieszkalnego o nr 2, usytuowanego w budynku wielorodzinnym położonym w miejscowości V, przy ul. Y 1 (dalej: „Nieruchomość”). Cel kredytu został zrealizowany. W kredytowanej Nieruchomości zamieszkiwaliśmy do dnia jej sprzedaży, co nastąpiło w 2015 roku. Nieruchomość ta przez okres kiedy była naszą własnością nigdy nie była wynajmowana, nigdy też nie prowadzono w niej działalności gospodarczej. Adres kredytowanej Nieruchomości był jedynie wykorzystywany do celów rejestrowych, natomiast podkreślenia raz jeszcze wymaga, że w kredytowanej Nieruchomości nie były wykonywane czynności zawodowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a koszt kredytu (odsetki) nigdy nie był rozliczany podatkowo.

Kredyt został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości. Kredyt został przez nas całkowicie spłacony w 2015 roku. Wykonując Umowę kredytu spłaciliśmy na rzecz Banku kwotę w łącznej wysokości 906.771,48 PLN tytułem rat kapitałowo-odsetkowych oraz kwotę w wysokości 17.120,13 PLN tytułem innych świadczeń pieniężnych, na które składały się: prowizja za ubezpieczenie spłaty kredytu, składki na ubezpieczenie nieruchomości i składki ubezpieczenia na życie.

Następnie w 2023 roku wspólnie z A. A wytoczyliśmy przeciwko Bankowi pozew o zapłatę tytułem zwrotu nienależnie pobranego przez Bank świadczenia z uwagi na nieważność Umowy kredytu. Sprawa została zarejestrowana przez Sąd Okręgowy (...) pod sygn. akt (...). Następnie w ramach toczącego się postępowania sądowego o sygn. akt (...) Bank wytoczył przeciwko nam pozew wzajemny o zapłatę kwoty odpowiadającej wartości wypłaconego kapitału.

W toku postępowania sądowego Bank skierował do nas ofertę zawarcia ugody (porozumienia). Propozycja pozasądowego zakończenia sporu przewiduje, że Bank zobowiąże się zwrócić na naszą (kredytobiorców) rzecz kwotę 387.000 PLN (dalej: „kwota podlegająca zwrotowi”) w terminie 30 dni od daty zawarcia ugody. Zawarta ugoda miałaby wyczerpywać wszelkie wzajemne roszczenia stron Umowy kredytu. Natomiast my jako kredytobiorcy w następstwie zawarcia ugody zobowiązani bylibyśmy do cofnięcia pozwu w tej sprawie ze zrzeczeniem się roszczenia i tym samym postępowanie sądowe uległoby zakończeniu.

Ponadto w treści ugody zaproponowanej przez Bank mamy potwierdzić, że Umowa jest ważna, ale my - kredytobiorcy odstępujemy od kierowanych w drodze postępowania sądowego roszczeń i że naszym zamiarem jest polubownie rozstrzygnięcie sporu oraz wyeliminowanie niepewności co do roszczeń Stron związanych z zawarciem i wykonywaniem Umowy przez przyjęte w Ugodzie rozwiązania. W treści ugody Bank informuje nas również, że w wyniku zwrotu, w odniesieniu do kwoty wskazanej w ugodzie, po jego stronie nie powstaje przychód podatkowy, a w związku z tym na Banku nie ciąży obowiązek informacyjny, tj. obowiązek przygotowania informacji PIT-11 dla kwoty zwrotu.

Jako kredytobiorcy - podatnicy nie mamy pewności, czy deklarowana przez Bank kwota podlegająca zwrotowi w wyniku zawarcia ugody nie będzie podlegała opodatkowaniu, dlatego składamy wniosek, aby w zależności od stanowiska organu podatkowego podjąć decyzję co do zawarcia ugody. Zważyć przy tym należy, że nie wydaje się, aby Bank wykazał postawę pozwalającą na przeprowadzenie negocjacji postanowień ugody, w szczególności w zakresie wprowadzenia postanowienia, zgodnie z którym Bank potwierdziłby nieważność Umowy lub abuzywność niektórych z jej postanowień, a więc nie uzna podstaw wytoczonego przez nas powództwa, co uniemożliwi nam dochodzenie ewentualnych dalszych roszczeń na drodze sądowej.

Jednocześnie w sytuacji, w której organ uznałby, że w rzeczywistości dokonany przez Bank zwrot kwoty określonej w ugodzie był skutkiem „umorzenia” nam w pewnym zakresie naszego długu z tytułu zawartej Umowy kredytu, co w konsekwencji powodowałoby zwrot przedmiotowego świadczenia, to z daleko idącej ostrożności wskazuję, że nigdy wcześniej nie korzystaliśmy z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona we wniosku inwestycji (zakupu lokalu mieszkalnego).

Pytania:

1.Czy określona w ugodzie kwota podlegająca zwrotowi w wysokości 387.000 PLN, którą Bank deklaruje się wypłacić w terminie 30 dni od daty zawarcia potencjalnej ugody, będzie stanowiła po naszej stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

2.Jeśli nasze stanowisko wyrażone w zakresie ww. pytania nr 1 jest błędne, to czy wskazywana kwota podlegająca zwrotowi będzie objęta zaniechaniem poboru podatku, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

3.Czy aby uznać, że kwota podlegająca zwrotowi nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych obligatoryjnym jest, aby w ugodzie powołać się na tytuł, na podstawie którego kwota zostaje zwrócona przez Bank?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Nasze stanowisko jest takie, że kwota podlegająca zwrotowi nie stanowi przychodu i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe: „Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu”.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych środków pieniężnych, czy też na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe (zysk/aktywa lub gdy zmniejszają się jego pasywa). Pojęcie przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 1 w zw. z art. 9 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże się więc nierozerwalnie z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, tj. określoną wartością zaliczającą się do jego majątku lub zmniejszeniem długów.

W kontekście przywołanego wyżej przepisu z ustawy prawo bankowe, w naszej ocenie otrzymanie kwoty kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w Umowie kredytu są obojętne podatkowo. Otóż zgodnie z zaproponowaną przez Bank ugodą Bank dokonałby na naszą rzecz zwrotu części pobranych od nas środków pieniężnych. Środki te – co warto podkreślić – uprzednio już do nas należały. Kwota zwrotu stanowiłaby równowartość części środków pieniężnych, które wpłaciliśmy Bankowi w trakcie trwania umowy kredytu. Nie dostaniemy zatem od Banku nic ponad to, co na rzecz jego wpłaciliśmy i nic ponad to, czego wcześniej nie posiadaliśmy. W konsekwencji owo świadczenie pieniężne, które zwróciłby nam Bank, nie będzie stanowić dla nas przychodu. Czynność ta nie spowoduje uzyskania przez nas przysporzenia majątkowego, wzrostu majątku. Otrzymana kwota będzie zwrotem naszych własnych pieniędzy, które uprzednio wpłaciliśmy do Banku regulując nasze zobowiązanie względem kredytodawcy. W naszej ocenie kwota podlegająca zwrotowi nie będzie naszym przychodem (przysporzeniem) w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym ich otrzymanie nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważenia przy tym wymaga, że sam Bank w treści ugody informuje, że wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w zakresie stanu faktycznego powstałego w wyniku zawartej Ugody, co do tego czy po stronie kredytobiorcy powstaje przychód w związku ze zwrotem wskazanym w ugodzie, a tym samym na Banku nie ciąży wyżej wskazany obowiązek informacyjny. Bank wskazuje ponadto, że otrzymał interpretację indywidualną i zamieścił o niej komunikat na stronie internetowej (...)

Jak wynika z treści komunikatu na stronie Banku (...), Bank otrzymał od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretację indywidualną, w której stwierdzono, że: „(...) na podstawie odpowiedniej ugody możemy również zwrócić kredytobiorcy lub pożyczkobiorcy część kwot, które wcześniej wpłacił na spłatę rat kapitałowo-odsetkowych. Zgodnie z interpretacją podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w takiej sytuacji bank nie musi wystawiać informacji PIT-11 z tytułu zwrotu. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej takie zwroty nie są przychodem podatkowym, więc nie wiążą się z obowiązkiem informacyjnym”.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawców, ewentualna kwota podlegająca zwrotowi będzie objęta zaniechaniem poboru podatku, o którym stanowi Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 roku w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Jeżeli Organ nie przychyli się do twierdzeń wyrażonych przez nas w uzasadnieniu stanowiska dot. pytania nr 1, pragniemy wskazać, że kwota podlegająca zwrotowi spełnia warunki uznania jej za kwotę umorzenia, o której mowa w § 1 ust. 1. lit. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 roku w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Naszym zdaniem, nałożenie na Bank w wyniku zawarcia ugody obowiązku zwrotu części świadczeń pobranych od nas tytułem płatności wynikających z Umowy kredytu może stanowić niejako o następczym „umorzeniu” części długu i w konsekwencji zwrocie świadczeń w tym zakresie. Słowo „umorzenie” można bowiem w tym kontekście rozumieć nie tylko dosłownie jako brak obowiązku zapłacenia określonej kwoty na przyszłość, ale także jako zwrot kwoty, którą zdążyliśmy już wpłacić, a która – na skutek zawarcia porozumienia Stron – nie powinna być uiszczona, czyli powinna zostać zwrócona. Bank może zatem umorzyć swoją wierzytelność wynikającą z Umowy kredytu nie tylko co do niezapłaconej jeszcze pozostałej części Kredytu, ale i co do zwracanej kwoty (kwoty podlegającej zwrotowi). Zwracana przez Bank kwota w naszej ocenie będzie stanowić w istocie umorzenie części wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego na realizację inwestycji mieszkaniowej i tym samym mieści się naszym zdaniem w dyspozycji przepisów Rozporządzenia.

W treści § 1 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenie przewiduje zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej,

b)oraz gdy osoba fizyczna, będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego, nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej.

Jednocześnie spełnione są także pozostałe przesłanki zaniechania poboru podatku określone w Rozporządzeniu. Otóż w przypadku gdy stroną umowy kredytu mieszkaniowego na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, są co najmniej dwie osoby fizyczne, zaniechanie poboru podatku, ma zastosowanie wyłącznie do osób, które wcześniej nie korzystały z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż przedmiotowa inwestycji mieszkaniowej. Nikt z nas nie korzystał z takiego zaniechania. Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę, że kredyt został przeznaczony na zakup nieruchomości mieszkalnej, czyli kredyt został przeznaczony na inwestycję, której celem było zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. W kredytowanej nieruchomości zamieszkiwaliśmy do 2015 roku. Kredyt został udzielony przed 15 stycznia 2015 roku oraz został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości. Nieruchomość nigdy nie była wynajmowana, nie prowadzono w niej działalności gospodarczej, adres nieruchomości był jedynie wykorzystywany w celach rejestrowych, w konsekwencji należy uznać, że zakup nieruchomości w żadnym razie nie wiązał się z celem gospodarczym. Ponadto koszty związane z kredytem (raty) nie były rozliczane podatkowo w ramach prowadzonej działalności.

Należy zatem wskazać, że wyżej przedstawione pozytywne przesłanki, uprawniające do skorzystania z zaniechania poboru od nas podatku zostały spełnione, a jednocześnie nie wystąpiły negatywne przesłanki uniemożliwiające skorzystanie z zaniechania poboru podatku.

Jednocześnie na zakończenie rozważań w tym zakresie zdajemy sobie sprawę, że zgodnie z § 1 ust. 2 Rozporządzenia kwoty wierzytelności, podlegające umorzeniu, obejmują: kwotę kredytu mieszkaniowego (kapitału), odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje oraz inne opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń. Mimo iż postanowienia ugody nie przewidują wprost z jakiego tytułu ma nastąpić zwrot kwoty 387.000 PLN (tj. co obejmuje powyższa kwota), bowiem postanowienie ugody stanowi, że: „W celu ugodowego zakończenia sporu, Bank zobowiązuje się zwrócić na rzecz Kredytobiorcy/ów ustalaną przez Strony kwotę 387.000 PLN”, to zauważenia wymaga, że nie przekracza ona łącznej wysokości spłaconych przez nas rat kapitałowo-odsetkowych, opiewających na łączną kwotę 906.771,48 PLN. Nie powinno mieć przy tym znaczenia, że dokonaliśmy spłaty innych świadczeń pieniężnych w wysokości 17.120,13 PLN.

Ad 3

Stanowisko w tym zakresie można podeprzeć argumentacją wskazaną już we wniosku, a dotyczącą zarówno stanowiska dot. pytania nr 1, jak i stanowiska dot. pytania nr 2. Otóż zgodnie z zaproponowaną przez Bank ugodą, Bank dokonałby na naszą rzecz zwrotu części pobranych od nas środków pieniężnych. Środki te wpłaciliśmy do Banku w trakcie wykonywania Umowy kredytu. Nie dostaniemy zatem od Banku nic ponad to, co na rzecz jego wpłaciliśmy i nic ponad to, czego wcześniej nie posiadaliśmy. W konsekwencji, skoro czynność ta nie spowoduje uzyskania przez nas przysporzenia majątkowego, wzrostu majątku, nie jest koniecznym wskazywanie tytułu, na podstawie którego zostanie zwrócona. Ponadto podkreślenia wymaga, że postanowienia ugody należy czytać łącznie. Skoro zatem § 1 ust. 2 ugody stanowi, że: „Kredytobiorca/y wykonując Umowę spłacił/li tytułem rat kapitałowo-odsetkowych kwotę 906.771,48 PLN, a tytułem innych świadczeń pieniężnych 17.120,13 PLN”, zaś § 1 ust. 5 stanowi, że: „W celu ugodowego zakończenia sporu Bank zobowiązuje się zwrócić na rzecz Kredytobiorcy/ów ustalaną przez Strony kwotę 387.000 PLN”, oczywistym winno być, że zwrot wynika z istniejącego między Stronami stosunku zobowiązaniowego nawiązanego na podstawie zawartej Umowy. Natomiast przekazana przez Bank płatność nie powinna podlegać opodatkowaniu z uwagi na okoliczności szczegółowo opisane w uzasadnieniu stanowiska dot. pytania nr 1.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pierwszego pytania jest prawidłowe.

Tym samym ocenie interpretacyjnej nie podlegało Państwa stanowisko w zakresie drugiego pytania.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Skoro zatem – jak Państwo wskazali – kwota 387.000 zł jest częściowym zwrotem wpłaconych rat kredytowych (mieści się w kwocie spłaconych bankowi rat) to kwota ta nie będzie stanowiła przychodu po Państwa stronie. W analizowanej sprawie po Państwa stronie nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody otrzymają Państwo zwrot środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy przekazali Państwo na rzecz banku w ramach spłaty rat udzielonego Państwu kredytu. A zatem otrzymają Państwo środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z Państwa własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie ugody z bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w Państwa majątku.

Natomiast w odniesieniu do Państwa trzeciego pytania wskazać należy, że skutki podatkowe otrzymanych przez Państwa środków pieniężnych nie wynikają z ich nazewnictwa, lecz z charakteru tej wypłaty. Decydujące znaczenie ma całokształt okoliczności faktycznych, których skutkiem jest otrzymana wypłata z banku. Przy czym do kompetencji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie należy rozstrzyganie jakie zapisy powinny znajdować się w umowach zawieranych przez podatników, lecz ocena skutków podatkowych takich zawartych bądź planowanych umów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli Państwo skorzystać, jeśli zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowana będąca stroną postępowania – (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.