Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy jednorazowej amortyzacji środka trwałego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 stycznia 2025 r. (wpływ 18 stycznia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, nabył w dniu 5 września 2023 r. motocykl (…) i wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Motocykl jest eksploatowany w celu dojazdu do klientów oraz do załatwiania spraw związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca informuje, że jest małym podatnikiem oraz wartość początkowa środka trwałego wynosi 100 621,95 zł.
W uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym. Działalność gospodarcza ma charakter usługowy oraz handlowy. Dokładnie jest to sprzedaż i serwis tachografów oraz świadczenie usług doradztwa związanego ze wsparciem branży transportowej, szczególnie w obsłudze kadrowo-płacowej.
Motocykl spełnia definicję art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Motocykl został zakwalifikowany do grupy 740 KŚT. Motocykl został oddany do użytkowania 5 września 2023 r. Wnioskodawca spełnia warunki małego podatnika określone w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem motocykla. Jest to fabrycznie nowy motocykl. Motocykl został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 5 września 2023 r. Odpis amortyzacyjny został naliczony 30 września 2023 r. Odpisy amortyzacyjne nie przekroczyły wartości 100 000 euro łącznie w 2023 r. Motocykl został zamortyzowany metodą jednorazowej amortyzacji w stawce 100%. Motocykl jest użytkowany wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i jest składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Motocykl został zakupiony w celu możliwości użytkowania go w prowadzonej działalności gospodarczej jako alternatywny środek transportu, umożliwiający sprawniejszy i szybszy dojazd do klientów, urzędów lub instytucji. Wnioskodawca ma tutaj na myśli spotkania konsultacyjne, dojazd do firm gdzie są świadczone usługi bezpośrednio u klienta, czy dopełnienie obowiązków dokumentacyjnych w urzędach, które są nieodzownym elementem prowadzenia działalności gospodarczej.
Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik spełniający definicję „małego podatnika” w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uprawniony do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od motocykla wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .
Zgodnie z klasyfikacją PKWiU motocykl zaliczony jest do grupy 35.41.12 motocykle, natomiast samochody osobowe znajdują się w grupie 34.10.2. Podobnie z ww. KŚT samochody osobowe i motocykle znajdują się w innych podgrupach.
Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 1 lit. n) Konwencji Wiedeńskiej o ruchu drogowym z dnia 8 listopada 1968 r (Dz. U. 1988 Nr 5 poz. 40 z późn. zm.), określenie „motocykl” oznacza „każdy dwukołowy pojazd, z bocznym wózkiem lub bez niego, zaopatrzony w silnik napędowy”. Umawiające się Strony mogą w swoim ustawodawstwie krajowym zrównać z motocyklami trzykołowe pojazdy, których ciężar własny nie przekracza 400 kg (900 funtów).”
Na gruncie powyższej definicji nie ma informacji o możliwości zrównania motocykla z pojazdem osobowym, tym samym w następstwie powyższego ustawodawca nie może zrównać motocykli i samochodów osobowych do jednej definicji pojazdu samochodowego.
Ponadto, zawarte w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. przepisy odnośnie homologacji motocykla, zgodnie z brzmieniem art. 4 pkt 2 lit. c) pojazd kategorii L3e (dwukołowy motocykl) w podziale na następujące podkategorie:
„(i) według osiągów motocykla (1), w podziale na następujące podkategorie:
·pojazd L3e-A1 (motocykl o niskich osiągach);
·pojazd L3e-A2 (motocykl o średnich osiągach);
·pojazd L3e-A3 (motocykl o wysokich osiągach);”
również nie pozostawiają wątpliwości, że zrównanie samochodu osobowego i motocykla jako pojazdu samochodowego nie jest możliwe ponieważ konstrukcyjnie są to dwa różne typy pojazdów.
Pytanie
Czy po wpisaniu motocykla do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako „mały podatnik” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od jego wartości początkowej, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mali podatnicy mają możliwość dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 100 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Motocykl, będący przedmiotem wniosku, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (dalej „KŚT”) należy zakwalifikować do grupy 7 KŚT - „środki transportu” i rodzaju 740 „motocykle, przyczepy i wózki widłowe”.
Zgodnie z klasyfikacją PKWiU, motocykl zaliczony jest do grupy 35.41.12 - motocykle, natomiast samochody osobowe znajdują się w grupie 34.10.2. Podobnie z ww. KŚT samochody osobowe i motocykle znajdują się w innych podgrupach. Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 1 lit. n) Konwencji Wiedeńskiej o ruchu drogowym z dnia 8 listopada 1968 r (Dz. U. 1988 Nr 5 poz. 40 z późn. zm.), określenie „motocykl” oznacza „każdy dwukołowy pojazd, z bocznym wózkiem lub bez niego, zaopatrzony w silnik napędowy. Umawiające się Strony mogą w swoim ustawodawstwie krajowym zrównać z motocyklami trzykołowe pojazdy, których ciężar własny nie przekracza 400 kg (900 funtów)”.
Ponadto zawarte w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. przepisy odnośnie homologacji motocykla, zgodnie z brzmieniem art. 4 pkt 2 lit. c) pojazd kategorii L3e (dwukołowy motocykl) w podziale na następujące podkategorie:
(i) według osiągów motocykla (1), w podziale na następujące podkategorie:
·pojazd L3e-A1 (motocykl o niskich osiągach);
·pojazd L3e-A2 (motocykl o średnich osiągach);
·pojazd L3e-A3 (motocykl o wysokich osiągach);
również nie pozostawiają wątpliwości, że zrównanie samochodu osobowego i motocykla nie jest możliwe ponieważ konstrukcyjnie są to dwa różne typy pojazdów.
Jednocześnie cena nabycia motocykla, zgodnie z którą będzie ustalona jego wartość początkowa dla celów amortyzacji podatkowej (na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie przekroczy wskazanej powyżej kwoty limitu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.
Zatem według oceny Wnioskodawcy, zrównanie samochodu osobowego i motocykla nie jest prawidłowe. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne:
·Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lutego 2009 r. Nr IPPB1/415-1392/08-2/AM,
·Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 września 2010 r. Nr IBPBI/1/415-634/10/PB.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) ww. ustawy:
Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:
Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.
Jak stanowi art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.
Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:
Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.
W myśl art. 22k ust. 8 cyt. ustawy:
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Pomoc, o której mowa w art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).
W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:
·mali podatnicy lub
·podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Bank na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.
Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (niespełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Jednocześnie, wskazać należy, że stosownie do art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22k ust. 15 ustawy o podatku dochodowym:
Przepis ust. 14 stosuje się, pod warunkiem że:
1) wartość początkowa jednego środka trwałego, o którym mowa w ust. 14, nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł lub
2) łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, o których mowa w ust. 14, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł, a wartość początkowa każdego z nich przekracza 3 500 zł.
Przepis art. 22k ust. 16 ww. ustawy stanowi, że:
Kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s.
W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa w ust. 14 (art. 22k ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Zgodnie z art. 22k ust. 18 cytowanej ustawy:
Do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, o których mowa w ust. 14, stosuje się odpowiednio przepis ust. 8, z tym że suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Stosownie do art. 22k ust. 20 ww. ustawy:
Jeżeli w związku z nabyciem środka trwałego podatnik ma prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w ust. 7 i 14, to dokonuje on odpisu amortyzacyjnego na podstawie ust. 7 albo 14.
Wobec powyższego należy uznać, że podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, z wyłączeniem samochodów osobowych. Ponadto, podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.
Zatem, podatnik może w odniesieniu do każdego środka trwałego, spełniającego powyższe warunki, dokonać wyboru jednej z dwóch obowiązujących preferencji, tj. określonej w ust. 7 albo w ust. 14 art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, jeśli spełnia Pan kryteria „małego podatnika”, a nabyty motocykl stanowi samodzielny, kompletny i zdatny do użytku środek zaliczony do grupy 740 Klasyfikacji Środków Trwałych, to w roku podatkowym, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych może Pan dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego środka trwałego, do wysokości określonego w przepisach prawa limitu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że po wpisaniu motocykla do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako „mały podatnik” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie Pan uprawniony do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od jego wartości początkowej, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zastrzec jednak należy, że we własnym stanowisku, prawidłowo powołał Pan art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uprawnia do dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro. Jednakże nieprawidłowo wskazał Pan, że limit ten wynosi 100 000 euro. W związku z tym uznajemy to za oczywistą omyłkę.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.