Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 28 stycznia 2024 r. (wpływ) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Są Państwo samorządową instytucją kultury i prowadzą działalność statutową polegającą na produkcji i publicznym wystawianiu spektakli teatralnych. W ramach planowanej produkcji kolejnego spektaklu zamierzają Państwo zawrzeć umowy cywilnoprawne (o dzieło) z Twórcami, którzy będą brali udział w tej produkcji, m. in. (...). Twórcy nie prowadzą działalności gospodarczej a przychody, które będą uzyskiwać od Państwa należeć będą do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT.

Osoby te mają miejsce zamieszkania w innych miastach a charakter ich pracy i zadań w trakcie produkcji wymaga ich stałej obecności w pobliżu Państwa siedziby. W związku z powyższym w treści ww. umów z Twórcami wykonawca planuje zawrzeć zapis, zgodnie z którym zobowiąże się on do zapewnienia im noclegu na czas wykonywania umówionych czynności wraz z niezbędną przestrzenią do pracy twórczej. W tym celu planują Państwo wynająć (na swój koszt) dla Twórców odpowiednie pokoje hotelowe.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Twórcy, z którymi Teatr (Państwo) planuje (planują) zawarcie stosownych umów posiadają rezydencję podatkową w Polsce. W umowie z Twórcami będzie znajdował się zapis dotyczący pokrycia kosztów zakwaterowania przez Teatr (Państwa).

W Państwa ocenie, co zostało wskazane w treści wniosku, Twórcy nie zgodziliby się na zawarcie stosownych umów bez uzyskania zapewnienia otrzymania zakwaterowania.

Poniesienie wydatków na pokoje hotelowe dla Twórców jest niezbędne w celu osiągnięcia przez Państwa przychodów z tytułu eksploatacji spektaklu wyprodukowanego w wyniku czynności wykonanych przez Twórców.

Państwo decydują o wyborze konkretnego miejsca zakwaterowania z zachowaniem przyjętych standardów a zwłaszcza z zapewnieniem odpowiednich warunków do wykonywania w nim pracy twórczej.

Miejsce zakwaterowania będzie wykorzystywane przez Twórców wyłącznie do celów związanych z realizacją umów dot. produkcji spektaklu a nie do celów osobistych. Miejsce zakwaterowania będzie wykorzystywane przez Twórców zarówno jako miejsce niezbędnego odpoczynku jak i miejsce pracy twórczej. Twórcy będą korzystać z miejsc zakwaterowania w sposób umożliwiający realizację przedmiotu umowy. Kwestie wskazane powyżej będą uregulowane w umowach z Twórcami.

Fakt poniesienia przez Teatr (Państwa) wydatku z tytułu wynajmu pokoi hotelowych nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość wynagrodzenia dla Twórców z uwagi na fakt, że jest on elementem niezbędnym do samego zawarcia tychże umów.

Faktury z tytułu wynajmu pokoi hotelowych będą wystawione na Państwa. Z uwagi na charakter zadań twórczych powierzonych Twórcom z treści samych umów będzie wynikać, że będą oni zobowiązani do wykonania konkretnych dzieł w miejscowości Państwa siedziby. W treści umów zawartych z Twórcami będzie znajdował się zapis dotyczący obowiązku ponoszenia przez nich wszelkich ewentualnych, dodatkowych kosztów związanych z korzystaniem z pokoi hotelowych (np. restauracja hotelowa, minibar itp.).

Twórcy będą zamieszkiwali w wynajętych przez Państwa pokojach hotelowych w okresie wykonywania przez nich czynności objętych przedmiotowymi umowami. Zapewnienie Twórcom pokoi hotelowych stanowi jednocześnie warunek konieczny umożliwiający zawarcie z nimi przedmiotowych umów jak również optymalizuje proces realizacji czynności objętych tymi umowami.

Pytania

1)Czy w opisanej sytuacji udostępnienie Twórcom przez wykonawcę pokoi hotelowych na czas wykonywania umówionych czynności w celu noclegu oraz pracy twórczej, stanowić będzie dla tych twórców przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2)W przypadku odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie czy przychód ten podlegał będzie zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a w zw. z art. 21 ust. 13 ustawy PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, fakt udostępnienia zaangażowanym do produkcji spektaklu Twórcom pokoi gościnnych jako miejsca noclegowego oraz przestrzeni twórczej na czas wykonywania przez nich umówionych czynności nie będzie stanowić dla nich przychodu, w szczególności nie będzie stanowić przychodu z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT.

Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wskazał, że za przychód pracownika (co analogicznie można odnieść do sytuacji przedmiotowych Twórców) mogą być uznane za świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika,

2)zostały spełnione w interesie pracownika (a nie pracodawcy), oraz

3)korzyść z nich jest wymierna i możliwa do przypisania indywidualnemu pracownikowi.

Planowane udostępnienie przez Państwa pokoi hotelowych będzie ściśle związane z faktem wykonywania przez Twórców czynności będących przedmiotem umów z Państwem i będzie odbywać się w Państwa interesie.

W przeciwnym razie wspomniani Twórcy nie zgodziliby się na podpisanie umów z Państwem co w konsekwencji uniemożliwiłoby Państwu produkcję spektaklu na odpowiednim poziomie artystycznym. Wykonanie umówionych czynności nie byłoby możliwe z miejsca zamieszkania Twórców.

W tym miejscu należy podkreślić, że zapewnienie przez Państwa miejsca zakwaterowania nie będzie wykorzystywane przez Twórców do celów osobistych a jedynie do celów związanych z realizacją umówionych czynności. Z uwagi bowiem na twórczy charakter tychże czynności udostępnione przez Państwa pokoje hotelowe stanowić będą zarówno miejsce niezbędnego odpoczynku jak i miejsce pracy twórczej (analiza koncepcyjna, konsultacje, rozmowy) – z dostępem do odpowiedniej przestrzeni twórczej oraz mediów, w tym Internetu. Stosowne zapisy w powyższym zakresie znajdują się w treści umowy pomiędzy Państwem a Twórcami (zakaz wykorzystywania na cele osobiste).

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor KIS w piśmie z 13 września 2023 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.447.2023.2.NM.

Alternatywnie – w przypadku uznania, przez tutejszy organ, iż ww. stanowisko jest nieprawidłowe, pragną Państwo wskazać, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a w zw. z art. 21 ust. 13 ustawy PIT, przychód osiągnięty przez Twórców z tytułu udostępniania pokoi hotelowych przez Państwa podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania.

W opisywanej sytuacji wartość opisanego przychodu z tytułu udostępnienia pokojów hotelowych mieścić się będzie w wysokości limitu wskazanego w treści i stosowanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz spełnione zostaną przesłanki, o których mowa w treści art. 21 ust. 13 ustawy PIT.

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor KIS w piśmie z dnia 18 listopada 2022 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.925.2022.2.MR oraz z dnia 17 lutego 2020 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.611.2019.R.JK2 oraz z dnia 5 lutego 2020 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.459.2019.1.TR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stanowi on, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a tej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z kolei z art. 11 ust. 2b ustawy:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest m.in. określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 działalność wykonywana osobiście. Z kolei ustawowy katalog przychód z działalności wykonywanej osobiście zawiera art. 13 omawianej ustawy, gdzie w pkt 2 wskazano m. in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, a także w pkt 8 przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają jednak definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w jej art. 11 ust. 1. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

·po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

·po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

·po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i ustalenia te pozostają aktualne również do sytuacji innych osób.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika (tu: osoby, z którą zawarto umowę o dzieło) bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.

W odniesieniu do osób fizycznych, z którymi zawarto umowy o dzieło, wskazuję, że stosownie do art. 627 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Z kolei art. 628 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że

§ 1. Wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie.

§ 2. Przepisy dotyczące sprzedaży według cen sztywnych, maksymalnych, minimalnych i wynikowych stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl natomiast art. 42 ust. 2 pkt 1 tej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Z opisu zdarzenia wynika w szczególności, że są Państwo samorządową instytucją kultury i prowadzą działalność statutową polegającą na produkcji i publicznym wystawianiu spektakli teatralnych. W ramach planowanej produkcji kolejnego spektaklu zamierzają Państwo zawrzeć umowy cywilnoprawne (o dzieło) z Twórcami, którzy będą brali udział w tej produkcji, m. in. (...). Twórcy nie prowadzą działalności gospodarczej. Osoby te mają miejsce zamieszkania w innych miastach a charakter ich pracy i zadań w trakcie produkcji wymaga ich stałej obecności w pobliżu Państwa siedziby. W związku z powyższym w treści ww. umów z Twórcami wykonawca planuje zawrzeć zapis, zgodnie z którym zobowiąże się on do zapewnienia im noclegu na czas wykonywania umówionych czynności wraz z niezbędną przestrzenią do pracy twórczej. W tym celu planują Państwo wynająć (na swój koszt) dla Twórców odpowiednie pokoje hotelowe. Twórcy, z którymi Teatr (Państwo) planuje (planują) zawarcie stosownych umów posiadają rezydencję podatkową w Polsce. W umowie z Twórcami będzie znajdował się zapis dotyczący pokrycia kosztów zakwaterowania przez Teatr (Państwa). W Państwa ocenie, co zostało wskazane w treści wniosku, Twórcy nie zgodziliby się na zawarcie stosownych umów bez uzyskania zapewnienia otrzymania zakwaterowania. Poniesienie wydatków na pokoje hotelowe dla Twórców jest niezbędne w celu osiągnięcia przez Państwa przychodów z tytułu eksploatacji spektaklu wyprodukowanego w wyniku czynności wykonanych przez Twórców. Państwo decydują o wyborze konkretnego miejsca zakwaterowania z zachowaniem przyjętych standardów a zwłaszcza z zapewnieniem odpowiednich warunków do wykonywania w nim pracy twórczej. Miejsce zakwaterowania będzie wykorzystywane przez Twórców wyłącznie do celów związanych z realizacją umów dot. produkcji spektaklu a nie do celów osobistych. Miejsce zakwaterowania będzie wykorzystywane przez Twórców zarówno jako miejsce niezbędnego odpoczynku jak i miejsce pracy twórczej. Twórcy będą korzystać z miejsc zakwaterowania w sposób umożliwiający realizację przedmiotu umowy. Kwestie wskazane powyżej będą uregulowane w umowach z Twórcami. Fakt poniesienia przez Teatr wydatku z tytułu wynajmu pokoi hotelowych nie ma bezpośredniego wpływu na wysokość wynagrodzenia dla Twórców z uwagi na fakt, że jest on elementem niezbędnym do samego zawarcia tychże umów. Faktury z tytułu wynajmu pokoi hotelowych będą wystawione na Państwa. Z uwagi na charakter zadań twórczych powierzonych Twórcom z treści samych umów będzie wynikać, że będą oni zobowiązani do wykonania konkretnych dzieł w miejscowości Państwa siedziby. Twórcy będą zamieszkiwali w wynajętych przez Państwa pokojach hotelowych w okresie wykonywania przez nich czynności objętych przedmiotowymi umowami. Zapewnienie Twórcom pokoi hotelowych stanowi jednocześnie warunek konieczny umożliwiający zawarcie z nimi przedmiotowym umów jak również optymalizuje proces realizacji czynności objętych tymi umowami.

Ocena skutków podatkowych Państwa sytuacji

W opisanym zdarzeniu przedmiotem umów o dzieło jest wykonanie dzieła na Państwa rzecz. Jednakże wobec faktu, że zapewniacie Państwo Twórcom możliwość zakwaterowania to świadczenie w postaci takiego udogodnienia w miejscowości, w której dzieło to będzie wykonywane ma charakter osobisty, niezależnie od celu i okoliczności w jakim zostało poniesione. Skoro bowiem przez okres wykonywania umowy o dzieło, Twórca będzie zamieszkiwał w danym miejscu noclegowym stwierdzić należy, że będzie on wykorzystywał to miejsce przede wszystkim dla celów osobistych (prywatnych).

Ww. zapewniony nocleg nie będzie bowiem służył Twórcom jako narzędzie pracy wykorzystywane przy wykonaniu umowy, lecz będzie służył ich osobistym celom.

Dzięki temu, że Państwo zapewnią Twórcy zakwaterowanie w miejscowości realizacji przez niego przyjętego dzieła, zaoszczędzi on na wydatkach, do ponoszenia których byłby zmuszony, gdyby Państwo nie zapewnili mu ww. noclegu.

Nie sposób zatem zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że planowane udostępnienie przez Państwa pokoi hotelowych będzie ściśle związane z faktem wykonywania przez Twórców czynności będących przedmiotem umów z Państwem i będzie odbywać się w Państwa interesie, a w konsekwencji nie będzie stanowić dla Twórców przychodu, w szczególności nie będzie stanowić przychodu z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy PIT.

Wartość pokrytych przez Państwa kosztów zakwaterowania Twórców spowoduje po ich stronie powstanie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego będą Państwo mieli obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 oraz 42 ust. 1 tej ustawy.

Odnoszą się natomiast to kwestii zastosowania zwolnienia z opodatkowania wyjaśniam, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a)podróży służbowej pracownika,

b)podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13 i 15c.

Zwolnienie, przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2190).

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1)w celu osiągnięcia przychodów lub

2)w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3)przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4)przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W myśl zaś art. 21 ust. 15c ww. ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 16 i 20, nie mają zastosowania do przychodów otrzymanych przez kierowcę z tytułu wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych na podstawie stosunku pracy lub umowy zlecenia, o której mowa w art. 13 pkt 8.

Oceniając możliwość zastosowania powyższego zwolnienia konieczne jest ustalenie zakresu pojęcia „podróż” zawartego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 omawianej ustawy. Ustawodawca wyodrębnił w tym przepisie dwa rodzaje podróży: „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie.

Stosując reguły wykładni systemowej zewnętrznej, należy przyjąć, że pojęcie „podróży służbowej” zostało zdefiniowane w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1976 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.), który stanowi, że:

Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Niemniej jednak jest to definicja, która może być odnoszona tylko do „podróży służbowej” pracowników, a nie do „podróży osoby niebędącej pracownikiem”.

Należy też zauważyć, że podróż służbowa realizowana jest w ramach stosunku pracy, którego definicję zawiera art. 22 Kodeksu pracy. Przepis ten w § 1 stanowi, że:

Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

W konsekwencji, stwierdzam, że zakres zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do pracowników będących w podróży służbowej. Zatem nie można również zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a w zw. z art. 21 ust. 13 ustawy PIT, przychód osiągnięty przez Twórców z tytułu udostępniania pokoi hotelowych przez Państwa podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania.

Niezależnie od powyższego, w treści powołanej regulacji, a dokładniej w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b komentowanej ustawy, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Dla prawidłowego rozstrzygnięcia Państwa sprawy należy jednak odróżnić sytuację bezpłatnego zakwaterowania osób niebędących pracownikami (tu: Twórców) przez okres świadczenia przez nich czynności objętych zawartymi umowami o dzieło od sytuacji zapewniania określonych świadczeń tym osobom w trakcie odbywania podróży. Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, w czasie realizacji umów będą ponosić Państwo koszty związane z zapewnieniem Twórcom zakwaterowania. Bez zobowiązania się do ponoszenia wydatków na noclegi Twórcy nie podpiszą umowy, a zatem nie osiągną Państwo przychodów z tytułu eksploatacji spektaklu wyprodukowanego w wyniku czynności wykonanych przez Twórców. Zapewnienie Twórcom pokoi hotelowych stanowi jednocześnie warunek konieczny umożliwiający zawarcie z nimi przedmiotowych umów. Zobowiązują się Państwo także zapewnić noclegi w celu optymalizacji procesu realizacji czynności objętych tymi umowami. Niewątpliwie więc mamy tutaj do czynienia z sytuacją zapewnienia Twórcom nieodpłatnego zakwaterowania przez okres świadczenia umowy, nie zaś z podróżą w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie wynikające z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko uznałem w całości za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.