Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 6 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą narodowości polskiej.

Od 1990 r. Wnioskodawca mieszka na stałe w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). Wnioskodawca zamieszkuje tam wraz z rodziną: żoną i dwójką dzieci. Żona ma obywatelstwo rosyjskie i USA, natomiast dzieci mają obywatelstwo polskie i USA. Sam Wnioskodawca jest obywatelem zarówno Polski jak i USA.

Wnioskodawca uzyskuje w USA dochody z tytułu umowy o pracę. W Polsce posiada dochody w postaci odsetek od oszczędności. Posiada również mieszkanie, z którego jednak nie czerpie dochodów.

W związku ze spełnieniem kryteriów otrzymywania w Polsce emerytury, Wnioskodawca będzie otrzymywał polską emeryturę.

W Polsce mieszka dalsza rodzina Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie spędza w Polsce więcej niż 183 dni w roku.

Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w USA. Wnioskodawca posiada tam dom, wykonuje pracę. Prowadzi normalne życie towarzyskie, posiada kontakty społeczne, rodzinę, spędza tam większą część roku.

Ponadto Wnioskodawca jest członkiem klubu rowerowego w USA - (...) (od 18 lat).

Wynagrodzenie za pracę wpływa na amerykańskie konto bankowe.

W USA Wnioskodawca posiada ubezpieczenie medyczne. Nie posiada polisy ubezpieczeniowej w żadnym z krajów. W Polsce nie posiada ani ubezpieczenia medycznego, ani polisy ubezpieczeniowej.

Zwykle w czasie pobytu w Polsce posiada krótkookresowe ubezpieczenie medyczne na przypadek wypadku.

W Polsce Wnioskodawca nie posiada majątku ruchomego (takiego jak samochód).

Celem wyjazdu Wnioskodawcy do USA było świadczenie pracy, ale po trzech latach pobytu (w 1993 r.) zdecydował się tam zostać na stałe.

Obecnie Wnioskodawca nie ma zamiaru wrócić do Polski na stałe, zamierza natomiast odwiedzać rodzinę i przyjaciół w Polsce. Jednak pobyt nie będzie przekraczał 183 dni w roku.

Do tej pory Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodów z Polski (po 1990 r. - wcześniej uzyskiwał dochody z umowy o pracę), poza odsetkami od oszczędności (od których podatek pobierany jest przez płatnika). Niemniej jednak - w związku z uzyskaniem prawa do emerytury w Polsce - Wnioskodawca zamierza złożyć do ZUS wniosek o przyznanie i wypłatę świadczenia emerytalnego.

W związku z powyższym Wnioskodawca jest zainteresowany potwierdzeniem, że dla celów podatkowych posiada w Polsce status nierezydenta podatkowego i nie ma obowiązku deklarowania w Polsce dochodów amerykańskich.

Wniosek dotyczy roku 2024 (stan faktyczny) i lat kolejnych (zdarzenie przyszłe), kiedy Wnioskodawca będzie otrzymywał emeryturę w Polsce.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w 2024 r. i latach kolejnych posiada status nierezydenta podatkowego w Polsce, a co za tym idzie - posiada w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy i nie ma obowiązku deklarowania w Polsce dochodów uzyskiwanych w USA?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2024 r. i latach kolejnych posiada on status nierezydenta podatkowego w Polsce, a co za tym idzie - posiada w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy i nie ma obowiązku deklarowania w Polsce dochodów uzyskiwanych w USA.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ust. 1a stanowi, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z przepisami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (dalej „UPO") zawarte w art. 3 pkt 8 określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (....) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania (...).

Stosownie do postanowień art. 4 UPO, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

a)będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,

c)jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Sytuacja Wnioskodawcy wskazuje na to, że w Polsce powinien być on uważany za nierezydenta podatkowego.

Ustawa o PIT wprowadza dwa warunki wpływające na określenie rezydencji podatkowej. Jednym z nich jest kryterium długości pobytu w Polsce w ciągu roku podatkowego - jeśli osoba spędza w Polsce więcej niż 183 dni w roku, będzie uważana za polskiego rezydenta. Wnioskodawca w 2024 r. i latach kolejnych (ale także latach poprzednich) spędzał/będzie spędzał w Polsce mniej niż 183 dni. Tym samym, ten warunek uznania za nierezydenta podatkowego, należy uznać za spełniony.

Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że jego centrum interesów życiowych również zostało przeniesione do USA od 1993 r. Tam bowiem Wnioskodawca przebywa przez większą część roku, posiada najbliższą rodzinę, mieszkanie, więzi ekonomiczne i społeczne. Pomimo pewnych związków z Polską (dalsza rodzina i własność nieruchomości), należy uznać, że centrum interesów życiowych zostało przez Wnioskodawcę przeniesione do USA. Wnioskodawca nie wracał do Polski w każdym czasie wolnym od pracy, na weekendy, czy wakacje. Jego codzienne życie toczyło się w USA.

Zgodnie z objaśnieniami Ministra Finansów z 29 kwietnia 2021 r. w sprawie rezydencji podatkowej oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W objaśnieniach wskazuje się, że wpływ na ocenę centrum interesów osobistych ma miejsce przebywania małżonka, co w przypadku Wnioskodawcy jest spełnione, bowiem żona przebywa w USA wraz z nim. Również centrum interesów ekonomicznych zostało przez Wnioskodawcę przeniesione do USA. Zgodnie z treścią powołanych wyjaśnień, w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

W tym zakresie nie ulega wątpliwości, iż centrum interesów gospodarczych i ekonomicznych w przypadku Wnioskodawcy znajduje się w USA. Tym samym, w świetle przesłanek sformułowanych w art. 3 ustawy o PIT, Wnioskodawca spełnia wszystkie: spędza w USA więcej niż 183 dni w roku podatkowym i posiada tam centrum interesów osobistych i gospodarczych.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na Komentarz do Konwencji Modelowej OECD (art. 4), w którym wskazano, iż uzyskanie statusu pełnego rezydenta podatkowego w danym kraju jest związany nie tylko z posiadaniem „domicylu" w danym państwie, ale także ciągłym w tym państwie przebywaniu. Dla rozstrzygnięcia rezydencji podatkowej często wystarczające jest posiadanie permanentnego miejsca zamieszkania. Zgodnie z powołanym Komentarzem, takie permanentne miejsce zamieszkania może być zarówno nieruchomością stanowiącą własność podatnika, jak i dostępną dla niego w sposób ciągły na podstawie umowy najmu.

Taka sytuacja miała miejsce w przypadku Wnioskodawcy. Komentarz stanowi, iż dla celów określenia rezydencji podatkowej danej osoby należy wziąć pod uwagę całokształt okoliczności, wpływających na określenie ściślejszych powiązań osobistych i ekonomicznych.

W przypadku Wnioskodawcy nie ma wątpliwości, że ściślejsze powiązania posiada on ze stroną amerykańską, ponieważ w tym kraju toczy się jego codzienne życie. Powyższe argumenty można zastosować wspomagając się przy interpretacji krajowych przepisów dotyczących rezydencji podatkowej.

Tym samym – zdaniem Wnioskodawcy – w 2024 r. i latach kolejnych posiada on status nierezydenta podatkowego w Polsce i nie ma obowiązku deklarowania w Polsce dochodów uzyskiwanych w USA. Ma zatem obowiązek deklarowania w Polsce jedynie dochodów uzyskiwanych ze źródeł polskich - w tym przypadku odsetek od oszczędności (od których podatek pobiera płatnik) i świadczenia emerytalnego. Innymi słowy, fakt otrzymywania świadczenia emerytalnego w Polsce nie wpłynie na zmianę statusu rezydencji podatkowej Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik, który tych kryteriów nie spełnia – podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. nr 31, poz. 178, dalej: UPO):

W rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 4 ww. Umowy:

Jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

a)będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,

c)jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że od 1990 r. mieszka Pan na stałe w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). Zamieszkuje Pan tam wraz z rodziną: żoną i dwójką dzieci. Centrum Pana interesów życiowych znajduje się w USA. Posiada Pan tam dom, wykonuje pracę, a wynagrodzenie za pracę wpływa na amerykańskie konto bankowe.

W Polsce posiada Pan dochody w postaci odsetek od oszczędności. Posiada Pan również mieszkanie, z którego jednak nie czerpie dochodów. W związku ze spełnieniem kryteriów otrzymywania w Polsce emerytury, będzie Pan otrzymywał polską emeryturę.

W Polsce nie spędza Pan więcej niż 183 dni w roku. Zamierza Pan odwiedzać rodzinę i przyjaciół w Polsce, jednak pobyt nie będzie przekraczał 183 dni w roku.

Mając zatem na uwadze, że od 1990 r. mieszka Pan na stałe w Stanach Zjednoczonych Ameryki, gdzie zamieszkuje Pan wraz z rodziną: żoną i dwójką dzieci oraz w Stanach Zjednoczonych znajduje się centrum Pana interesów życiowych i nie spędza Pan/nie będzie Pan spędzał w Polsce więcej niż 183 dni w roku, posiada Pan tu jedynie mieszkanie i oszczędności, od których uzyskuje odsetki oraz będzie otrzymywał Pan emeryturę – uznać należy, że w 2024 r. i w latach następnych nie posiadał/nie będzie posiadał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski.

W konsekwencji uznać należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji w Polsce za cały 2024 r. podlegał i o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny za lata następne będzie podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że opodatkowaniu w Polsce podlegają/będą podlegały jedynie dochody (przychody) osiągane przez Pana na jej terytorium. Dochody te podlegają/będą podlegały opodatkowaniu w Polsce z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast przychody/dochody, które uzyskał/uzyska Pan ze Stanów Zjednoczonych Ameryki nie podlegały/nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu. Fakt otrzymywania świadczenia emerytalnego w Polsce nie wpłynie zatem na zmianę statusu Pana rezydencji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.