Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 23 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

PODATNIK zamierza od początku roku 2025 świadczyć na terytorium Niemiec usługi opieki całodobowej nad osobami starszymi i w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego.

Do tych usług mają należeć w szczególności:

-usługi w zakresie utrzymania higieny osobistej, w szczególności: pielęgnacja ciała, pomoc przy ubieraniu i rozbieraniu, myciu, czesaniu, wspomaganie przy wstawaniu, siadaniu, kładzeniu się,

-pomoc w pracach domowych, w szczególności: robienie prania, przygotowywanie posiłków, zakupy, sprzątanie, karmienie zwierząt domowych itd.,

-pomoc w utrzymywaniu kontaktów społecznych, w szczególności: wychodzenie na spacer z podopiecznym, odwiedziny u rodziny i przyjaciół, wizyty u lekarzy, w kinie i teatrze.

By zrealizować przedstawiony powyżej zamiar, PODATNIK zamierza od początku roku 2025 wraz z innymi osobami prowadzącymi działalność w tym samym lub podobnym zakresie wynająć na terytorium Niemiec w pełni wyposażone biuro (zwane dalej: wspólnym biurem). W tym wspólnym biurze w Niemczech PODATNIK zamierza zameldować na początku 2025 r. na bazie niemieckich przepisów działalność gospodarczą w opisanym powyżej zakresie, tj. opieki nad osobami starszymi i prowadzenia gospodarstwa domowego.

W biurze tym PODATNIK wykonywać będzie wyłącznie prace biurowe, w szczególności:

-redagować, drukować i podpisywać umowy na świadczenie usług opieki całodobowej,

-wystawiać i/lub wysyłać faktury za wykonane usługi,

-wykonywać przelewy, np. podatkowe czy też na ubezpieczenia,

-szykować dokumenty do sporządzenia przez doradcę podatkowego deklaracji podatkowych, przy czym możliwe jest, że część z tych usług PODATNIK wykona z pomocą osób trzecich, np. biura serwisowego, tłumacza itd.

Pytanie, czy ww. wspólne biuro stanowić będzie zakład podatkowy w rozumieniu umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu między Polską a Niemcami, jest przedmiotem odrębnego wniosku o interpretację indywidualną.

Każdorazowo przed wyjazdem do Niemiec PODATNIK w miejscu swojego zamieszkania będzie ustalał warunki danej umowy na świadczenie usług.

W tym celu będzie on musiał – zachowując porządek chronologiczny:

-wyszukać nowego klienta i/lub postarać się o nowy kontrakt u dotychczasowego klienta,

-ustalać warunki umowy dotyczące rodzaju usług do wykonania i zakresu tych usług czy też okresu trwania umowy itd.,

-ustalać wynagrodzenie za faktycznie wykonane usługi,

-ustalać okresy wypowiedzenia umowy,

-ustalać kary umowne za brak zapłaty wynagrodzenia w terminie.

Usługi opieki całodobowej i w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego PODATNIK będzie wykonywał w miejscu określonym w danej umowie na świadczenie usług. Miejscem tym będzie dom lub mieszkanie osoby wymagającej opieki i/lub potrzebującej pomocy w pracach domowych (np. przy sprzątaniu – patrz wyżej), znajdujące się na terytorium Niemiec. A zatem, by wykonać daną usługę, PODATNIK będzie musiał się za każdym razem udać do miejsca jej wykonania. W tym miejscu PODATNIK będzie również nocował, co podyktowane jest charakterem przedmiotowej usługi – opieki całodobowej. By mógł on w pełni zachować swoją sferę prywatną, zostanie mu udostępniony odpłatnie odrębny zamykany pokój; oczywiście będzie on mógł odpłatnie współkorzystać ze znajdujących się w danym domu/mieszkaniu kuchni i łazienki.

Po upływie okresu świadczenia usług PODATNIK będzie zobowiązany natychmiast opuścić to miejsce. Innymi słowy: PODATNIK będzie świadczyć ww. usługi u swoich Klientów za każdym razem w miejscu, o którym się dowie dopiero w momencie zawarcia danej umowy na ich świadczenie. Podczas świadczenia przedmiotowych usług PODATNIK będzie musiał sam ponieść koszty swojego wyżywienia. Nie będzie miało przy tym znaczenia, czy stosowne towary spożywcze/usługi gastronomiczne zakupi osobiście czy też zapłaci za nie swoim Klientom, którzy takich zakupów dokonają. Czas trwania pojedynczej usługi opieki całodobowej będzie wynosić z uwagi na jej ogromny zakres maksymalnie dwa lub rzadziej trzy miesiące. Po zakończeniu wykonywania takiej usługi PODATNIK będzie wracał do swojego miejsca zamieszkania (patrz wyżej) w Polsce. By nabrać sił do wykonania kolejnych usług, pobyt PODATNIKA w Polsce w przerwie pomiędzy usługami opieki całodobowej w Niemczech będzie wynosił co najmniej kilka tygodni.

Podatnik szacuje, że w każdym roku usługi opieki całodobowej i w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego wykona w Niemczech z przerwami maksymalnie 3-4 razy. A zatem jego faktyczny pobyt w Niemczech po zsumowaniu pojedynczych usług będzie się wahał między 6 a 9 miesiącami, W zależności od sytuacji, w szczególności czy PODATNIK każdą usługę będzie wykonywał dla innego klienta czy też klienci będą się powtarzać, jak również, czy wykonane przez niego usługi będzie rozliczał raz na miesiąc czy też rzadziej, PODATNIK podczas okresu swojego pobytu w Niemczech będzie korzystać ze wspólnego biura według wszelkiego prawdopodobieństwa od kilku do maksymalnie kilkunastu razy w ciągu roku.

Na wykonanie zadań biurowych, opisanych powyżej (np. drukowanie umów, wystawianie faktur itd.) więcej nie będzie bowiem potrzebne. Oczywiście częstsze korzystanie ze wspólnego biura może okazać się konieczne w wyniku jakiś nieprzewidzianych zdarzeń (np. zmiany zakresu usług do wykonania, zmiany wysokości wynagrodzenia itd.), jednak z uwagi na charakter wykonywanych usług – opiekę całodobową – rozszerzenie zakresu usług do wykonania wydaje się raczej niemożliwe, dlatego sytuacje, o których mowa powyżej, należy potraktować jako wyjątkowe i rzadkie.

PODATNIK szacuje, że w wyniku prowadzenia przedstawionej działalności osiągnie z tego tytułu w roku podatkowym dochód w przedziale między 12.000 a 22.000 euro. PODATNIK nie zamierza ustanawiać w Niemczech miejsca zamieszkania. W mieszkaniu/domu osoby wymagającej opieki będzie przebywał wyłącznie podczas wykonywania usług, tj. podczas świadczenia opieki całodobowej i w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego.

PODATNIK nie planuje założenia działalności gospodarczej w Polsce. PODATNIK opodatkowuje swoje dochody w Polsce podatkiem PIT na zasadach ogólnych (tj. wg skali).

Pytania

1.Czy PODATNIK postąpi prawidłowo, gdy wyjazdy do domów/mieszkań swoich klientów (osób wymagających opieki i/lub potrzebujących pomocy w pracach domowych) na terytorium Niemiec w celu wykonania przedmiotowych usług opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego potraktuje jako podróże służbowe, jeżeli dochody uzyskane z tytułu przedstawionej działalności z uwagi na brak zakładu podatkowego w Niemczech będą podlegać opodatkowaniu w Polsce?

2.Czy PODATNIK postąpi prawidłowo, gdy za każdy dzień świadczenia usług w domach/mieszkaniach swoich klientów w Niemczech zaliczy do kosztów uzyskania przychodów wartość diet właściwych dla Niemiec w wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, jeżeli dochody uzyskane z tytułu przedstawionej działalności z uwagi na brak zakładu podatkowego w Niemczech podlegać będą opodatkowaniu w Polsce, a wyjazdy w celu wykonania ww. usług opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego zostaną potraktowane jako podróże służbowe?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

Podatnik nie będzie posiadać zakładu podatkowego w Niemczech, ponieważ wspólne biuro, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, należy uznać za placówkę w myśl art. 5 ust. 4 lit. e) i f) Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003r. (zwanej dalej Umową), tj. taką, która nie stanowi zakładu w rozumieniu Umowy.

Brak zakładu oznacza, że PODATNIK jako rezydent polski, tj. podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskane dochody z tytułu przedstawionej działalności musi opodatkować w Polsce (podstawa prawna: art. 7 Umowy w zw. z art. 3 ust. 1, ust. 1a, art. 4a i art. 9 ust. 1 ustawy o PIT).

Ani ustawa o PIT, ani ustawa o CIT nie definiują pojęcia podróży służbowej (przedsiębiorcy). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego podróż służbowa to zjawisko charakteryzujące się przemijającym czasem trwania wykonywania konkretnie określonego zadania poza miejscem faktycznego (!) stałego wykonywania działalności (pracy) (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2012r., II UK 87/12, z dnia 9 lutego 2010r., I PK 57/09 i z dnia 3 grudnia 2009r., II PK 138/09). Zadanie to musi być skonkretyzowane, nie może mieć charakteru generalnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2013r., II UK 104/13); wykonanie tego zadania w ramach podróży służbowej nie musi się jednak ograniczać do jednorazowego działania przedsiębiorcy, ale może polegać na wykonywaniu szeregu zadań w określonym cyklu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2010r., III Aua 949/10). Przyjęcie wystąpienia podróży służbowej przedsiębiorcy uwarunkowane jest więc świadczeniem usług poza miejscem faktycznego (!) stałego wykonywania działalności (por. wyroki Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2014r., III Aua 1501/13, z dnia 29 maja 2013r., III AUa 1515/12 i z dnia 12 grudnia 2012r., III AUa 1078/12).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że PODATNIK – w miejscu swojego zamieszkania w Polsce wyszuka sobie najpierw klienta, a następnie ustali z nim szczegółowe warunki współpracy, czyli rodzaj i zakres usług, jakie będzie miał do wykonania, miejsce ich wykonania, wysokość wynagrodzenia, okresy wypowiedzenia itd.,:

-we wspólnym biurze w Niemczech zredaguje i podpisze umowę na świadczenie usług na ustalonych uprzednio warunkach,

-uda się do ustalonego miejsca wykonywania usługi, tj. domu lub mieszkania osoby wymagającej opieki i/lub potrzebującej pomocy w pracach domowych, znajdującego się na terytorium Niemiec i tam wykona przedmiotową usługę.

Oznacza to, że jedynym stałym miejscem, w której PODATNIK faktycznie prowadzi swoją działalność, jest miejsce jego zamieszkania, gdyż to w tym miejscu analizuje i podejmuje najważniejsze decyzje operacyjne, gospodarcze i finansowe, usługi opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego, jakie PODATNIK ma do wykonania, są szczegółowo określone w umowie na świadczenie usług, tzn. należy je uznać za skonkretyzowane, miejscem świadczenie przedmiotowych usług jest dom lub mieszkanie osoby wymagającej opieki i/lub potrzebującej pomocy, który może znajdować się w dowolnym miejscu na terytorium Niemiec, czyli z całą pewnością nie jest to stałe miejsce prowadzenia działalności przez PODATNIKA, czyli jego miejsce zamieszkania w Polsce.

Reasumując: wyjazdy PODATNIKA do domów/mieszkań jego klientów (osób wymagających opieki i/lub potrzebujących pomocy w pracach domowych) na terytorium Niemiec w celu wykonania usług opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego stanowią w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego podróże służbowe.

Ad 2.

Wydatek poniesiony przez PODATNIKA stanowi koszty uzyskania przychodów, jeżeli spełnia on ustawowe warunki skodyfikowane w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, tj.:

-został poniesiony przez PODATNIKA, czyli został on pokryty z jego zasobów majątkowych, i

-jest definitywny (rzeczywisty), czyli nie został PODATNIKOWI zwrócony w jakikolwiek sposób i/lub też postaci, i

-pozostaje w związku z prowadzoną przez PODATNIKA działalnością (gospodarczą), i

-został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów i/lub może mieć wpływ na ich wielkość, i

-został właściwe udokumentowany.

Ponadto wydatek ten nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji oznacza to, że wszystkie poniesione przez PODATNIKA wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile – pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami i/lub służą zachowaniu i/lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, i – nie znajdują się w katalogu wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że PODATNIK podczas świadczenia usług opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego będzie musiał sam ponieść koszty swojego wyżywienia, tj. albo stosowne towary spożywcze/usługi gastronomiczne zakupi osobiście albo też zapłaci za nie swoim Klientom, którzy takich zakupów dokonają.

Oznacza to, że PODATNIK:

-sam poniesie przedmiotowy wydatek,

-wydatek ten jest definitywny,

-pozostaje w (bezpośrednim) związku z prowadzoną działalnością,

-wydatek te ma na celu uzyskanie przychodów,

-jest udokumentowany rachunkami lub też potwierdzeniami przelewów bankowych za zakupy/usługi gastronomiczne.

Tym samym warunki z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT należy uznać za spełnione.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT za koszty uzyskania przychodów nie uważa się „wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Tymi odrębnymi przepisami jest Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Z postanowień art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT wynika jednoznacznie, że osoby prowadzące działalność gospodarczą – tu: PODATNIK – mają prawo uwzględnić jako koszty uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego w powołanym Rozporządzeniu limitu, tzn. do wysokości diet przysługującym pracownikiem. Godnym odnotowania jest fakt, że przedmiotowe unormowanie ustawowe nie zawiera żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych, w szczególności nie zawiera żadnych ograniczeń ze względu na rodzaj, charakter czy też miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym PODATNIK ma prawo za każdy dzień świadczenia usług w domach/mieszkaniach swoich klientów w Niemczech, czyli za każdy dzień podróży służbowych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet właściwych dla Niemiec w wysokości określonej w powołanym Rozporządzeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że planuje Pani zarejestrować działalność gospodarczą na terytorium Niemiec, w ramach której będzie Pani świadczyć usługi opieki nad osobami starszymi i prowadzenia gospodarstwa domowego. Zamierza Pani wraz z innymi osobami prowadzącymi działalność w tym samym lub podobnym zakresie wynająć na terytorium Niemiec w pełni wyposażone biuro – w którym zamierza Pani zameldować w 2025 r. na bazie niemieckich przepisów działalność gospodarczą. W biurze tym będzie Pani wykonywać wyłącznie prace biurowe. Każdorazowo przed wyjazdem do Niemiec, w miejscu swojego zamieszkania, tj. w Polsce będzie Pani natomiast ustalała warunki danej umowy na świadczenie usług. W tym celu będzie Pani:

-wyszukiwać nowego klienta i/lub starać się o nowy kontrakt u dotychczasowego klienta,

-ustalać warunki umowy dotyczące rodzaju usług do wykonania i zakresu tych usług czy też okresu trwania umowy itd.,

-ustalać wynagrodzenie za faktycznie wykonane usługi,

-ustalać okresy wypowiedzenia umowy,

-ustalać kary umowne za brak zapłaty wynagrodzenia w terminie.

Usługi opieki całodobowej w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego będzie Pani wykonywała w miejscu określonym w danej umowie na świadczenie usług. Będzie to miejsce zamieszkania osoby wymagającej opieki i/lub potrzebującej pomocy w pracach domowych znajdujące się na terytorium Niemiec. Będzie tam Pani również nocowała. Zostanie dla Pani udostępniony odpłatnie odrębny, zamykany pokój, może Pani również odpłatnie współkorzystać ze znajdujących się w domu/mieszkaniu kuchni oraz łazienki. Po upływie okresu świadczenia usług będzie Pani zobowiązana do opuszczenia domu/mieszkania podopiecznego. Będzie Pani także sama ponosiła koszty wyżywienia. Czas trwania pojedynczej usługi opieki całodobowej będzie wynosić maksymalnie dwa lub rzadziej trzy miesiące. Po zakończeniu usługi będzie Pani wracać do Polski. Przerwy między wykonywanie usług na terytorium Niemiec będą wynosiły kilka tygodni. W Niemczech biuro będzie Pani wykorzystywać od kilku do maksymalnie kilkunastu razy. Nie zamierza Pani ustanawiać w Niemczech miejsca zamieszkania. Swoje dochody, z uwagi na brak zakładu podatkowego w Niemczech, opodatkowuje Pani w Polsce na zasadach ogólnych.

Pani wątpliwość dotyczy kwestii uznania Pani wyjazdów na terytorium Niemiec, w celu wykonywania usług opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego za podróż służbową oraz czy będzie miała Pani prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diety właściwej dla Niemiec w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych za każdy dzień świadczenia usług w miejscu zamieszkania podopiecznego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższa definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Zwracam jednak uwagę, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą może stanowić koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie powyższego stwierdzam, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

To oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami bądź służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odrębnymi przepisami, o których mowa w tej regulacji, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Z powołanego powyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych w ramach określonego limitu, tzn. do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały więc objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych wyłączeń podmiotowych i przedmiotowych.

W szczególności przepis ten nie przewiduje żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ani też nie rozróżnia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usług, dokonania zakupu środka trwałego, czy świadczenia usługi w wykonywaniu zawartej umowy. Jedyne ograniczenie ustanowione tym przepisem odnosi się do limitu wartości, która może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Zasadniczą natomiast przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dlatego też za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami w celu osiągnięcia przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzam, że podróże, jakie Pani planuje odbywać poza miejsce zamieszkania, gdzie faktycznie prowadzi Pani swoją działalność, oraz z uwagi na brak zakładu na terytorium Niemiec, będą podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Panią pozarolniczą działalnością gospodarczą. To oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów tej działalności będzie Pani mogła zaliczyć diety z tytułu podróży z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której będzie Pani wykonywać działalność gospodarczą, tj. świadczyć usługi opieki całodobowej nad osobami starszymi i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach.

Podsumowanie: wyjazdy do domów/mieszkań swoich klientów (osób wymagających opieki i/lub potrzebujących pomocy w pracach domowych) na terytorium Niemiec w celu wykonania usług opieki całodobowej i/lub prowadzenia gospodarstwa domowego są podróżami służbowymi.

Jednocześnie – na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie miała Pani prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diety właściwej dla Niemiec w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych za każdy dzień świadczenia usług w miejscu zamieszkania podopiecznego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że powołane przez Panią orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionej przez Panią kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.