Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązków informacyjnych i prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) Sp. z o. o. (dalej „polska Spółka” lub „Wnioskodawca") jest polską spółką należącą do międzynarodowej grupy spółek (...) (dalej: „Grupa”).

W celu zwiększenia motywacji i retencji pracowników spółek z Grupy, a także ze względu na zamiar powiązania uzyskiwanych przez pracowników dochodów z wynikami całej Grupy, część z nich (w tym pracownicy polskiej Spółki, dalej jako: „Uczestnicy”) ma możliwość uczestniczenia w programie motywacyjnym Grupy - (...) (dalej „Program”).

Program jest organizowany i zarządzany przez fińską spółkę (...) (dalej: „fińska Spółka”), a adresatem Programu są pracownicy zatrudnieni w spółkach (które należą do Grupy) w różnych państwach.

W ramach Programu Uczestnicy otrzymują nagrody w postaci wypłat gotówkowych w postaci ekwiwalentu pieniężnego wartości akcji fantomowych ustalonych po określonej cenie akcji (dalej jako: „Nagroda”). Cena akcji ustalana jest przez fińską Spółkę po zakończeniu trzyletniego okresu blokady, a po tym okresie realizacja wypłaty środków jest następnie zawieszana dodatkowo na okres jednego roku. Do momentu ustania okresu zawieszenia, pracownicy nie nabywają uprawnień do otrzymania nagrody.

Uczestnicy zatrudnieni na podstawie polskiej umowy o pracę zawartej z polską Spółką są uprawnieni do udziału w programie motywacyjnym na takich samych zasadach jak w przypadku uczestników z innych państw Grupy. Sposób uczestnictwa w Programie nie jest powiązany ze stosunkiem pracy łączącym Uczestnika z polską Spółką, tj. warunki Programu nie stanowią żadnego elementu umowy o pracę ani nie wynikają z regulaminu wynagradzania ani innych źródeł prawa pracy obowiązujących w polskiej Spółce. Polska Spółka nie jest stroną umowy Programu, jak i nie jest stroną innych dokumentów ustanawiających Program i regulujących prawa Uczestników Programu. Z uwagi na brak funkcjonalnego związku uczestnictwa w Programie z zatrudnieniem, polska Spółka nie jest również adresatem potencjalnych roszczeń Pracowników z tytułu prawa do Nagrody lub jej części. Relacja Uczestników z fińską Spółką jako podmiotem zarządzającym i administrującym Programem w tym zakresie ma charakter pozapracowniczy.

Decyzje dotyczące kwalifikowalności Uczestników do uczestnictwa w Programie, wysokości ich udziału (wartości akcji fantomowych) oraz wszelkich innych parametrów związanych z Programem podejmuje wyłącznie fińska Spółka. Na podstawie decyzji zarządu fińskiej Spółki, Nagrody wynikające z uczestnictwa w Programie wypłacają bezpośrednio pracownikom określone podmioty zależne z Grupy, w których Pracownicy są organizacyjnie podlegli. Dla Uczestników będących polskimi pracownikami wypłat dokonuje polska Spółka. Wnioskodawca w tym zakresie pełni wyłącznie techniczną rolę podmiotu wypłacającego Nagrodę Uczestnikom Programu, a po dokonaniu wypłaty polska Spółka obciąża kosztami administracyjnymi fińską Spółkę. Następnie, po dokonaniu wypłaty, koszty te są redystrybuowane pomiędzy różne podmioty zależne wewnątrz Grupy, w tym również polską Spółkę, wobec czego Wnioskodawca może być uznany za ostatecznego odbiorcę kosztów związanych z Programem.

Warto zaznaczyć, że Uczestnicy Programu nie mogą dochodzić żadnych roszczeń (w tym pracowniczych) wobec Wnioskodawcy, w związku z wypłatami Nagród wynikających z uczestnictwa w Programie, ponieważ, jak wspomniano powyżej, uczestnictwo to nie wynika ze stosunku pracy łączącego ich z polską Spółką. W przypadku braku wypłaty lub wypłaty w nieprawidłowej wysokości, wszelkie roszczenia o charakterze cywilnoprawnym (zgodnie z przepisami prawa cywilnego, a nie prawa pracy) powinny być kierowane przez Uczestników względem fińskiej Spółki jako bezpośredniego organizatora i zarządcy Programu.

Uczestnikami Programu są osoby o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce (rezydenci podatkowi) w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2024 r. poz. 226, dalej: „ustawa o PIT”), a dochody uzyskiwane przez nich z tytułu uczestnictwa w Programie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Pytanie

Czy opisany sposób uzyskania przychodu z uzyskaniem Nagrody przez pracowników Wnioskodawcy skutkuje powstaniem dla pracowników Wnioskodawcy przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, co w konsekwencji powoduje, że polska Spółka jako podmiot technicznie wypłacający Nagrody nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy przy wypłacie Nagrody ani też do wystawienia Uczestnikom informacji PIT-11?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, w związku z otrzymaniem przez pracowników Nagród wypłaconych przez fińską Spółkę, w ocenie Wnioskodawcy powstanie dla nich przychód, który powinien być kwalifikowany jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. W konsekwencji przyjęcia kwalifikacji wypłaty Nagrody jako przychodu z innych źródeł, na polskiej Spółce nie spoczywają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności Wnioskodawca nie jest zobowiązany w myśl art. 32 ust. 1 ustawy o PIT do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonania wypłaty Nagrody dla swoich pracowników. Dodatkowo, po stronie polskiej Spółki nie powstanie również obowiązek informacyjny z art. 39 ust. 1 ani art. 42a ustawy o PIT w zakresie sporządzenia informacji PIT-11.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są m. in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytalna lub renta a także zgodnie z pkt 9 - inne źródła.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe, należy zauważyć, że Nagrody, które mogą być przyznane Uczestnikom – pracownikom polskiej Spółki, nie mogą zostać zakwalifikowane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 12 ustawy o PIT, to jest do przychodów ze stosunku pracy, gdyż:

§     Nagrody nie wynikają z umów o pracę zawartych między polską Spółką a pracownikami, którzy je otrzymują, ani z żadnych innych dokumentów z zakresu prawa pracy,

§     Uprawnienie do otrzymania Nagrody nie jest w żadnym stopniu powiązane z czynnościami wykonywanymi w ramach stosunku pracy na rzecz Wnioskodawcy. Możliwość uczestnictwa w Programie uzależniona jest wyłącznie od zatrudnienia w jednej ze spółek w Grupie i została sformułowana w jednolity sposób dla wszystkich uczestników Programu z całej Grupy, a nie jedynie dla Uczestników, będących pracownikami Wnioskodawcy,

§     Polska Spółka nie ma wpływu na wybór osób, które mogą otrzymać Nagrody, na ich wysokość ani na sposób ich kalkulacji,

§     Wnioskodawca nie jest organizatorem ani administratorem Programu, nie ma wpływu na decyzje dotyczące wypłaty Nagrody, a jej udział w tym procesie ogranicza się wyłącznie do technicznego przeprocesowania płatności.

§     Jakiekolwiek roszczenia, które pracownicy polskiej Spółki mogliby podnieść w związku z Nagrodami nie są kierowane do polskiej Spółki i nie będą stanowiły roszczeń z zakresu prawa pracy.

Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, czyli musiałby wiązać się funkcjonalnie z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu, wypłacającego to świadczenie. Tym samym, świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli kryterium stanowiące podstawę jego przyznania stanowi fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem i jeśli podmiot ten ponosi ostateczny koszt świadczenia, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy.

W konsekwencji, przychód z tytułu Nagród przyznanych przez fińską Spółkę, nie będzie stanowił przychodu ze stosunku pracy istniejącego pomiędzy polską Spółką a jego pracownikami – Uczestnikami Programu, którzy otrzymują Nagrody.

Przychód ten w ocenie Wnioskodawcy, powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, a polska Spółka w tym zakresie nie będzie pełnić funkcji płatnika podatku jako zakład pracy w rozumieniu art. 32 ust. 1 ustawy o PIT i tym samym nie będzie również zobowiązana uwzględniać wypłaty Nagrody jako źródła ze stosunku pracy na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o PIT.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PIT.

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza wskazanie otwartego katalogu rodzajów przychodu, które nie zostały wprost enumeratywnie w nim wymienione. Zatem, w przypadku braku możliwości zakwalifikowania do jakiegokolwiek źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy o PIT należy uznać przysporzenie majątkowe za przychód z innych źródeł.

Opisane wyżej stanowisko znajduje poparcie m.in. w poniższych indywidualnych interpretacjach podatkowych, dotyczących zbliżonych stanów faktycznych:

§    Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 5 marca 2020 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.118.2019.2 MT,

§    Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 26 sierpnia 2019 r. o sygn. 0112-KDIL3-3.4011 218 2019.2 MC,

§    Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 30 marca 2021 r. sygn. 0113-KDIPT2-3 4011.137.2021 1 KS.

Kwalifikacja przychodu z tytułu Nagród przyznanych przez fińską Spółkę jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 ustawy o PIT oznacza, że uprawnieni pracownicy, którzy otrzymują przychód z tytułu Nagród, będą zobowiązani do samodzielnego wykazania przedmiotowego przychodu na właściwym formularzu na etapie rozliczenia rocznego. Przychód ten powinien zostać opodatkowany na zasadach ogólnych (z uwzględnieniem statusu rezydencji podatkowej oraz międzynarodowych przepisów podatkowych), przy zastosowaniu skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.

Jednocześnie, w związku z otrzymaniem przez wybranych pracowników Nagród przyznanych przez fińską Spółkę, po stronie polskiej Spółki, wobec Uczestników nie powstanie w tym zakresie obowiązek wystawienia informacji PIT-11, o której mowa w art. 42a ustawy o PIT. Z uwagi na techniczny charakter dokonywanych wypłat, Wnioskodawca otrzymuje jedynie informację o wysokości Nagrody, której wypłaty bezpośrednio dokonuje na konto Uczestnika, a którą następnie zwrotnie obciążany jest przez fińską Spółkę. Biorąc pod uwagę brak wpływu polskiej Spółki na organizację i wysokość wypłat oraz ograniczenie uczestnictwa w procesie jedynie do zaaranżowania wypłaty i poniesienia z tego tytułu kosztu, nie można twierdzić, że świadczenia są uzyskiwane od polskiej Spółki, wobec tego polska Spółka nie będzie zobligowana do wystawienia informacji PIT-11 pracownikowi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej obowiązków informacyjnych i prawidłowe w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111):

Natomiast stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy:

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Z kolei jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Należy zaakcentować, że z przywołanej definicji płatnika wynika, że o tym, kto jest płatnikiem danego podatku, rozstrzyga treść przepisów odpowiedniej ustawy właściwej dla tego podatku. Ma to swój wyraz w sformułowaniu „obowiązana na podstawie przepisów prawa”. Ustalenie, czy dany podmiot jest w konkretnym przypadku płatnikiem, możliwe jest więc jedynie w oparciu o szczegółowe regulacje prawa podatkowego (w przedmiotowej sprawie – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

§tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

§obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

§     określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

§     określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Ponadto ustawodawca uregulował również sytuacje, w których podmioty wypłacające należności lub realizujące świadczenia na rzecz podatników:

§      nie mają obowiązku obliczenia i poboru podatku jako płatnicy, ale

§      mają obowiązki o charakterze informacyjnym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 przywołanej ustawy:

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1, mieszczące się w ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przywołane przepisy dotyczą obowiązków płatniczych i informacyjnych w sytuacji przekazywania m.in. przychodów zaliczanych do przychodów ze stosunku pracy.

W analizowanej sprawie Państwo (Spółka) rozważają, czy ciążą na Państwu obowiązki płatnika i informacyjne wynikające z omawianej ustawy w związku z udziałem Państwa Pracowników w omówionym we wniosku programie.

Należy przeanalizować, czy ww. osoby otrzymują opisane świadczenia od Państwa, czy od innych podmiotów oraz czym w rozumieniu podatkowoprawnym te świadczenia są. Obowiązki płatnika oraz jednocześnie obowiązki informacyjne po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Państwo świadczeń ze stosunku pracy na rzecz ww. Pracowników.

Świadczeniami, do których odnoszą się Państwo, są nagrody w postaci wypłat gotówkowych w postaci ekwiwalentu pieniężnego wartości akcji fantomowych ustalonych po określonej cenie akcji.

Jak wskazano w opisie sprawy:

§      w ramach grupy spółek (której to grupy są Państwo częścią) funkcjonuje Program, którym objęci są m.in. Państwa Pracownicy, będący polskimi rezydentami podatkowymi;

§      sposób uczestnictwa Państwa pracowników w Programie nie jest powiązany ze stosunkiem pracy łączącym Uczestnika z Państwem, tj. warunki Programu nie stanowią żadnego elementu umowy o pracę ani nie wynikają z regulaminu wynagradzania ani innych źródeł prawa pracy obowiązujących u Państwa;

§     nie są Państwo stroną umowy Programu, jak i nie są stroną innych dokumentów ustanawiających Program i regulujących prawa Uczestników Programu. Z uwagi na brak funkcjonalnego związku uczestnictwa w Programie z zatrudnieniem, nie są Państwo również adresatem potencjalnych roszczeń Pracowników z tytułu prawa do Nagrody lub jej części. Relacja Uczestników z fińską Spółką jako podmiotem zarządzającym i administrującym Programem w tym zakresie ma charakter pozapracowniczy;

§     Nagrody wynikające z uczestnictwa w Programie wypłacają bezpośrednio pracownikom określone podmioty zależne z Grupy, w których Pracownicy są organizacyjnie podlegli. Dla Uczestników będących polskimi pracownikami wypłat dokonuje Państwo, pełniąc w tym zakresie wyłącznie techniczną rolę podmiotu wypłacającego Nagrodę Uczestnikom Programu. Po dokonaniu wypłaty obciążają Państwo kosztami administracyjnymi fińską Spółkę. Następnie, po dokonaniu wypłaty, koszty te są redystrybuowane pomiędzy różne podmioty zależne wewnątrz Grupy, w tym również na Państwo, wobec czego mogą Państwo być uznani za ostatecznego odbiorcę kosztów związanych z Programem.

Z powyższego wynika zatem, że na gruncie opisanych zdarzeń Nagrody wprawdzie są przez Państwo wypłacane Pracownikom, ale nie są świadczeniami ze stosunku pracy łączącego Państwa z Pracownikami, ponieważ stanowią przysporzenia tychże Pracowników w istocie uzyskane od Spółki fińskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzam, że na gruncie opisanych stanu faktycznego wartość otrzymanej przez danego Pracownika Nagrody w formie wypłaty pieniężnej w wysokości odpowiadającej wartości akcji fantomowych ustalonych po określonej cenie akcji, w związku z uczestnictwem w Programie, stanowi dla tegoż Pracownika przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten, zakreślając krąg podmiotów zobowiązanych do pełnienia obowiązków informacyjnych, nie posługuje się kategorią podmiotu, na którym spoczywa ciężar ekonomiczny świadczenia, lecz wyraźnie wskazuje, że ciężar informacyjny ciąży na podmiotach „które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1”.

Wobec powyższego, dla ustalenia rzeczonego obowiązku informacyjnego nie ma znaczenia kto ponosi ekonomiczny (finansowy) ciężar świadczenia oraz na czyje zlecenie jest organizowany program. Istotne jest bowiem jedynie, kto (jaki podmiot) wypłaca świadczenie.

W świetle przedstawionej regulacji podmiotami zobowiązanymi do ww. obowiązku informacyjnego są podmioty, które w momencie powstania zobowiązania podatkowego dysponują środkami finansowymi podatnika (w postaci wypłaconej Nagrody) lub dokonują czynności związanych z operacjami na jego majątku (w postaci wypłaconych/przekazanych środków pieniężnych).

Reasumując: na gruncie opisanego stanu faktycznego, na Państwu – będącym pracodawcą Pracownika – w związku z pośredniczeniem w wypłatach na rzecz Państwa Pracowników Nagrody wynikającej z uczestnictwa w Programie, nie będą ciążyły obowiązki płatnika w zakresie pobrania podatku, natomiast będą ciążyły z rzeczonego tytułu obowiązki informacyjne, o których mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.