Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 4 lutego 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka” lub „Zleceniodawca”) prowadzi w Polsce działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży produktów kosmetycznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje rożnego rodzaju aktywności marketingowe w celu zwiększenia sprzedaży oferowanych produktów. Chcąc pozyskać nowych klientów, Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia, podczas których reklamuje swoje produkty.

Promocja towarów odbywa się również za pomocą portali społecznościowych typu (…)

W dniu 13.09.2024 r. Spółka zawarła umowę zatytułowaną „Umowa o świadczenie usług promocyjnych”. Na mocy tej umowy Zleceniobiorca zobowiązał się do wykonania na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na stworzeniu materiałów video z wydarzenia organizowanego przez Spółkę pod nazwą „A”. Ponadto w toku tego wydarzenia Zleceniobiorca zobowiązany był stworzyć materiał video – sondę przeprowadzoną przez uczestników tego wydarzenia. Zleceniobiorca był również zobowiązany do opublikowania stworzonych przez siebie materiałów na swoim profilu w serwisie….

W toku realizacji usług Zleceniobiorca zobowiązał się zadbać dodatkowo o należyte oświetlenie, jakość oraz udźwiękowienie materiałów video. Ponadto Zleceniobiorca udzielił Spółce licencji do ww. materiału video oraz prawa do wykorzystania swojego wizerunku utrwalonego na stworzonych materiałach video. Zleceniobiorca zobowiązał się wykonać usługi objęte umową osobiście, w sposób staranny, estetyczny i zgodnie z przekazanymi mu przez Spółkę informacjami i wytycznymi. Umowa została zawarta na czas oznaczony określony. Strony ustaliły jedną stawkę wynagrodzenia za wszystkie usługi przewidziane w umowie. Zleceniobiorca nie jest pracownikiem Wnioskodawcy i jest osobą poniżej 26 roku życia.

Z uwagi na konieczność prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego powstała potrzeba zapytania o poprawną kwalifikację przychodu otrzymanego z ww. umowy, co jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Zleceniobiorca ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zleceniobiorca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług reklamowych z wykorzystaniem prawa do wizerunku. Zleceniobiorca nie złożył oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 2, iż świadczone przez niego usługi uchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.

Tworząc materiały video w ramach zawartej umowy, Zleceniobiorca stworzy utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych i będzie w związku tym twórcą w rozumieniu tej ustawy.

Umowa została zawarta na czas określony, tj. 14 dni od dnia jej zawarcia.

Według wiedzy Wnioskodawcy, Zleceniobiorca nie osiągnął z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) przychodów w wysokości przekraczającej kwotę 85 528 złotych.

Dodatkowo rozwijając stan faktyczny należy wskazać, że na wykonanie filmu video składa się szereg czynności takich jak: przygotowanie scenariusza lub planu nagrania, zadbanie o odpowiednie oświetlenie, udźwiękowienie, nagranie materiału video. montaż. Ponadto należy wskazać, iż Zleceniobiorca udziela Zleceniodawcy licencji do materiałów video, aby również Zleceniodawca mógł we własnym zakresie dodatkowo publikować i wykorzystywać materiały promocyjne stworzone przez Zleceniobiorcę, po to aby zwiększyć zasięg akcji promocyjnej. Jednak z punktu widzenia Zleceniodawcy uzyskanie praw do tych materiałów ma charakter marginalny i następuje przy okazji stworzenia przez Zleceniobiorcę materiałów video. Głównym powodem podjęcia przez Zleceniodawcę decyzji o zawarciu umowy ze Zleceniobiorcą jest fakt, iż prowadzone przez niego profile w mediach społecznościowych mają duże zasięgi gwarantujące szerokie grono odbiorców materiałów video tworzonych na podstawie umowy.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Wnioskodawca — jako płatnik podatku dochodowego — powinien zakwalifikować przychody uzyskane przez zleceniobiorcę z umowy o świadczenie usług promocyjnych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, a w konsekwencji powinien zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT, czy też przychody takie powinny zostać zakwalifikowane przez płatnika jako przychody ze zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby prawne, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 osobom określonym w art. 3 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT, zwalnia się z podatku przychody z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 złotych.

Wnioskodawca uważa, że przychód uzyskany z umowy o świadczenie usług promocyjnych należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT. W konsekwencji, w stosunku do Zleceniobiorcy Wnioskodawca będzie musiał zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, jednym ze źródeł przychodów, który podlega opodatkowaniu jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

Powyższy termin nie został przez ustawodawcę zdefiniowany. Oznacza to, że pojęcie „działalności wykonywanej osobiście” musi być każdorazowo odnoszone do konkretnych przychodów, uzyskiwanych przez podatnika w danych okolicznościach.

Jak stanowi art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przy chodów, o których mowa w pkt 9.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniały stan faktyczny mieści się w dyspozycji art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT. Jak wynika z przytoczonego stanu faktycznego przedmiotem umowy było świadczenie usług mających na celu promowanie wydarzenia organizowanego przez Zleceniodawcę - polegających na stworzeniu materiałów video i umieszczenie tych materiałów na swoich profilach prowadzonych w mediach społecznościowych. Zatem głównym zadaniem Zleceniobiorcy wynikającym z umowy było osobiste świadczenie na rzecz Spółki usług mających na celu promocję wydarzenia, organizowanego przez Spółkę pod nazwą: „A”. Co więcej, podczas świadczenia usługi, Zleceniobiorca miał obowiązek współdziałania ze Spółką i stosowania się do jej wytycznych. Przedmiotowa umowa dotyczy zatem usług promocyjnych, które Zleceniobiorca zobowiązał się wykonać. W ocenie Wnioskodawcy, tak skonstruowana umowa odpowiada umowie zlecenia, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny, w myśl którego: „Obok zlecenia sensu stricto, które obejmuje zobowiązanie do dokonania jedynie czynności prawnej, wyróżniane jest zlecenie sensu largo (w rozumieniu art. 750) zawierające zobowiązanie do dokonania czynności prawnych i o charakterze faktycznym” (B. J. Kowalczyk [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. II, red. M. Balwicka-Szczyrba, A. Sylwestrzak, Warszawa 2024, art. 734.). Zawarta przez Spółkę przedmiotowa umowa o świadczenie usług, jest przykładem umowy, co do której zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Sama kwestia związana z udzieleniem licencji oraz przekazaniem praw do wizerunku, ma zdaniem Wnioskodawcy znaczenie poboczne i nie przesądza o charakterze zawartej umowy. To usługi promocyjne stanowią rdzeń oraz główny przedmiot umowy – stworzenie materiałów video oraz ich opublikowanie wymaga bowiem od Zleceniobiorcy podjęcia szeregu czynności faktycznych takich jak: przygotowanie scenariusza lub planu nagrania, zadbanie o odpowiednie oświetlenie, udźwiękowienie, nagranie materiału video, montaż. Kwestia przeniesienia praw do stworzonego materiału video ma charakter pochodny i marginalny. Główne czynności, które Zleceniobiorca był zobowiązany wykonać realizując umowę, to właśnie stworzenie materiałów wideo i ich opublikowane we wskazanych w umowie mediach społecznościowych.

Samo udzielenie licencji oraz prawa do rozpowszechniania wizerunku, dokonywane jest dodatkowo, niejako przy okazji sporządzenia materiałów video, po to by Wnioskodawca mógł również we własnym zakresie wykorzystać te materiały do dodatkowej promocji wydarzenia. Z punktu widzenia Wnioskodawcy jest to kwestia poboczna, decydujące znaczenie ma fakt, iż Zleceniobiorca za pośrednictwem prowadzonych profili w mediach społecznościowych, może zapewnić duże grono odbiorców tworzonych w ramach umowy materiałów video. Należy też zauważyć, że udzielenie licencji oraz prawa do rozpowszechniania wizerunku stanowi czynność o charakterze prawnym będącą pochodną względem opisanych powyżej czynności faktycznych polegających na świadczeniu usług promocyjnych pośród których jest stworzenie materiałów video.

Z powyższych względów przychód z umowy nie będzie traktowany jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o PIT.

Znamiennym jest również, że stronami przedmiotowej umowy są odpowiednio: Zleceniodawca i Zleceniobiorca. Niniejsza umowa zawiera zatem szereg postanowień, charakterystycznych dla umów zlecenie, jak: oznaczenie umowy i jej stron oraz dokładne określenie czynności, które mają być wykonane przez Zleceniobiorcę we właściwym czasie, na rzecz Zleceniodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka konstrukcja umowy w sposób oczywisty świadczy o umowie w ramach działalności wykonywanej osobiście. Mając na uwadze powyższe, przedmiotowa umowa o świadczenie usług promocyjnych powinna być zdaniem Wnioskodawcy postrzegana przez organy podatkowe jako umowa zlecenia, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy przychody uzyskane z ww. umowy należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT. Skoro Zleceniobiorcą jest osoba poniżej 26 roku życia, która z tytułu przychodów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o PIT nie przekroczyła w roku podatkowym kwoty w wysokości 85 528 złotych, to przychód taki będzie podlegał zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, od takiego przychodu Wnioskodawca nie będzie pobierał zaliczki na podatek dochodowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Opis Państwa sprawy

Zawarli Państwo umowę o świadczenie usług promocyjnych. Na mocy tej umowy Zleceniobiorca zobowiązał się do wykonania na Państwa rzecz usług polegających na stworzeniu materiałów video z wydarzenia organizowanego przez Państwa. Zleceniobiorca nie jest pracownikiem Wnioskodawcy i jest osobą poniżej 26 roku życia. Zleceniobiorca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług reklamowych z wykorzystaniem prawa do wizerunku. Tworząc materiały video w ramach zawartej umowy, Zleceniobiorca stworzy utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i będzie w związku tym twórcą w rozumieniu tej ustawy.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy jako płatnik podatku dochodowego powinni Państwo zakwalifikować przychody uzyskane przez zleceniobiorcę z umowy o świadczenie usług promocyjnych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, a w konsekwencji powinni Państwo zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też przychody takie powinny zostać zakwalifikowane przez płatnika jako przychody ze zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił:

– działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2);

– kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7).

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in.– stosownie do art. 13 pkt 2 analizowanej ustawy:

oraz stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a) tej ustawy:

Z kolei, w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności:

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw, jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

„Utwór” i „twórca” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych we wskazanej regulacji, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności, w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przedmiotem prawa autorskiego jest zatem utwór. Jest to niematerialne dobro prawne, które powinno być odróżniane od materialnego nośnika, na którym zazwyczaj jest utrwalane. Przepis art. 1 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, posługuje się syntetyczną definicją utworu w sposób generalny, określając konieczne cechy wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Wytwór niematerialny, aby uzyskać kwalifikację „utworu” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ww. ustawy, powinien wykazać następujące cechy:

1) stanowić rezultat pracy człowieka – twórcy,

2) stanowić przejaw działalności twórczej, a więc uzewnętrzniony rezultat działania twórcy o charakterze kreacyjnym,

3) mieć indywidualny charakter.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Twórcą może być wyłącznie osoba fizyczna, co wynika z samej natury procesu twórczego. Nabycie praw autorskich przez twórcę następuje ex lege wraz ze stworzeniem utworu i jest rezultatem nie aktu prawnego, lecz aktu realnego, określonych czynności faktycznych, psychofizycznych.

Ochrona tego prawa przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić zatem należy, że osoba fizyczna nie posiada praw autorskich do swojego własnego wizerunku. Nie oznacza to jednakże, że stanowiące własność osoby fizycznej prawa do własnego wizerunku nie podlegają regulacjom ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zauważyć bowiem należy, że zgoda na rozpowszechnianie wizerunku, w oznaczonych warunkach, wyłączająca bezprawność naruszenia tego dobra osobistego, może być przedmiotem lub elementem różnego rodzaju stosunków lub zobowiązań prawnych, w tym umów o różnorakim charakterze (umowy o pracę, umowy o dzieło, zlecenia czy innej umowy cywilnoprawnej).

Jak natomiast stanowi art. 81 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Cytowany wyżej przepis ma charakter szczególny, gdyż nie dotyczy ochrony autora lub utworu, lecz zawiera postanowienia w istocie ograniczające swobodę wypowiedzi twórczej, głównie ze względu na poszanowanie dóbr osobistych chronionych prawem powszechnym. Przy czym, termin „wizerunek” w rozumieniu art. 81 oznacza wytwór niematerialny, który za pomocą środków plastycznych przedstawia rozpoznawalną podobiznę danej osoby (lub danych osób).

Zwolnienie przedmiotowe

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy:

·podmiotowy - bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26. roku życia,

·przedmiotowy - bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia.

Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem (zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej). Są to warunki sine qua non zastosowania zwolnienia.

Na stronie 5 uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, wprowadzającej analizowany przepis (Druk Sejmowy VIII kadencji nr 3551, Warszawa, 25 czerwca 2019 r.) wskazano, m.in., że:

Z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przy tym, że ww. zwolnienie (tzw. ulga dla młodych) dotyczy np. przychodów z umów zleceń, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast nie ma zastosowania do przychodów z tytułu zbycia praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Definicja i obowiązki płatnika

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku:

·tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

·obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111):

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

·określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

·określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Jednym z przepisów normujących obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jest art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu:

Przy czym obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ciążą na tych podmiotach, jeśli dokonują świadczeń spełniających łącznie następujące warunki:

·świadczenia są na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, a więc osób fizycznych które mają miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy;

·tytułem świadczeń jest działalność, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 (tj. działalność podatnika mieszcząca się w kategorii działalności wykonywanej osobiście określonej w tych przepisach) lub art. 18 (tj. prawa majątkowe podatnika).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 42 ust. 1 tej ustawy:

Z kolei, na mocy art. 42 ust. 2 pkt 1 przywołanej ustawy:

Ocena Państwa sytuacji

Mając na względzie powyższy stan prawny, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, iż skoro źródła powstania przychodu po stronie Zleceniobiorcy upatrywać należy w jego rozpoznawalnym wizerunku, na którego utrwalanie i rozpowszechnianie wyrazi on zgodę, za co będzie otrzymywał stosowne wynagrodzenie, to niezależnie od rodzaju umowy, jaką z Państwem zawarł, przychody uzyskiwane z tego tytułu stanowić będą przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu według zasad właściwych dla tego źródła przychodów.

Stwierdzam, że wynagrodzenie wypłacane przez Państwa Zleceniobiorcy na podstawie zawartej z nim umowy o świadczenie usług promocyjnych, jest na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, traktowane jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak Państwo wskazali jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi, że tzw. ulga dla młodych nie dotyczy przychodów z tytułu zbycia praw majątkowych, to w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji powyższego Państwo, jako płatnik w świetle art. 41 ust. 1 analizowanej ustawy będą zobowiązani do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczenia z tytułu praw majątkowych.

Zatem, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j.Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.