Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełniła go Pani w odpowiedzi na wezwania – 15, 24 i 30 grudnia 2024 r. (daty wpływu).

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni od (...) 2010 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Wnioskodawczyni w latach 2021-2022, rozliczała się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni na podstawie zawartej umowy o współpracę ze spółką (...). (dalej: „Spółka”) świadczyła w Polsce usługi programistyczne od (...) 2021 r. do (...) 2023 r na rzecz ww. spółki.

W ramach umowy Wnioskodawczyni przeniosła na spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymywała wynagrodzenie.

W ramach omawianej działalności gospodarczej, we współpracy ze spółką, Wnioskodawczyni samodzielnie tworzyła i rozwijała system, którego celem jest (...). Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawczynię pozwala (...).

Czynności związane z tworzeniem oprogramowania były podejmowane przez Wnioskodawczynię w sposób systematyczny (tj. w sposób metodyczny, uporządkowany i zaplanowany). Wnioskodawczyni swoje działania, w ramach których tworzyła utwory (programy komputerowe), sama zaplanowała i przeprowadziła, przyjmując dla nich określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Zastosowane technologie: głównym językiem programowania był (...) w wersjach (...). Całość wykonano w architekturze (...). Usługa została udostępniona w oparciu o technologię (...) na chmurze (...) jako (...).

Wnioskodawczyni była odpowiedzialna za:

- analizę projektu i przygotowanie planu wykonania,

- przygotowanie propozycji architektury dla całego rozwiązania,

- tworzenie interfejsów wejścia i wyjścia,

- modelowanie kontraktów pomiędzy poszczególnymi interfejsami,

- testy jednostkowe i integracyjne rozwiązania,

- konteneryzację i przygotowanie do wdrożenia na dowolny system chmurowy przy użyciu technologii (...).

Efekt działalności Wnioskodawczyni jest rozwiązaniem innowacyjnym, został wykonany oraz wdrożony jako jeden z prekursorów zastosowania modeli (...) w obszarze (...).

W ramach omawianej działalności, Wnioskodawczyni zdobywała, poszerzała i łączyła interdyscyplinarną wiedzę z wielu dziedzin, w tym z zakresu tworzenia oprogramowania. Powstałe oprogramowanie/programy komputerowe były efektem własnej twórczości intelektualnej Wnioskodawczyni. W procesie wytwarzania, ulepszania, rozwijania oprogramowania Wnioskodawczyni podejmowała działania twórcze - jej praca cechowała się kreatywnością, a jej rezultat (wytworzone oprogramowanie) był skutkiem procesów myślowych wymagających kreatywności.

Wnioskodawczyni w ramach zawartej umowy ze spółką przeniosła na firmę (...) całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, osiągała ona dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Powstałe oprogramowanie to również utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawczyni sprzedawała programy komputerowe w latach 2021-2022, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawczyni otrzymywała od spółki umówione wynagrodzenie płatne w okresach miesięcznych określone stawką godzinową. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni obejmowało wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonych, zmodyfikowanych, ulepszonych i rozwiniętych programów komputerowych (oprogramowania), stanowiących efekty prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawczynię.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ww. ustawy).

W konsekwencji, Wnioskodawczyni chciałaby rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego w ramach opisanej współpracy ze spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% i dokonać korekty za lata 2021-2022. Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadcza, że stworzyła i prowadziła ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

Wnioskodawczyni występuje z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, ponieważ chciałaby skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów z autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową. Do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie zachęca podatników Ministerstwo Finansów w pkt 75 „Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box.” Ze względu bowiem na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej zapewniającej ochronę prawnopodatkową. W myśl art. 14b § 3 Ordynacji Podatkowej Wnioskodawczyni przedstawia przedmiotowy stan faktyczny w relacji do przepisów prawa wskazanych we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego, tj. do art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) (dalej „ustawa o Pit”). Wskazane przez Wnioskodawczynię przepisy prawa podatkowego budzą bowiem wątpliwości Wnioskodawczyni co do możliwości ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

W ramach wyżej wymienionej umowy, która skupiona była na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu programów komputerowych, Wnioskodawczyni ponosiła następujące wydatki:

‒użytkowanie samochodu niebędącego środkiem trwałym (np. paliwo, ubezpieczenia, leasing) - umożliwiało Wnioskodawczyni sprawny transport, czy to do klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego programu komputerowego, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające jej wiedzę w dziedzinie IT; samochód wykorzystywany był do celów świadczenia usług na rzecz zleceniodawcy, jak również do czynności wymagających prowadzenie działalności gospodarczej w całym jej zakresie, dzięki czemu była ona w stanie świadczyć usługi programistyczne efektywniej i lepszej jakości;

‒abonamenty telefoniczne wraz z telefonami komórkowymi - umożliwiały konsultację z klientem, co służyło personalizacji tworzonego oprogramowania lub jego części i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań, co bez wątpienia pozwalało na maksymalne spersonalizowanie produktu; oprócz tego telefony służyły do sprawdzania kompatybilności programu komputerowego (testowania);

‒sprzęt elektroniczny niebędący środkiem trwałym (np. laptop, komputer stacjonarny) - był niezbędny Wnioskodawczyni, ponieważ oprogramowanie lub jego części wytwarzane są przy jego pomocy, zapisywane w pamięci urządzenia i bez wykorzystania tego rodzaju sprzętu niemożliwe byłoby w ogóle zapisanie i odtworzenie prac; w szybko zmieniającym się świecie technologii niekorzystanie przez Wnioskodawczynię z nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłoby do spadku wydajności pracy, gdyż utrudnione byłoby sprawne tworzenie programów komputerowych przy pomocy nowoczesnych, wysokopoziomowych języków oprogramowania;

‒materiały biurowe takie jak: papier, tusze do drukarki, notatniki, kalendarze, segregatory, przybory do pisania, żarówki do oświetlenia biura, które pozwalały Wnioskodawczyni na efektywne korzystanie ze sprzętu elektronicznego, w tym odpowiednie dokumentowanie prowadzonych prac na programami komputerowymi oraz bezpieczne przechowywanie dokumentacji technicznej;

‒szkolenia oraz literatura fachowa - Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, że w ramach świadczonych usług wytwarzała produkty spełniające nowe funkcje oraz często wymagające zastosowania metod i/lub narzędzi, których jeszcze nie miała okazji stosować; aby zdobyć niezbędną wiedzę na temat nowych narzędzi i technologii ponosiła ona koszty na stosowne szkolenia w dziedzinie programowania oraz kupowała literaturę fachową;

‒oprogramowanie i licencje, m.in. programy pocztowe, komunikatory internetowe, licencje środowisk programistycznych oraz baz danych, oprogramowanie testujące jakość kodu, które były niezbędne do wykonywania zadań w ramach ww. umowy, bez których Wnioskodawczyni nie byłaby w stanie wykonać prac związanych z wytworzeniem specjalistycznego oprogramowania;

‒opłaty za Internet - zapewniały Wnioskodawczyni szybkie i stabilne łącze, co jest nieodzowne w dzisiejszej pracy programisty (tworzenie kodu, algorytmów), m.in. umożliwiały zdalny kontakt z klientem lub innymi informatykami, pozwalało na znalezienia informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego programu komputerowego, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z działalności gospodarczej w okresie od (...) 2021 r. do (...) 2022 r. pochodziły z przeniesienia praw autorskich do stworzonego przez nią oprogramowania bądź części oprogramowania.

W wyniku czego wymienione koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej uznawane są per se za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, tj. wydatki bezpośrednio powiązane z poszczególnymi projektami realizowanymi, które realizowała.

Uzupełnienie wniosku

Innowacyjność stworzonego oprogramowania przejawia się w szczególności w opracowaniu nowych koncepcji, narzędzi oraz rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle nowatorskich, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wytworzone „oprogramowanie” rozwiązuje unikalne problemy, wymagające indywidualnego podejścia. Ponadto o jego innowacyjności świadczą funkcje podnoszące bezpieczeństwo poprzez zastosowanie najnowszych dostępnych na rynku języków programowania oraz możliwość rejestracji i walidacji danych na potrzeby odtworzenia przebiegu procesów historycznych, co daje solidną podstawę do predykcji procesów w przyszłości. Innowacyjność wynika również z potrzeby indywidualnego podejścia do problemów branż, które wcześniej nie były automatyzowane w ten sposób. Ponadto nowatorskość zastosowanych rozwiązań polega na zastosowaniu do ich wytworzenia najnowszych rozwiązań chmurowych dostępnych na rynku - co pozwala na rozproszone przetwarzanie danych oraz szybką skalowalność w razie potrzeby. Innowacyjność zatem nie może być rozumiana w sposób wąski. Innowacyjne zatem będą rozwiązania, które dotychczas u zamawiającego zleceniodawcy/klienta nie występowały. Stanowisko to jest zgodne z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box.

W celu realizacji projektu, w ramach którego Wnioskodawczyni stworzyła „oprogramowanie”, podejmowała ona szereg działań począwszy od ustalenia wymagań klienta i sformułowania w związku z tym problemu rozwojowego, przez analizę funkcjonowania dotychczasowych rozwiązań, wykorzystania posiadanej przez Wnioskodawczynię wiedzy w celu wymyślenia i zaproponowania innego, bardziej nowoczesnego rozwiązania z lepszą motoryką oraz niosącego za sobą dodatkowe, nowe funkcjonalności, które uczyniły je bardziej atrakcyjnym dla użytkownika, aż po stworzenie kodu źródłowego i wynikowego „oprogramowania”, które samo w sobie stanowi samodzielny program komputerowy podlegający ochronie na mocy przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni podejmowała następujące działania zmierzające do stworzenia „oprogramowania” opisanego we wniosku:

‒zaprojektowanie nowej i niezawodnej architektury oprogramowania,

‒implementację (stworzenie) oprogramowania,

‒testowanie oprogramowania,

‒zaprojektowanie stosownych algorytmów,

‒automatyzację wdrożeń.

Jako główny język programowania Wnioskodawczyni wykorzystała język (...), język (...) oraz język programowania (...). Do tworzenia interfejsów (...) Wnioskodawczyni użyła frameworku (...). Do interakcji z bazą danych Wnioskodawczyni zastosowała niestandardowe biblioteki pozwalające na (...) oraz pakiet (...). Bazy danych, jakie wykorzystała Wnioskodawczyni to (...) hostowane na platformie (...). Były to główne narzędzia, jednak Wnioskodawczyni nie ograniczała się wyłącznie do nich.

Jeśli chodzi o koncepcję, Wnioskodawczyni zastosowała praktyki takie jak wzorce projektowe oraz (...), co gwarantuje wysoką jakość i modularność kodu. Dodatkowo, integracja z chmurą (...) stanowiła istotny postęp w praktyce biznesowej Wnioskodawczyni, jako że jest to pierwszy raz, kiedy wykorzystała tę technologię. (...) wprowadziło bardziej elastyczne podejście do (...).

Wytworzone nowe „oprogramowanie” różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawczyni, ponieważ zawiera element zmiany lub ulepszenia niewystępujący wcześniej. Oryginalność tego „oprogramowania” polega na dobieraniu i szybkiej implementacji nowych technologii w budowanych programach komputerowych w taki sposób, by połączone stanowiły wyraźną przewagę nad dotychczas stosowanymi rozwiązaniami funkcjonującymi na rynku.

To nie zastosowanie konkretnych technologii (rozwiązań, narzędzi) spowodowało, iż stworzone „oprogramowanie” różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawczyni. To twórczy sposób ich zastosowania i połączenia, w celu wymaganej przez klienta implementacji powoduje, że funkcjonalności oraz rozwiązania zastosowane przez Wnioskodawczynię w „oprogramowaniu” różnią się od rozwiązań już istniejących. Innowacyjność wynika z rozwiązania problemu, dostarczenia funkcjonalności w oparciu o oryginalny, unikalny model danych, a także poprzez wykorzystanie istniejących danych w celu rozszerzenia interpretacji zawartych w nich informacji.

Działalność Wnioskodawczyni każdorazowo prowadzona była w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według przyjętego przez nią systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Zamierzeniem Wnioskodawczyni było stworzenie innowacyjnego oprogramowania, które będzie działało sprawnie, bezbłędnie i będzie zawierało wszelkie zaplanowane funkcjonalności, tj.:

1. skalowalność: „oprogramowanie” działa w chmurze (...) i w razie potrzeby pozwala na szybką skalowalność;

2. wymienność i rozłączność (decoupling): „oprogramowanie” stworzone w formie mikroserwisów jest rozłączne i w prosty sposób można dodawać nowe mikroserwisy dostarczające nowe funkcjonalności w przyszłości - co spełnia warunek prostej i nieuciążliwej rozbudowy „oprogramowania” w przyszłości;

3. bezpieczeństwo: dzięki zastosowaniu języka programowania (...) do budowy interfejsów służących do (...).

Opracowanie rozwiązania nastąpiło z wykorzystaniem pracy własnej oraz własnych środków finansowych w ramach indywidualnej pracy kreatywnej, realizowanej w porozumieniu z przedstawicielami klienta. Wszystkie wyżej wymienione cele zostały osiągnięte w ustalonym z klientem czasie trwania umowy przy wykorzystaniu - w kontekście zasobów ludzkich - wyłącznej pracy Wnioskodawczyni, własnego sprzętu komputerowego Wnioskodawczyni oraz własnych zasobów finansowych.

Działalność Wnioskodawczyni w zakresie wytwarzania i ulepszania oprogramowania komputerowego prowadzona jest w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Zlecane przez klienta zadania zostały z góry zaplanowane, miały określone cele, a także wyznaczony harmonogram. Choć Wnioskodawczyni dysponowała samodzielnością w zakresie wyznaczania czasu i miejsca świadczenia usług, jej praca cechowała się uporządkowaniem i metodycznością, co było rejestrowane w prowadzonej dokumentacji.

Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: „W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo »systematyczny« występuje w sformułowaniu »podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny«, a więc odnosi się do »działalności«, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Zamieszczony we wniosku opis usług wykonywanych w ramach tworzonego „oprogramowania” świadczy z całą pewnością o uporządkowaniu, zaplanowaniu oraz metodyczności pracy Wnioskodawczyni.

Ponadto, w ww. Objaśnieniu wskazane zostało, iż: „Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Wobec powyższego należy uznać, że projekt był prowadzony przez Wnioskodawczynię w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Wnioskodawczyni każdorazowo uzgadniała z klientem harmonogram prac, zgodnie z którym realizowała kolejne fazy projektu. Jej prace prowadzone były w określony sposób, zgodny z przyjętym planem, w wyniku czego były one zaplanowane, konsekwentne, skrupulatne, zamierzone i przemyślane.

Niewątpliwie owa działalność spełnia kryterium systematyczności.

Wnioskodawczyni opracowała odrębne harmonogramy prac dla poszczególnych lat podatkowych, których dotyczy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Wnioskodawczyni po uzgodnieniu z klientem harmonogramu rocznego opracowała ostateczny harmonogram prac - z opisem szczegółowych czynności do wykonania w danym okresie (miesiącu rozliczeniowym), który po zaakceptowaniu przez klienta podlegał realizacji w danym okresie (miesiącu rozliczeniowym). Wszystkie opracowane przez Wnioskodawczynię harmonogramy prac (zaakceptowane przez klienta) zostały zrealizowane w stosunku do produktu końcowego będącego „oprogramowaniem”, podlegającym ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawczyni dysponowała ogólnym opisem problemu, który chciał rozwiązać klient. Klient zgłaszał również problemy, które Wnioskodawczyni rozwiązywała w ramach trwającej umowy. Problemy te obejmowały:

‒potrzebę usprawnienia procesów biznesowych,

‒potrzebę poprawy obsługi klienta,

‒potrzebę stworzenia nowego „oprogramowania” celującego w problemy klienta,

‒potrzebę rozwiązania złożonych problemów technicznych,

‒potrzebę bezpieczeństwa danych klienta.

Wnioskodawczyni przeprowadziła badanie rynku istniejących rozwiązań dla problemów, z którymi borykał się klient i nie znalazła rozwiązania, które spełniałoby wszystkie oczekiwania klienta, dlatego postanowiła stworzyć własne rozwiązanie, które byłoby dostosowane do indywidualnych potrzeb zleceniodawcy. Wnioskodawczyni dysponowała zasobami wiedzy obejmującymi różnorodne technologie informatyczne, czyli wiedzę o oprogramowaniu i narzędziach informatycznych, występujących zarówno w ogólnym stanie nauki, jak i w środowisku, w którym funkcjonować miało stworzone przez Wnioskodawczynię „oprogramowanie”. Ustawodawca, jednakże nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy, dlatego istotny jest element celowościowy, jaki Wnioskodawczyni uwzględniała w swojej działalności.

Wnioskodawczyni w trakcie tworzenia i rozwijania „oprogramowania” dysponowała wiedzą o architekturze powiązanej oraz wykorzystywała innowacyjne technologie, takie jak stworzenie (...) opartych na (...). W ramach działalności, dzięki której Wnioskodawczyni stworzyła „oprogramowanie”, Wnioskodawczyni wykorzystywała i rozwijała wiedzę i umiejętności nabyte podczas indywidualnego studiowania materiałów z zakresu informatyki, programowania i nowoczesnych technologii oraz wieloletniego doświadczenia zawodowego. Jest to wiedza i umiejętności z zakresu następujących dziedzin: programowania, baz danych, programowania asynchronicznego, mechanizmów kolejkowania danych, mechanizmów bezpieczeństwa danych. Wnioskodawczyni pracowała przy użyciu technologii (...), uczyła się tych technologii i zdobywała coraz to bardziej aktualną wiedzę w ich zakresie. Nowe kombinacje narzędzi i technologii i pozwoliły Wnioskodawczyni na wytworzenie „oprogramowania” o niewystępującej wcześniej specyfikacji i jakości.

W swojej dotychczasowej działalności Wnioskodawczyni oferowała usługi programistyczne oraz sprzedawała również autorskie prawa majątkowe do wytwarzanych przez siebie programów.

Produkty oferowane w działalności Wnioskodawczyni opierały się na jej wiedzy z zakresu informatyki i programowania oraz najnowszych rozwiązaniach z dziedziny (...). Przy tworzeniu „oprogramowania” Wnioskodawczyni każdorazowo korzystała z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne rozwiązania.

Przy tworzeniu „oprogramowania” Wnioskodawczyni planowała następujące etapy swojej pracy: rozkładanie na czynniki pierwsze funkcjonalności „oprogramowania”, korzystanie z nabytej i wypracowanej wiedzy do wymyślania nowych, dopasowanych do potrzeb klienta funkcjonalności oprogramowania, „nadpisanie” nowego fragmentu kodu źródłowego „oprogramowania” i tworzenie przy tym nowego programu komputerowego. Stawiała sobie za cel wytworzenie nowego „oprogramowania” skrojonego na miarę potrzeb klienta.

Wnioskodawczyni realizowała wcześniej przyjęty plan, tj. rozkładała na czynniki pierwsze funkcjonalności, korzystając z nowo nabytej wiedzy wymyślała nowe, dopasowane do potrzeb klienta funkcjonalności oprogramowania, tworząc nowy fragment kodu źródłowego programu, budując jednocześnie nowe „oprogramowanie”. Utworzenie nowego „oprogramowania” obejmowało następujące etapy:

1.Etap wstępny - obejmował konsultacje z klientem dotyczące celów, jakie mają być osiągnięte w projekcie; podczas konsultacji klient przedstawił oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności „oprogramowania”; na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawczyni wstępnie przeanalizowała możliwość zrealizowania projektu przy użyciu określonych zasobów; w związku z faktem, że Wnioskodawczyni nie dysponowała standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi pozwalającymi na realizację projektu w trakcie tego etapu doszło do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji projektu przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawczyni przedstawiła ryzyko niepowodzenia projektu.

2.Etap tworzenia oprogramowania - obejmował wszelkie czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w celu realizacji zlecenia klienta, tj. spełnienie wymogów funkcjonalnych, zaplanowanie prac nad analizą możliwości wprowadzenia nowych lub ulepszonych funkcjonalności, przeprowadzenie analizy, sporządzenie dokumentacji projektowej w zakresie wykonanych analiz.

3.Etap końcowy - obejmował wdrożenie „oprogramowania” i podsumowanie wyników prac; w trakcie tego etapu miejsce miała akceptacja wyników pracy Wnioskodawczyni przez klienta.

Efektem działań Wnioskodawczyni było powstanie nowego, nieistniejącego wcześniej „oprogramowania/programu komputerowego”. Efektem działań Wnioskodawczyni było stworzenie nowego zastosowania umożliwiającego (...).

Efekty pracy Wnioskodawczyni, które Wnioskodawczyni nazywa „oprogramowaniem”, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

‒zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

‒nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

‒nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zleconych przez klienta.

Zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania utworów, efekty pracy

Wnioskodawczyni są zawsze odrębnymi „programami komputerowymi/oprogramowaniem”, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawczyni przeniosła ogół praw autorskich na rzecz klienta na mocy umowy o świadczenie usług. Przeniosła ona prawa autorskie odpłatnie na rzecz klienta. Przeniesienie praw majątkowych na klienta nastąpiło na podstawie pisemnej umowy na wskazanych w niej polach eksploatacji. Są to warunki zgodne z art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (lub jego części) odbywało się zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 41 oraz art. 53 tej ustawy.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że na potrzeby wniosku pod pojęciami „program komputerowy”, „oprogramowanie” oraz „części oprogramowania” należy rozumieć kod programistyczny, wytworzony przez Wnioskodawczynię stanowiący oprogramowanie komputerowe. Wskazane pojęcia są pojęciami używanymi zamiennie i oznaczają oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawczynię.

Częścią oprogramowania jest modularny kod programistyczny, który z kolei składa się z:

1. części zawierającej kod - składającej się z rozkazów sterujących działaniem procesora;

2. części zawierającej dane - składające się z danych wykorzystywanych i przetwarzanych przez program, np. adresów pamięci, stałych liczbowych, komunikatów tekstowych, etc.

W oparciu o tę definicję należy przyjąć, że części programowania jako całość, tj. kod programistyczny i źródłowy stanowi jednolity program komputerowy/oprogramowanie.

W ocenie Wnioskodawczyni, przepisy o statystyce publicznej również wskazują na rozumienie, zgodnie z którym oprogramowanie należałoby klasyfikować w całości jako programy komputerowe, które w rezultacie podlegają w całości ochronie autorskiego prawa do programu komputerowego, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Biorąc pod uwagę konstrukcję programu komputerowego, istotne jest również podejście zaprezentowane w Objaśnieniach Ministerstwa Finansów dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box z dnia 15 lipca 2019 r. (zwanych dalej Objaśnieniami IP Box), gdzie wskazuje się, że w związku z celem IP Box w katalogu kwalifikowanych IP może znaleźć się oprogramowanie (program komputerowy) jako całość i należy odrzucić teoretyczny podział na część kodu źródłowego i wynikowego oraz część algorytmu, interfejsu lub interfejsu użytkownika.

W ocenie Wnioskodawczyni, w kontekście powyższej interpretacji Ministerstwa Finansów, należy przyjąć, że tworzone przez nią Oprogramowanie - będące nierozerwalną, funkcjonalną całością - powinno być traktowane jak program komputerowy. Każda warstwa oprogramowania - kod źródłowy oraz część zawierająca dane - w kontekście gospodarczym i uzyskiwanych dochodów jako całość stanowiły aktywa, z których Wnioskodawczyni uzyskała przychody. Wnioskodawczyni uzyskała przychody z oprogramowania jako funkcjonalnej całości. Ponadto, w ocenie Wnioskodawczyni tworzone przez nią oprogramowanie, o którym mowa we wniosku należy traktować jako jedną całość w kontekście klasyfikowania jako programu komputerowego podlegającego ochronie autorskiego prawa do programu komputerowego.

Pani działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowania obejmuje: nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W swojej działalności Wnioskodawczyni nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w szczególności z zakresu oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania oraz tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów oraz procesów. Każde oprogramowanie można uznać za unikalne, ponieważ jest to różnorodny zestaw funkcjonalności, różne projekty i różne procesy dostarczania wartości dla użytkownika. Praca Wnioskodawczyni polega na ciągłym identyfikowaniu potrzeb użytkowników i tworzeniu rozwiązań w celu ich zaspokojenia.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że na potrzeby wniosku pod pojęciami „program komputerowy”, „oprogramowanie” oraz „części oprogramowania” należy rozumieć kod programistyczny wytworzony przez Wnioskodawczynię stanowiący oprogramowanie komputerowe. Wskazane pojęcia są pojęciami używanymi zamiennie i oznaczają oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawczynię.

„Oprogramowanie” jest produktem cyfrowym, wszelkie czynności z nim związane odbywają się w świecie wirtualnym. Oprogramowanie stworzone przez Wnioskodawczynię wersjonowane było w odpowiednim systemie, który był następnie systematycznie synchronizowany z wersją przenoszoną na klienta na platformie, z której korzysta. Przeniesienie następowało z momentem zapłaty należnego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni stworzyła „oprogramowanie”, które podlega ochronie na gruncie prawa autorskiego i przeniosła go fizycznie na klienta (zleceniodawcę) umieszczając w repozytorium na serwerze klienta (zleceniodawcy). Przeniesienie praw potwierdza umowa i umieszczenie go na serwerze.

Pod pojęciem kosztu użytkowania samochodu Wnioskodawczyni ma na myśli wydatki na: paliwo, naprawy, koszt leasingu, koszt wymiany opon, koszt serwisowania, koszt ubezpieczenia.

Pod pojęciem kosztu zakupu sprzętu elektronicznego Wnioskodawczyni rozumie wydatki na: słuchawki, klawiaturę, myszkę, monitor, laptop, komputer stacjonarny, router, głośniki, telefon komórkowy.

Wydatki związane z użytkowaniem samochodu oraz zakupem sprzętu elektronicznego służyły Wnioskodawczyni do realizacji zadań programistycznych związanych z wytworzonym „oprogramowaniem”.

Koszty te Wnioskodawczyni poniosła od początku prowadzenia działalności związanej z tworzeniem, rozwijaniem, ulepszaniem oprogramowania, której dotyczy wniosek.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, iż we wniosku chodzi o plan subskrypcyjny na (...). Zakupione oprogramowanie stanowi wartość niematerialną i prawną w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, które jest instalowane w celu poprawnego działania komputera/laptopa lub tworzenia „oprogramowania” będącego przedmiotem wniosku.

Zakupiona licencja na oprogramowanie nie stanowi nabycia, o którym mowa w lit. b), c) i d) wskaźnika nexus (art. 30ca ust. 4 Ustawy o PIT), tj.:

- nie stanowi nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d) art. 30ca ust. 4, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- nie stanowi nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d) art. 30ca ust. 4, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- nie stanowi nabycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawczyni uczestniczyła w szkoleniach, warsztatach oraz konferencjach:

(...) w zakresie świadczonych przez nią usług programistycznych. Wnioskodawczyni poniosła koszty szkoleń w trakcie trwania działalności związanej z tworzeniem „oprogramowania”, którego dotyczy wniosek. Dzięki dokształceniu Wnioskodawczyni była w stanie stworzyć „oprogramowanie”, które charakteryzuje się innowacyjnymi rozwiązaniami i funkcjonalnościami oraz jest idealnie skrojone pod potrzeby klienta. Wydatki na szkolenia zostały poniesione w trakcie prowadzenia działalności i są nierozerwalnie z nią związane.

Wnioskodawczyni od (...) 2019 r. prowadziła na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawczyni nie jest wspólnikiem/członkiem zarządu/prezesem zarządu/prokurentem/udziałowcem zleceniodawcy, na rzecz którego świadczyła usługi, które są przedmiotem zapytania i nie pełni innych funkcji u zleceniodawcy.

Wnioskodawczyni nie pełniła obowiązków członka zarządu/prezesa/prokurenta u zleceniodawcy.

Przez powiązania osobowe Wnioskodawczyni rozumie jedynie fakt, że w czasie trwania ww. umowy była zleceniobiorcą świadczącym usługi dla zleceniodawcy, co wiązało się z kontaktami osobowymi z przedstawicielami ze strony zleceniodawcy w celu stworzenia oprogramowania.

Powiązania osobowe w innym rozumieniu nie istniały w czasie trwania ww. umowy ani nie istnieją obecnie, Wnioskodawczyni nie była, ani jest wspólnikiem/członkiem zarządu/prezesem zarządu/prokurentem/udziałowcem zleceniodawcy.

W przypadku gdy w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni osiągała przychody ze świadczenia usług innych niż programistyczne, koszty przyporządkowane są do przychodu, na który miały bezpośredni wpływ. Jeśli alokacja konkretnego kosztu nie była możliwa, koszty te rozliczane są na wszystkie osiągnięte przychody w danym miesiącu, poprzez zastosowanie proporcji przychodowej.

Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawczyni ustalała dochód z każdego programu komputerowego. Równolegle, na koniec każdego okresu rozliczeniowego (miesiąc) w prowadzonej ewidencji, Wnioskodawczyni wyodrębniła koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT i uwzględniła je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika nexus, a następnie obliczyła podstawę opodatkowania preferencyjną stawką.

Przyjęta metodyka alokacji, stosowana jest wyłącznie w przypadku, gdy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztu z konkretnym przychodem z danego kwalifikowanego IP nie jest możliwe w danym stanie faktycznym.

Pytania

1. Czy prace prowadzone przez Wnioskodawczynię stanowią działalność badawczo-rozwojową?

2. Czy wytworzony przez Wnioskodawczynię utwór jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (kwalifikowanym IP)?

3. Czy Wnioskodawczyni może zastosować 5% stawką podatku przy dochodzie uzyskanemu z kwalifikowanego IP?

4. Które z wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:

a. użytkowanie samochodu,

b. abonamenty telefoniczne,

c. sprzęt elektroniczny,

d. materiały biurowe,

e. szkolenia i literaturę fachową,

f. oprogramowanie i licencje,

g. opłaty za Internet

h. zakup telefonów komórkowych

i. zakup literatury fachowej

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia ona wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

- badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

- badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowe; wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w ramach ww. umowy prowadziła działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. Po pierwsze, prace wykonywane przez Wnioskodawczynię obejmowały wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawczyni przyczyniła się do stworzenia, rozwoju i ulepszania systemu umożliwiającego inteligentne zarządzanie łańcuchami dostaw, aby zoptymalizować koszty działalności i zminimalizować, np. utylizację przeterminowanych produktów szybko psujących się, tj. żywność przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawczyni z wielu dziedzin m.in. szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania oraz logistyki, sprzedaży dóbr FMCG etc. Po drugie, prace nad oprogramowaniem miały systematyczny charakter, ponieważ nie miały charakteru jednorazowego, lecz były prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku było wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej. Działalność Wnioskodawczyni jest działalnością twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni jako jedyna programistka i jedyny twórca oprogramowania, o którym mowa we wniosku, rozwijała je i ulepszała. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszeniem jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Prace prowadzone przez Wnioskodawczynię polegały na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programu komputerowego - systemu dla branż, m.in. (...) i miały twórczy charakter, ponieważ służyły tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leżały po stronie Wnioskodawczyni.

Oprogramowanie wytworzone przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (w ramach współpracy z firmą (...)) stanowi więc oryginalny wytwór jej twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego. Wnioskodawczyni w ramach umowy przenosiła na spółkę całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymywała wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem - w ocenie Wnioskodawcy - osiągała dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,

2. prawo ochronne na wzór użytkowy,

3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8. autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawczyni uważa, że dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawczynię oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnia ona wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o PIT dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ad.4.

Zważając na to, że działania Wnioskodawczyni w ramach wyżej wymienionej umowy zorientowane były na działalność badawczo-rozwojową, poniosła ona wydatki na:

- użytkowanie samochodu (np. paliwo, ubezpieczenia, leasing);

- abonamenty telefoniczne wraz z telefonami komórkowymi;

- sprzęt elektroniczny (np. laptop, komputer stacjonarny);

- materiały biurowe;

- szkolenia;

- oprogramowanie i licencje;

- literaturę fachową;

- opłaty za Internet.

Niniejsze wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT, gdyż mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania bądź części oprogramowania, Wnioskodawczyni ustaliła faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez nią działalność związaną z wytwarzaniem określonego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji, która odpowiada przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. W ostateczności Wnioskodawczyni per analogiam zastosowała art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, który stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni ponoszone wydatki, w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie oprogramowania komputerowego o którym mowa w ww. umowie, w tym przypisane według odpowiedniej metodologii, należy uznać za koszty prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej, a tym samym za koszty uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w kontekście art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),

a)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania.

W latach 2021-2022, we współpracy ze spółką, samodzielnie tworzyła i rozwijała Pani system, którego celem jest (...). Oprogramowanie stworzone przez Panią pozwala (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Panią prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Panią efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazała Pani, że powstałe oprogramowanie/programy komputerowe były efektem Pani własnej twórczości intelektualnej. W procesie wytwarzania, ulepszania, rozwijania oprogramowania podejmowała Pani działania twórcze - Pani praca cechowała się kreatywnością, a jej rezultat (wytworzone oprogramowanie) było skutkiem procesów myślowych wymagających kreatywności. Wytworzone nowe „oprogramowanie” różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Pani, ponieważ zawiera element zmiany lub ulepszenia niewystępujący wcześniej.

Oryginalność stworzonego „oprogramowania” polega na dobieraniu i szybkiej implementacji nowych technologii w budowanych programach komputerowych w taki sposób, by połączone stanowiły wyraźną przewagę nad dotychczas stosowanymi rozwiązaniami funkcjonującymi na rynku. To twórczy sposób zastosowania i połączenia, w celu wymaganej przez klienta implementacji powoduje, że funkcjonalności oraz rozwiązania zastosowane przez Panią w „oprogramowaniu” różnią się od rozwiązań już istniejących. Innowacyjność wynika z rozwiązania problemu, dostarczenia funkcjonalności w oparciu o oryginalny, unikalny model danych, a także poprzez wykorzystanie istniejących danych w celu rozszerzenia interpretacji zawartych w nich informacji.

Efekty Pani pracy, które nazywa „oprogramowaniem”, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

‒zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

‒nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zleconych przez klienta.

Zatem prowadzona przez Panią działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W opisie sprawy wskazała Pani, że działalność w zakresie wytwarzania i ulepszania oprogramowania komputerowego prowadzona jest w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny wg pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Zlecane przez klienta zadania zostały z góry zaplanowane, miały określone cele, a także wyznaczony harmonogram.

Pani zamierzeniem było stworzenie innowacyjnego oprogramowania, które będzie działało sprawnie, bezbłędnie i będzie zawierało wszelkie zaplanowane funkcjonalności. Opracowała Pani odrębne harmonogramy prac dla poszczególnych lat podatkowych. Po uzgodnieniu z klientem harmonogramu rocznego opracowała ostateczny harmonogram prac - z opisem szczegółowych czynności do wykonania w danym okresie (miesiącu rozliczeniowym), który po zaakceptowaniu przez klienta podlegał realizacji w danym okresie (miesiącu rozliczeniowym).

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Panią programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

We wniosku wskazała Pani, że w ramach działalności, zdobywała, poszerzała i łączyła interdyscyplinarną wiedzę z wielu dziedzin, w tym z zakresu tworzenia oprogramowania. W trakcie tworzenia i rozwijania „oprogramowania” dysponowała Pani wiedzą o architekturze powiązanej oraz wykorzystywała innowacyjne technologie takie jak stworzenie (...) opartych na (...). Wykorzystywała i rozwijała Pani wiedzę i umiejętności nabyte podczas indywidualnego studiowania materiałów z zakresu informatyki, programowania i nowoczesnych technologii oraz wieloletniego doświadczenia zawodowego. Jest to wiedza i umiejętności z zakresu następujących dziedzin: (...). Nowe kombinacje narzędzi i technologii pozwoliły Pani na wytworzenie „oprogramowania” o niewystępującej wcześniej specyfikacji i jakości.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pani istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

-badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

-prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Wskazała Pani, że działalność w zakresie tworzenia/rozwijania/ulepszania oprogramowania obejmuje: nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pani działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Panią ani też całość prowadzonej przez Panią działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288 ),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie/rozwijanie przez Panią programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie sprawy wskazała Pani, że zarówno w przypadku tworzenia, jak i w przypadku rozwijania utworów, efekty Pani pracy są zawsze odrębnymi „programami komputerowymi/oprogramowaniem”, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (lub jego części) odbywało się zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 41 oraz art. 53 tej ustawy. Od (...) 2019 r. prowadziła Pani odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z . z 2019 r. poz. 1231 ze zm.) dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Panią na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na kontrahenta mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pani zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w zeznaniach podatkowych za lata 2021-2022.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pani wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych przez Panią wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinna Pani również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wskazane w opisie sprawy wydatki przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem stanu faktycznego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie