Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 12 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie jest czynnym podatnikiem VAT. Obecnie posiada miejsce zamieszania na Sri Lance. Mąż Wnioskodawczyni (obywatel Sri Lanki) pracował w organizacjach humanitarnych w latach od 1990 - 1995 oraz 2000 - 2018 (tj. w okresie trwania wojny domowej oraz po jej zakończeniu), w związku z tym Wnioskodawczyni zamieszka na stałe z mężem na Sri Lance. Działalność męża w organizacjach charytatywnych, sytuacja polityczna oraz ograniczenia wizowe sprawiły, że Wnioskodawczyni przez wiele lat przebywała głównie na Sri Lance, gdzie poświęciła się wychowaniu trójki dzieci i nauczaniu domowemu ze względu na wojnę domowa. W związku z powyższym Wnioskodawczyni na ten moment nie może liczyć na otrzymanie emerytury, z której mogłaby się utrzymać. Obecne utrzymanie zapewnia emerytura męża w wysokości 730 euro miesięcznie. Mąż jest w podeszłym wieku (68 lat), jest po operacji bypassów i zmaga się z chroniczną chorobą nerek. Wnioskodawczyni planuje powrót na stałe do kraju.

W 1989 r. Wnioskodawczyni nabyła działkę budowlaną w miejscowości (…). Następnie po 28 latach we wrześniu 2017 r. działka została sprzedana z majątku prywatnego Wnioskodawczyni. Uzyskane środki ze sprzedaży działki Wnioskodawczyni przeznaczyła na pokrycie kosztów ślubu syna.

W 2000 r. Wnioskodawczyni w wyniku rozwiązania spółki cywilnej nabyła prawo do lokalu użytkowego o powierzchni 35,2 m2 przy ul. (…) w (…). W marcu 2022 r. Wnioskodawczyni sprzedała lokal z majątku prywatnego.

W 2003 r. Wnioskodawczyni wraz z kuzynką oraz mężem kuzynki nabyli działkę rolną nr 1 położoną w (…). Udziały w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła od osoby fizycznej, transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Następnie działka gruntu nr 1, na podstawie decyzji nr (…) z dnia (…) 2019 r., została podzielona na działkę gruntu nr 2 oraz 3. Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa nabywcy działki (by ten mógł występować w jej imieniu i szybciej przystąpić do realizacji inwestycji) nie będąc świadoma, iż może to wpłynąć na konieczność opodatkowania sprzedawanej działki podatkiem od towarów i usług.

Finalnie obie działki zostały sprzedane inwestorowi, a ostateczny akt notarialny został podpisany w listopadzie 2022 r. Transakcja sprzedaży została opodatkowana podatkiem VAT. W związku ze sprzedażą działek nr 2 oraz 3 Wnioskodawczyni zapłaciła podatek VAT od sprzedaży. Środki uzyskane ze sprzedaży działek w (…) oraz ze sprzedaży lokalu w (…) Wnioskodawczyni przeznaczyła w maju 2023 r. na zakup mieszkania (…) o pow. 53 m2 w pobliżu mieszkania siostry, w którym planuje zamieszkać po powrocie do kraju.

W posiadaniu Wnioskodawczyni zostały obecnie m.in. dwie niezabudowane działki przy ul. (…) - nr 4 i nr 5, które zostały nabyte do majątku prywatnego Wnioskodawczyni w 1999 r. (dalej łącznie jako: Grunty). Grunty zostały zakupione przez Wnioskodawczynię z oszczędności oraz ze środków uzyskanych od ojca po sprzedaży domu rodzinnego (owdowiały ojciec Wnioskodawczyni sprzedał dom rodzinny (…) i podjął decyzję o podziale środków ze sprzedaży ze względu na zawarcie drugiego małżeństwa). Wskazane Grunty zostały nabyte do majątku prywatnego, osobistego Wnioskodawczyni (nie stanowią majątku wspólnego z Mężem). W momencie zakupu obie działki były sklasyfikowane jako grunty rolne. Zakup nie był opodatkowany na gruncie podatku od towarów i usług.

Intencją Wnioskodawczyni przy nabyciu gruntu nie była późniejsza odsprzedaż lub inne cele inwestycyjne. Celem Wnioskodawczyni nie było również wykorzystywanie Gruntów w działalności gospodarczej, ani w ramach żadnej innej działalności zarobkowej. Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, iż nabywając Grunty zakładała ich wykorzystanie w przyszłości na prywatny cel mieszkaniowy własny lub swoich dzieci. Lokalizacja działki nie była przypadkowa i miała dla Wnioskodawczyni duże znaczenie. W bezpośrednim sąsiedztwie posiadał w tamtym czasie działkę bliski kuzyn Wnioskodawczyni. Grunty nie były nigdy wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej i nie były ujęte w ewidencji środków trwałych. Grunty te nie były również wykorzystywane do uzyskania z nich przychodu, nigdy nie były przedmiotem odpłatnego najmu czy odpłatnej dzierżawy. Działki były jedynie użytkowane przez sąsiadującego w tamtym czasie z działką kuzyna Wnioskodawczyni, wieloletniego rolnika, na podstawie porozumienia w latach 1999-2007 r., a Wnioskodawczyni nie pobierała w zamian żadnych opłat.

Wnioskodawczyni wiązała swoje przyszłe plany z nabytym Gruntem, jednak kwestie osobiste, przeprowadzka na Sri Lankę oraz aktualna sytuacja ekonomiczna wymusiły na Wnioskodawczyni zmianę planów związanych z zakupioną ziemią. Zgodnie z Uchwałą Nr (…), która nabrała mocy prawnej (…) 2011 r. obie działki Wnioskodawczyni oraz działki otaczające zostały oznaczone symbolem „MN” i sklasyfikowane jako działki pod zabudowę jednorodzinną (w zabudowie wolnostojącej lub bliźniaczej). Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy.

W związku z potrzebą uzyskania środków finansowych na finansowanie leczenia męża (dializy w związku z przewlekłą chorobą nerek), zabezpieczenia środków finansowych na przyszłość, jak również chęci finansowego wsparcia dzieci Wnioskodawczyni zamierza sprzedać Grunty nabyte w 1999 r. Środki uzyskane ze sprzedaży Gruntów umożliwią powrót na stałe do kraju oraz pokryją wysokie koszty życia (…), gdzie zamieszkuje cała jeszcze żyjąca bliska i dalsza rodzina Wnioskodawczyni i gdzie Wnioskodawczyni planuje zamieszkać po powrocie.

Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu zwiększenie wartości Gruntów czy innych działań zmierzających do ich uatrakcyjnienia. Działki, których sprzedaż planuje Wnioskodawczyni nie zostały uzbrojone w media, nie dokonywano ich podziału ani też nie doprowadzano do nich dróg dojazdowych. Nie podejmowano również profesjonalnych działań marketingowych, nie zamieszczano banerów czy wizualizacji. Ze względu na układ dróg w nowym planie zagospodarowania przestrzennego sprzedaż obu działek razem ma większy sens i prawdopodobnie zapewni zainteresowanie większej ilości klientów. Jednakże w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców Wnioskodawczyni przewiduje możliwość sprzedaży każdej z działek osobno lub obu działek razem.

W związku z planowanym powrotem na stałe do Polski po długim okresie życia za granicą oraz w związku z sytuacją ekonomiczną, Wnioskodawczyni planuje sprzedaż z majątku prywatnego ww. Gruntów. Sprzedaż wynika z potrzeby zabezpieczenia środków finansowych na przyszłość oraz finansowania ewentualnych kosztów powrotu do kraju, leczenia męża (dializy w związku z przewlekłą chorobą nerek) jak również chęci finansowego wsparcia dzieci. Decyzja o zbyciu Gruntów jest zatem podyktowana względami osobistymi.

Wnioskodawczyni posiada również nabyte z oszczędności działki rolne:

• w 2003 r. nabyła wraz z kuzynką i jej mężem działkę nr 6 położoną w (…), następnie w 2010 r. doszło do częściowego zniesienia współwłasności. W tym celu konieczne było podzielenie działek, nieruchomość podzielono na działki nr 7, 8, 9. Wnioskodawczyni nabyła w całości prawo własności do działki nr 9, działkę nr 8 w całości nabyła kuzynka z mężem, natomiast działka nr 7 pozostaje nadal we współwłasności.
• w 2004 r. nabyła działkę nr 10 położoną w (…).

Na moment planowanej sprzedaży miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni pozostanie bez zmian, tj. miejscem zamieszkania dla celów podatkowych pozostanie Sri Lanka.

Pytanie

Czy dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu sprzedaży Gruntów (sprzedaż działek pojedynczo lub obu działek razem), po upływie 5 lat od ich nabycia, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, dochód uzyskany z tytułu sprzedaży Gruntów, w przypadku sprzedaży każdej z działek odrębnie jak i w przypadku sprzedaży obu działek razem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej jako: ustawa o PIT), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy o PIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w kraju (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy o PIT, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na to, że miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Sri Lanka, zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Demokratyczno- Socjalistycznej Republiki Sri Lanki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Colombo dnia 25 kwietnia 1980 r. (Dz. U. z 1988 r. Nr 5, poz. 38, zwana dalej: UPO).

W świetle art. 4 UPO:

„1. W rozumieniu niniejszej umowy określenia "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce" i "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Sri Lance" oznaczają odpowiednio każdą osobę, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce dla polskich celów podatkowych i nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby w Sri Lance dla celów podatkowych w Sri Lance, oraz każdą osobę, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Sri Lance dla celów podatkowych w Sri Lance i nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce dla polskich celów podatkowych. Uważać się będzie, że spółka posiada siedzibę w Polsce, jeśli ma zarząd lub dyrekcję w Polsce i nie jest zarządzana ani kontrolowana w Sri Lance oraz nie podlega prawom Sri Lanki. Uważać się będzie, że spółka posiada siedzibę w Sri Lance, jeżeli podlega prawom Sri Lanki bądź jej działalność jest kierowana i kontrolowana w Sri Lance i w obydwu przypadkach nie posiada dyrekcji lub zarządu w Polsce.

2. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony zgodnie z następującymi zasadami:

a) uważa się, że osoba ma miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze”.

Zatem biorąc pod uwagę, że Wnioskodawczyni ma stałe miejsce zamieszkania na Sri Lance, uważa, że stałym miejscem zamieszkania dla celów podatkowym jest dla niej Sri Lanka.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO, dochody z majątku nieruchomego (włączając zyski pochodzące ze sprzedaży lub zamiany takiego majątku nieruchomego) będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o PIT oraz UPO przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Sri Lance podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem na podstawie tego przepisu, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu ustawy o PIT, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Ustawa o PIT nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem "nabycia", czyli momentu, od którego należy liczyć 5-letni termin. Ponadto ustawa ta nie zawiera definicji nieruchomości, dlatego należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 §1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm., dalej jako k.c.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, natomiast za datę nabycia nieruchomości w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT - w świetle powyższego, za datę nabycia Gruntów należy przyjąć 1999 r.

W przypadku zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości kluczowe są zatem kwestie prowadzenia działalności gospodarczej oraz moment i sposób nabycia nieruchomości.

W świetle art. 5a pkt 6 ustawy o PIT przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

a)  wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)  polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)  legającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Zatem, aby uznać sprzedaż nieruchomości za czynność następującą w wykonaniu działalności gospodarczej musiałaby być ona prowadzona w celach zarobkowych, na własny rachunek, w sposób zorganizowany oraz ciągły.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Jak podkreślono w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 485/21: „Podzielić należy nadto wyrażone w orzecznictwie poglądy, że brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą (por. cyt. wyroki NSA w sprawach II FSK 855/14, II FSK 1423/14, II FSK 379/14 i II FSK 3760/17). W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.” Zatem nie należy zakładać, że działalność w zakresie zarządu majątkiem osobistym z założenia ma być prowadzona z naruszeniem reguł gospodarności i miałaby nie przynosić zysku. Dla Wnioskodawczyni sprzedaż Gruntów ma charakter zarządzania majątkiem prywatnym.

Przepisy ustawy o PIT wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły.

Jak wskazał w powołanym wyżej wyroku Naczelny Sąd Administracyjny: „(...) należy stwierdzić, że na pojęcie "zorganizowanie" w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonej działalności, jak i w fazie realizacyjnej. Z kolei przez "ciągłość" działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność. Podzielić należy nadto wyrażone w orzecznictwie poglądy, że brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą (por. cyt. wyroki NSA w sprawach II FSK 855/14, II FSK 1423/14, II FSK 379/14 i II FSK 3760/17). W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.” W ocenie Wnioskodawczyni, działania związane ze sprzedażą Gruntów nie mają charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Nie prowadzi ona w sposób profesjonalny zorganizowanego i ciągłego działania w celu przygotowania działki do sprzedaży.

Sprzedaż nieruchomości nie jest związana ze stałym zamiarem kontynuowania jej, Wnioskodawczyni spienięża jedynie swój majątek, sprzedając grunty, które ma w posiadaniu od 1999 r., a sprzedaż nieruchomości ma charakter jedynie incydentalny.

Podkreślić także należy, że liczba przeprowadzonych transakcji sprzedaży nie ma tu istotnego znaczenia. Wnioskodawczyni chce sprzedać Grunty (dwie działki razem), aby można było je z łatwością sprzedać, ale nie wyklucza także możliwości sprzedaży każdej z działek odrębnie w zależności od preferencji przyszłych nabywców co mieści się w zwyczajnym gospodarowaniu mieniem prywatnym.

Zatem istotą działań Wnioskodawczyni nie było i nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, lecz zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjnego w wyroku z dnia 5 marca 2019 r., sygn. akt II FSK 829/17: „Brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f, podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem - normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. (...) Można mówić o gospodarowaniu osobistym majątkiem, jeżeli zamiarem podatnika jest jedynie spieniężenie części lub całości swojego majątku. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży majątku nie są wówczas reinwestowane, czyli przeznaczane na zakup kolejnych rzeczy tego samego rodzaju i przygotowanie ich do sprzedaży, a następnie sprzedaż, ale są wykorzystywane na inne cele, jak zwłaszcza bieżące potrzeby podatnika. Podkreślić przy tym należy konieczność badania rzeczywistego wykorzystania pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży, a nie jedynie sam zamiar podatnika co do sposobu ich wykorzystania.

Należy podkreślić, że gospodarowanie osobistym majątkiem nie może być zarezerwowane wyłącznie dla czynności jednorazowych. Zdaniem Sądu, przy ocenie charakteru sprzedaży dokonywanej przez podatnika nie może decydować liczba i zakres transakcji. Jednorazowe zbycie dużego majątku może być bowiem trudne czy mniej korzystne, niż podzielonego. Właściciel, który nie może sprzedać całości, będzie sukcesywnie sprzedawać części swojego majątku. W tego rodzaju sytuacjach należałoby mówić, że działania podatnika polegające na sukcesywnej sprzedaży swojego majątku mają w istocie rzeczy charakter okazjonalny, incydentalny, a nie stały. Cecha stałości nie wynika bowiem z samej liczby zbywanych przedmiotów, ale ciągłego dokonywania określonych czynności. Jeżeli zatem jest z góry określona liczba sprzedawanych przedmiotów, to przebieg procesu ich wyzbywania się z osobistego majątku podatnika zależy od możliwości ich sprzedaży, a nie jest wynikiem planowego charakteru działań i woli ich realizacji w sposób ciągły. Działania te ustaną bowiem wraz ze zbyciem ostatniej rzeczy przeznaczonej do sprzedaży."

Zdaniem Wnioskodawczyni, podejmowane czynności mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tj. mają na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, w szczególności finansowanie leczenia męża (dializy w związku z przewlekłą chorobą nerek), a także zabezpieczenie środków finansowych w związku z planowaną zmianą kraju zamieszkania.

Ponadto jak wskazał NSA w wyroku z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 485/21: „Innymi słowy, o odpłatnym zbyciu następującym w wykonaniu działalności gospodarczej po upływie owego pięcioletniego okresu można mówić tylko wówczas, gdy podatnik uzewnętrzni swoją wolę tego rodzaju zbycia w sposób wyraźny, tj. poprzez spełnienie wszystkich przesłanek przewidzianych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Natomiast organ podatkowy oceniając w ramach procesu stosowania prawa owo uzewnętrznienie woli obowiązany jest każdorazowo przyjąć, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f., po upływie pięcioletniego okresu przewidzianego dla ich zastosowania, o zbyciu następującym w wykonaniu działalności gospodarczej decyduje łączne spełnienie wszystkich przesłanek przewidzianych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., oceniane w sposób obiektywny oraz gwarantujący podatnikowi jego bezpieczeństwo prawne w rozumieniu art. 2 Konstytucji RP.”

Jak podkreśla Wnioskodawczyni, Grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane ani przeznaczone do wykorzystywania w działalności gospodarczej.

Wobec tego, zdaniem Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż Gruntów (obu działek razem lub każdej z działek odrębnie) nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Nie podejmuje bowiem żadnych zorganizowanych działań o charakterze handlowym, ukierunkowanych na osiąganie regularnych zysków z tytułu handlu nieruchomościami. Decyzja o sprzedaży nieruchomości gruntowej nie stanowi takiego rodzaju aktywności, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W ocenie Wnioskodawczyni, powyższe rozważania wskazują na to, że przychód ze sprzedaży Gruntów (obu działek razem lub odrębnie) nie sposób zaliczyć do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Należałoby go zaliczyć do źródła, jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Jednocześnie z przepisu tego wynika, że przychód powstaje wtedy, gdy odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Reasumując, skoro zbycie Gruntów (obu działek razem lub każdej odrębnie) nie jest w żaden sposób związane z wykonywaną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o PIT, a od ich nabycia upłynęło już ponad 5 lat (pierwotne nabycie nastąpiło bowiem w 1999 r.) - to przychodu z tytułu zbycia Gruntów nie zalicza się do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Tym samym dochód z tytułu sprzedaży obu działek razem lub każdej odrębnie nie będzie podlegać opodatkowaniu PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowanie ww. dochodów osiąganych przez osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego, uzależnione jest od osiągnięcia tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wykonywania pracy na terenie Rzeczypospolitej.

Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania

W myśl art. 4a cytowanej ustawy:

We wniosku wskazała Pani, że na moment planowanej sprzedaży miejsce Pani zamieszkania pozostanie bez zmian, tj. miejscem zamieszkania dla celów podatkowych pozostanie Sri Lanka.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Demokratyczno- Socjalistycznej Republiki Sri Lanki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Colombo dnia 25 kwietnia 1980 r. (Dz. U. z 1988 r. Nr 5, poz. 38, zwana dalej: UPO).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. umowy:

Użycie w umowie sformułowania „będą podlegały opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego położonego w Polsce jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Zatem przychody ze sprzedaży nieruchomości położonych w Polsce przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Sri Lance podlegają opodatkowaniu w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Źródła przychodów

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy:

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1)odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

2)zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1)jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

2)wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

3)prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi; podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

W celu właściwego zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – skutków działań podjętych przez Pana do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem działek.

Jak już wcześniej wyjaśniłem, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu nie sposób przyjąć, że planowana sprzedaż gruntów (sprzedaż działek pojedynczo lub obu działek razem) wygeneruje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Grunty zostały zakupione przez Panią z oszczędności oraz ze środków uzyskanych od ojca. Intencją Pani przy nabyciu gruntu nie była późniejsza odsprzedaż lub inne cele inwestycyjne. Celem Pani nie było również wykorzystywanie Gruntów w działalności gospodarczej, ani w ramach żadnej innej działalności zarobkowej. Nabywając Grunty zakładała Pani ich wykorzystanie w przyszłości na prywatny cel mieszkaniowy własny lub swoich dzieci. Grunty nie były nigdy wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej i nie były ujęte w ewidencji środków trwałych. Grunty te nie były również wykorzystywane do uzyskania z nich przychodu, nigdy nie były przedmiotem odpłatnego najmu czy odpłatnej dzierżawy. Działki były jedynie użytkowane przez sąsiadującego w tamtym czasie z działką Pani kuzyna, wieloletniego rolnika, na podstawie porozumienia w latach 1999-2007 r., a Pani nie pobierała w zamian żadnych opłat. Ponadto, nie podejmowała Pani działań mających na celu zwiększenie wartości Gruntów czy innych działań zmierzających do ich uatrakcyjnienia. Działki, których sprzedaż Pani planuje nie zostały uzbrojone w media, nie dokonywano ich podziału ani też nie doprowadzano do nich dróg dojazdowych. Nie podejmowano również profesjonalnych działań marketingowych, nie zamieszczano banerów czy wizualizacji. Sprzedaż wynika z potrzeby zabezpieczenia środków finansowych na przyszłość oraz finansowania ewentualnych kosztów powrotu do kraju, leczenia męża (dializy w związku z przewlekłą chorobą nerek), jak również chęci finansowego wsparcia dzieci. Decyzja o zbyciu Gruntów jest zatem podyktowana względami osobistymi.

W przedmiotowej sprawie, podejmowane przez Panią czynności wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

Zatem, okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że sprzedaż gruntów (działek pojedynczo lub obu działek razem) nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pani działania wskazują, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym, planowana przez Panią sprzedaż gruntów (działek pojedynczo lub obu działek razem) będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Pani zbywając ww. nieruchomości, będzie korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania tym majątkiem.

Planowana sprzedaż gruntów (działek pojedynczo lub obu działek razem) nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe sprzedaży działki

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia gruntów (działek pojedynczo lub obu działek razem), należy ocenić w kontekście przesłanek wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma ustalenie daty ich nabycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie planowana sprzedaż przez Panią gruntów (działek pojedynczo lub obu działek razem) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy ich odpłatne zbycie będzie miało miejsce po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Z opisu sprawy wynika, że grunty, które zamierza Pani sprzedać, zakupiła Pani w 1999 r.

Zatem, planowana przez Panią sprzedaż gruntów (działek pojedynczo lub obu działek razem), nabytych w 1999 r. w wyniku umowy kupna-sprzedaży, nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż zostanie dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Oznacza to, że przychód z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.