Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 grudnia 2024 r. (wpływ 31 grudnia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Do 31 grudnia 2023 r. Wnioskodawca był wspólnikiem Spółki cywilnej. Wraz ze wspólnikiem, jako osoba fizyczna, nabył 13 grudnia 2006 r. prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami, które wykorzystywali na potrzeby prowadzonej działalności. Prawo wieczystego użytkowania gruntu, ani budynki nie były zewidencjonowane jako środki trwałe w działalności. 1 października 2024 r. Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem, jako osoby fizyczne, dokonali sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntów wraz z budynkami, o których mowa powyżej. Prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami było w posiadaniu Wnioskodawcy dłużej niż 5 lat.
W uzupełnieniu wniosku doprecyzowano, że Spółka cywilna prowadziła działalność gospodarczą w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych, produkcji kół zębatych, przekładni zębatych i elementów napędowych oraz napraw i konserwacji maszyn. 31 grudnia 2023 r. ww. Spółka, której Wnioskodawca był współwłaścicielem, została zlikwidowana. Spółka cywilna prowadziła działalność gospodarcza od 1 lutego 2003 r. do 31 grudnia 2023 r. Po zlikwidowaniu Spółki Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Od 15 stycznia 2024 r. Wnioskodawca jest na emeryturze. Przychody z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej były opodatkowane w okresie od 1 lutego 2003 r. do 31 grudnia 2012 r. na zasadach ogólnych, a w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2023 r. były opodatkowane zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych.
Prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami, które nie były zaewidencjonowane jako środki trwałe, zostały przekazane przez Wnioskodawcę i Jego wspólnika do nieodpłatnego użytkowania i wykorzystania do prowadzonej działalności w ramach Spółki cywilnej. Spółka cywilna wskazana we wniosku, w okresie od 1 lutego 2003 r. do 13 grudnia 2006 r., dzierżawiła prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami, w których prowadziła działalność gospodarczą. Zakup nieruchomości nastąpił 13 grudnia 2006 r. Nabytą nieruchomość Wnioskodawca ze wspólnikiem wykorzystywali do prowadzenia działalności gospodarczej do dnia likwidacji Spółki, tj. do 31 grudnia 2023 r. Nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami nastąpiło w celu stworzenia możliwości dalszego prowadzenia działalności gospodarczej po wygaśnięciu dzierżawy ww. nieruchomości i braku możliwości jej przedłużenia. Jako wspólnik Wnioskodawca posiadał 50% udziałów w prawie wieczystego użytkowania gruntów i własności budynków. Drugi wspólnik spółki był dla Wnioskodawcy osobą obcą, niezwiązaną osobiście, ani majątkowo.
Pytanie
Czy w przypadku, gdy Spółka już nie istnieje, Wnioskodawca jako osoba fizyczna jest zobowiązany do uiszczenia podatku od przychodu osiągniętego ze sprzedaży udziałów w prawie wieczystego gruntów i budynków, które nie były zewidencjonowane jako środki trwałe w działalności gospodarczej?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Spółka już nie istnieje, a sprzedane udziały w prawie wieczystego użytkowania gruntów i budynków były w Jego posiadaniu dłużej niż 5 lat i nie były zewidencjonowane jako środki trwałe w działalności gospodarczej oraz nie były amortyzowane, to nie powinien On jako osoba fizyczna opłacać podatku od przychodu osiągniętego ze sprzedaży.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, powołując się na art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, że nie powinien On, jako osoba fizyczna, opłacać podatku od przychodu osiągniętego ze sprzedaży, ponieważ Spółka już nie istnieje, a sprzedane udziały w prawie wieczystego użytkowania gruntów i budynków nie były zewidencjonowane jako środki trwałe w działalności oraz nie były amortyzowane.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).
Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
a)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
b) maszyny, urządzenia i środki transportu,
c) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie natomiast do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Stosownie natomiast do art. 22d ust. 2 cytowanej ustawy:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1 (tj. składników, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł i co do których podatnik nie podjął decyzji o ich amortyzacji) wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).
Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że był Pan wspólnikiem Spółki cywilnej. 13 grudnia 2006 r. nabył Pan wraz ze wspólnikiem prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami, które wykorzystywaliście na potrzeby prowadzonej działalności. Prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami, które nie były zaewidencjonowane jako środki trwałe, zostały przekazane przez Pana i wspólnika do nieodpłatnego użytkowania i wykorzystania do prowadzonej działalności w ramach Spółki cywilnej. 1 października 2024 r. sprzedano prawa użytkowania wieczystego gruntów wraz z budynkami, o których mowa powyżej. Udział w prawie wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami był w Pana posiadaniu dłużej niż 5 lat. 31 grudnia 2023 r. ww. Spółka, której był Pan współwłaścicielem, została zlikwidowana. Po zlikwidowaniu Spółki nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej. Od 15 stycznia 2024 r. jest Pan na emeryturze. Przychody z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej były opodatkowane w okresie od 1 lutego 2003 r. do 31 grudnia 2012 r. na zasadach ogólnych, a w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2023 r. zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych. Nabytą nieruchomość wykorzystywał Pan ze wspólnikiem do prowadzenia działalności gospodarczej do dnia likwidacji Spółki cywilnej, tj. do 31 grudnia 2023 r.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii własności nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, w związku z czym należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm.):
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
W myśl art. 47 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.
Stosownie do art. 48 ustawy Kodeks cywilny:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Z powyższego zatem w sposób jednoznaczny wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.
Natomiast z art. 235 § 2 ustawy Kodeks cywilny wynika, że:
Przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.
Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa, o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.
Kodeks cywilny nadał prawu wieczystego użytkowania gruntu nadrzędny charakter w stosunku do prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie. Prawem głównym jest w tym przypadku prawo wieczystego użytkowania, a prawem związanym jest prawo własności budynków i urządzeń. Jednakże żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.
Oznacza to, że prawo własności tych budynków dzieli los prawny użytkowania wieczystego gruntu. Zatem, zbycie tego prawa odnosi się też do budynków, natomiast sama własność budynków nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego gruntu.
Jak już wyżej wskazano, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z dwóch odrębnych źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej lub ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Decydujące znaczenie dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości do właściwego źródła ma fakt wykorzystywania tej nieruchomości do celów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz charakter tej nieruchomości.
Z treści wniosku wynika, że od 13 grudnia 2006 r. był Pan współwłaścicielem prawa użytkowania wieczystego gruntów wraz ze znajdującymi się na tych gruntach budynkami. Prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z budynkami, które nie były zaewidencjonowane jako środki trwałe, zostało przekazane przez Pana i wspólnika do nieodpłatnego użytkowania i wykorzystania do prowadzonej działalności w ramach Spółki cywilnej.
Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy art. 860 - 875 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
Zgodnie z art. 860 § 1 tego Kodeksu, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.
Zgodnie z treścią art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego:
Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.
W myśl art. 862 ww. Kodeksu regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie.
Z powyższych przepisów wynika, że spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej, a nie spółka. Jeżeli wspólnik spółki cywilnej jest właścicielem składnika majątku poza spółką, to może wnieść do spółki cywilnej prawo własności lub prawo do używania tego składnika. W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność wspólnika, z chwilą wniesienia do spółki ta wyłączna własność przekształca się we współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej. Natomiast w przypadku wniesienia do spółki jedynie prawa do używania ww. składnika majątku, jego właścicielem nadal pozostaje wyłącznie wspólnik wnoszący wkład.
Mając zatem na względzie powyższe, w sytuacji gdy wspólnicy przekazali do wspólnie prowadzonej spółki cywilnej prawo nieodpłatnego używania posiadanych udziałów w prawie wieczystego użytkowania gruntów oraz udziałów w prawach własności znajdujących się na nich budynków, to składników tych nie można uznać za środki trwałe w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwentnie, należy zatem również stwierdzić, że ich odpłatne zbycie nie będzie generowało przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy.
Zatem, sprzedaż przedmiotowych składników majątku należy kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy. Mając jednak na uwadze, że od nabycia udziałów w prawie wieczystego użytkowania gruntów oraz udziałów w prawie własności znajdujących się na terenie tych nieruchomości budynków upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem ich odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, nie jest Pan zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży posiadanych przez Pana udziałów w prawie wieczystego gruntów i budynków, nieodpłatnie użytkowanych przez Spółkę cywilną.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Końcowo wskazuję, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Niniejsza interpretacja dotyczy zatem tylko Pana, nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego wspólnika Spółki cywilnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.