Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 10 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 24 stycznia 2025 r. (wpływ tego samego dnia) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca, będący komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej, otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki na podstawie umowy. Wynagrodzenie to, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, stanowi przychód z innych źródeł i jest opodatkowane na zasadach ogólnych. Dochód ten Wnioskodawca wykazuje w rocznym zeznaniu podatkowym i rozlicza według skali podatkowej.

Zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej wspólnik spółki komandytowo-akcyjnej jest traktowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest zadeklarowana kwota, która nie może być niższa niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (art. 18 ust. 8 u.s.u.s.). Składka na ubezpieczenie zdrowotne jest natomiast ustalana na podstawie przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z poprzedniego roku (art. 18 ust. 2za u.ś.o.z.). Wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej nie jest jednak uwzględniane jako podstawa do obliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Wnioskodawca zastanawia się, czy przysługuje mu prawo do pomniejszenia przychodu z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej o zapłacone przez niego składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wynikające z pełnienia funkcji wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej.

Pytanie

Czy na podstawie opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca ma prawo odliczyć zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne jako koszty uzyskania przychodu od przychodu osiągniętego z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej, na mocy art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako wspólnik spółki komandytowo-akcyjnej, opłacający składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wynikające z pełnienia funkcji komplementariusza, ma prawo do pomniejszenia przychodu związanego z prowadzeniem spraw spółki o te składki. Są one bowiem ponoszone w bezpośrednim związku z realizacją obowiązków komplementariusza, które generują przychody z prowadzenia spraw spółki. Zignorowanie tego związku prowadziłoby do niesprawiedliwego ograniczenia kosztów uzyskania przychodów w kontekście działalności komplementariusza.

Z przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że wspólnicy spółek komandytowo-akcyjnych podlegają ubezpieczeniom społecznym na zasadach ogólnych dla przedsiębiorców. Dotyczy to zarówno wymiaru składek, jak i ich uiszczania.

Zgodnie z pismem z dnia 6 grudnia 2022 roku wydanym przez Centralę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o sygn. (...) Wspólnicy spółek osobowych są obowiązani do uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne, bez względu na uprawnienie do prowadzenia spraw Spółki.

W konsekwencji Wspólnicy spółki komandytowo-akcyjnej opłacają składki na ubezpieczenie tak samo jak osoby prowadzące działalność gospodarczą. Przy czym dla celów podatkowych przychody z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej nie są kwalifikowane do przychodów z działalności gospodarczej. Wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej jest klasyfikowane jako przychód z innych źródeł. Jednak ze względu na wyżej wskazaną interpretację przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, można zastosować analogiczne przepisy dotyczące odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, które mają zastosowanie do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o PIT, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu m.in. składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, zapłaconych w roku podatkowym.

Składki te są bezpośrednio związane z działalnością Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej. Dlatego analogiczne zastosowanie przepisów pozwalających na odliczenie składek od przychodów z działalności gospodarczej do przychodów z innych źródeł jest logiczne i uzasadnione. Na gruncie ubezpieczeń społecznych działalność komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej jest traktowana jako działalność gospodarcza (art. 8 ust. 6 pkt 4 u.s.u.s.). Skoro na gruncie ubezpieczeń społecznych działalność komplementariusza jest uznawana za działalność gospodarczą, analogiczne podejście powinno być stosowane również w kontekście podatkowym, co uzasadnia możliwość odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od przychodów z tytułu prowadzenia spraw spółki.

Dodatkowo art. 22 ust. 9 pkt 6 ustawy o PIT stanowi, że koszty uzyskania niektórych przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uzyskanych na podstawie umów podlegających przepisom prawa cywilnego dotyczącym umowy zlecenia lub o dzieło, określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu. Koszty te oblicza się jednak od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika lub opłacone przez podatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, pod warunkiem że podstawę wymiaru tych składek stanowi ten przychód. Przepis ten odnosi się wyłącznie do kosztów uzyskania przychodów z niektórych źródeł, nie obejmując wszystkich przychodów, co oznacza, że nie wyklucza możliwości uznania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za koszt uzyskania przychodu z innych źródeł.

Z kolei art. 22 ust. 1 ustawy o PIT wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23, który zawiera katalog negatywny kosztów uzyskania przychodów.

W art. 23 brak jest zapisów wyłączających składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne związane z pełnieniem funkcji wspólnika w spółce komandytowo-akcyjnej. Żadne z wyłączeń nie odnosi się wprost do sytuacji Wnioskodawcy. Bycie komplementariuszem jest kluczowym warunkiem uzyskiwania przychodu z tytułu prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma obowiązek reprezentować spółkę oraz prowadzić jej sprawy, co stanowi integralny element działalności spółki komandytowo-akcyjnej. Bez tego statusu, a co za tym idzie bez obowiązkowego ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego, przychód z prowadzenia spraw spółki nie mógłby zaistnieć. Składki na ubezpieczenia są zatem ponoszone w ścisłym związku z możliwością realizowania obowiązków wspólnika, które bezpośrednio generują przychód. W praktyce, gdyby Wnioskodawca nie był komplementariuszem i nie prowadził spraw spółki, nie byłby zobowiązany do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w takim zakresie, w jakim wynikają one z tego statusu. Składki te są więc ponoszone w celu realizacji obowiązków komplementariusza, które bezpośrednio generują przychody z prowadzenia spraw spółki. Pominięcie tego faktu prowadziłoby do niesprawiedliwego zawężenia kosztów uzyskania przychodu w kontekście działalności komplementariusza.

Na tym etapie rozważań należałoby zwrócić uwagę wykładnię przepisów prawa podatkowego. Przy interpretacji przepisów podatkowych należy brać pod uwagę cel, jaki przyświecał ustawodawcy. Celem przepisów dotyczących odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne jest umożliwienie podatnikom pomniejszenia swoich przychodów o obowiązkowe obciążenia finansowe związane z ich działalnością. W przypadku Wnioskodawcy składki te są związane z jego statusem wspólnika oraz działalnością jako wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej, dlatego celowość przepisów przemawia za możliwością pomniejszenia przychodów z tytułu prowadzenia spraw spółki o te składki. Interpretacja celowościowa pozwala na elastyczne stosowanie przepisów w sposób, który najlepiej realizuje ich cel. Oprócz powyższego celem ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych jest zapewnienie ochrony socjalnej i zdrowotnej osobom prowadzącym działalność gospodarczą. Składki na te ubezpieczenia są obowiązkowe i mają na celu zabezpieczenie Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej. Ponieważ wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki jest bezpośrednio związane z jego działalnością jako wspólnika, uzasadnione jest pomniejszenie tego wynagrodzenia o zapłacone składki, aby odzwierciedlić rzeczywiste koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w celu uzyskania tego przychodu. Taka interpretacja przepisów jest zgodna z ich celem, jakim jest zapewnienie, że podatnicy nie są podwójnie obciążani kosztami związanymi z ich działalnością.

Dodatkowo zgodnie z art. 2 Konstytucji RP Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Sprawiedliwość podatkowa wymaga, aby podatnik był opodatkowany w sposób uwzględniający jego rzeczywiste obciążenia finansowe. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne są obowiązkowymi obciążeniami, które Wnioskodawca ponosi w związku z byciem wspólnikiem spółki komandytowo-akcyjnej. Pomniejszenie przychodów z tytułu prowadzenia spraw spółki o te składki jest zgodne z zasadą sprawiedliwości podatkowej, ponieważ odzwierciedla rzeczywiste koszty ponoszone przez podatnika. Zasada ta jest fundamentalna dla systemu podatkowego, zapewniając proporcjonalność obciążeń podatkowych do zdolności płatniczej podatnika.

Warto również zwrócić uwagę na art. 84 Konstytucji RP. Zgodnie z analizowanym przepisem, każdy obywatel jest zobowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Skoro składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne są związane z działalnością Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej, to powinny być one uwzględnione przy obliczaniu dochodu z tytułu prowadzenia spraw spółki. Pomniejszenie przychodów z innych źródeł o te składki zapewnia spójność systemu podatkowego, uwzględniając wszystkie koszty związane z działalnością podatnika. Spójność systemu podatkowego jest kluczowa dla jego efektywności i akceptacji społecznej, eliminując niespójności, które mogą prowadzić do niesprawiedliwego opodatkowania.

Na koniec warto zwrócić uwagę również na art. 31 ust. 3 Konstytucji. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie prawnym dla jego bezpieczeństwa, porządku publicznego, ochrony zdrowia, moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. W kontekście podatkowym zasada proporcjonalności wymaga, aby obciążenia podatkowe były proporcjonalne do rzeczywistych dochodów podatnika. Składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne są obowiązkowymi obciążeniami, które zmniejszają rzeczywisty dochód Wnioskodawcy. Dlatego pomniejszenie przychodów z tytułu prowadzenia spraw spółki o te składki jest zgodne z zasadą proporcjonalności. Zasada ta jest kluczowa dla zapewnienia, że system podatkowy nie nakłada nadmiernych obciążeń na podatników, co mogłoby prowadzić do niesprawiedliwości i zniechęcać do działalności gospodarczej.

Podsumowując, pomimo że wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej jest klasyfikowane jako przychód z innych źródeł Wnioskodawca uważa, że zasady sprawiedliwości podatkowej, spójności systemu podatkowego, analogiczne zastosowanie przepisów, cel ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, wykładnia celowościowa oraz zasada proporcjonalności uzasadniają możliwość pomniejszenia tych przychodów o zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Dodatkowo brak przepisów zakazujących odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w odniesieniu do przychodów z innych źródeł oraz bezpośrednie powiązanie przychodu z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej z obowiązkiem opłacania tych składek przez Wnioskodawcę stanowi dodatkową podstawę do przyjęcia stanowiska, że wspólnik spółki komandytowo-akcyjnej ma prawo do pomniejszenia przychodu z tego tytułu o zapłacone składki. W szczególności nie ma żadnych przepisów, które wyłączałyby możliwość odliczenia składek od przychodu uzyskanego w ramach wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej, a powiązanie przychodu ze statusem komplementariusza i związane z tym obowiązki składkowe w pełni uzasadniają takie odliczenie na podstawie art. 22 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

A zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

·   został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·   jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·   pozostaje w związku z danym źródłem przychodów,

·   poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·   został właściwie udokumentowany,

·   nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie powyższego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z konkretnym źródłem przychodów, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z konkretnym źródłem przychodów pomniejszają te przychody. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Przy czym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodów, czy ich zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła ich uzyskiwania.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Panią wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje bowiem automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodów z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodów z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie zdrowotne, z wyjątkiem składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych w roku podatkowym na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1285, z późn. zm.):

a)   z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej zgodnie z art. 30c,

b)   za osoby współpracujące z podatnikiem opodatkowanym w sposób określony w art. 30c

– przy czym łączna wysokość tych składek zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów lub odliczonych od dochodu nie może przekroczyć w roku podatkowym 8 700 zł.

Przepis ten wyraźnie wskazuje, że składki na ubezpieczenie zdrowotne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek stanowią składki zdrowotne opłacane przez podatnika (za siebie oraz za osoby współpracujące), jeżeli dochody tego podatnika podlegają opodatkowaniu tzw. podatkiem liniowym 19%.

W opisie sprawy wskazała Pani, że jest komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej. Otrzymuje Pani wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki na podstawie umowy. Wynagrodzenie to, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód z innych źródeł i jest opodatkowane na zasadach ogólnych. Zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej wspólnik spółki komandytowo-akcyjnej jest traktowany jak osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej nie jest jednak uwzględniane jako podstawa do obliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy przysługuje Pani prawo pomniejszenia przychodu z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej o zapłacone składki społeczne i zdrowotne jako koszty uzyskania przychodów.

Wydatku poniesionego przez Panią na opłacenie składki zdrowotnej, o której mowa we wniosku, nie może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ została ona wyłączona z tych kosztów wprost na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do możliwości zaliczenia składki ubezpieczeń społecznych do kosztów uzyskania, to zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

– odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ponieważ wskazała Pani, że wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej nie jest uwzględniane jako podstawa do obliczania składki na ubezpieczenie społeczne, a jej zapłata wynika wyłącznie z faktu posiadania statusu wspólnika spółki komandytowo-akcyjnej, nie może Pani zaliczyć zapłaconych składek społecznych do kosztów uzyskania, pomniejszając przychód z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej. Wynika to z faktu, że wydatek ten nie jest związany z tym konkretnym źródłem przychodów. Jak wyżej wskazano, koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła.

Podsumowując, na podstawie opisanego stanu faktycznego nie ma Pani prawa odliczyć zapłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne jako kosztów uzyskania przychodów od przychodów osiągniętych z tytułu prowadzenia spraw spółki komandytowo-akcyjnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.