Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 18 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 stycznia 2025 r. (wpływ 4 lutego 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest ojcem 19-to letniego …. Jest osobą samotną, mieszka sam. W 2024 r. osiągnął dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po rozwodzie z matką … Wnioskodawca nie zrezygnował z aktywnego uczestnictwa w jego życiu i w tworzeniu bliskich z nim relacji, co dla Wnioskodawcy i dla matki dziecka jest naturalne i nie stanowi żadnego problemu. W związku z tym, że definicja „opieki nad dzieckiem” oraz „wychowania dziecka” zawierają w sobie wszelkie działania mające na celu dbanie o prawidłowy, harmonijny rozwój dziecka, zarówno fizyczny, emocjonalny, jak i społeczny, w pełni poskutkowało i skutkuje w nim wzbudzanie aktywności poznawczej, co przygotuje dziecko i pozwala na samodzielne podejmowanie decyzji zarówno w przyszłym życiu rodzinnym, społecznym jak i zawodowym - Wnioskodawca jest ojcem samotnie wychowującym dziecko.

Zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego w … Wydział Cywilny zawartego w wyroku z dnia … lipca 2016 r., sygn. akt …, władza rodzicielska nad małoletnim wówczas … powierzona została obojgu rodzicom.

Wyrok potwierdził faktyczny stan opieki nad … trwający od chwili rozwodu. Bliska więź Wnioskodawcy z … na co dzień nie ogranicza się do sporadycznych spotkań; Wnioskodawca stale uczestniczy w jego życiu codziennym, a także pomaga mu decydować lub współdecydować o ważnych dla niego bieżących sprawach. Obok naturalnych działań polegających na często wspólnie spędzanym ze sobą czasie, Wnioskodawca skupia się przede wszystkim na zaspokajaniu jego potrzeb psychicznych, takich jak potrzeby miłości, bezpieczeństwa, aktywności, samodzielności i samorealizacji. Wnioskodawca poświęca synowi maksymalną dużą ilość czasu na rozmowy z nim, na rozwijanie jego oraz waszych wspólnych zainteresowań. W dni wolne stara się rozwijać w nim chęć poznawania innych miejsc, środowisk, innych kultur. Często syn przebywa u Wnioskodawcy co drugi weekend, czasami zdarza się co weekend i kilka dni w tygodniu, nierzadko całe tygodnie z weekendami, nocuje w domu Wnioskodawcy, je posiłki, ma swój pokój, swoje obowiązki itd. Wnioskodawca interesuje się nauką syna i jego zachowaniem. W tym roku zakończył edukację w technikum dziennym z bardzo dobrymi ocenami, następnie zdał maturę z bardzo dobrymi wynikami. Obecnie syn jest studentem pierwszego roku studiów zaocznych na … . Wybór uczelni i kierunku studiów był częstym wspólnym tematem.

Podczas wspólnie spędzonego czasu Wnioskodawca zaspokaja potrzeby materialne syna, ponosi koszty w formie rzeczowej, kupuje ubrania, obuwie, sprzęt sportowy i pomoce szkolne (poza alimentami, które płaci zgodnie z wyrokiem Sądu) oraz ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związanych z jego pobytem i wychowaniem. Kiedy … jest chory, Wnioskodawca wspólnie z jego matką zawozi syna do lekarza, w czasie kiedy jest z Wnioskodawcą robi to sam, pokrywa koszty jego leczenia. Wnioskodawca zawsze jest dla niego dostępny, większość wolnego czasu spędzają wspólnie, nie jest to trudne. Syn jest z Wnioskodawcą silnie związany emocjonalnie, co uważa sprzyja właściwemu kształtowaniu się poczucia jego własnej wartości, sprzyja kształtowaniu się właściwości postaw …, odpowiedzialności, a także pozwala Wnioskodawcy na pełną orientację w bliższych i dalszych planach dziecka.

Wnioskodawca uważa, że w każdym aspekcie przedstawionej na początku wniosku definicji, pełni rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego swoje dziecko. Starając się obiektywnie ocenić sytuację Wnioskodawca uważa, iż syn przebywa z Nim połowę czasu. Świadczenie wychowawcze (tzw. 500+) nie zostało ustalone zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, obojgu rodzicom. Pobierała je wyłącznie matka … . Nie zostało zawarte między Wnioskodawcą i matką … żadne porozumienie dotyczące korzystania z ulgi na dziecko. Wnioskodawca nie korzystał z takiej ulgi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w 2022 r. i 2023 r. osiągnął dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2022 r. i 2023 r. nie uzyskał innych dochodów. W 2022 r., 2023 r. i 2024 r. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie jest ojcem, opiekunem prawnym innych dzieci niż wymienionego w treści wniosku syna. Nie wykonywał w latach podatkowych, których dotyczy wniosek władzy rodzicielskiej nad innymi dziećmi wspólnie z drugim rodzicem, opiekunem prawnym. Wychowywał tylko swojego syna wymienionego w treści wniosku.

Data uprawomocnienia się wyroku rozwodowego to … sierpień 2016 r. Po rozwodzie stan cywilny Wnioskodawcy nie uległ zmianie.

Do osiągnięcia pełnoletności przez syna zarówno Wnioskodawca i matka dziecka (była żona) posiadali pełną władzę rodzicielską wobec syna. Do osiągnięcia pełnoletności przez syna matka dziecka (była żona) posiadała pełną władzę rodzicielską wobec syna (nie została pozbawiona przez Sąd władzy rodzicielskiej wobec syna). Do chwili obecnej syn nie wstąpił w związek małżeński.

Do osiągnięcia przez syna pełnoletności matka dziecka (była żona) osobno wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do syna, tj. uczestniczyła w wychowaniu syna, dbała o prawidłowy rozwój syna kształtując jego właściwe zachowania, rozwijała jego zainteresowania, sprawowała nad nim pieczę/opiekę, troszczyła się o jego rozwój fizyczny i duchowy, ponosiła wydatki związane z wypoczynkiem, ponosiła koszty jego utrzymania, zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, pomagała w edukacji szkolnej, brała czynny udział w sprawach dotyczących syna związanych z jego kształceniem.

W 2022 r. syn nie osiągnął dochodu. W 2023 r. syn uzyskał przychód z tytułu umowy zlecenia (w kwocie … zł … gr) i w 2024 r. syn osiągnął przychód z tytułu umowy o pracę (w kwocie … zł … gr) - zwolnione od opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W latach 2022 - 2024 w stosunku do Wnioskodawcy i Jego syna nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa we wniosku, przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększenia lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

W latach 2022 - 2024 Wnioskodawca i Jego syn nie podlegali opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym i ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pytania

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego Wnioskodawca spełnia warunki zawarte w art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane dla osoby samotnie wychowującej dzieci, a w konsekwencji powyższego, czy przysługuje Mu prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2022, 2023 i 2024 do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym jako osobie samotnie wychowującej dziecko?

Pana stanowisko w sprawie

Zważywszy na to, że Wnioskodawca:

-jest osobą samotnie wychowującą dziecko,

-jest ojcem pełnoletniego dziecka,

-wychowuje i opiekuje się swoim dzieckiem,

-nie mają w Jego przypadku ani Jego syna, zastosowania zapisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podlegania zapisom art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym,

-wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, sygn. akt I SA/Kr 570/23, Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 182/24, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 1099/18, Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 1513/19 potwierdzają Jego stanowisko.

Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z zapisu art. 6 ust. 4d dotyczącego preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Na podstawie art. 6 ust. 4e ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

·posiadania przez rodzica statusu osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko),

·wychowywania przez rodzica samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecko),

·nieuzyskiwania przez rodzica i dzieci (dziecko) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,

·nie podlegania przez rodzica i dzieci (dziecko) opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Przepis art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Ustawodawca używając w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowania „Od dochodów jednego rodzica lub opiekuna prawnego” przywrócił od 1 stycznia 2022 r. do treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uszczegółowienie, że „jeden rodzic lub opiekun prawny” może skorzystać z preferencyjnego rozliczenia. W związku z tym, w sytuacji, w której oboje rodzice uczestniczą w procesie wychowania dziecka, żadnemu z nich nie będzie przysługiwała ta preferencja.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Jak wynika z powyższego, ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4c ww. ustawy. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta w roku podatkowym musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza to, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich.

Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego - faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dzieci.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dzieci.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 6 ust. 4c pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 128 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Jak stanowi art. 133 § 1 i § 3 ww. ustawy:

Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Z ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków, itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury, itp.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan ojcem 19-to letniego syna. Jest osobą samotną, mieszka sam. W 2024 r. osiągnął Pan dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po rozwodzie z matką syna nie zrezygnował Pan z aktywnego uczestnictwa w jego życiu i w tworzeniu bliskich z nim relacji. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego, władza rodzicielska nad małoletnim wówczas synem powierzona została obojgu rodzicom. Bliska więź Pana z synem na co dzień nie ogranicza się do sporadycznych spotkań; stale uczestniczy Pan w jego życiu codziennym, a także pomaga mu decydować lub współdecydować o ważnych dla niego bieżących sprawach. Poświęca Pan synowi maksymalną dużą ilość czasu na rozmowy z nim, na rozwijanie jego oraz waszych wspólnych zainteresowań. W dni wolne stara się rozwijać w nim chęć poznawania innych miejsc, środowisk, innych kultur. Często syn przebywa u Pana co drugi weekend, czasami zdarza się co weekend i kilka dni w tygodniu, nierzadko całe tygodnie z weekendami, nocuje w Pana domu, je posiłki, ma swój pokój, swoje obowiązki itd. Interesuje się Pan nauką syna i jego zachowaniem. W tym roku zakończył edukację w technikum dziennym z bardzo dobrymi ocenami, następnie zdał maturę z bardzo dobrymi wynikami. Obecnie syn jest studentem pierwszego roku studiów zaocznych. Wybór uczelni i kierunku studiów był częstym wspólnym tematem. Podczas wspólnie spędzonego czasu zaspokaja Pan potrzeby materialne syna, ponosi koszty w formie rzeczowej, kupuje ubrania, obuwie, sprzęt sportowy i pomoce szkolne (poza alimentami, które płaci zgodnie z wyrokiem Sądu) oraz ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związanych z jego pobytem i wychowaniem. Uważa Pan, że w każdym aspekcie przedstawionej na początku wniosku definicji, pełni rolę rodzica opiekującego się oraz wychowującego swoje dziecko. Starając się obiektywnie ocenić sytuację, syn przebywa z Panem połowę czasu. Świadczenie wychowawcze (tzw. 500+) nie zostało ustalone zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, obojgu rodzicom. Pobierała je wyłącznie matka. Nie zostało zawarte żadne porozumienie dotyczące korzystania z ulgi na dziecko. Nie korzystał Pan z takiej ulgi. W 2022 r. i 2023 r. osiągnął dochody opodatkowane według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2022 r. i 2023 r. nie uzyskał innych dochodów. W 2022 r., 2023 r. i 2024 r. Nie prowadził Pan działalności gospodarczej. Nie jest Pan ojcem, opiekunem prawnym innych dzieci niż wymienionego w treści wniosku syna. Nie wykonywał w latach podatkowych, których dotyczy wniosek władzy rodzicielskiej nad innymi dziećmi wspólnie z drugim rodzicem, opiekunem prawnym. Wychowywał tylko swojego syna wymienionego w treści wniosku. Do osiągnięcia pełnoletności przez syna zarówno Pan i matka dziecka (była żona) posiadali pełną władzę rodzicielską wobec syna. Do osiągnięcia pełnoletności przez syna matka dziecka (była żona) posiadała pełną władzę rodzicielską wobec syna (nie została pozbawiona przez Sąd władzy rodzicielskiej wobec syna). Do chwili obecnej syn nie wstąpił w związek małżeński. W 2022 r. syn nie osiągnął dochodu. W 2023 r. syn uzyskał przychód z tytułu umowy zlecenia (w kwocie … zł … gr) i w 2024 r. syn osiągnął przychód z tytułu umowy o pracę (w kwocie … zł … gr) - zwolnione od opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W latach 2022 - 2024 w stosunku do Pana i Jego syna nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy - w zakresie osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa we wniosku, przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększenia lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń. W latach 2022 - 2024 Pan i syn nie podlegali opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym i ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wobec powyższego bezsprzeczny pozostaje fakt, że w latach podatkowych 2022-2024 nie wychowywał Pan oraz nie spełniał obowiązku alimentacyjnego po uzyskaniu pełnoletności przez syna samotnie, tzn. bez udziału drugiego z rodziców. Okoliczność, że dwie osoby wychowują/ponoszą obowiązek alimentacyjny względem tego samego dziecka wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje/ponosi obowiązek alimentacyjny samotnie. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym syn jest wychowywany przez oboje rodziców, jak również oboje rodzice ponoszą obowiązek alimentacyjny wspólnie, tylko każde w czasie, gdy syn przebywa z nim.

Jak Pan wskazał, do osiągnięcia przez syna pełnoletności matka dziecka (była żona) osobno wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do syna, tj. uczestniczyła w wychowaniu syna, dbała o prawidłowy rozwój syna kształtując jego właściwe zachowania, rozwijała jego zainteresowania, sprawowała nad nim pieczę/opiekę, troszczyła się o jego rozwój fizyczny i duchowy, ponosiła wydatki związane z wypoczynkiem, ponosiła koszty jego utrzymania, zabezpieczała potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne, pomagała w edukacji szkolnej, brała czynny udział w sprawach dotyczących syna związanych z jego kształceniem.

Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dzieckiem małoletnim nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że w przedstawionej sytuacji każdy z rodziców zajmuje się dzieckiem w ustalonym czasie, czyli samodzielnie, i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w jego wychowaniu, nie oznacza, że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka. W przedstawionym stanie faktycznym należy zatem stwierdzić, że nie był Pan zdany tylko na siebie podczas wychowania małoletniego dziecka, a po uzyskaniu przez syna pełnoletności nie tylko Pan wypełnia obowiązek alimentacyjny, gdyż jego matka w porównywalnym stopniu uczestniczy w tym procesie.

Nie sposób bowiem uznać, że w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym, w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej, zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadzała matka, gdy małoletni syn przebywał z nią, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy małoletni syn przebywał z Panem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców dzieci.

W rodzinach pełnych, złożonych z małżonków z dziećmi również zdarzają się sytuacje, w których rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców pozostających w związku małżeńskim (podobnie jak rodziców stanu wolnego) może zachodzić taka sytuacja, że w pewnym momencie dnia (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach) dzieckiem zajmuje się tylko matka, innym razem tylko ojciec, jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Mając na uwadze powyższe, nie spełnia Pan warunków określonych w art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie może Pan zostać uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko i nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie za lata 2022-2024.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że niewątpliwie rozstrzygnięcia te kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy podkreślić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.