Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi na powrót. Uzupełnił go Pan pismami z 27 grudnia 2024 r. (wpływ) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

17 marca 2022 r. przeniósł się Pan z zamiarem stałego pobytu do Polski.

Jest Pan obywatelem Ukrainy. Bezpośrednio przed przeprowadzką do Polski był Pan rezydentem Federacji Rosyjskiej.

Od 2013 r. miał Pan ważną Kartę Polaka. Przed przeprowadzką nigdy nie był Pan rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej. Obecnie (od stycznia 2023 r.) ma Pan kartę stałego pobytu. W momencie zmiany miejsca zamieszkania miał Pan ważną Kartę Polaka.

Jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Obecnie przed Wojewodą A trwa postępowania w sprawie uznania Pana za obywatela polskiego w trybie art. 30 ustawy o obywatelstwie polskim.

Jest Pan zameldowany w Polsce, od grudnia 2023 r. – meldunek stały.

Od momentu przeprowadzki pracuje Pan na terenie Polski i tu się rozlicza.

Począwszy od roku podatkowego 2023 chciałby Pan skorzystać z tzw. ulgi na powrót.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Od momentu zmiany miejsca zamieszkania (17 marca 2022 r.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W latach 2019-2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych było w Federacji Rosyjskiej.

W roku podatkowym 2019, 2020, 2021 oraz do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską nie przebywał Pan na terenie Rzeczpospolitej dłużej niż 183 dni. W tym okresie nie był Pan rezydentem podatkowym w Polsce ani innym kraju Unii Europejskiej.

17 marca 2022 r. przeniósł Pan do Polski swoje centrum interesów życiowych.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. mieszkał Pan i pracował na terenie Federacji Rosyjskiej. Natomiast co do związków z Rzecząpospolitą Polską to w tym okresie nie przebywał Pan w Polsce ani nie miał tu rodziny. Jest Pan kawalerem.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. pracował Pan na terenie Federacji Rosyjskiej, miał Pan tam centrum interesów życiowych (znajomi, wynajmowane mieszkanie, praca, konto bankowe, samochód służbowy). Z kolei z Rzecząpospolitą Polską nie posiadał Pan żadnych powiązań majątkowych.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. poza polską narodowością nie miał Pan innych związków z Polską. Pana centrum interesów życiowych było w Federacji Rosyjskiej.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. Pana miejsce zamieszkania było na terenie Federacji Rosyjskiej. We wskazanym okresie nie przebywał Pan, w ogóle w Polsce. Na terenie Federacji Rosyjskiej mieszkał Pan od końca 2013 r.

W latach 2019, 2020, 2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. zazwyczaj przebywał Pan na terenie Federacji Rosyjskiej.

Nie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio 2022 r. (tj. w latach 2019-2021) oraz od początku 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadził się Pan do Polski.

W okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przez okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał Pan wyłącznie miejsce zamieszkania na terytorium Federacji Rosyjskiej.

Nie posiada Pan certyfikatu podatkowego wydanego przez organ rosyjskiej administracji podatkowej. W obecnej sytuacji politycznej z uwagi na to, że jest Pan obywatelem Ukrainy nie otrzyma takiego dokumentu.

Posiada Pan historię zatrudnienia, zaświadczenie od ostatniego pracodawcy, u którego we wskazanym okresie Pan pracował. Z podatku dochodowego pracownika rozlicza pracodawca, a więc nie ma Pan zeznań podatkowych. Potwierdzają one zatrudnienie od końca 2013 r.

Od 1 stycznia 2023 r. uzyskiwał Pan uzyskiwał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody ze stosunku pracy.

Nigdy korzystał Pan uprzednio, w całości lub w części, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulgi na powrót).

Pytania

1.Czy ma Pan prawo do skorzystania z ulgi podatkowej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – tzw. ulga na powrót?

2.Jeśli ma Pan prawo do powyższej ulgi, to czy może skorzystać z niej począwszy od dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2023 r. (sporządzenie korekty zeznania)?

3.Czy do dochodów uzyskiwanych od stycznia 2025 r. ma Pan prawo złożyć płatnikowi stosowne oświadczenie o niepobieraniu zaliczek na podatek dochodowy stosownie do kwoty zwolnienia podatkowego, tj. 85 528 zł ?

4.Czy dla celów dowodowych musi Pan posiadać certyfikat podatkowy, czy wystarczy inny dowód, jeśli tak to jaki?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 21 ust. pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze zwolnienia podatkowego może skorzystać podatnik, który przeniósł swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W marcu 2022 r. przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania do Polski, a więc spełnia tę przesłankę.

W art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano dalsze przesłanki, które musi spełnić podatnik aby skorzystać z przedmiotowej ulgi, tj. m.in. :

1)w wyniku przeniesienia podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu – Pan od marca 2022 r. spełnia oba warunki wskazane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2)nie mieć w określonym okresie miejsca zamieszkania w Polsce – Pan nigdy nie mieszkał w Polsce i nie był polskim rezydentem podatkowym;

3)posiadać Kartę Polaka – Pan od 2013 r. posiadał ważną Kartę Polaka, w momencie zmiany miejsca zamieszkania (i rezydencji podatkowej) była ona ważna. Dopiero w styczniu 2023 r. z uwagi na otrzymanie karty stałego pobytu posiadana przez Pana Karta Polaka z mocy prawa utraciła ważność – art. 20 ust. 1a ustawy o Karcie Polaka. Uzyskanie stałego pobytu jest logiczną konsekwencją przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski z zamiarem stałego osiedlenia się (wymóg wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ww. ustawy);

4)posiadanie certyfikatu lub innego dowodu – Pan od marca 2022 r. leganie przebywa i pracuje w Polsce. Rozlicza się z uzyskiwanych dochodów przed polskim fiskusem. Posiada Pan meldunek w Polsce oraz w 2023 r. zakupił mieszkanie. Posiada Pan dowód na przekroczenie granicy, dokumenty związane z legalnością pobytu oraz pracy, a także umowę zawartą w formie aktu notarialnego zakupu mieszkania;

5)nie korzystanie uprzednio z ulgi.

Użycie w powyższym przepisie alternatywnego spójnika „lub” określa alternatywę o charakterze łącznym i oznacza to, że może być tylko spełniona część przesłanek, in concreto wystarczy aby podatnik wykazał zaistnienie tylko powyżej wymienionych przesłanek.

Pana zdaniem, spełnia on wszystkie przesłanki do skorzystania z ulgi na powrót. Ma Pan prawo skorygować zeznanie za 2023 r. Może Pan złożyć płatnikowi składek (pracodawcy) oświadczenie o spełnianiu powyższych warunków. Posiadane przez Pana dokumenty są wystarczające do skorzystania z ulgi (tj. umowy o pracę, dokumenty związane z zakupem mieszkania, informacja o stałym zameldowaniu od grudnia 2023 r., informacja o przekroczeniu granicy).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ponadto z art. 53 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie zdarzenia wskazał Pan, że 17 marca 2022 r. przeniósł się Pan z zamiarem stałego pobytu do Polski. Od momentu zmiany miejsca zamieszkania (17 marca 2022 r.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Pana spełniony.

Ponadto wyjaśnił Pan, że w latach 2019-2021 oraz w okresie od stycznia do 16 marca 2022 r. Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych było w Federacji Rosyjskiej. We wskazanym okresie nie przebywał Pan w ogóle w Polsce i miał Pan wyłącznie miejsce zamieszkania na terytorium Federacji Rosyjskiej. W tym okresie nie był Pan rezydentem podatkowym w Polsce ani innym kraju Unii Europejskiej.

Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy.

Wyjaśnił Pan również, że od 2013 r. miał Pan ważną Kartę Polaka – w momencie zmiany miejsca zamieszkania miał Pan ważną Kartę Polaka. Obecnie (od stycznia 2023 r.) ma Pan kartę stałego pobytu.

Zgodnie z art. 2 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 192):

1.Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

1)wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;

2)w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „konsulem”, lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 - wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;

3)wykaże, że jest narodowości polskiej lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;

4)złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.

2.Karta Polaka może być przyznana osobie:

1)nieposiadającej w dniu złożenia wniosku o wydanie Karty Polaka oraz w dniu przyznania Karty Polaka obywatelstwa polskiego lub

2)nieposiadającej zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3)posiadającej status bezpaństwowca.

3.Karta Polaka może być także przyznana osobie, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2022 r. poz. 1105), pod warunkiem wykazania się znajomością języka polskiego w stopniu co najmniej podstawowym. Przepisy art. 13 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w art. 3 ww. ustawy wskazano, że :

1.Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu Polskiego.

2.Karta Polaka poświadcza uprawnienia wynikające z niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1a ww. ustawy:

Jeżeli posiadacz Karty Polaka nabył obywatelstwo polskie albo uzyskał zezwolenie na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadana przez niego Karta Polaka traci ważność z mocy prawa z dniem wydania dokumentu potwierdzającego nabycie obywatelstwa polskiego albo uzyskania zezwolenia na pobyt stały.

Stosownie do art. 20 ust. 3 ww. ustawy:

W przypadku, o którym mowa w ust. 1a, posiadacz Karty Polaka zwraca Kartę Polaka wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce pobytu, nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:

1)doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo

2)decyzja o uzyskaniu zezwolenia na pobyt stały stała się ostateczna.

Wobec powyższego uznać należy, że spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, nie mniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

We wniosku wskazał Pan, że nie posiada Pan certyfikatu podatkowego wydanego przez organ rosyjskiej administracji podatkowej. W obecnej sytuacji politycznej z uwagi na to, że jest Pan obywatelem Ukrainy nie otrzyma takiego dokumentu. Posiada Pan historię zatrudnienia, zaświadczenie od ostatniego pracodawcy, u którego we wskazanym okresie Pan pracował. Z podatku dochodowego pracownika rozlicza pracodawca, a więc nie ma Pan zeznań podatkowych. Potwierdzają one zatrudnienie od końca 2013 r.

W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto – jak wynika z opisu zdarzenia – uprzednio, w całości lub w części, nie korzystał Pan ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulgi na powrót). Oznacza to, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy.

Od 1 stycznia 2023 r. uzyskiwał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody ze stosunku pracy. Od momentu przeprowadzki pracuje Pan na terenie Polski i tu się rozlicza.

Przenoszą powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy że, przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do tych przychodów. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie, w tym ze stosunku pracy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pana w latach 2022-2025 lub w latach 2023-2026.

Wobec powyższego, jeśli w zeznaniu podatkowym za 2023 r. nie skorzystał Pan z ulgi na powrót, to zgodzić należy się z Pana stanowiskiem, że przysługuje Panu prawo do złożenia korekty tego zeznania i wykazania tej ulgi w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2023 r. do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł. Słusznie Pan również wskazał, że może Pan złożyć płatnikowi (pracodawcy) oświadczenie celem stosowania zwolnienia w trakcie roku 2025 przy obliczaniu zaliczek na podatek.

Z ulgi na powrót można bowiem skorzystać już w trakcie roku na etapie obliczania zaliczek na podatek. W takiej sytuacji, podatnik musi złożyć płatnikowi sporządzone na piśmie oświadczenie, że spełnia warunki do zastosowania zwolnienia. Jeżeli oświadczenie spełnia wszystkie wymogi co do jego treści, pracodawca stosuje zwolnienie najpóźniej od następnego miesiąca po złożeniu oświadczenia.

Jak wskazano w art. 31a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik złoży płatnikowi, o którym mowa w art. 32, art. 34 lub art. 41 ust. 1, oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152-154, płatnik oblicza zaliczkę z uwzględnieniem tych zwolnień, przy czym w oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152, podatnik wskazuje również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia przez płatnika.

Na mocy art. 31a ust. 9 ww. ustawy:

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 8, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia i zawiera klauzulę o następującej treści: ,,Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dodać należy, że organ interpretacyjny nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.