Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sędzia Sądu (...) w (...), Pani A.A została delegowana przez Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 77 § 3a ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2024 poz. 334 t. j.) od (...) 2024 r. do pełnienia czynności w (...). Minister Sprawiedliwości przyznał Pani Sędzi w związku z tym na podstawie art. 78a § 2 pkt 1 ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, ustalany odpowiednio do warunków i zakresu ich pełnienia. Tryb, wysokość i szczegółowe warunki przyznawania i wypłaty należności przysługujących sędziemu delegowanemu w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, zwanemu dalej "sędzią delegowanym", a także limity, do wysokości których podlegają zwrotowi koszty zamieszkania, oraz walutę, w której należności takie są wypłacane reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 7 maja 2008 r. w sprawie należności przysługujących sędziom delegowanym do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa.

Dodatek zagraniczny określa się jako należność miesięczną stanowiącą wielokrotność dodatku zagranicznego bazowego ustalonego na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej. Stawkę dodatku zagranicznego ustala się przy zastosowaniu wielokrotności dodatku zagranicznego bazowego od 2,0 do 5,0. Dodatek zagraniczny za jeden dzień wynosi 1/30 część pełnej kwoty dodatku zagranicznego (§ 2 ust. 2 i 3 przywołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 7 maja 2008 r.)

Dodatek zagraniczny jest wypłacany przez Sąd (...) w (...) ze środków przekazywanych bezpośrednio z Ministerstwa Sprawiedliwości, zgodnie z art. 78a § 4 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych („Wydatki związane z delegacją sędziów poza granice państwa są pokrywane z budżetu państwa ze środków pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości”).

Pytanie

Czy kwota tego dodatku jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 110 (takie stanowisko zaprezentowała Pani Sędzia A.A oraz Departament Kadr i Organizacji Sądów Powszechnych i Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości), czy też jest objęta częściowym zwolnieniem od tego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy, czy też nie korzysta z żadnego zwolnienia ustawowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i należy pobierać od całości dodatku, jako składnika wynagrodzenia, zaliczkę na podatek dochodowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Sąd (...) w (...) stoi na stanowisku, że od dodatku zagranicznego należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem regulacji art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT. Sędzia delegowany przez Ministra Sprawiedliwości, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa w ramach działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, nie jest bowiem członkiem służby zagranicznej w rozumieniu przepisu art. 3 ustawy z 21 stycznia 2021 r. o służbie zagranicznej, a zatem nie może mieć zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są:

Stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Dla uznania świadczenia za przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 nie ma znaczenia źródło finansowania świadczenia, co wynika wprost z tego przepisu.

We wniosku wskazali Państwo, że Sędzia Sądu (...) w (...) została delegowana przez Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 77 § 3a ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych od (...) 2024 r. do pełnienia czynności w (...). Minister Sprawiedliwości przyznał Sędzi na podstawie art. 78a § 2 pkt 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, ustalany odpowiednio do warunków i zakresu ich pełnienia.

Dodatek zagraniczny jest wypłacany przez Państwa ze środków przekazywanych bezpośrednio z Ministerstwa Sprawiedliwości, zgodnie z art. 78a § 4 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych („Wydatki związane z delegacją sędziów poza granice państwa są pokrywane z budżetu państwa ze środków pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości”).

W świetle powyższego wypłacany przez Państwa dodatek zagraniczny stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolna od podatku jest:

Wartość świadczeń przysługujących osobom wykonującym zadania służby zagranicznej w placówce zagranicznej oraz wartość świadczeń przysługujących pracownikom polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wynikających z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wynagrodzeń za pracę, ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, oraz zasiłków chorobowych i macierzyńskich.

Z art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie dotyczy świadczeń otrzymywanych przez osoby wykonujące zadania służby zagranicznej w placówce zagranicznej oraz pracowników polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem świadczeń wymienionych na wprost w tym przepisie. Ponadto, aby móc zastosować zwolnienie wynikające z wyżej powołanego przepisu, świadczenie musi wynikać z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych.

Analizując ww. przepis należy wziąć pod uwagę regulacje ustawy z dnia 21 stycznia 2021 r. o służbie zagranicznej (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1691 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

W skład służby zagranicznej wchodzą:

1)członkowie korpusu służby cywilnej zatrudnieni w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych, w tym dyplomaci zawodowi stanowiący personel dyplomatyczno-konsularny;

2)pełnomocni przedstawiciele Rzeczypospolitej Polskiej w innym państwie lub przy organizacji międzynarodowej;

3)pracownicy zagraniczni zatrudnieni na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej jako członkowie personelu dyplomatyczno-konsularnego;

4)pracownicy krajowi zatrudnieni na podstawie powołania w celu wykonywania obowiązków służbowych w placówce zagranicznej jako członkowie personelu pomocniczego lub personelu obsługi.

Na podstawie art. 3 ust. 2 tej ustawy:

W skład służby zagranicznej nie wchodzą:

1)niebędące członkami korpusu służby cywilnej osoby zatrudnione w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1917);

2)osoby zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy o pracę zawartej zgodnie z prawem państwa przyjmującego;

3)osoby zatrudnione w placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie powołania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2023 r. poz. 1465 oraz z 2024 r. poz. 878 i 1222), w tym osoby zatrudnione na czas wykonywania funkcji w placówce przez członka rodziny;

4)konsulowie honorowi, o których mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 2015 r. - Prawo konsularne;

5)osoby wyznaczone przez innych niż minister właściwy do spraw zagranicznych ministrów lub kierowników jednostek sektora finansów publicznych, które wykonują zadania w placówkach zagranicznych na rzecz tych ministrów lub tych kierowników.

W myśl art. 7 pkt 7 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o placówce zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej "placówką zagraniczną" - oznacza to przedstawicielstwo dyplomatyczne, stałe przedstawicielstwo przy organizacji międzynarodowej, konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat, agencję konsularną, instytut polski lub inną placówkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych mającą siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Według art. 13 tej ustawy:

Zadania służby zagranicznej wykonują:

1)ambasadorowie;

2)personel dyplomatyczno-konsularny, który stanowią:

a)dyplomaci zawodowi,

b)pracownicy zagraniczni, którym Szef Służby Zagranicznej nadał stopień dyplomatyczny na czas pełnienia obowiązków w placówce zagranicznej,

c)dyplomaci delegowani;

3)personel pomocniczy;

4)personel obsługi.

Jak wynika z art. 51 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2024 r.:

Członkowi służby zagranicznej za wykonywanie obowiązków służbowych w placówce zagranicznej przysługuje dodatek zagraniczny za wykonywanie obowiązków służbowych w placówce zagranicznej.

W opisie zdarzenia wyjaśnili Państwo, że Sędzia na podstawie art. 77 § 3a ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych od (...) 2024 r. została delegowana do pełnienia czynności w (...), oraz że na podstawie art. 78a § 2 pkt 1 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych został Jej przyznany dodatek zagraniczny.

Stosownie do art. 77 § 3a ustawy z 27 lipca 2021 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 334 ze zm.):

Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa w ramach działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, zgodnie z kwalifikacjami sędziego, na czas określony, nie dłuższy niż cztery lata, z możliwością ponownego delegowania na kolejny okres, nieprzekraczający czterech lat.

W myśl art. 77 § 6 tej ustawy:

Jeżeli delegowanie sędziego następuje do innej miejscowości, niż miejscowość w której znajduje się miejsce służbowe sędziego, niebędącej miejscem jego stałego zamieszkania, sędziemu delegowanemu w okresie delegowania, jako pracownikowi w podróży służbowej, przysługują następujące należności, rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pełnienia służby:

1)prawo do nieodpłatnego zakwaterowania, w warunkach odpowiadających godności urzędu albo zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania, w jednej z następujących form:

a)zwrotu kosztów faktycznie poniesionych - w wysokości określonej w fakturze,

b)miesięcznego ryczałtu - w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c;

2)zwrot kosztów pierwszego przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do miejsca delegowania, zwrot kosztów ostatniego przejazdu z miejsca delegowania do miejsca stałego zamieszkania oraz zwrot kosztów przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w tygodniu do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465) według zasad obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju;

3)ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej, o którym mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju;

4)diety, o których mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju;

5)zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów, stanowiących własność pracownika, do celów służbowych, o którym mowa w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy;

6)zwrot kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania, o których mowa w § 6b.

Natomiast w myśl art. 78a § 1 tej ustawy:

Sędzia delegowany na podstawie art. 77 § 3a i 3b ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku sędziowskim oraz dodatku za długoletnią pracę, a także do świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jeżeli zdarzenie powodujące powstanie prawa do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa. W okresie delegowania do pełnienia funkcji sędzia otrzymuje dodatek funkcyjny określony w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 91 § 8.

Zgodnie z art. 78a § 2 tej ustawy:

Sędziemu delegowanemu w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej:

1)dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, ustalany odpowiednio do warunków i zakresu ich pełnienia;

2)w przypadku powierzenia pełnienia obowiązków lub funkcji pociągających za sobą zmianę miejsca pobytu trwającą co najmniej rok:

a)jednorazowy dodatek adaptacyjny,

b)pokrycie kosztów podróży przesiedleniowej sędziego delegowanego i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, w tym przewozu ich mienia, niezależnie od terminów ich faktycznego przesiedlenia,

c)pokrycie, raz na dwa lata, kosztów przejazdu sędziego delegowanego oraz członków jego rodziny przebywających z nim na stałe poza granicami państwa, z miejsca delegacji do miejsca stałego zamieszkania na urlop wypoczynkowy i z powrotem;

3)zwrot kosztów podróży w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, podróży służbowej na terytorium obcego państwa poza miejscem delegowania, przejazdu z miejsca delegowania do kraju i z powrotem w uzasadnionych przypadkach służbowych lub losowych;

4)zwrot kosztów leczenia, gdy delegacja następuje do państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej;

5)pokrycie kosztów zamieszkania w miejscu delegacji do wysokości udokumentowanych wydatków, nieprzekraczających wysokości ustalonego limitu.

Stosownie do art. 78a § 7 ustawy:

Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, tryb, wysokość i szczegółowe warunki przyznawania i wypłaty należności, o których mowa w § 2, limity, do wysokości których podlegają zwrotowi koszty zamieszkania, oraz walutę, w której należności takie są wypłacane, uwzględniając zakres ich przyznawania zależnie od miejsca pełnienia obowiązków i powierzonej sędziemu funkcji, a także potrzebę zapewnienia warunków do prawidłowego ich wykonywania oraz konieczność pokrycia zwiększonych kosztów związanych z wykonywaniem tych obowiązków lub funkcji poza granicami państwa oraz z sytuacjami szczególnymi, w tym zdarzeniami losowymi.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie należności przysługujących sędziom delegowanym do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa z dnia 7 maja 2008 r. (t. j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1303) określa tryb, wysokość i szczegółowe warunki przyznawania i wypłaty należności przysługujących sędziemu delegowanemu w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, zwanemu dalej ,,sędzią delegowanym”, a także limity, do wysokości których podlegają zwrotowi koszty zamieszkania, oraz walutę, w której należności takie są wypłacane.

Stosownie do § 2 ust. 1 tego rozporządzenia:

Delegując sędziego do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, Minister Sprawiedliwości określa, stosownie do powierzonych obowiązków lub funkcji, stawkę dodatku zagranicznego przysługującego sędziemu delegowanemu od dnia podjęcia pełnienia tych obowiązków lub funkcji do dnia zakończenia ich pełnienia, w tym za czas urlopu wypoczynkowego.

Na podstawie § 2 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2024 r.:

Dodatek zagraniczny określa się jako należność miesięczną stanowiącą wielokrotność dodatku zagranicznego bazowego ustalonego na podstawie rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1837).

Stawkę dodatku zagranicznego ustala się przy zastosowaniu wielokrotności dodatku zagranicznego bazowego od 2,0 do 5,0. Dodatek zagraniczny za jeden dzień wynosi 1/30 część pełnej kwoty dodatku zagranicznego.

Z przedstawionych przez Państwa okoliczności oraz przytoczonych powyżej przepisów wynika więc, że Sędzia nie jest osobą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. osobą wykonującą zadania służby zagranicznej w placówce zagranicznej lub pracownikiem polskiej jednostki budżetowej mającej siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W takiej sytuacji bez znaczenia pozostaje okoliczność, że wskazany we wniosku dodatek zagraniczny wynikał z przepisów ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz przepisów ww. rozporządzenia, bowiem nie zmienia to faktu, że dodatek ten nie został przyznany osobie wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy.

Oznacza to, że nie zostały łącznie spełnione przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 110 ustawy i wypłacany przez Państwa dodatek zagraniczny nie może korzystać z tego zwolnienia przedmiotowego.

Państwa wątpliwości dotyczą również możliwości zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących w związku z tym pobytem przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15 i 15c.

Na podstawie art. 21 ust. 15 i ust. 15c ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie ma zastosowania do wynagrodzenia:

1)pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;

2)pracownika w związku z jego pobytem poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatora w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 83 lub 83a;

3)uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej,

4)(uchylony).

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 16 i 20, nie mają zastosowania do przychodów otrzymanych przez kierowcę z tytułu wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych na podstawie stosunku pracy lub umowy zlecenia, o której mowa w art. 13 pkt 8.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, będzie dotyczyło osób przebywających czasowo za granicą, którzy:

§posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

§czasowo przebywają za granicą,

§uzyskują przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy;

§nie uzyskują wynagrodzenia związanego z odbywaniem podróży służbowej;

§nie otrzymują wynagrodzeń uzyskiwanych przez członków służby zagranicznej;

§nie otrzymują świadczeń zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 83 lub 83a ustawy;

§nie są kierowcami uzyskującymi przychody z tytułu wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych.

Mając na uwadze, że wskazana we wniosku Sędzia nie jest członkiem służby zagranicznej, o której mowa w art. 13 ustawy o służbie zagranicznej, jak również nie jest pracownikiem przebywającym w podróży służbowej, o której mowa w art. 77 § 6 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, zgodzić się z Państwem należy, że do wskazanego we wniosku dodatku zagranicznego może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeśli więc Sędzia jest osobą, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jako płatnik mogą Państwo w odniesieniu do dodatku zagranicznego stosować zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy, w kwocie odpowiadającej 30% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.