Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 15 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 19 stycznia 2025 r. (wpływ 19 stycznia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Bank udzielił Pani oraz Pani wówczas partnerowi (obecnie małżonek od 2006 r.) kredytu zabezpieczonego hipotecznie z dnia (…) maja 2006 r. waloryzowanego kursem CHF (umowa kredytu nr …) w wysokości (…) CHF (wypłacona kwota kredytu wynosiła (…) PLN), przeznaczonego w całości na zakup lokalu mieszkalnego na mieszkaniowym rynku wtórnym.
Po upływie pewnego czasu i ciągłej obsłudze kredytu, w związku z Państwa podejrzeniami o abuzywność zawartej umowy, pozwaliście Państwo Bank w 2023 r. do sądu o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej przed Sądem Okręgowym o sygnaturze akt (…) (kwota roszczenia wobec banku, która nie uległa jeszcze przedawnieniu, wynosiła sumę kwot (…) PLN oraz (…) CHF, czyli odpowiednio kwoty wpłaconej do banku na poczet spłat zobowiązania z tytułu kredytu w złotym polskim oraz płatności dokonanej na poczet spłat we frankach szwajcarskich, całkowita kwota wpłat z tytułu kredytu do banku od kredytobiorców wynosiła (…) PLN).
W 2024 r. Bank zainicjował propozycję ugody pozasądowej, którą zaakceptowaliście Państwo, zakładającej, że strony potwierdzają, że Umowa była ważna, ale dochodzi do jej wygaśnięcia, po rozliczeniu według następujących zasad:
1.Bank zmienia walutę pozostałego do spłaty zadłużenia na PLN (pozostała do spłaty część kredytu (…) zostaje przeliczona po kursie średnim NBP według tabeli kursów średnich CHF z dnia (…).06.2024 na dług w wysokości (…) PLN).
2.Bank zwalnia kredytobiorców z długu (umarza zadłużenie kredytobiorców z tytułu kredytu) i uznaje że zadłużenie kredytobiorców wobec banku za spłacone w całości.
3.Bank dodatkowo zwróci na rzecz kredytobiorców ustaloną przez Strony kwotę (…) PLN (jest to § 1 ust. 6 ugody).
4.Ugoda wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia Stron.
5.Kredytobiorcy zobowiązują się cofnąć pozew w tej sprawie ze zrzeczeniem się roszczenia.
Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku
Czy w związku z zawarciem ugody z Bankiem, mającej na celu polubowne zakończenie sporu na tle umowy kredytu nr (…) o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych waloryzowanego kursem CHF, otrzymana kwota, określona w podpisanej ugodzie tytułem „Bank dodatkowo zwróci na rzecz Kredytobiorców ustaloną przez strony kwotę (…) PLN” - stanowić będzie dla Pani przychód oraz w związku z tym po Pani stronie powstanie obowiązek zapłaty od niej podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie wynikające z uzupełnienia wniosku
Kwota (…) PLN otrzymana od Banku w ramach ugody nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
Świadczenie to jest zwrotem środków wcześniej przez Panią wpłaconych na poczet spłaty kredytu, co oznacza, że nie dochodzi do faktycznego zwiększenia Pani majątku.
W związku z tym nie występuje przyrost majątku, który mógłby być uznany za przychód do opodatkowania. Podstawą tego stanowiska jest fakt, że zwrot kwoty (…) PLN jest wynikiem ugody, która ma na celu rozliczenie nadpłat wynikających z umowy kredytowej, a nie przysporzenie nowego majątku.
Bank, uznając umowę kredytową za ważną i zamykając ją poprzez ugodę, zwrócił środki, które zostały nadpłacone. Zatem kwota ta nie spełnia kryteriów uznania jej za przychód podlegający opodatkowaniu.
Dodatkowo, bank oświadczył, że w związku z wypłatą tej kwoty, po Pani stronie nie powstaje przychód podatkowy, a tym samym nie jest wymagane wystawienie informacji PIT-11. Na tej podstawie uważa Pani, że kwota zwrócona w ramach ugody nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.
Dodatkowo analizując wydane już interpretacje indywidualne dostępne na https://eureka.mf.gov.pl/ znalazła Pani następujące sygnatury interpretacji potwierdzające powyżej przedstawioną tezę:
*0112-KDIL2-1.4011.806.2024.2.MKA
*0112-KDIL2-1.4011.749.2024.2.MKA
*0112-KDIL2-1.4011.716.2024.2.MKA
*0112-KDIL2-1.4011.658.2024.1.MKA.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.
Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.
O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”.
W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.
Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą otrzymała Pani od banku w wyniku zawartej ugody, jak Pani wskazała we wniosku, mieści się w kwocie wpłacanej przez Panią podczas spłaty kredytu to jej otrzymanie nie powoduje po Pani stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje po Pani stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.