Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
12 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia pracy na rzecz polskiego pracodawcy zdalnie z terytorium Włoch. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 31 grudnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W związku z przeprowadzką Pani męża do Włoch w celu zatrudnienia się we włoskiej firmie na okres jednego roku, jest Pani również zmuszona do wyjazdu tam razem z nim i tymczasowego zamieszkania. We Włoszech będzie Pani pracowała zdalnie będąc zatrudniona w polskiej firmie zlokalizowanej w …, gdzie mieszka Pani i skąd Pani pochodzi. Pani mąż wyjeżdża do pracy do Włoch, w związku z propozycją pracy w firmie w …, która jest powiązana z firmą włoską, w której musi odbyć roczne szkolenie stanowiskowe. Musicie Państwo wyjechać na okres 1 roku (2025 r.). W Polsce jest Państwa centrum interesów życiowych, budujecie tu Państwo nowy dom, macie tu Państwo całą rodzinę, spłacacie Państwo kredyt hipoteczny i rachunki.
Uzupełnienie wniosku
Wniosek dotyczy 2025 r.
Posiada Pani obywatelstwo polskie.
Ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
We Włoszech będzie Pani przebywała powyżej 183 dni, jednak nie dłużej niż rok.
Nie będzie Pani rezydentem podatkowym włoskim. Centrum interesów życiowych ma Pani w Polsce.
Nie zamierza Pani wyjechać do Włoch na stałe. Pani mąż ma tam umowę o pracę tylko na 2025 r., następnie umowa obowiązywać będzie na pracę w Polsce. Budujecie Państwo w Polsce dom, spłacacie Państwo kredyt hipoteczny, tutaj macie Państwo oboje rodzinę.
Na pytanie:
Jakie – w okresie, którego dotyczy wniosek – będą Pani powiązania osobiste z Polską, a jakie z Włochami?
odpowiedziała Pani, że:
Z Włochami tylko praca męża i to, że będę z nim zamieszkać we Włoszech. W Polsce posiadane nieruchomości, rodzina, praca.
Na pytanie:
Jakie – w okresie, którego dotyczy wniosek – będą Pani powiązania majątkowe z Polską, a jakie z Włochami? Gdzie (w jakim państwie) będzie posiadać Pani nieruchomości, konta bankowe, inwestycje, ubezpieczenia, kredyty, majątek ruchomy – np. samochód itp.?
odpowiedziała Pani, że:
Wszystko będzie w Polsce.
W Polsce nadal zamierza Pani spędzać święta i uczestniczyć w wyborach prezydenckich. W miarę możliwości będzie Pani wracać do Polski w celach wypoczynkowych.
Stałe miejsce zamieszkania, w okresie którego dotyczy wniosek będzie miała Pani w Polsce.
Z polską firmą zlokalizowaną w … łączy Panią umowa o pracę na czas nieokreślony.
Firma, w której jest Pani zatrudniona, nie posiada siedziby lub zakładu we Włoszech.
Wynagrodzenie będzie Pani wypłacać polska firma, w której jest Pani zatrudniona.
W okresie będącym przedmiotem zapytania nie prowadziła Pani pozarolniczej działalności gospodarczej na terytorium Polski, na terytorium Włoch lub na terytorium innego kraju.
Umowa zawarta przez Panią z polską firmą zlokalizowaną w … nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej.
Pytanie
Czy do momentu 183 dnia przebywania fizycznego we Włoszech nie jest Pani zobowiązana do odprowadzania zaliczek podatkowych od Pani pracy do urzędu skarbowego w Polsce?
Czy od 184 dnia pobytu do końca 2025 r. tylko na Pani będzie ciążył ten obowiązek i jednocześnie zmieni się miejsce jego obowiązywania na Włochy w związku z umową ww. państw o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodów?
Pani stanowisko w sprawie
Do momentu 183 dnia przebywania fizycznego we Włoszech nie jest Pani zobowiązana do odprowadzania zaliczek podatkowych od Pani pracy do urzędu skarbowego w Polsce, jednak od 184 dnia pobytu do końca 2025 r. tylko na Pani będzie ciążył ten obowiązek i jednocześnie zmieni się miejsce jego obowiązywania na Włochy w związku z umową ww. państw o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodów.
Po powrocie do Polski Pani opłacone zaliczki powyżej 183 dnia pobytu we Włoszech musi Pani uwzględnić w rozliczeniu rocznym korzystając z PIT-36 oraz załącznika PIT/ZG.
Z racji na centrum interesów życiowych w Polsce Pani rezydencja podatkowa nie ulega zmianie, nadal jest to Polska.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Obowiązek podatkowy – przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustaw:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.
Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z opisu sprawy wynika, że:
·zamierza Pani wraz z mężem wyjechać w 2025 r. (na okres 1 roku) do Włoch;
·posiada Pani obywatelstwo polskie;
·we Włoszech będzie Pani przebywała powyżej 183 dni, jednak nie dłużej niż rok;
·nie zamierza Pani wyjeżdżać do Włoch na stałe;
·w Polsce ma Pani rodzinę, dom, nieruchomości, konta bankowe, inwestycje, ubezpieczenia, majątek ruchomy oraz spłaca Pani kredyt hipoteczny;
·w Polsce zamierza Pani spędzać święta i uczestniczyć w wyborach prezydenckich;
·Pani stałym miejscem zamieszkania jest Polska.
Po analizie przedstawionych przez Panią informacji stwierdzam, że spełnia Pani warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że w 2025 r. będzie Pani posiadać w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem ośrodka interesów życiowych w tym kraju. W 2025 r. wyjedzie Pani do Włoch tylko na rok, w związku z koniecznością odbycia przez Pani męża szkolenia stanowiskowe we włoskiej firmie, a nie na stałe. Pobyt we Włoszech traktuje Pani jako tymczasowy. Ponadto, w Polsce posiada Pani centrum interesów życiowych. Po zakończeniu szkolenia stanowiskowego przez Pani męża zamierza Pani wrócić do Polski.
Zatem podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pani w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskanych dochodów, bez względu na miejsce ich uzyskiwania z uwzględnieniem właściwej Konwencji/umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Opodatkowanie dochodów na terytorium Polski
Jak wynika z art. 3 ust. 2b ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
Z wniosku i jego uzupełnienia wynika, że:
·w 2025 r. będzie Pani przebywała we Włoszech pracując zdalnie na rzecz polskiej firmy;
·z polską firmą łączy Panią umowa o pracę na czas nieokreślony;
·firma, w której jest Pani zatrudniona, nie posiada siedziby lub zakładu we Włoszech.
·wynagrodzenie będzie Pani wypłacać polska firma, w której jest Pani zatrudniona;
·nie prowadziła Pani pozarolniczej działalności gospodarczej na terytorium Polski, Włoch lub innego kraju;
·umowa zawarta z polską firmą nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej.
Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami/Konwencjami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy/Konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca jest wykonywana.
Zgodnie z zasadą wyrażaną w umowach/Konwencjach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.
W związku z faktem, że będzie pracowała Pani na rzecz polskiej firmy z terytorium Włoch do opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o pracę zastosowanie w przedmiotowej sprawie będzie miała umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania sporządzona w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374; dalej: „Umowa”).
W myśl art. 15 ust. 1 ww. Umowy:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 niniejszej umowy, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim Państwie.
Zatem z treści art. 15 ust. 1 Umowy wynika, że wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania w Polsce, z pracy wykonywanej tylko na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.
Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.
W świetle powyższego, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej otrzymywane przez Panią jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Włoch.
Jak wynika z art. 15 ust. 2 ww. umowy:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
b)wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c)wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
W sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. umowy polsko – włoskiej zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Włoch podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.
Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (we Włoszech).
Wskazała Pani, że w 2025 r. będzie Pani przebywać we Włoszech powyżej 183 dni w roku podatkowym.
W konsekwencji, w związku z tym, że w danym roku będzie Pani przebywała we Włoszech ponad 183 dni to przesłanka określona w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. Umowy nie zostanie spełniona. W tym przypadku Pani dochód z pracy wykonywanej na terytorium Włoch będzie podlegał opodatkowaniu – stosownie do art. 15 ust. 1 ww. Umowy polsko – włoskiej – tj. zarówno w Polsce, jak i we Włoszech.
Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce co do zasady należy zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, w przypadku Włoszech jest to metoda wyłączenia z progresją.
Zgodnie z art. 23 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ww. Umowy:
1.Ustala się, że będzie się unikać podwójnego opodatkowania zgodnie z następującymi postanowieniami niniejszego artykułu.
2. W Polsce:
a) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany we Włoszech, to Polska będzie, z zastrzeżeniem postanowień litery b) i c) niniejszego artykułu, zwalniać taki dochód od opodatkowania.
b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 niniejszej umowy może być opodatkowany we Włoszech, to Polska zezwoli na potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu we Włoszech. Takie potrącenie nie może jednakże przekroczyć tej części podatku, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia, która odnosi się do dochodu uzyskanego we Włoszech.
c) Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami umowy dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania w Polsce, Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu takiej osoby zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie uzyskał takiego zwolnienia.
3. We Włoszech:
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę we Włoszech posiada części dochodu, które podlegają opodatkowaniu w Polsce, Włochy, przy obliczaniu podatków dochodowych wymienionych w artykule 2 niniejszej umowy, mogą uwzględnić do podstawy, od której te podatki są wymierzane, te części dochodu, chyba że poszczególne przepisy niniejszej umowy inaczej przewidują.
W takim wypadku Włochy potrącą od podatków w ten sposób obliczonych podatek dochodowy zapłacony w Polsce, lecz w wysokości nie przekraczającej tej części wymienionego podatku włoskiego wymierzanego od wymienionych części dochodu, wchodzących w skład całkowitego dochodu.
Jednakże nie zezwoli się na potrącenie podatku, jeśli część dochodu podlega opodatkowaniu we Włoszech końcowym podatkiem u źródła wymierzanym zgodnie z prawem włoskim na żądanie odbiorcy takiego dochodu.
Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany we Włoszech, to Polska będzie zwalniać taki dochód od opodatkowania.
Jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami umowy dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania w Polsce, Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu takiej osoby zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie uzyskał takiego zwolnienia.
W związku z powyższym:
·dochody uzyskane przez Panią z pracy wykonywanej we Włoszech, przy jednoczesnym przebywaniu we Włoszech poniżej 183 dni podlegają i będą podlegać opodatkowaniu tylko w Polsce;
·dochody uzyskane przez Panią z pracy wykonywanej na terytorium Włoch przy przebywaniu na terytorium Włoch powyżej 183 dni, podlegają i będą podlegały opodatkowaniu, stosownie do art. 15 ust. 1 ww. Umowy polsko – włoskiej – tj. zarówno w Polsce, jak i we Włoszech.
W konsekwencji, Pani dochody jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce będą podlegały opodatkowaniu w Polsce. Opodatkowanie w Polsce Pani dochodów powoduje, że będzie Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego, w którym winna Pani będzie wykazać wszystkie osiągnięte dochody, tj. z pracy wykonywanej we Włoszech.
W świetle art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
Zatem, jeśli będzie Pani uzyskiwała dochody ze stosunku pracy bez pośrednictwa płatnika będzie Pani obowiązana do samodzielnego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy, w świetle art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy.
Reasumując:
·do momentu 183 dnia przebywania fizycznego we Włoszech nie jest Pani zobowiązana do samodzielnego odprowadzania zaliczek podatkowych od Pani pracy do urzędu skarbowego w Polsce;
·od 184 dnia pobytu do końca 2025 r. będzie Pani obowiązana do samodzielnego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.
W związku z powyższym, Pani stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.