Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W dniu 5 maja 2008 r. Wnioskodawczyni zawarła z Bankiem X umowę kredytu hipotecznego w walucie wymienialnej, na zakup lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym. Był to kredyt denominowany we franku szwajcarskim CHF (waluta wypłaty i spłaty kredytu to PLN). Zgodnie z zapisami przedmiotowej Umowy kredyt przeznaczony był na nabycie lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym piwnicą i miejscem postojowym oraz udziałem w częściach wspólnych budynku i urządzeń oraz z takim samym udziałem w prawie własności działek, na których budynek ten się znajduje (lokal i przynależności wpisane są w jednej księdze wieczystej). Lokal mieszkalny znajduje się w A..
W umowie kredytowej została wskazana jedna kwota za całość inwestycji, nie rozgraniczono kwot na zakup lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym piwnicą oraz miejsca postojowego. W umowie sprzedaży/nabycia przedmiotowego lokalu również wskazana została jedna kwota jako cena sprzedaży. Obowiązkowe zabezpieczenie spłaty kredytu stanowiła m.in. hipoteka zwykła zabezpieczająca kapitał w kwocie stanowiącej 100% kwoty kredytu oraz hipoteka kaucyjna zabezpieczająca odsetki uboczne i koszty uboczne do kwoty stanowiącej 50% kwoty kredytu, wpisana na pierwszym miejscu na rzecz banku w księdze wieczystej, którą sąd prowadzi dla przedmiotowego lokalu. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. Kredyt ten został wykorzystany w całości zgodnie z celem wskazanym w umowie kredytowej, tj. na zakup lokalu mieszkalnego w A.. Wnioskodawczyni jest wyłącznym właścicielem przedmiotowego lokalu.
Kredyt został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię jako jedynego kredytobiorcę na zakup lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym, w którym zamierzała zamieszkać wspólnie ze swoją rodziną, tj. córką i jej ówczesnym partnerem, oczywiście po jego odpowiednim zagospodarowaniu i przystosowaniu. Mieszkanie było dosyć duże, tzw. „ustawne”, odpowiadające potrzebom rodziny i planom co do wspólnej przyszłości i docelowo dużej rodziny. Przed dostosowaniem lokalu czasowo było w nim prowadzone biuro firmy ówczesnego partnera Wnioskodawczyni, w tym jeszcze przed zakupem tego lokalu na rynku wtórnym od osoby trzeciej. Wnioskodawczyni w lokalu mieszkała przez okres czasu nie dłuższy niż kilka miesięcy, ponieważ później rozstała się z partnerem. W tym czasie Wnioskodawczyni uzupełniła wykończenie i wyposażenie w mniejszym lokalu, który kupiła wcześniej (również na kredyt). Po rozstaniu z partnerem Wnioskodawczyni zamieszkała z córką w tym mieszkaniu, które kupiła wcześniej. Natomiast jej, wówczas już były partner, mieszkał jeszcze sam w tym lokalu, na którego zakup został zaciągnięty przedmiotowy kredyt. Nie trwało to dłużej niż rok. Potem Wnioskodawczyni dostosowała lokal do najmu i wynajęła, i obecnie od ponad 10 lat mieszkanie jest stale i praktycznie bez przerw wynajmowane osobom fizycznym. Tak więc w okresie, gdy i od kiedy Wnioskodawczyni nie korzystała osobiście z przedmiotowego mieszkania, lokal ten jest wynajmowany.
W dniu 12 października 2023 r. Wnioskodawczyni zawarła z bankiem X ugodę w wyniku mediacji dotyczącą udzielonego jej kredytu, o którym mowa powyżej. Na podstawie ugody kwota zadłużenia z tytułu umowy została przeliczona na walutę polską (PLN), a po przewalutowaniu zostało dokonane umorzenie części zadłużenia z tytułu kredytu. Zgodnie z postanowieniami ugody bank zwolnił Wnioskodawczynię z długu (umorzył zadłużenie) w zakresie części kapitału bieżącego (niewymagalnego), a Wnioskodawczyni to zwolnienie z długu przyjęła. Bank umorzył Wnioskodawczyni więc część kredytu, a pozostałą kwotę Wnioskodawczyni spłaciła w jednorazowej kwocie. Kwota objęta ugodą, w stosunku do której Wnioskodawczyni została zwolniona z długu, dotyczyła wyłącznie kapitału. W wyniku zwolnienia z części długu (umorzenia) z tytułu zadłużenia wobec banku powstał u Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu. Jak wskazano w ugodzie, od kwoty zwolnienia z części długu (umorzenia wierzytelności) z tytułu zadłużenia kredytobiorcy wobec banku może zostać zaniechany pobór podatku jeśli: (i) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej na wydatki wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (ii) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz (iii) kredytobiorca nie skorzystał z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację inwestycji mieszkaniowej.
Zgodnie z postanowieniami ugody - spełniając ww. przesłanki - w celu skorzystania z zaniechania poboru podatku Wnioskodawczyni złożyła oświadczenie potwierdzające, iż jako kredytobiorca spełnia warunki wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Oświadczenie to stanowiło załącznik do ugody.
Wnioskodawczyni dodaje również, że nie korzystała wcześniej z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.
Z wnioskiem Wnioskodawczyni występuje w celu potwierdzenia prawidłowości jej stanowiska. Obecnie bowiem Wnioskodawczyni prowadzi z bankiem negocjacje co do zawarcia ugody dotyczącej drugiego kredytu. I w tym przypadku – w związku z wcześniejszą ugodą i skorzystaniem z zaniechania poboru podatku – Wnioskodawczyni nie będzie mogła już skorzystać z tego uprawnienia.
Pytanie
Czy przedstawiony stan faktyczny spełnia warunki do skorzystania przez Wnioskodawczynię z zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe zgodnie z postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r., w związku z zawartą przez nią w dniu 12 października 2023 r. ugodą z bankiem?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, zostały spełnione warunki do skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe zgodnie z postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r., w związku z zawartą w dniu 12 października 2023 r. ugodą z bankiem, co do kwoty umorzonego zadłużenia wobec banku, pomimo że zakupiony lokal przez większość okresu był i jest nadal wynajmowany. A w konsekwencji Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu umorzenia w roku 2023 przez bank kwoty kredytu hipotecznego, a umorzonej kwoty kredytu nie musi uwzględniać w rocznym zeznaniu podatkowym.
Kredyt został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z udziałem w gruncie, który to lokal jest położony w państwie członkowskim Unii Europejskiej (kredyt na cele mieszkaniowe). Kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej (jej celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych). Na podstawie zawartej ugody bank dokonał umorzenia na rzecz Wnioskodawczyni wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. Kwota umorzonej wierzytelności obejmuje kwotę kredytu mieszkaniowego (kapitału), tj. kwotę zadłużenia w zakresie części kapitału bieżącego (niewymagalnego).
Wnioskodawczyni, będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego, nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona powyżej inwestycji mieszkaniowej. Kredyt mieszkaniowy został udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów. Kredyt został zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości. Dochód (przychód) został uzyskany w okresie od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.
Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z dotychczasowymi interpretacjami podatkowymi można skorzystać z zaniechania poboru PIT na mocy rozporządzenia nawet jeżeli w dniu umorzenia wartości kredytu na mieszkanie, którego zakup był przedmiotem finansowania, nie jest jedynym posiadanym mieszkaniem oraz kredytobiorca oddał je w najem. Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydana w dniu 3 stycznia 2023 r., nr 0112-KDWL.4011.1010.2022.DK. Dotyczy to również sytuacji, gdy mieszkanie jest wynajmowane przez cały czas – tak w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL2-1.4011.90.2023.2.MKA z dnia 30 marca 2023 r.
Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:
•Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT2.4011.458.2022.2.RS z dnia 25 października 2022 r.,
•Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-2.4011.206.2024.2.DA z dnia 26 kwietnia 2024 r.,
•Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL2-1.4011.53.2024.1.MKA z dnia 7 lutego 2024 r.,
•Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP3-2.4011.584.2024.2.MN z dnia 25 września 2024 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Kwestia zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych wierzytelności – które to umorzenie ma miejsce od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2026 r.– została uregulowana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102 ze zm.).
Zgodnie z § 1 ust. 1 tego rozporządzenia:
Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:
1)umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:
a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz
b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;
2)otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.
Na gruncie § 1 ust. 2 wskazanego rozporządzenia:
Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:
1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);
2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;
3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.
Według § 1 ust. 5 przywołanego rozporządzenia:
Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:
1)jednego gospodarstwa domowego albo
2)więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843).
Z § 3 ust. 1 komentowanego rozporządzenia wynika, że:
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:
1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz
2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz
3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl § 4 ww. rozporządzenia:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2 ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2026 r.
Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:
1)kredyt był zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej;
2)kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;
3)kredyt był zabezpieczony hipotecznie;
4)kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie;
5)kwota wierzytelności obejmuje kwotę kredytu mieszkaniowego (kapitału), odsetki, w tym odsetki skapitalizowane i prowizje, opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.
Ponadto, określając kredyt mieszkaniowy objęty zaniechaniem, rozporządzenie odwołuje się do wydatków, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z powyższego wynika zatem, że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
–położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
Z treści wniosku wynika, że:
•w 2008 r. zaciągnęła Pani kredyt hipoteczny w walucie wymienialnej CHF, który przeznaczony został na zakup lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym wraz z przynależną do niego piwnicą, miejscem postojowym oraz udziałem w częściach wspólnych budynku i urządzeń. Lokal wraz z przynależnościami został wpisany do jednej księgi wieczystej;
•zabezpieczeniem spłaty kredytu była ustanowiona na nieruchomości hipoteka;
•kredyt hipoteczny został zaciągnięty na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów;
•w lokalu mieszkała Pani przez kilka miesięcy;
•w przeszłości nie korzystała Pani z umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na inną inwestycję mieszkaniową;
•zawarcie ugody skutkowało umorzeniem części kapitału bieżącego.
Jak wskazano powyżej, jedną z przesłanek skorzystania z zaniechania poboru podatku jest przeznaczenie kredytu na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia lokalu mieszkalnego, zatem dla zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.)
Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy:
Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy:
Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".
Z powyższego wynika, że do lokalu mieszkalnego mogą przynależeć inne pomieszczenia.
W sytuacji, gdy pomieszczenia typu miejsce postojowe, garaż czy np. komórka lokatorska są ściśle powiązane z lokalem mieszkalnym i nie stanowią odrębnej nieruchomości uregulowanej odrębną księgą wieczystą, wówczas można przyjąć, że jako całość stanowią lokal mieszkalny mieszczący się w katalogu wydatków, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przedstawionego przez Panią opisu wynika, że piwnica i miejsce postojowe związane są z zakupionym lokalem mieszkalnym i stanowią jedną nieruchomość – posiadają jedną księgę wieczystą. Wobec tego wydatkiem na cele mieszkaniowe w rozumieniu ustawy jest całość zaciągniętego kredytu przeznaczonego na nabycie lokalu mieszkalnego i w związku z tym umorzona wierzytelność może podlegać zaniechaniu.
W konsekwencji umorzenie przez bank części kredytu zaciągniętego przez Panią na zakup lokalu mieszkalnego stanowi dla Pani przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu nieodpłatnych świadczeń, klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 tej ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Jednakże do uzyskanego przez Panią przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, o którym mowa we wniosku, zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Spełnia Pani bowiem wszystkie przesłanki umożliwiające zastosowanie ww. zaniechania.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.