Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

·nieprawidłowe w zakresie pytania pierwszego oraz

·prawidłowe w zakresie pytania drugiego.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od całości uzyskiwanych dochodów wyłącznie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Od (...) 2008 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą pod firmą „(...)l”, obejmującą produkcję i sprzedaż na rzecz klientów (...).

W dniu (...) 2023 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą pod firmą „(...)”. Do dnia złożenia wniosku o interpretację działalność gospodarcza nie została przez Wnioskodawcę wznowiona.

Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca tworzył w latach 2012-2020 projekty (...), na podstawie których takie (...) produkował. Wnioskodawca stworzył również logotyp (...), który od 2012 r. wykorzystywał jako niezarejestrowany znak towarowy w celu oznaczana wytwarzanych przez siebie towarów. Wnioskodawca uzyskał w (...) w (...), z dniem (...) 2021 r. prawo z rejestracji słowno-graficznego znaku towarowego „(...)”, numer rejestracyjny: (...), będącego odpowiednikiem ww. logotypu. Wnioskodawca uzyskał ponadto w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), z dniem (...) 2024 r., prawa z rejestracji wzoru wspólnotowego (...), rejestracja pod numerem (...) i numerem (...), obejmującego wygląd (...) o tej nazwie.

Ww. prawa, w zakresie jakim powstały do dnia (...) 2023 r., tj. do dnia zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, były wykorzystywane przez niego w ramach tej działalności. Powyższe prawa – jako wytworzone we własnym zakresie przez Wnioskodawcę – nie wchodziły ajątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ani nie podlegały amortyzacji, lecz pozostawały wyłącznie w majątku osobistym Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży lub odpłatnym udostępnianiu w jakiejkolwiek formie (tytułem najmu, dzierżawy, etc.) wskazanych powyżej praw.

W dniu (...) 2021 r. Wnioskodawca utworzył (...). z siedzibą w (...), w której objął 100% udziałów. W dniu (...) 2021 r. Wnioskodawca wniósł do Spółki jako aport zorganizowaną część przedsiębiorstwa firmy „(...)”, pozostając jej jedynym wspólnikiem. W ramach aportu na Spółkę nie zostały przeniesione prawa, o których mowa w akapicie poprzedzającym. Pozostały one w majątku osobistym Wnioskodawcy. Głównym przedmiotem działalności Spółki również była produkcja i sprzedaż (...).

Po powołaniu Spółki, a następnie po wniesieniu do niej aportu, do czasu zawieszenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej Spółka oraz Wnioskodawca działający pod firmą „(...)” współpracowali w zakresie obsługi zleceń klientów z zakresu budowy (...). Z ww. praw (projekty architektoniczne, logotyp, znak towarowy itd.) korzystał wówczas zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka. Od daty zawieszenia przez Wnioskodawcę jego działalności gospodarczej z praw tych korzystała wyłącznie Spółka. Prawa te nie były natomiast udostępniane przez Wnioskodawcę na rzecz jakichkolwiek innych podmiotów, w tym poprzez czynności odpłatnej licencji, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W dniu (...) 2024 r. w celu wykonania zobowiązań pieniężnych Wnioskodawcy wobec Spółki, które wynikały z różnych tytułów prawnych, w tym umowy pożyczki (dalej: „Zadłużenie”), Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowy, na podstawie których przeniósł na Spółkę ww. prawa, czyli: prawa autorskie majątkowe oraz prawa własności przemysłowej do projektów (...) oraz do logotypu „(...)”, prawa do słowno-graficznego znaku towarowego „(...)” (numer rejestracyjny: (...)) zarejestrowanego w (...) w (...) oraz prawa do zarejestrowanego wzoru wspólnotowego do projektu (...) zarejestrowanego w dniu przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), pod numerem (...) i (...) – a to w celu zwolnienia Wnioskodawcy ze zobowiązania do spłaty na rzecz Spółki Zadłużenia (datio in solutum) (dalej: „Prawa IP” oraz „Transakcja”).

Wartość Praw IP przenoszonych w ramach Transakcji odpowiadała wartości Zadłużenia zaspokojonego w wyniku Transakcji. W szczególności w efekcie zawarcia Transakcji majątek Wnioskodawcy nie uległ zwiększeniu, lecz zmieniła się wyłącznie jego struktura.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca Wytworzył Prawa IP (zdefiniowane we wniosku jako prawa autorskie majątkowe oraz prawa własności przemysłowej do projektów (...) oraz do logotypu „(...)”, prawa do słowno-graficznego znaku towarowego „(...)” (numer rejestracyjny: (...)) zarejestrowanego w (...) w (...) oraz prawa do zarejestrowanego wzoru wspólnotowego do projektu (...) zarejestrowanego przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), pod numerem (...) i (...)) we własnym zakresie (tj. nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Prawa IP nie wchodziły do majątku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ani nie podlegały amortyzacji.

Wnioskodawca nie zaliczył również kosztów związanych z wytworzeniem/pozyskaniem ww. Praw IP do kosztów podatkowych prowadzonej działalności gospodarczej (...).

Po utworzeniu spółki (...). Wnioskodawca wniósł na podstawie aktu notarialnego z dnia (...) 2021 r. (rep. A nr (...)) do Spółki zorganizowaną część przedsiębiorstwa firmy „(...)”, w tym między innymi aktywa, wyposażenie oraz personel (przejście zakładu pracy) przeznaczone do obsługi projektów związanych ze sprzedażą i produkcją (...) (dalej jako: „Aport”). W celu finalizacji projektów rozpoczętych przez Wnioskodawcę przed datą ww. Aportu Wnioskodawca – nie dysponując już niezbędnymi aktywami i personelem – korzystał w tym zakresie z usług świadczonych na jego rzecz przez Spółkę i udokumentowanych stosownymi fakturami wystawianymi przez Spółkę na Wnioskodawcę. W ramach ww. współpracy Wnioskodawca koordynował zatem finalizację projektów rozpoczętych przed dniem aportu korzystając z usług świadczonych przez Spółkę.

W okresie przedmiotowej współpracy Wnioskodawca korzystał z Praw IP w celu finalizacji projektów rozpoczętych przez Wnioskodawcę przed dniem Aportu. Spółka korzystała z kolei z ww. Praw IP pozyskując i obsługując – w tym samym okresie - nowe projekty w zakresie sprzedaży i budowy (...). Spółka korzystała z Praw IP w sposób nieodpłatny na podstawie decyzji Wnioskodawcy będącego jedynym udziałowcem Spółki.

Po zawieszeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej Spółka kontynuowała korzystanie z Praw IP na analogicznych zasadach – tj. w sposób nieodpłatny, na podstawie decyzji Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem Spółki. Prawa IP wykorzystywane były przez Spółkę do pozyskiwania oraz obsługi zleceń z zakresu sprzedaży i budowy (…).

Zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki, zdefiniowane we wniosku jako Zadłużenie, wynikały z: pożyczek w polskich złotych oraz w walucie obcej udzielonych przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy oraz nieopłaconych przez Wnioskodawcę faktur VAT wystawionych przez Spółkę na Wnioskodawcę (działającego pod firmą (...)) z tytułu współpracy przy finalizacji projektów (...) rozpoczętych przez Wnioskodawcę przed dniem Aportu firmy (...) do Spółki.

Pożyczka, o której mowa we wniosku, została udzielona Wnioskodawcy przez Spółkę na cele niezwiązane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą pod firmą (...). Przedmiotowa pożyczka nie została zaciągnięta przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego ww. działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy przeniesienie własności Praw IP w ramach Transakcji stanowi odpłatne zbycie tych praw skutkujące powstaniem przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy, a w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 18 u.p.d.o.f.?

2.Czy, w przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 i uznania, że w wyniku Transakcji po stronie Wnioskodawcy powstał przychód podatkowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1 i 3 u.p.d.o.f.?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Zbycie Praw IP – źródło przychodów

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f.: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. wskazuje jako jedno ze źródeł przychodów kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 18 u.p.d.o.f., za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego przepisu przychodem z praw majątkowych będzie zatem każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie (por. interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2024 r. 0113-KDIPT2-3.4011.384.2024.1.JŚ). Jednocześnie przychód ze zbycia lub udostępnienia znaku towarowego oraz innych praw własności intelektualnej stanowi przychód z praw majątkowych, niezależnie od tego czy podatnik zawrze umowę o jego zbyciu lub udostępnianiu jako podmiot gospodarczy, czy też poza prowadzoną działalnością gospodarczą, a także niezależnie od rodzaju umowy, na podstawie której udostępnienie to nastąpi (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 958/21, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2019 r. sygn. akt II FSK 955/17).

Niemniej jednak zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż przychód ze zbycia prawa ochronnego znaku towarowego lub praw autorskich do projektów wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej mógłby stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile przedmiot tego prawa stanowiłby wartość niematerialną i prawną w tej działalności.

Aby jednak prawo takie stanowiło wartość niematerialną i prawną musiałoby spełniać podstawową przesłankę określoną przepisem art. 22b ust. 1 ww. ustawy – zostać nabyte (od innego podmiotu), nie zaś wytworzone we własnym zakresie.

W świetle powyższego, przychody ze zbycia Praw IP wytworzonych przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, niestanowiące wartości niematerialnej i prawnej prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (obecnie zawieszonej), nie stanowią przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychody te stanowią bowiem przychody z praw majątkowych, zaliczane do odrębnego źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego w szczególności wynika, iż Wnioskodawca nie nabył, lecz wytworzył we własnym zakresie Prawa IP, stwierdzić należy, iż nie jest możliwe zaliczenie przychodu ze zbycia Praw IP do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, nawet gdyby uznać, że w wyniku Transakcji doszłoby do powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy, przychód ten nie byłby kwalifikowany jako przychód z działalności gospodarczej, lecz przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 u.p.d.o.f.

Brak przysporzenia po stronie Wnioskodawcy

Zagadnienie prawnopodatkowych skutków przeniesienia prawa własności w zamian za zwolnienie z długu, czyli świadczenia rzeczowego w zamian za przyrzeczone świadczenie pieniężne (datio in solutum), zostało już wszechstronnie rozważone w orzecznictwie sądowo-administracyjnym.

Zasadniczo jednolicie przyjmowany jest pogląd, że przeniesienie własności w takich warunkach nie stanowi odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f., ponieważ przenoszący własność nie uzyskuje żadnego przysporzenia w rozumieniu art. 9 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f., to jest nie uzyskuje przyrostu majątku powiększającego jego aktywa. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 17 maja 2023 r. (II FSK 2798/20), z dnia 10 listopada 2022 r. (II FSK 597/20), z dnia 8 lutego 2012 r. (II FSK 1384/10), z dnia 12 czerwca 2012 r. (II FSK 1260/11), z dnia 9 lipca 2013 r. (II FSK 2312/11), z dnia 21 marca 2014 r. (II FSK 835/12), z dnia 20 kwietnia 2016 r. (II FSK669/14), z dnia 5 maja 2017 r. (II FSK 3144/15), z dnia 27 marca 2019 r. (II FSK 699/17), z dnia 4 marca 2020 r. (II FSK 884/18), czy z dnia 9 lipca 2020 r. (II FSK 1196/18).

Powyższe wyroki dotyczą wprawdzie sytuacji przeniesienia nieruchomości w ramach transakcji datio in solutum, jednak wnioski tam przedstawione mają również zastosowanie do analizowanego stanu faktycznego sprawy.

We wspomnianych wyrokach wskazano m.in., że dla rozpoznania przychodu z odpłatnego zbycia konieczne jest stwierdzenie uzyskania określonego przysporzenia majątkowego przez przenoszącego własność. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 maja 2023 r. sygn. akt II FSK 2798/20 wyjaśnił: „Jakkolwiek cenę zbycia może także stanowić zwolnienie z długu, niemniej w takim przypadku w rezultacie przeprowadzonej czynności prawnej po stronie wyzbywającego się prawa własności nie następuje przyrost aktywów, a jedynie zmianie ulega ich rodzaj i struktura, świadczeniu przenoszącego prawo własności nie odpowiada bowiem jakiekolwiek świadczenie wzajemne nabywającego to prawo, co oznacza, że czynność jest nieekwiwalentna, a zatem nieodpłatna”.

A zatem uregulowanie zobowiązania w drodze świadczenia niepieniężnego (w tym przeniesienie prawa własności określonych rzeczy lub praw majątkowych) nie skutkuje powstaniem po stronie podmiotu dokonującego takiego transferu przychodu podatkowego, gdyż nie następuje po jego stronie żadne przysporzenie majątkowe.

Jedynym przepisem, który ww. zdarzenie łączy z powstaniem przychodu podatkowego jest art. 14 ust. 2e u.p.d.o.f., zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego.

Należy przy tym wskazać, że art. 14 ust. 2e u.p.d.o.f. znajduje zastosowanie wyłącznie do źródła przychodów z działalności gospodarczej i rozszerzanie jego stosowania na inne źródła przychodów nie ma żadnego uzasadnienia, co znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie, tj. m.in.:

-wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1941/13 (wyrok prawomocny): „W przypadku zwolnienia z długu co do zasady można mówić o powstaniu przychodu. Zwolnienie z długu jest bowiem przysporzeniem dłużnika wskutek darowania mu długu. Tych skutków podatkowych nie można jednak przenosić na datio in solutum, które skutkuje wygaśnięciem zobowiązania z zaspokojeniem wierzyciela. Datio in solutum nie jest tożsame z umową sprzedaży, czy zamiany, a stanowi modyfikację dotychczasowego zobowiązania”,

-wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 775/18: „Artykuł 14 ust. 2e i ust. 2f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przepisami o charakterze szczególnym, które wiążą powstanie przychodu nie z przysporzeniem w majątku podatnika, lecz z wykonaniem przez niego świadczenia niepieniężnego, nawet gdyby takie rozwiązanie nie było w pełni zgodne z wypracowanym dotychczas systemowym ujęciem pojęcia przychodu, to wobec jednoznacznej treści art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może prowadzić do zanegowania zastosowania tego przepisu w sytuacji w nim określonej. Wydanie bowiem rzeczy, pozbycie się jej - co do zasady nie może być uznane za przychód u tego, kto rzecz wydał. Tylko w bardzo specyficznej sytuacji - takiej między innymi, o jakiej mowa w art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydanie rzeczy może rodzić przychód po stronie wydającego. Jest to jednak sytuacja wyjątkowa i może mieć miejsce w ściśle określonym w ustawie przypadku”.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz zważywszy, że w analizowanym stanie faktycznym:

-Prawa IP nie stanowiły w żadnym momencie wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (zostały bowiem wytworzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie i do dnia Transakcji były częścią jego majątku prywatnego);

-Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu na rzecz klientów praw własności intelektualnej w celu ich sprzedaży lub czerpania zysków w formie ich odpłatnego udostępniania;

-w konsekwencji ewentualny przychód ze zbycia Praw IP należałoby zakwalifikować do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 u.p.d.o.f., nie zaś jako przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, co oznacza, że w analizowanym zakresie nie znajdzie zastosowania art. 14 ust. 2e u.p.d.o.f.,

w wyniku Transakcji po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód do opodatkowania, a w szczególności przychód, o którym mowa w art. 18 u.p.d.o.f., gdyż Transakcja nie wiąże się dla Wnioskodawcy z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie Pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 9 u.p.d.o.f., niektóre kategorie podatników są uprawnione do korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Kategorie tych podatników są określone w szczególności w art. 22 ust. 9 pkt 1 i 3 u.p.d.o.f. Przepisy te przyznają możliwość zastosowania kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu:

-z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego (art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f.);

-z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami (art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f.).

Z powyższego wynika, że aby możliwe było zastosowanie autorskich kosztów uzyskania przychodu, powinien powstać:

a)wynalazek;

b)topografia układu scalonego;

c)wzór użytkowy;

d)wzór przemysłowy;

e)znak towarowy;

f)wzór zdobniczy;

g)utwór stanowiący przedmiot praw autorskich lub praw pokrewnych.

Istotne znaczenie ma w szczególności rozróżnienie pomiędzy utworami stanowiącymi przedmiot praw autorskich (punkt g z powyższego wyliczenia) a pozostałą własnością intelektualną (punkty a-f). Wynika to z faktu, że w przypadku stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, zastosowanie ma dodatkowe ograniczenie z art. 22 ust. 9b u.p.d.o.f., w świetle którego możliwość ta dotyczy jedynie przychodów uzyskiwanych z:

-działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;

-działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;

-produkcji audialnej i audiowizualnej;

-działalności publicystycznej;

-działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;

-działalności konserwatorskiej;

-prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509 ze zm.), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;

-działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

W przypadku uzyskiwania przychodów przez twórcę z tytułu zapłaty za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego (oraz analogicznie z tytułu opłaty licencyjnej za przeniesienie tych praw) ograniczenia te nie mają zastosowania (w art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. brak bowiem odesłania do art. 22 ust 9b u.p.d.o.f.).

Biorąc pod uwagę powyższe i zważywszy, że przedmiotem Transakcji były Prawa IP obejmujące:

-prawa autorskie do projektów (...) – stanowiące działalność twórczą w zakresie architektury;

-logotyp i prawa do znaku towarowego „(...)” zarejestrowanego w (...) w (...);

-prawa do wzoru wspólnotowego do projektu (...) zarejestrowanego przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO),

a zatem prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1 i pkt 3 u.p.d.o.f., w przypadku uznania, że w wyniku transakcji doszło do zbycia ww. praw skutkującego powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego, Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania 50% kosztów uzyskania ww. przychodów z zastrzeżeniem art. 22 ust. 9a u.p.d.o.f. wskazującego maksymalną kwotę ww. kosztów.

W szczególności w analizowanym zakresie zastosowania nie znajdzie art. 22 ust. 12 u.p.d.o.f., zgodnie z którym omawiane podwyższone koszty uzyskania przychodów nie mają zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 14 u.p.d.o.f. – a zatem przychodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie Pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Według art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Źródła przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 analizowanej ustawy, wśród których możemy wskazać:

·pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),

·kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami z działalności gospodarczej, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) analizowanej ustawy są również:

A zatem przychód ze zbycia praw własności intelektualnej wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej mógłby stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile przedmiot tego prawa stanowiłby wartość niematerialną i prawną w tej działalności. Aby jednak prawo takie stanowiło wartość niematerialną i prawną musiałoby spełniać podstawową przesłankę określoną przepisem art. 22b ust. 1 ww. ustawy – zostać nabyte (od innego podmiotu), nie zaś wytworzone we własnym zakresie. Jak natomiast wynika z opisu zdarzenia przedmiotowe prawa wytworzył Pan sam we własnym zakresie, a więc nie są to wartości niemateriale i prawne podlegające ewidencji.

Jak stanowi art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W rozumieniu tego przepisu przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Wątpliwość Pana budzi kwestia, czy przeniesienie własności Praw IP w ramach Transakcji stanowi odpłatne zbycie tych praw skutkujące powstaniem przychodu podatkowego. Innymi słowy, pyta Pan, czy przeniesienie własności Praw IP w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) będzie po Pana stronie stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) zachodzi więc wówczas, gdy dłużnik zamiast świadczenia, które powinien spełnić zgodnie z treścią zobowiązania, proponuje wierzycielowi inne świadczenie, a wierzyciel je przyjmuje. Świadczenie w miejsce wykonania jest umową, na mocy której obie strony (dłużnik i wierzyciel) wyrażają zgodę na wygaśnięcie istniejącego dotąd zobowiązania, jeśli dłużnik zamiast pierwotnie ustalonego, spełni inne świadczenie. Przyjmuje się, że umowa, o której mowa w ww. przepisie ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne. Płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Tym samym w zamian za zwolnienie Pana z długu wierzyciel nabędzie Prawa IP. Przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub praw w zamian za zwolnienie z długu jest więc odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

Z wniosku wynika, że doszło do zwolnienia Pana – według zasad przewidzianych w art. 453 ustawy Kodeks cywilny – z obowiązku spłaty Zadłużenia w wyniku przeniesienia praw własności intelektualnej na Spółkę. Tym samym w wyniku spełnienia niepieniężnego świadczenia doszło do uregulowania zobowiązania względem Spółki, a Pan jako dłużnik uzyskał przychód podatkowy.

Istotnym jest przytoczyć w tym miejscu brzmienie art. 14 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wskazówki jak kwalifikować uzyskany przez Pana przychód wynikają też z orzecznictwa sądowego (np. wyrok WSA w Krakowie z 30 pażdziernika 2019 r., sygn akt I SA/Kr 973/19):

W konsekwencji uzyskał Pan przychód z przeniesienia własności Praw IP kwalifikowany do źródła wskazanego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej części Pana stanowisko jest więc nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do Pana wątpliwości z pytania drugiego, stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 22 ust. 9a ustawy:

Skoro więc uzyskany przez Pana przychód jest przychodem z praw majątkowych określonych w art. 18 ustawy, to zgodnie z przywołanymi wyżej normami prawnymi mają do niego zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu. Tym samym Pana stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej przez Pana interpretacji idnywidualnej oraz wyroków sądowych, dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych i tylko w nich są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.