Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie najmu prywatnego nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 stycznia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, (…), prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną pod numerem NIP: (…), pod adresem: (…), polegającą na wynajmie lokali użytkowych oraz lokalu mieszkalnego. Działalność jest opodatkowana podatkiem liniowym, a nieruchomości zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a w konsekwencji są amortyzowane. Każda nieruchomości jest wynajmowana w ramach najmu długoterminowego przedsiębiorcom.

Nieruchomości te były przez ostatnie lata sukcesywnie nabywane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników; nawiązywaniem umów z najemcami zajmuje się osobiście oraz ewentualnie przy pomocy agencji nieruchomości. Wnioskodawca pokrywa koszty opłat za media. Opłaty te są Mu następnie zwracane przez najemców, co Wnioskodawca dolicza do wystawianych faktur. Część z tych opłat w formie zaliczek znajduje się również w stałych opłatach uiszczanych do wspólnot mieszkaniowych, co również najemcy zwracają Wnioskodawcy. W przypadku opłat za energię elektryczną Wnioskodawca nie reguluje opłat i nie zawiera umów z dostawcami, gdyż te umowy zawierają najemcy. Z uwagi na uregulowanie się rynku najmu, Wnioskodawca wynajmuje lokale bez większych problemów z regulowaniem zobowiązań przez najemców, zatem działania ofertowe mające na celu pozyskiwanie potencjalnych najemców zmalały do minimum. W związku z tym, Wnioskodawca zamierza zrezygnować z prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, a tym samym wycofać nieruchomości z działalności. Wobec tego, nieruchomości stanowiłyby majątek prywatny, a stroną umów będą najemcy oraz Wnioskodawca, jako osoba prywatna. Wobec tego przez przeznaczenie lokali na cele prywatne należy rozumieć przede wszystkim wycofanie nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa poprzez wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa i zaprzestanie ich amortyzacji w ramach przedsiębiorstwa. Środki pochodzące z najmu wycofanych nieruchomości będą lokowane jako prywatne oszczędności Wnioskodawcy. Wobec tego Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności gospodarczej związanej z wynajmem, a przesunięcie nieruchomości do majątku prywatnego z jednoczesnym kontynuowaniem najmu wiąże się z zabezpieczeniem potrzeb bytowych rodziny Wnioskodawcy. Jednocześnie dalszy wynajem ma zapobiec stratom wynikającym z utrzymania lokali oraz ekonomicznej utraty wartości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca nie złoży oświadczenia, że będzie sam opodatkowywać całość przychodów z najmu składników majątku stanowiących współwłasność z żoną, ponieważ Wnioskodawca nie pozostaje obecnie w związku małżeńskim. Wnioskodawca planuje osiągnąć pierwszy przychód z najmu prywatnego nieruchomości, które są przedmiotem wniosku w miesiącu kolejnym, po wydaniu interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Pytanie

Czy przychody osiągane z najmu nieruchomości, mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach tzw. najmu prywatnego, po ich wycofaniu z działalności do majątku prywatnego?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód pochodzący z wycofanych z działalności nieruchomości i przekazanych na cele prywatne, będzie przychodem ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegał opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, na podstawie art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł.

Według przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

·pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);

·najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Ustawa ta zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej, wyrażoną w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

·celu zarobkowego,

·ciągłości,

·zorganizowanego charakteru.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że działalność gospodarcza jest zjawiskiem - ciągiem zdarzeń faktycznych - o charakterze obiektywnym, a więc dla uzasadnionej oceny co do jej zaistnienia podstawowego lub przesądzającego znaczenia nie może mieć tylko formalne oświadczenie konkretnego podmiotu, że działalność gospodarczą prowadzi lub jej nie prowadzi albo też, że uległa ona zawieszeniu. Ustalenie zatem, że działania podatnika spełniają obiektywne kryteria uznania ich za aktywność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 PIT wykluczają możliwość zaliczenia uzyskanego w związku z tym przychodu do źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 PIT podejmowanych przez podatników czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem i zaspokajanie potrzeb rodziny.

Jak wskazał NSA w wyroku z 11 października 2016 r. sygn. akt II FSK 2245/14: „Pozarolnicza działalność gospodarcza i najem są odrębnymi źródłami przychodów, z tym jednak, że w przypadku objęcia najmem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, przychody z tego najmu są także przychodami z działalności gospodarczej. Jeśli więc najem dotyczy takich właśnie składników, to wówczas przychody z tego najmu będą przypisane do źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PIT i w takiej sytuacji nie jest możliwe traktowanie ich jako pochodzących ze źródła wyodrębnionego, tj. z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT). Jeśli natomiast podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej, nie posiada składników majątku związanych z taką działalnością, ale wynajmuje składniki swojego (osobistego, prywatnego) majątku, to wówczas przychody z tego najmu będą kwalifikowane jako pochodzące z najmu.″

Powyższe znajduje potwierdzenie w odpowiedzi z 17 grudnia 2014 r. podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację nr 29455 w sprawie opodatkowania umów najmu i dzierżawy. Z odpowiedzi tej wynika, że: „Istnieje podobieństwo między świadczeniem usług najmu lub dzierżawy w ramach działalności gospodarczej a uzyskiwaniem przychodów z tytułu umów najmu lub dzierżawy poza działalnością gospodarczą. Dlatego prawidłowa kwalifikacja tego rodzaju przychodów do źródła przychodów może być dokonana tylko w konkretnym stanie faktycznym. Konieczna jest każdorazowa analiza indywidualnej sprawy oraz okoliczności, w jakich uzyskiwane są przychody z tytułu umów najmu lub dzierżawy. Takiej analizy powinien dokonać sam podatnik, ponieważ to podatnik najlepiej wie, czy źródłem uzyskiwanych przez niego przychodów jest najem lub dzierżawa, czy działalność gospodarcza, której przedmiotem są usługi najmu lub dzierżawy.″

Co należy podkreślić, sam zamiar osiągnięcia zysku z planowanych czynności, nie przesądza w sposób wyłączny o możliwości przypisania uzyskanego z tych operacji przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 PIT bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 tej ustawy. Wola uzyskania zysku w przytoczonym wyżej rozumieniu, stanowić może przesłankę, którą kieruje się podatnik zamierzając osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, tj. z najmu (art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT).

Dodatkowo najem nieruchomości, które zostaną wycofane z działalności do majątku prywatnego nie będzie charakteryzować się zorganizowaniem, ponieważ Wnioskodawca zamierza kontynuować wynajmowanie lokali na takich samych zasadach jak przed ich wyprowadzeniem z działalności, nie zamierza również aktywnie poszukiwać nowych najemców korzystając przy tym z usług profesjonalistów. Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, nie dają podstawy kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 PIT. W efekcie działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych, wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 PIT tylko wówczas, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności.

Dodatkowo nie bez znaczenia w tej materii jest uchwała NSA w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21. W treści tej uchwały NSA stwierdził jednoznacznie, że przychody z najmu podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów z najmu (wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), chyba, że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. NSA po rozpoznaniu 24 maja 2021 r. na posiedzeniu jawnym uchwały wyjaśniającej: „Czy w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o zakwalifikowaniu przychodów z najmu składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą do wymienionego w tym przepisie źródła przychodów decydują kryteria przedmiotowe, czy też zamiar (decyzja) podatnika?″ podjął następującą uchwałę: „Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba, że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.″

Uchwała NSA wskazuje, że o sposobie opodatkowania dochodów z najmu decyduje fakt wprowadzenia (lub braku wprowadzenia) nieruchomości do składników majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Tym samym, potwierdzono, że o sposobie opodatkowania decyduje sam podatnik. To zatem podatnik decyduje o tym, czy „powiązać″ określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej″. Sposób interpretacji przepisów przedstawiony w uchwale siedmiu sędziów NSA wiąże inne sądy.

Ponadto fakt korzystania z usług agencji nieruchomości, które pośredniczą przy wynajmie nieruchomości, a także opłacanie przez Wnioskodawcę bezpośrednio niektórych opłat za media, nie stoi w sprzeczności z zakwalifikowaniem najmu do źródła tzw. najmu prywatnego. Potwierdza to Wyrok WSA w Warszawie z 24 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3048/16, gdzie Sąd wskazał, że „Zdaniem Sądu prowadzony przez Skarżącą najem (w ramach umowy współpracy w celu pośrednictwa w prowadzeniu wynajmu) ma zarobkowy charakter (zapewne na granicy opłacalności), czyli nastawiony jest na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu – tak jak w większości umów najmu lokali mieszkalnych zawieranych przez osoby fizyczne. Jednakże opisany zakres najmu wskazuje, że nie jest prowadzony w sposób zorganizowany. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Co prawda aktywność Skarżącej koncentruje się na bieżącym opłacaniu wszelkich mediów związanych z lokalem, wyposażeniu lokalu oraz wymianie zużytych elementów wyposażenia, Skarżąca jest również zobowiązana do zagwarantowania odpowiedniego stanu technicznego lokalu przez cały okres trwania umowy, tym nie mniej, jak wskazała sama Skarżąca, odległość jaka dzieli ją od lokalu mieszkalnego uniemożliwia jej osobisty kontakt z osobami wynajmującymi mieszkanie, stąd konieczność zawarcia umowy o współpracy. W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie Skarżąca nie kierowała się profesjonalizmem a pragmatyzmem zawierając umowę z rzeczoną spółką (...). Trudno mówić o profesjonalizmie, gdy przedmiotem najmu jest jeden lokal o powierzchni 26 m². Skarżąca poza zawarciem umowy z profesjonalną firmą nie podejmuje innych działań, które wskazywałyby na prowadzenie przez nią działalności gospodarczej w zakresie najmu.″

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, najem nieruchomości, które zostaną wycofane do majątku prywatnego, będzie odbywać się w ramach najmu prywatnego, bez znamion charakterystycznych dla działalności gospodarczej, a co za tym idzie stanowić będzie źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 PIT, które należy opodatkować na podstawie art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 6 ww. ustawy:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 1 pkt 6 przywołanej ustawy:

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 przywoływanej ustawy:

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Uchwałą NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21 stwierdzono, że:

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.):

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Zgodnie z przytoczonymi uregulowaniami prawnymi podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód. Jednak, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na wynajmie lokali użytkowych oraz lokalu mieszkalnego. Działalność jest opodatkowana podatkiem liniowym, a nieruchomości zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a w konsekwencji są amortyzowane. Każda nieruchomość jest wynajmowana w ramach najmu długoterminowego przedsiębiorcom. Nieruchomości te były przez ostatnie lata sukcesywnie przez Pana nabywane. Nie zatrudnia Pan pracowników, nawiązywaniem umów z najemcami zajmuje się osobiście oraz ewentualnie przy pomocy agencji nieruchomości. Pokrywa Pan koszty opłat za media. Opłaty te są Panu następnie zwracane przez najemców, co dolicza Pan do wystawianych faktur. Z uwagi na uregulowanie się rynku najmu, wynajmuje Pan lokale bez większych problemów z regulowaniem zobowiązań przez najemców, zatem działania ofertowe mające na celu pozyskiwanie potencjalnych najemców zmalały do minimum. W związku z tym, zamierza Pan zrezygnować z prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, a tym samym wycofać nieruchomości z działalności. Wobec tego, nieruchomości stanowiłyby majątek prywatny, a stroną umów będą najemcy oraz Pan jako osoba prywatna. Wobec tego przez przeznaczenie lokali na cele prywatne należy rozumieć przede wszystkim wycofanie nieruchomości z majątku przedsiębiorstwa poprzez wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa i zaprzestanie ich amortyzacji w ramach przedsiębiorstwa. Środki pochodzące z najmu wycofanych nieruchomości będą lokowane jako Pana prywatne oszczędności. Wobec tego nie będzie Pan prowadził działalności gospodarczej związanej z wynajmem, a przesunięcie nieruchomości do majątku prywatnego z jednoczesnym kontynuowaniem najmu wiąże się z zabezpieczeniem potrzeb bytowych Pana rodziny. Jednocześnie dalszy wynajem ma zapobiec stratom wynikającym z utrzymania lokali oraz ekonomicznej utraty wartości.

Skoro zamierza Pan wycofać nieruchomości z działalności do majątku prywatnego, to wówczas przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Zatem najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przychody osiągane przez Pana z najmu nieruchomości, po ich wycofaniu z działalności do majątku prywatnego, mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach tzw. najmu prywatnego na podstawie art 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Pana wyroków sądów administracyjnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.