Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest:

­nieprawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów, które zamierza Pan ponieść na wykończenie mieszkania;

­prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z lokalem mieszkalnym wykorzystywanym w działalności gospodarczej. Wniosek uzupełnił Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 stycznia 2025 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnosi Pan o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków, które zamierza Pan ponieść w związku z zakupem lokalu mieszkalnego, tj. wydatków na wyposażenie, remont oraz odsetek od zaciągniętego na ten cel kredytu.

Wskazuje Pan jednocześnie, że zdaje sobie sprawę z brzmienia art. 22c pkt 2 ustawy o PIT i nie zamierza amortyzować zakupionego lokalu mieszkalnego oraz ulepszeń poczynionych na ten lokal.

Jest Pan obywatelem Polski oraz ma w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2021 poz. 1128 ze zm.), dalej jako: ustawa o PIT.

Od dnia (...) 2023 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: X, NIP: (...), REGON: (...), w zakresie:

-inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego (PKD: 71.12.Z),

-pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD: 70.22.Z),

-pozostałych, pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKD: 85.59.B).

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza się Pan w zakresie podatku dochodowego za pomocą podatku liniowego (niemniej, w przyszłych latach nie wyklucza Pan zmiany formy opodatkowania na zasady ogólne lub ryczałt od przychodów ewidencjonowanych).

Siedziba Pana przedsiębiorstwa znajduje się w miejscu Pana zamieszkania i zameldowania, które jest jednocześnie Pana stałym miejscem wykonywania działalności, tj. woj. (...), pow. (...), gm. (...), miejsc. Y, ul. A, nr 1, lok. 1, (...). Powyżej wskazany lokal w Y jest Pana własnością.

W 2023 r. podpisał Pan umowę o współpracę z klientem z Z. Co prawda umowa ta nie określa, że jest Pan zobowiązany świadczyć swe usługi tylko i wyłącznie w biurze klienta w Z, jednak charakter wykonywanej pracy obliguje Pana do stałego pobytu w Z, blisko siedziby klienta (m.in. ze względu na konieczność szybkiej reakcji w przypadku awarii). Często zdarza się, że jest Pan zobligowany do przyjazdu do siedziby klienta trzy lub nawet cztery razy dziennie.

Finalnie, biorąc pod uwagę powyższe przesłanki, praktycznie nie ma Pan realnej możliwości pracy zdalnej z innego miasta (poza siedzibą kontrahenta w Z).

Nie planuje Pan przeprowadzki do Z, ponieważ w Y mieszka wraz ze swoją rodziną (wraz z dziećmi). Nie planuje Pan przenoszenia stałego miejsca prowadzenia swojej działalności do Z, gdyż nie wyklucza, że również w Y będzie aktywnie poszukiwał nowych zleceniodawców. Niemniej działanie to wymaga czasu, a stały, duży kontrahent z Z zapewnia Panu stabilność finansową oraz daje możliwość rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej.

Odległość dzieląca siedzibę Pana firmy znajdującą się w Y (będącą jego głównym miejscem wykonywania działalności) i biuro kontrahenta w Z wynosi ok. (...) km, przejazd samochodem trwa ok. 5 godzin, z kolei przejazd koleją trwa ok. 6 godzin.

Biorąc pod uwagę fakt, że średnio-dziennie pracuje Pan ok. 10 godzin, niecelowym jest poświęcanie na dojazd kolejnych 5/6 godzin x 2 co dzień (może Pan przeznaczyć czas hipotetycznego dojazdu- ok. 12 godzin dziennie na realizację innych kontraktów, rozwój działalności itp.).

Ponadto, dojazd z Y do siedziby głównego kontrahenta w Z każdego dnia nie jest zasadny zarówno pod względem organizacyjnym (duże ryzyko związane z niespodziewanymi utrudnieniami drogowymi, które mogą spowodować spóźnienie na spotkania etc.), jak i ekonomicznym związanym z kosztami dojazdu.

Z tego powodu uważa Pan, że uzasadnionym jest zakup mieszkania w pobliżu siedziby głównego kontrahenta (w promieniu do ok. 10 km), gdyż jest to rozwiązanie znacznie tańsze i bezpieczniejsze niż codzienny wynajem pokoi hotelowych/ wynajem apartamentu.

Decydując się na zakup mieszkania, ma Pan pewność, że będzie ono do Pana dyspozycji w każdym dniu miesiąca (zwiększa Pana dyspozycyjność), pozwoli Panu także przechowywać niezbędną dokumentację prowadzonych obecnie projektów (łatwy i szybki dostęp do danych, a także materiałów źródłowych niezbędnych do realizacji powierzonych zadań), a także da możliwość spokojnej pracy oraz doszkalania się po godzinach. Czynniki te bez dwóch zdań mają Pana zdaniem wpływ na wysokość osiąganych przychodów oraz rozwój prowadzonej firmy.

Wstępnie znalazł Pan lokal mieszkalny odpowiadający Pana potrzebom biznesowym. Mieszkanie to znajduje się ok. 8 km od biura głównego kontrahenta, posiada warunki niezbędne do pracy po godzinach. Planuje Pan wyremontować oraz (odpowiednio do swoich potrzeb biznesowych) wyposażyć ww. lokal. Celem nabycia lokalu oraz wyremontowania go zaciągnie Pan kredyt.

Planuje Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodu:

-odsetki od wymienionego kredytu (odsetki naliczone i opłacone przez Pana po dniu wprowadzenia nieruchomości do środków trwałych prowadzonej działalności),

-nakłady poczynione na remont lokalu (wydatki niebędące ulepszeniem środka trwałego),

-wydatki związane z wyposażeniem lokalu.

Uzupełnienie wniosku

W ramach uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania:

1.W jakim celu zostanie przeprowadzony remont mieszkania, o którym mowa we wniosku?

Lokal, którego dotyczy wniosek, znajduje się obecnie w stanie deweloperskim. Z uwagi na planowane przeznaczenie lokalu do celów Pana działalności gospodarczej jako biuro, konieczne jest poniesienie wydatków na jego remont oraz wyposażenie. Aktualny stan lokalu uniemożliwia Panu sprawne i bezproblemowe wykonywanie czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie (...). Działania te mają na celu zapewnienie funkcjonalności oraz komfortu użytkowania lokalu w prowadzonej przez Pana działalności.

2.Jaki będzie przybliżony koszt remontu przedmiotowego mieszkania, czy wydatki na ten cel przekroczą 10 tys. zł?

Tak, wydatki poniesione na remont przedmiotowego mieszkania przekroczą łącznie 10 000 zł, wyniosą one około 70 000 zł.

3.Czy ww. remont zostanie dokonany przed oddaniem mieszkania do używania?

Wobec Pana została już wydana decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego. Prace remontowe zostaną więc wykonane przez Pana po formalnym oddaniu lokalu do użytkowania.

4.Jakie konkretnie wydatki związane z wyposażeniem mieszkania planuje Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej?

Zamierza Pan na chwilę obecną ponieść wydatki na zakup m.in. biurka, stołu, lodówki, klimatyzatora. Nie wyklucza Pan jednak poniesienia w przyszłości innych wydatków, które również służyć będą prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

5.Czy przez wyposażenie rozumie Pan wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej ruchome składniki majątkowe o wartości początkowej nie przekraczającej 10 tys. zł?

Pod pojęciem „wyposażenie" rozumie Pan wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej ruchome składniki majątkowe o wartości początkowej nie przekraczającej 10 000 zł.

Pytania

Czy wydatki jakie planuje Pan ponieść, tj. wydatki na remont i wyposażenie opisanego lokalu mieszkalnego w Z oraz na odsetki od kredytu zaciągniętego celem nabycia tego lokalu, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów dla prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, wskazane wydatki tj.:

-odsetki od wymienionego kredytu (odsetki naliczone i opłacone przez Pana po dniu wprowadzenia nieruchomości do środków trwałych prowadzonej działalności),

-nakłady niebędące ulepszeniami poczynione na remont lokalu,

-wydatki związane z wyposażeniem lokalu,

ponoszone przez Pana na zakupiony lokal w Z (planowany zakup lokalu) na cele noclegowe oraz biurowe związane są z realizacją przez Pana obowiązków wynikających z umowy zawartej w 2023 roku z Kontrahentem, którego siedziba, a zarazem biuro znajduje się w Z.

Z tego powodu uważa Pan, że wydatki te stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23".

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych tym samym nie zawiera zamkniętego katalogu czy też listy wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów. Zamiast tego ustawodawca położył nacisk na cel ponoszonych wydatków oraz ich związek i wpływ na generowanie w ramach działalności gospodarczej przychodów. W konsekwencji, zgodnie z brzmieniem cytowanego wyżej przepisu, za koszty uzyskania przychodów uznaje się wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli celem ich poniesienia jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów w taki sposób, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłych okresach.

W konsekwencji, za koszty uzyskania przychodu rozumieć należy takie wydatki, których związek z przychodami jest bezpośredni, tj. służą ich osiągnięciu, jak i pośredni, a więc mają służyć ich zachowaniu lub zabezpieczeniu. Niezależnie od charakteru związku kosztów z przychodami, ustawodawca kładzie dodatkowy nacisk na racjonalność ich poniesienia oraz brak ich występowania na liście tzw. negatywnych kosztów, tj. wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Innym ważnym warunkiem umożliwiającym zakwalifikowanie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest jego należyte udokumentowanie, tj. podatnik powinien posiadać dowód stwierdzający fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem.

Przenosząc powyższą analizę przepisów na Pana stan faktyczny; po pierwsze stwierdzić należy, że wydatki poniesione na remont, wyposażenie oraz odsetki od kredytu zaciągnięte celem nabycia mieszkania nie znajdują się w katalogu tzw. kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, które zawarte są w art. 23 ustawy o PIT.

W dalszym kroku zbadać należy zatem zasadność poniesienia wydatków oraz ich związek z przychodami generowanymi w ramach działalności gospodarczej. Jak wskazano już wyżej, w wyniku zawarcia z kontrahentem umowy zobowiązał się Pan do świadczenia usług m.in. w zakresie doradztwa technicznego oraz inżynierii na rzecz kontrahenta.

Ze względu na konieczność praktycznie codziennej obecności w siedzibie kontrahenta (wynika to z zakresu Pana zadań) musi Pan przemieszczać się z siedziby swojej firmy w Y do Z (dystans ok. (...) km).

Ponadto, chcąc uzyskiwać wyższe przychody z prowadzonej działalności gospodarczej powinien Pan być dostępny dla kontrahenta w szczególności w sytuacjach nadzwyczajnych, losowych (np. awarie).

Kierując się przesłankami racjonalności, a więc organizacją czasu pracy, punktualnością, kosztami codziennego transportu pomiędzy Y, a Z, planuje Pan ponieść opisane we wniosku koszty, które co istotne będą w ostatecznym rozrachunku znacznie tańsze niż koszt pojedynczych dób hotelowych/ koszt wynajmu apartamentu.

Pana zdaniem, pomiędzy analizowanymi wydatkami, a przychodami z działalności gospodarczej istnieje nie tylko związek przyczynowo skutkowy, ale ich poniesienie jest również ekonomicznie i racjonalnie uzasadnione. Dodając do tego fakt, iż będzie Pan w posiadaniu rzetelnych dowodów ich poniesienia, tj. faktur potwierdzających nabycie wyposażenia, poniesienia wydatków remontowych oraz kredytowych (odsetkowych), wydaje się, iż spełnione są wszystkie kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT pozwalające na zaliczenie tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Sądzi Pan, że wyczerpał tym samym wszystkie przesłanki umożliwiające zaliczenie wydatków ponoszonych na:

-odsetki od wymienionego kredytu (odsetki naliczone i opłacone przez Pana po dniu wprowadzenia nieruchomości do środków trwałych prowadzonej działalności),

-nakłady niebędące ulepszeniami poczynione na remont lokalu,

-wydatki związane z wyposażeniem lokalu,

do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Stanowisko tożsame do przedstawionego przez Pana powyżej wyrażono w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w sprawach dotyczących możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wydatków na wynajem lokalu mieszkalnego oraz opłat z tym związanych (media):

–sygn. 0115-KDIT3.4011.919.2022.1.AD;

–sygn. 0112-KDIL2-2.4011.315.2021.1.MW;

–sygn. 0115-KDIT1.4011.787.2021.1.MN;

–sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.1091.2021.2.RK;

–sygn. 0115-KDIT3.4011.359.2017.1.AK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny – nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym, dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono:

Zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

W związku z powyższym, warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, jest spełnienie łącznie następujących przesłanek:

­został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

­był definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

­pozostawał w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

­poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

­został właściwie udokumentowany,

­nie znajdował się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć przy tym należy, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą.

Są to typowe wydatki o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i niebudzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli jednak ponoszone przez podatnika wydatki, związane z lokalem mieszkalnym, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, zostaną racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane i nie są ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków, chociażby pośredni, z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W związku z powyższym, aby dany wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, musi zostać poniesiony w związku z potrzebami działalności (firmy), a nie potrzebami prywatnymi przedsiębiorcy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od 2023 roku i rozlicza się w zakresie podatku dochodowego za pomocą podatku liniowego. Siedziba przedsiębiorstwa znajduje się w Y w miejscu Pana stałego zamieszkania. W 2023 roku podpisał Pan umowę o współpracy z klientem z Z. Charakter wykonywanej pracy obliguje Pana do stałego pobytu w Z, blisko siedziby klienta. Często zdarza się, że jest Pan zmuszony do przyjazdu do siedziby klienta trzy lub cztery razy dziennie. Nie planuje Pan przenosić swojego miejsca stałego zamieszkania, ani miejsca prowadzenia działalności do Z. Zamierza Pan kupić mieszkanie w pobliżu siedziby głównego kontrahenta, gdyż jest to rozwiązanie znacznie tańsze i bezpieczniejsze niż codzienny wynajem pokoi hotelowych czy wynajem apartamentu. Własne mieszkanie zwiększy Pana dyspozycyjność, pozwoli Panu także przechowywać niezbędną dokumentację prowadzonych obecnie projektów (łatwy i szybki dostęp do danych, a także materiałów źródłowych niezbędnych do realizacji zadań. W celu zakupu i wyremontowania mieszkania zaciągnie Pan kredyt. Planuje Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu:

-odsetki od wymienionego kredytu (odsetki naliczone i opłacone przez Pana po dniu wprowadzenia nieruchomości do środków trwałych prowadzonej działalności,

-nakłady na remont lokalu,

-wydatki związane z wyposażeniem lokalu.

W pierwszej kolejności rozpatrując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania służącego prowadzeniu działalności gospodarczej, należy wskazać, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

- pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

- pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Ponadto, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Na podstawie powołanych regulacji dopiero zapłacenie odsetek od kredytu (pożyczki) daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, o ile odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

W konsekwencji, odsetki są kosztem podatkowym, jeśli spełniają następujące przesłanki:

·są faktycznie zapłacone,

·pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami,

·nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że aby prawidłowo rozliczyć koszty uzyskania przychodów, istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu (pożyczki).

Zatem, skoro – jak oświadczył Pan we wniosku – wskazany przez Pana lokal mieszkalny w Z będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu zaciągniętego na jego zakup i wykończenie, zapłacone po oddaniu mieszkania do używania na potrzeby działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

W tym zakresie Pana stanowisko jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Pana na „remont” przedmiotowego mieszkania zaznaczyć należy, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2024 r., poz. 725):

Ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów. Przy czym punktem odniesienia jest stan środka trwałego z dnia przyjęcia go do używania.

Definicja środków trwałych wynika z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy czym, stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy – zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).

Wartość początkową środków trwałych ustala się na podstawie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 22g ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 4 tej ustawy:

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że lokal mieszkalny, który zamierza Pan kupić, znajduje się obecnie w stanie deweloperskim. Z uwagi na planowane przeznaczenie lokalu do celów Pana działalności gospodarczej jako biuro, konieczne jest poniesienie wydatków na jego „remont”. Aktualny stan lokalu uniemożliwia Panu sprawne i bezproblemowe wykonywanie czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie inżynierii. Działania te mają na celu zapewnienie funkcjonalności oraz komfortu użytkowania lokalu w prowadzonej przez Pana działalności. Wydatki poniesione na remont przedmiotowego mieszkania wyniosą łącznie około 70 000 zł.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że w momencie, gdy lokal mieszkalny, przeznaczony do działalności gospodarczej, zostanie przekazany do użytkowania w tej działalności jako kompletny i zdatny do użytku, będzie on stanowił środek trwały w tej działalności. Warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia mieszkania do używania. Składnik majątku spełnia zaś kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjnie umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Przez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

W Pana sprawie mamy do czynienia z przystosowaniem (wykończeniem) lokalu mieszkalnego do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Jak sam Pan wskazał, wydatki, które zamierza Pan ponieść są konieczne, ponieważ aktualny stan lokalu uniemożliwia Panu sprawne i bezproblemowe wykonywanie czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie (...).

Stwierdzić więc należy, że poniesienie nakładów na wykończenie mieszkania zakupionego w stanie deweloperskim warunkuje możliwość wykorzystywania tego mieszkania do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. są niezbędne, aby lokal ten był kompletny i zdatny do użytku. Tak więc, zamierzoną przez Pana funkcję lokalu mieszkalnego przeznaczonego na prowadzenie działalności gospodarczej, a zarazem stan środka trwałego kompletnego i zdatnego do użytku – zakupione mieszkanie, o którym mowa we wniosku, osiągnie dopiero po zakończeniu prac niezbędnych do użytkowania go.

Wydatki, które planuje Pan ponieść nie będą zatem miały charakter remontu.

W związku z powyższym, nakładów, które poniesie Pan na przystosowanie przedmiotowego lokalu mieszkalnego do używania w działalności gospodarczej nie może Pan zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Nie ma również możliwości zaliczenia tych wydatków pośrednio – przez odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ od 1 stycznia 2023 r. nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych będących lokalami mieszkalnymi. Zatem planowane wydatki w tym zakresie nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Tym samym, stanowisko w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do kosztów poniesionych na zakup wyposażenia lokalu mieszkalnego, należy wskazać, że stosownie do treści art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie natomiast z art. 22f ust. 3 ww. ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h–22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h–22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z przepisów tych wynika, że jeżeli zakupiony składnik majątku spełnia warunki do uznania go za środek trwały, ale jego wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, to wówczas podatnik może, w zależności od dokonanego wyboru:

–nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tego składnika majątku trwałego i zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania, lub

–dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym, lub

–dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych.

Jak wskazał Pan w opisie sprawy, zamierza Pan ponieść wydatki na zakup wyposażenia lokalu, tj. m.in. biurka, stołu, lodówki, klimatyzatora. Nie wyklucza Pan jednak poniesienia w przyszłości innych wydatków, które również służyć będą prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Pod pojęciem ,,wyposażenie’’ rozumie Pan wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej ruchome składniki majątkowe o wartości początkowej nie przekraczającej 10 000 zł.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie – jak podał Pan we wniosku – wydatki na zakup wyposażenia będą związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, to spełnione będą przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zaś wartość początkowa poszczególnych składników majątku służących wykonywaniu działalności gospodarczej nie przekroczy 10 000 zł, to nie będzie Pan miał obowiązku ich amortyzowania. Przedmiotowe wydatki można wobec tego uznać za koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, Pana stanowisko w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu nie uważa się wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ wydający interpretacje indywidualne opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, tj. okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie prowadzi natomiast postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pamiętać przy tym należy, że to na Panu, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego jego udokumentowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.