Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
W dniu 29 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 29 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Od 1 lipca 1999 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Dochody z tej działalności są opodatkowane podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Od 3 września 2007 r. Wnioskodawca prowadzi dodatkowo działalność w ramach spółki cywilnej, której aktualna nazwa brzmi (…), NIP (…). Spółka także świadczy usługi w zakresie transportu drogowego towarów, dochody z udziału w spółce cywilnej są u Wnioskodawcy także opodatkowane podatkiem liniowym.
Początkowo wspólniczka spółki cywilnej, (…), była formalnie dla Wnioskodawcy osobą obcą. W maju 2024 r. został zawarty związek małżeński, nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa, obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa.
Jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawca jest małym podatnikiem, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w bieżącym roku nie dokonywał jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ustawy.
W spółce cywilnej w środkach trwałych figurują samochody ciężarowe, wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej spółki, które spełniają wymagania, o których mowa w art. 5d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochody były nabyte przed zawarciem związku małżeńskiego ze wspólniczką, są całkowicie zamortyzowane.
W związku z planowaną likwidacją spółki cywilnej Wspólnicy zamierzają sprzedać samochody do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Na sprzedaż samochodów spółka wystawi faktury, cenami sprzedaży będą wartości rynkowe pojazdów z dnia sprzedaży, które przekraczają 10 000 zł netto w stosunku do każdego pojazdu. Zakupione pojazdy będą przeznaczone wyłącznie do indywidualnej działalności Wnioskodawcy, będą spełniać wymagania z art. 5d pkt 1 ustawy.
Należność za dostawę samochodów zostanie uregulowana przelewem na rachunek sprzedającej spółki zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Pytanie
Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do ujęcia w kosztach działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych liczonych od wartości początkowej stanowiącej cenę nabycia samochodów: jednorazowych, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla pojazdów, o wartości łącznej mieszczącej się w limicie, o którym mowa w tym przepisie, oraz z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych określonych w art. 22i ust. 1 ustawy, dla pozostałych pojazdów, niemieszczących się w powyższym limicie?
Pana stanowisko w sprawie
Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych uznaje się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia. W związku z tym, że spółka cywilna (…), prowadzący indywidualną działalność gospodarczą są odrębnymi podmiotami gospodarczymi, to za cenę nabycia uznaje się kwotę należną zbywcy stosownie do art. 22g ust. 3 , która stanowi wartość netto pojazdów z faktur sprzedaży.
Samochody będą służyły w całości uzyskiwaniu przychodów z działalności gospodarczej, zatem spełniona jest przesłanka art. 22 ust. 1 ustawy.
Z kolei stosownie do art. 23 ust. 8 kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy. Na tej podstawie Wnioskodawca uważa, że jednorazowe odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodów, których łączna wartość nie będzie przekraczać 50 000 euro, zaś od pozostałych samochodów odpisy amortyzacyjne dokonywane z zastosowaniem stawki rocznej wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy art. 860-875 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.
Stosownie do art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego:
Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.
W myśl art. 862 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie.
Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny.
Zgodnie z art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego:
Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku.
W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, własność ta z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.
Stosownie do art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach.
Zgodnie z art. 867 § 2 Kodeksu cywilnego:
Ustalony w umowie stosunek udziału wspólnika w zyskach odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach.
Z powyższych przepisów wynika, że spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.
Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 431 Kodeksu cywilnego oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.); „przedsiębiorcami” w myśl tej ustawy są bowiem wspólnicy tej spółki.
W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.
Z kolei, zgodnie z art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:
a)spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
b)spółkę kapitałową w organizacji,
c)spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
d)spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
e)spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w takiej spółce innej niż wskazana w art. 5a pkt 28 ww. ustawy, tj. niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Za spółkę niebędącą osobą prawną należy zatem uznać m.in. spółkę cywilną. W związku z tym, w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka tylko poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.
W świetle powyższego – wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki niebędącej osobą prawną, w tym spółki cywilnej) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodów oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą oraz jest Pan wspólnikiem spółki cywilnej (dalej: Spółka). Jako formę opodatkowania wybrał Pan podatek liniowy. Spełnia Pan definicję małego podatnika. Pana wspólniczka w Spółce początkowo była formalnie dla Pana osobą obcą, a obecnie jest Pana żoną. Obowiązuje u Państwa ustawowa wspólność majątkowa. W Spółce w środkach trwałych figurują samochody ciężarowe, wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki, które spełniają wymagania, o których mowa w art. 5d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochody były nabyte przed zawarciem związku małżeńskiego ze wspólniczką, są całkowicie zamortyzowane. W związku z planowaną likwidacją Spółki zamierza Pan wraz ze wspólniczką sprzedać samochody do Pana indywidualnej działalności gospodarczej. Na sprzedaż samochodów Spółka wystawi faktury, cenami sprzedaży będą wartości rynkowe pojazdów z dnia sprzedaży, które przekraczają 10 000 zł netto w stosunku do każdego pojazdu. Zakupione pojazdy będą przeznaczone wyłącznie do Pana indywidualnej działalności, będą spełniać wymagania z art. 5d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należność za dostawę samochodów zostanie uregulowana przelewem na rachunek Spółki.
Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy będzie Panu przysługiwało prawo do ujęcia w kosztach działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych liczonych od wartości początkowej stanowiącej cenę nabycia samochodów.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
‒musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
‒nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
‒musi być należycie udokumentowany.
Z przeanalizowanych regulacji prawnych wynika, że przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że wydatek ten musi zostać poniesiony przez podatnika.
Na podstawie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Na podstawie art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Stosownie natomiast do art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
W sytuacji, gdy podatnik zamierza amortyzować środek trwały lub wartość niematerialną i prawną istotnym jest ustalenie ich wartości początkowej. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi wartość początkowa środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej.
Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
Na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
Stosownie do art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Powyższa zasada amortyzacji polega na zaliczaniu do kosztów podatkowych dokonywanych jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości 50 000 euro.
Z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:
·mali podatnicy lub
·podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
W tym miejscu wskazuję, że Pan, jako nabywający samochody, jest podatnikiem podatku dochodowego zarówno dla działalności wykonywanej w formie Spółki, jak również w formie indywidualnej działalności gospodarczej. Dlatego też z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych transakcja sprzedaży samochodów Spółki w części przypadającej na Pana, określonej na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie dla Pana „świadczeniem dla samego siebie”.
W przypadku osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, jak i osoby fizycznej będącej wspólnikiem spółki cywilnej mamy do czynienia z tym samym podmiotem – osobą fizyczną, której przysługuje zdolność prawna oraz zdolność do czynności prawnych. Skoro Spółka nie jest odrębnym od Pana podatnikiem oraz Pan, jako wspólnik nabywający samochody, jest podatnikiem podatku dochodowego zarówno dla działalności wykonywanej w formie Spółki, jak również w formie indywidualnej działalności gospodarczej, to trudno jest mówić o tym, że poniesie Pan, w części odpowiadającej Pana udziałowi w Spółce rzeczywisty wydatek na nabycie samochodów. Z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych w tej części jest to transakcja „z samym sobą”, tak jak wskazałem powyżej.
W konsekwencji będzie miał Pan prawo do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów (przez odpisy amortyzacyjne) indywidualnej działalności gospodarczej wydatków na nabycie samochodów Spółki w tej części, która odpowiada udziałowi wspólnika (tu: Pana żona) nienabywającego samochody. Należy pamiętać, że w celu ustalenia wartości początkowej środków trwałych (samochodów) należy uwzględnić ten fakt. Zatem wartość początkowa tych składników majątku powinna odpowiadać wartości środków trwałych przypadającej na udział drugiego wspólnika, a więc w tej części, w której nie dokona Pan transakcji „sam ze sobą”.
Podsumowanie: będzie przysługiwać Panu prawo do ujęcia w kosztach indywidualnej działalności gospodarczej jednorazowych odpisów amortyzacyjnych liczonych od wartości początkowej stanowiącej cenę nabycia samochodów, która odpowiada wartości samochodów przypadającej na udział drugiego wspólnika (Pana żony), zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla pojazdów o wartości łącznej mieszczącej się w limicie, o którym mowa w tym przepisie, oraz z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych określonych w art. 22i ust. 1 tej ustawy, dla pozostałych pojazdów, niemieszczących się w tym limicie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.