Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej:
·obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe;
·braku powstania zagranicznego zakładu w Australii – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów z działalności gospodarczej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pani działalność jednoosobową w zakresie … (zarejestrowaną w Polsce) wykonywanych zdalnie dla firmy zarejestrowanej i działającej w Polsce.
Ze względu na charakter działalności, 29 września 2024 r. wyjechała Pani na roczną wizę do Australii, skąd nadal wykonuje Pani usługi na tych samych zasadach, z tą różnicą, że z zagranicy. Tak więc od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. (okres, którego będzie dotyczyć Pani pytanie) będzie Pani przebywać na terytorium Australii powyżej 183 dni, zaś w momencie wygaśnięcia wizy planuje Pani powrót do Polski.
Poniżej dodatkowe kwestie koniecznie do pełnego obrazu sytuacji:
1.Posiada Pani obywatelstwo polskie.
2.Ma Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3.Nie ma Pani wiedzy na temat prawa obowiązującego w Australii i nie jest Pani w stanie stwierdzić czy Australia od stycznia 2025 r. będzie Panią traktowała jak rezydenta podatkowego. W Pani ocenie, Australia nie będzie traktowała Pani jako rezydenta podatkowego według prawa obowiązującego w Australii i nie będzie Pani podlegała tam opodatkowaniu z uwagi na Pani powiązania z Polską, charakter wizy i zamiar powrotu do kraju.
4.Nie planuje Pani przeprowadzki do Australii na stałe. Pani roczny wyjazd łączy pracę z podróżowaniem, na co pozwala charakter działalności, którą Pani prowadzi. Pani rodzina pozostaje w Polsce. Po zakończeniu okresu ważności wizy planuje Pani powrót do Polski.
5.W okresie, którego dotyczy wniosek, w Polsce będzie Pani miejsce zameldowania, przebywa tutaj również Pani rodzina oraz znajomi. Również w Polsce ma Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą, którą wykonuje Pani wyłącznie na rzecz polskich podmiotów. W Australii będzie Pani przebywać ze znajomymi jednak nie są to osoby bliskie, tak jak rodzina pozostająca w Polsce.
6.W okresie, którego dotyczy wniosek, Pani powiązania majątkowe będą znajdowały się w Polsce. Posiada Pani konto bankowe w Polsce, nie planuje Pani zakładać odrębnego konta bankowego w Australii, prowadzi Pani również działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce. Ponadto to w Polsce posiada Pani ubezpieczenie opłacane przez Panią co miesiąc. Wszelkie inwestycje w przyszłości planuje Pani dokonywać w Polsce. Nie planuje Pani w tym momencie zmian w tym zakresie.
7.Aktywność obywatelska w zakresie uczestnictwa w wyborach (parlamentarnych, samorządowych, prezydenckich), czy referendach w Polsce w okresie obejmującym wniosek będzie odbywać się za pośrednictwem konsulatu RP w Australii. Nie planuje Pani podejmować oraz realizować aktywności politycznej w Australii. Natomiast ze względu na tymczasowe zamieszkanie w Australii oraz odległość dzielącą oba Państwa będzie Pani korzystać z lokalnych dóbr kultury. Ponadto w związku z przebywaniem na terenie Australii prawdopodobnie wystąpi nawiązanie nowych kontaktów społecznych.
8.Nie będzie Pani oferowała swoich usług z zakresu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na rynku australijskim. Główną działalnością Pani przedsiębiorstwa będzie świadczenie usług zdalnie wyłącznie na rzecz kontrahenta w Polsce.
9.W okresie, którego dotyczy wniosek, Pani miejsce zamieszkania będzie w Australii. Jednak planuje Pani przebywać tam wyłącznie do końca trwania wizy (29 września 2025 r.). Obecnie Pani miejsce zamieszkania jest w Polsce i po pobycie w Australii zamierza Pani do Polski wrócić.
10.Pani usługi na rzecz firmy prawnie działającej w Polsce będą wykonywane zdalnie z wynajętego mieszkania. Mieszkanie będzie miejscem zaspokajania zwyczajnych potrzeb życiowych - nie zostanie wynajęte wyłącznie w celu realizacji zdalnych usług na rzecz firmy działającej w Polsce. Ponadto nie planuje Pani wynajmować specjalnej przestrzeni do realizacji wyłącznie usług firmy zarejestrowanej w Polsce. Charakter prowadzonej działalności pozwala na pracę z Pani miejsca zamieszkania.
11.Nie będzie Pani w Australii wynajmować oraz posiadać pomieszczeń, biur, warsztatów, filii lub innych pomieszczeń w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Charakter prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej pozwala na prowadzenie jej z miejsca zamieszkania. Również wewnątrz mieszkania nie będzie specjalnie wydzielonego miejsca do świadczenia usług. Dodatkowo nie będzie potrzebny Pani żaden specjalny sprzęt poza komputerem. Usługi będzie Pani świadczyć z miejsca, którego głównym przeznaczeniem są cele mieszkaniowe. Ponadto wykonując zdalną pracę z wynajętego mieszkania będzie Pani uzyskiwać dochody wyłącznie od polskiego kontrahenta, które będą trafiały na polski rachunek bankowy.
12.W Polsce ma pani zgłoszony adres stałego wykonywania działalności gospodarczej, tj. …. Na adres lokalu dostarczona jest korespondencja. Lokal ten jest lokalem mieszkalnym, którego właścicielką jest Pani mama, korzysta Pani z niego na zasadzie użyczenia.
Pytanie
Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego należy uznać, że w związku z Pani pobytem w Australii zmieni się Pani obowiązek podatkowy, a w związku z tym, czy dochody uzyskane w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce prowadzonej zdalnie na terenie Australii od 1 stycznia 2025 r. do dnia powrotu do Polski będą podlegać opodatkowaniu w Polsce?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, w związku z rocznym pobytem w Australii nie zmieni się Pani centrum interesów życiowych, a w konsekwencji również Pani rezydencja podatkowa.
W Pani ocenie, pomimo przebywania poza Polską od 1 stycznia 2025 r. nadal będzie Pani podlegać obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bowiem posiada pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (jest Pani w Polsce zameldowana, jest to miejsce, w którym zamieszkuje Pani wraz z Pani rodziną, posiada Pani znajomych oraz po zakończeniu wizy miejsce, do którego planuje Pani powrót). Pomimo przebywania na terytorium Australii dłużej niż 183 dni w roku podatkowym to na terenie Polski będą występować wszelkie więzi rodzinne czy towarzyskie.
Również, w Pani ocenie, dochody uzyskane w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce a prowadzonej zdalnie na terenie Australii będą opodatkowane w Polsce.
Działając w Australii będzie Pani świadczyć usługi zdalnie wyłącznie na rzecz kontrahenta w Polsce, korzystając wyłącznie z własnego komputera i działając na rzecz kontrahentów w Polsce, nie będzie Pani prowadzić stałej placówki czy zakładu, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona będzie działalność przedsiębiorstwa.
W Pani ocenie, posiadanie samych narzędzi do pracy zdalnej (komputer) nie pozwala uznać, że stworzyła Pani stałą placówkę w rozumieniu art. 5 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Obowiązek podatkowy – przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
a)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
b)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W świetle art. 3 ust. 2a ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce. Wówczas osoba podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
W myśl art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Pani rezydencja podatkowa na gruncie Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania
W Pani przypadku ma zastosowanie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. nr 41 poz. 177 ze zm.; dalej: „Umowa”), zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Rzeczpospolitą Polską oraz Australię dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”).
Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Umowy:
1.W rozumieniu niniejszej umowy osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych.
2.W rozumieniu niniejszej umowy osoba nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, jeżeli podlega ona opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł w tym Państwie.
Na podstawie art. 4 ust. 3 ww. Umowy:
Jeżeli stosownie do powyższych postanowień niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to status tej osoby będzie określony według następujących zasad:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;
b)jeżeli osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach lub nie ma w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
c)jeżeli osoba zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z nich, będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste.
Podkreślenia jednak wymaga, że postanowienia art. 4 ust. 3 umowy, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.
Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.
Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem.
Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, że pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.
Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Z opisu sprawy wynika, że:
- 29 września 2024 r. wyjechała Pani na roczną wizę do Australii;
- posiada Pani polskie obywatelstwo;
- nie jest Pani w stanie stwierdzić, czy Australia (w okresie, którego dotyczy wniosek, tj. od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r.) będzie Panią traktowała jako rezydenta podatkowego;
- nie planuje Pani przeprowadzki do Australii na stałe. Pani roczny wyjazd łączy pracę z podróżowaniem. Pani rodzina pozostaje w Polsce. Po zakończeniu okresu ważności wizy planuje Pani powrót do Polski;
- w okresie, którego dotyczy wniosek, w Polsce będzie Pani miejsce zameldowania, przebywa tutaj również Pani rodzina oraz znajomi. Również w Polsce ma Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą, którą wykonuje Pani wyłącznie na rzecz polskich podmiotów. W Australii będzie Pani przebywać ze znajomymi jednak nie są to osoby bliskie, tak jak rodzina pozostająca w Polsce;
- w okresie, którego dotyczy wniosek, Pani powiązania majątkowe będą znajdowały się w Polsce. Posiada Pani konto bankowe w Polsce, nie planuje Pani zakładać odrębnego konta bankowego w Australii, w Polsce posiada Pani ubezpieczenie opłacane przez Panią co miesiąc. Wszelkie inwestycje w przyszłości planuje Pani dokonywać w Polsce. Nie planuje Pani w tym momencie zmian, w tym zakresie;
- aktywność obywatelska w zakresie uczestnictwa w wyborach (parlamentarnych, samorządowych, prezydenckich), czy referendach w Polsce w okresie obejmującym wniosek będzie odbywać się za pośrednictwem konsulatu Rzeczypospolitej Polskiej w Australii. Nie planuje Pani podejmować oraz realizować aktywności politycznej w Australii. Natomiast ze względu na tymczasowe zamieszkanie w Australii oraz odległość dzielącą oba Państwa będzie Pani korzystać z lokalnych dóbr kultury. Ponadto w związku z przebywaniem na terenie Australii prawdopodobnie wystąpi nawiązanie nowych kontaktów społecznych;
- w okresie, którego dotyczy wniosek, Pani miejsce zamieszkania będzie w Australii. Jednak planuje Pani przebywać tam wyłącznie do końca trwania wizy (29 września 2025 r.). Obecnie Pani miejsce zamieszkania jest w Polsce i po pobycie w Australii zamierza Pani do Polski wrócić.
Analizując Pani powiązania osobiste i gospodarcze wskazuję, że to z Polską łączą Panią ściślejsze powiązania osobiste, bowiem w Polsce ma Pani miejsce zameldowania i zamieszkania i po pobycie w Australii zamierza Pani do Polski wrócić. W Polsce przebywa również Pani rodzina oraz znajomi. W Australii będzie Pani przebywać ze znajomymi jednak nie są to osoby bliskie, tak jak rodzina pozostająca w Polsce.
Zatem, ośrodek Pani interesów osobistych w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. będzie znajdował się w Polsce.
W zakresie powiązań gospodarczych, 29 września 2024 r. wyjechała Pani do Australii i będzie tam Pani zamieszkiwała do końca trwania wizy, tj. do 29 września 2025 r. Pani roczny wyjazd łączy pracę z podróżowaniem, na co pozwala charakter działalności, którą Pani prowadzi. W Polsce ma Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą, którą wykonuje Pani wyłącznie na rzecz polskich podmiotów. Nie będzie Pani oferowała swoich usług z zakresu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na rynku australijskim. Główną działalnością Pani przedsiębiorstwa będzie świadczenie usług zdalnie wyłącznie na rzecz kontrahenta w Polsce. Posiada Pani konto bankowe w Polsce, nie planuje Pani zakładać odrębnego konta bankowego w Australii. Ponadto w Polsce posiada Pani ubezpieczenie opłacane przez Panią co miesiąc. Wszelkie inwestycje w przyszłości planuje Pani dokonywać w Polsce. Nie planuje Pani w tym momencie zmian, w tym zakresie. Pani aktywność obywatelska w zakresie uczestnictwa w wyborach (parlamentarnych, samorządowych, prezydenckich), czy referendach w Polsce będzie odbywać się za pośrednictwem konsulatu Rzeczypospolitej Polskiej w Australii. Nie planuje Pani podejmować oraz realizować aktywności politycznej w Australii.
Zatem, ośrodek interesów gospodarczych w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. również posiada Pani w Polsce.
Tym samym, podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Polsce podlega Pani opodatkowaniu od wszystkich osiągniętych dochodów bez względu na miejsce ich osiągania z uwzględnieniem Umowy/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W tej części Pani stanowisko jest prawidłowe.
Pani przychody z działalności gospodarczej – zagraniczny zakład
Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie oznacza to:
a)stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
b)plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa,
c)osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje
‒chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.
Jak stanowi art. 5 ust. 1 Umowy:
W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.
Z art. 5 ust. 2 tego przepisu wynika, że:
Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:
a)miejsce zarządu;
b)filię;
c)biuro;
d)zakład fabryczny;
e)warsztat;
f)kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania kopalnych zasobów naturalnych;
g)gospodarstwo rolne, hodowlane lub lasy i grunty leśne;
h)budowę, montaż lub instalację, jeżeli trwają one dłużej niż 12 miesięcy
W świetle art. 5 ust. 3 Umowy:
Przedsiębiorstwo nie posiada zakładu z tytułu:
a)użytkowania placówek, które służą wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, albo
b)utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania, albo
c)utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo, albo
d)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa, albo
e)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym, takiej jak reklama lub prace badawcze, albo
f)utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia działalności wymienionej w punktach od a) do e), jeżeli cała działalność placówki ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
Tak więc, zgodnie z art. 5 Umowy, pojęcie „zakład” oznacza „stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność”. Definicja ta zawiera następujące warunki:
- istnieje placówka działalności gospodarczej, tj. pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń (miejsce gdzie działalność jest prowadzona);
- placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu z pewnym stopniem trwałości;
- prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki, oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.
Do uznania, że dana osoba ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ww. przesłanki powinny być spełnione łącznie. Brak spełnienia którejkolwiek przesłanki oznacza, że nie powstanie zakład w postaci stałej placówki w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Placówka – jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa; wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób.
Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy aby zaistniała stała placówka gospodarcza. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką.
Określenie „za pośrednictwem” należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu, czy przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa. Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem.
Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”. Musi istnieć więź między placówką a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres.
Aby zakład został w pełni ukonstytuowany przedsiębiorstwo musi prowadzić całość lub część swojej działalności poprzez placówkę. Zgodnie z Komentarzem, o prowadzeniu części bądź całości działalności gospodarczej poprzez stałą placówkę można mówić już w momencie, gdy przedsiębiorstwo przygotowuje działalność w miejscu, które może być wykorzystywane w sposób trwały.
Jednym z wyjątków od tej reguły jest sytuacja, gdy działalność ma charakter powtarzalny, w takim przypadku każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat).
Inny wyjątek dotyczy działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie w danym państwie. W takiej sytuacji działalność gospodarcza może trwać krótko z uwagi na jej charakter, lecz ponieważ jest ona prowadzona całkowicie w tym państwie, to jej związek z tym państwem jest silniejszy.
Zatem, okolicznością faktyczną istotną dla określenia miejsca opodatkowania określonych przychodów (dochodów) jest istnienie zakładu podatnika w państwie źródła.
We wniosku wskazała Pani, że w Polsce ma Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą, którą wykonuje Pani wyłącznie na rzecz polskich podmiotów. 29 września 2024 r. wyjechała Pani na roczną wizę do Australii. Pani roczny wyjazd łączy pracę z podróżowaniem, na co pozwala charakter działalności którą Pani prowadzi. Główną działalnością Pani przedsiębiorstwa będzie świadczenie usług zdalnie wyłącznie na rzecz kontrahenta w Polsce. Pani usługi na rzecz firmy prawnie działającej w Polsce będą wykonywane zdalnie z wynajętego mieszkania. Nie będzie Pani w Australii wynajmować oraz posiadać pomieszczeń, biur, warsztatów, filii lub innych pomieszczeń w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Charakter prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej pozwala na prowadzenie jej z miejsca zamieszkania. Po zakończeniu okresu ważności wizy (29 września 2025 r.) planuje Pani powrót do Polski.
Będzie dysponowała Pani zatem w Australii urządzeniem, przez które prowadzi Pani działalność gospodarczą. Docelowo rozważa Pani co prawda wrócić do Polski po zakończeniu ważności wizy, jednak aktualnie sam fakt prowadzenia działalności z terytorium Australii, pozwala na uznanie, że w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. będzie miała Pani zakład w Australii w rozumieniu art. 5 Umowy.
Opodatkowanie dochodów na gruncie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
Na mocy art. 7 ust. 1 Umowy:
Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
W myśl art. 7 ust. 2 Umowy:
Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem, lub z innym przedsiębiorstwem, z którym współpracuje.
Stosownie do art. 7 ust. 3 Umowy:
Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych przez przedsiębiorstwo w związku z działalnością tego zakładu (łącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi), które podlegałyby potrąceniu, gdyby zakład był niezależną jednostką, która płaciłaby te koszty niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.
Zgodnie z art. 7 ust. 4 Umowy:
Nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu samego zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.
Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. Umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1). Przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.
Przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.
Działalność gospodarczą w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. będzie Pani wykonywała zdalnie z Australii przy jednoczesnym posiadaniu miejsca i urządzeń do prowadzenia tej działalności (komputer, dostęp do sieci Internet). Zatem stwierdzam, że będzie Pani prowadziła działalność gospodarczą w Australii, która spełnia warunki uznania ją za prowadzoną za pomocą „zagranicznego zakładu”, o którym mowa w art. 5 Umowy polsko-australijskiej.
Działalność prowadzona przez Panią w sposób zdalny na terytorium Australii na rzecz polskiego kontrahenta nie stanowi zakładu na terytorium Polski. W Polsce ma Pani jedynie zarejestrowaną działalność gospodarczą.
Tym samym, Pani dochody jako polskiego rezydenta podatkowego osiągnięte z tytułu działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce, prowadzonej na terytorium Australii w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. będą podlegały opodatkowaniu na zasadach wynikających z art. 7 ust. 1 Umowy polsko-australijskiej. W Pani przypadku znajdzie zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana w Umowie polsko-australijskiej, tj. metoda zaliczenia proporcjonalnego.
Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. Umowy:
Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z niniejszą umową może być opodatkowany w Australii, to Polska potrąci z polskiego podatku płaconego z tytułu tego dochodu kwotę równą podatkowi australijskiemu w odniesieniu do tego dochodu. Takie potrącenie nie może jednak przewyższyć kwoty podatku polskiego, wyliczonego przed dokonaniem potrącenia podlegającego opłacie z tytułu tego dochodu.
Zatem w odniesieniu do przychodów osiągniętych przez Panią z prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Australii zastosowanie znajdzie przepis art. 27 ust. 9 w zw. z ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Na mocy art. 27 ust. 9a ustawy:
W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.
W związku z powyższym, uzyskane przez Panią przychody z prowadzonej w Australii działalności gospodarczej w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 29 września 2025 r. będą podlegały opodatkowaniu w Australii z uwagi na istnienie zagranicznego zakładu w tym państwie oraz w Polsce, miejscu zarejestrowania działalności, z uwzględnieniem ww. metody unikania opodatkowania.
Pani stanowisko w tej części jest zatem nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.