Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 grudnia 2024 r. (wpływ 24 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan byłym żołnierzem zawodowym i od 26 kwietnia 2024 r. posiada Pan, orzeczoną 31 maja 2024 r. przez Rejonową Wojskową Komisję Lekarską w A., III grupę inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia i w związku ze służbą wojskową.

Dodatkowo Wojskowe Biuro Emerytalne w A. przyznało Panu swoją decyzją z 25 lipca 2024 r. uprawnienie do wojskowej renty inwalidzkiej dla III grupy inwalidzkiej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Pana dochody w 2024 r. i w latach kolejnych pochodzą z następujących źródeł:

1)z emerytury wojskowej wypłacanej przez Wojskowe Biuro Emerytalne w A., od lutego 2022 r.,

2)z umowy o pracę z (...), od marca 2024 r.

Rozlicza się Pan co roku, na podstawie zeznania podatkowego PIT-37, wspólnie z żoną, która jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę.

Na dzień dzisiejszy (tj. 19 grudnia 2024 r.) nie posiada Pan innych orzeczeń o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, niż podane wcześniej dokumenty z RWKL-A. i WBE-A..

Nie posiada Pan decyzji o przyznaniu renty:

1)z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy,

2)szkoleniowej,

3)socjalnej.

Posiada Pan tylko opisaną wcześniej wojskową rentę inwalidzką dla III grupy inwalidzkiej.

W ramach ulgi na wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, chciałby Pan odliczać wydatki poniesione na:

1)zabiegi rehabilitacyjne,

2)leczenie sanatoryjne,

3)użytkowanie własnego samochodu osobowego,

4)zakup leków,

5)zakup sprzętu rehabilitacyjnego,

6)zakup mebli do domowego stanowiska pracy zdalnej,

7)zakup elementów wyposażenia domu ułatwiających Panu codzienną egzystencję, np. materac do łóżka itp.

Wydatki, które Pan poniósł/poniesie, są wydatkami na cele rehabilitacyjne lub wydatkami związanymi z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Pana schorzenie dotyczy (...), i wszystkie Pana wydatki mają na celu ograniczenie progresji tego schorzenia i utrzymanie Pana w stanie zdrowia, pozwalającym w stopniu dobrym na funkcjonowanie na cywilnym rynku pracy.

Wydatki (nieudokumentowane) na leczenie związane z Pana schorzeniem ponosi Pan już co najmniej od 2021 r.

Faktury zaczął Pan zbierać po terminie. Pierwsze faktury na leki, jakie Pan posiada, są datowane na 16 października 2024 r. i 8 listopada 2024 r.

Planuje Pan corocznie wydawać odpowiednie do Pana stanu zdrowia kwoty na cele związane z rehabilitacją oraz z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Zbiera Pan i będzie Pan zbierał faktury i inne dokumenty potwierdzające imiennie Pana wydatki na cele rehabilitacyjne.

Pana wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych będą ułatwiać wykonywanie przez Pana czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności, ponieważ Pana schorzenie dotyczy (...), i wszystkie Pana wydatki mają na celu ograniczenie progresji tego schorzenia i utrzymanie Pana w stanie zdrowia pozwalającym w stopniu dobrym na funkcjonowanie na cywilnym rynku pracy. Zaniechanie przez Pana rehabilitacji w tym temacie spowoduje dalszy przyspieszony negatywny rozwój schorzenia i może Pana całkowicie wyeliminować z rynku pracy.

W orzeczeniu RWKL-A. ma Pan określone nw. schorzenia:

(...)

Jest Pan pod stałą opieką medyczną lekarza specjalisty neurologa POZ.

Wszystkie wydatki są sfinansowane z Pana środków własnych.

Nie korzysta Pan z dofinansowania żadnej organizacji pomocowej.

Wydatki chce Pan odliczyć od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych dla osób fizycznych, w ramach ulgi: „wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych”.

Pytanie

Czy na podstawie tych dwóch dokumentów (orzeczenia z 31 maja 2024 r. i decyzji z 25 lipca 2024 r.) ma Pan prawo do korzystania w 2024 r. i latach kolejnych z ulgi rehabilitacyjnej? Czy powinien Pan posiadać jeszcze inne dokumenty? Jakie?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w A., jakie Pan posiada, potwierdza, że jest Pan osobą niepełnosprawną z trzecim (lekkim) stopniem niepełnosprawności i nie potrzebuje Pan innych dokumentów potwierdzających ten stan. Według Pana taki stan oznacza, że posiada Pan prawo do korzystania z ulgi rehabilitacyjnej w 2024 r. i w latach kolejnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 1, 3, 4, 6, 6b, 12, 14 powołanej ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1)adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;

3)zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;

5)odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;

6)odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;

6b)odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;

12)leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2022 r. poz. 2301 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 1859 i 1938) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;

14)używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 cytowanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Art. 26 ust. 7c wskazanej ustawy stanowi, że:

W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.

3)(uchylony)

Jak wynika natomiast z art. 26 ust. 7d przywołanej ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Według art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Na mocy art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Stosownie zaś do postanowień art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są uregulowania zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 44 ze zm.):

W świetle art. 1 tej ustawy:

Ustawa dotyczy osób, których niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem:

1)o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności określonych w art. 3 lub

2)o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy na podstawie odrębnych przepisów, lub

3)o niepełnosprawności, wydanym przed ukończeniem 16 roku życia

-zwanych dalej „osobami niepełnosprawnymi”.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:

Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1)znaczny;

2)umiarkowany;

3)lekki.

Na gruncie zaś art. 3 ust. 2 przywołanej ustawy:

Orzeczenie ustalające stopień niepełnosprawności stanowi także podstawę do przyznania ulg i uprawnień na podstawie odrębnych przepisów.

Zatem ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych wyraźnie rozróżnia orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności od innych orzeczeń i w dalszych przepisach szczegółowo reguluje tryb orzekania o niepełnosprawności. W konsekwencji należy uznać, że orzeczenia wydawane od 1 stycznia 1998 r. przez organy podległe m.in. MON i MSWiA nie mogą być uznane za orzeczenia, o których mowa w art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zauważyć należy, że wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych utraciła moc ustawa z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46 poz. 201), która przyznawała prawo do orzekania o niepełnosprawności organom podległym m.in. MON i MSWiA. Z tych względów w art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono szczególną regulację dotyczącą takich orzeczeń, która daje prawo do ulgi rehabilitacyjnej także osobom posiadającym orzeczenie wydane na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997 r.

Jednakże mając na uwadze obowiązujące od 1 stycznia 1998 r. przepisy należy uznać, że decyzje wydane po tym dniu przez organy podległe m.in. MON i MSWiA można rozpatrywać w kontekście art. 26 ust. 7d pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. decyzji przyznających rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną.

Jak wynika z opisu sprawy, 31 maja 2024 r. Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w A. orzekła dla Pana III grupę inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia i w związku ze służbą wojskową. Dodatkowo, Wojskowe Biuro Emerytalne w A. decyzją z 25 lipca 2024 r. przyznało Panu uprawnienie do wojskowej renty inwalidzkiej dla III grupy inwalidzkiej.

Pana wątpliwość budzi kwestia możliwości zastosowania ulgi rehabilitacyjnej w stosunku do poniesionych wydatków na zabiegi rehabilitacyjne, leczenie sanatoryjne, użytkowanie własnego samochodu osobowego, zakup leków, zakup sprzętu rehabilitacyjnego, zakup mebli do domowego stanowiska pracy zdalnej, zakup elementów wyposażenia domu ułatwiających Panu codzienną egzystencję na podstawie dwóch ww. dokumentów.

Wskazać w związku z tym należy, że stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 242 ze zm.):

Ustala się trzy grupy inwalidztwa żołnierzy całkowicie niezdolnych do służby:

1)I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;

2)II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;

3)III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.

Ponadto, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1121 ze zm.):

Ustala się trzy grupy inwalidztwa funkcjonariuszy całkowicie niezdolnych do służby:

1)I grupę – obejmującą całkowicie niezdolnych do pracy;

2)II grupę – obejmującą częściowo niezdolnych do pracy;

3)III grupę – obejmującą zdolnych do pracy.

Przepisy obu omawianych ustaw inwalidom zaliczonym do jednej z ww. grup przyznają rentę inwalidzką. Niemniej jednak z ulgi rehabilitacyjnej nie mogą skorzystać osoby, które pomimo otrzymywania renty inwalidzkiej są zdolne do pracy (zaliczone do III grupy inwalidztwa). Należy bowiem podkreślić, że zgodnie z art. 26 ust. 7d pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej daje decyzja przyznająca rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy. Orzeczenie ustalające inwalidztwo III grupy wyłącznie z tytułu niezdolności do służby oznacza jednak zdolność do pracy poza służbą, a zatem posiadacza takowego orzeczenia nie uważa się za osobę niepełnosprawną. Z powyższego wynika, że z ulgi rehabilitacyjnej nie mogą skorzystać osoby, które pomimo otrzymywania renty inwalidzkiej są zdolne do pracy, tj. zaliczone zostały do III grupy inwalidztwa w rozumieniu przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w A. orzekła dla Pana III grupę inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia i w związku ze służbą wojskową, a Wojskowe Biuro Emerytalne w A. decyzją z 25 lipca 2024 r. przyznało Panu uprawnienie do wojskowej renty inwalidzkiej dla III grupy inwalidzkiej, to nie posiada Pan orzeczenia o niepełnosprawności, o którym mowa w art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, jak również decyzji, o której mowa w art. 26 ust. 7d pkt 2 omawianej ustawy, przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną. Nie posiada Pani również orzeczenia o niepełnosprawności wydanego przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r., o którym mowa w art. 26 ust. 7g ww. ustawy.

W konsekwencji, w rozliczeniu za 2024 r. i lata kolejne, na podstawie orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej przyznającej Panu III grupę inwalidztwa z ogólnego stanu zdrowia i w związku ze służbą wojskową, oraz decyzji przyznającej Panu uprawnienie do wojskowej renty inwalidzkiej dla III grupy inwalidzkiej, nie będzie miał Pan prawa do odliczenia od dochodu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatków na cele rehabilitacyjne, w tym wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne, leczenie sanatoryjne, użytkowanie własnego samochodu osobowego, zakup leków, zakup sprzętu rehabilitacyjnego, zakup mebli do domowego stanowiska pracy zdalnej oraz zakup elementów wyposażenia domu ułatwiających Panu codzienną egzystencję.

Jednakże, posiadając ważne orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej o przyznaniu Panu III grupy inwalidztwa, dla potrzeb skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, może Pan złożyć do zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności, celem uzyskania orzeczenia wymaganego przez art. 26 ust. 7d omawianej ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.