Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 28 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 19 marca 2019 r. na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego Rep. A (…) nabył Pan wraz z partnerką B. B. - jako współwłaściciele własność – w częściach wynoszących po 1/2 − stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości (…), składającego się z: dwóch pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej 39,88 m², dla którego to lokalu Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o KW nr (…). Z lokalem tym związany jest udział wynoszący 3988/526620 części w nieruchomości wspólnej − objętych księgą wieczystą Nr (…) prowadzoną przez Sąd Rejonowy.

Nie jest Pan spokrewniony z B. B., nie jest i nie był Pan z nią w związku małżeńskim.

W dniu 14 marca 2019 r. zawarł Pan wspólnie z partnerką B. B. umowę kredytu hipotecznego. Wartość udzielonego kredytu wynosiła 171.000,00 zł. Lokal został nabyty za cenę 190.000,00 zł. Kwota 19.000,00 zł pochodziła z Pana środków własnych. Pozostała kwota w wysokości 171.000,00 zł pochodziła ze środków z kredytu bankowego udzielonego kupującym przez Bank (…) z siedzibą w (…), na podstawie umowy kredytowej z dnia 14 marca 2019 r.

Zgodnie z umową kredytową, do spłaty kredytu zobowiązał się Pan z partnerką solidarnie. Nie zawarliście pisemnej umowy regulującej sposób rozliczenia pomiędzy Wami zaciągniętego kredytu; kwestii tych nie określa również umowa kredytowa. Intencją Pana oraz B. B. było jednak, aby każde z Was było zobowiązane do spłaty połowy kwoty kredytu. Spłata kredytu została zabezpieczona hipoteką na przedmiotowym lokalu.

Obecnie wartość rynkowa lokalu wynosi około 300.000,00 zł, natomiast kwota kredytu pozostała do spłaty nie przewyższa wartości rynkowej lokalu oraz ceny jego nabycia i obecnie wynosi około 140.000,00 zł.

Od pewnego czasu B. B. samodzielnie spłacała raty kredytu zaciągniętego na zakup lokalu z uwagi na fakt, że korzysta ona z niego samodzielnie.

W dniu 30 czerwca 2024 r. zawarł Pan z partnerką B. B. umowę, w której zobowiązał się Pan przenieść na nią udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości - lokalu o powierzchni 39,88 m², położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o KW nr (…), w zamian za przejęcie przez Pana partnerkę długu wynikającego z umowy kredytu hipotecznego z dnia 14 marca 2019 r., do czego Pana partnerka się zobowiązała.

W dniu 3 września 2024 r. zawarł Pan z partnerką B. B. w formie aktu notarialnego Rep. A numer (…) umowę przeniesienia w zamian za zwolnienie z długu, na mocy której w celu zwolnienia się ze zobowiązania wynikającego z umowy kredytu hipotecznego przeniósł Pan na partnerkę cały swój udział w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości lokalu o powierzchni 39,88 m², położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział (…) Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o KW nr (…). Pana partnerka oświadczyła, że na powyższe przeniesienie wyraziła zgodę i w związku z tym przejęła dług wobec banku z tytułu kredytu hipotecznego.

Wartość rynkowa przedmiotu umowy przeniesienia została określona na kwotę 100.000,00 zł. Strony umowy oświadczyły, że nie wnoszą i w przyszłości nie będą wnosić wobec siebie żadnych roszczeń i pretensji z tytułu wierzytelności wynikających z opisanej umowy kredytu. Bank (kredytodawca) na zmiany wynikające z powyższej umowy wyraził zgodę.

Pytanie

Czy dokonana czynność prawna polegająca na przeniesieniu 1/2 udziału we własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu wynikającego z umowy kredytowej, stanowi odpłatne zbycie udziału w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), dalej: u.p.d.o.f. i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 u.p.d.o.f.?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (...), w myśl zaś ust. 2 dochodem ze źródła przychodów, jest co do zasady, nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Co do zasady więc strata lub brak dochodu z danego źródła przychodów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. „a” u.p.d.o.f. stanowi, iż jednym ze źródeł przychodów w tym podatku jest: odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.

Art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. definiuje, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., zasadą jest, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie zaś z ust. 6c koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 u.p.d.o.f. podstawą obliczenia podatku od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, że dokonana czynność prawna przeniesienia 1/2 udziału we własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu bezpośrednio związanego z ww. udziałem i wynikającego z kredytu hipotecznego zaciągniętego w celu nabycia ww. nieruchomości, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie występuje tu podstawa opodatkowania, bowiem w związku z realizacją ww. czynności nie pojawił się dochód po stronie zbywającego.

Zgodnie z treścią art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Zatem w przedmiotowej sprawie przychód rozumiany jako przysporzenie w majątku dłużnika powstałe wskutek wygaśnięcia zobowiązania (długu) w istocie zaistnieje.

Essentialia negotii zawartej umowy przewidują jednak, że w zamian za zwolnienie z długu, dłużnik zobowiązany był do przeniesienia 1/2 udziału we własności nieruchomości, tj. uszczuplenia własnego majątku o wartość ww. udziału, które to uszczuplenie traktować należy w istocie jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu i pomniejszyć odpowiednio uzyskany przychód. Zważywszy zatem na aktualną kwotę kredytu hipotecznego pozostałą do spłaty wynoszącą 140 000 zł oraz solidarne zobowiązanie do spłaty obojga dłużników ww. kwoty kredytu – proporcjonalna do posiadanego udziału (1/2) kwota kredytu przypadająca Panu do spłaty, wynosi 70.000,00 zł.

Stosownie bowiem do art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego – Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

Zgodnie z powyższym, na skutek zawartej notarialnie (Rep. A nr (…)) umowy przeniesienia udziału we własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, , poprzez wygaśnięcie zobowiązania, uzyskał Pan przychód w wysokości 70 000 zł.

Tymczasem zapisana w tej samej umowie wartość rynkowa przedmiotu tej umowy, tj. 1/2 udziału we własności nieruchomości, została określona na 100.000,00 zł. To ta właśnie kwota pomniejsza przychód i powoduje, że na skutek dokonania rzeczonej czynności nie uzyskał Pan dochodu, ale poniósł stratę, bo nie żądał Pan żadnych dopłat.

Z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on świadczeniem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem tylko tych wartości, które wchodząc do majątku podatnika powiększają jego aktywa. Powiększenie to może mieć cechy zwiększenia zasobów majątkowych lub zmniejszenia zobowiązań. Rzeczowa forma zwolnienia się z określonego zobowiązania przez przeniesienie własności nieruchomości stanowi tylko substytut świadczenia pieniężnego, które nie powoduje powstania przychodu.

Zagadnienie prawnopodatkowych skutków przeniesienia prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, czyli świadczenia rzeczowego w zamian za przyrzeczone świadczenie pieniężne (datio in solutum) było już przedmiotem rozważań w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. Zasadniczo jednolicie przyjmowany jest pogląd, że przeniesienie własności nieruchomości w takich warunkach nie stanowi jej odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f., ponieważ przenoszący własność nie uzyskuje żadnego przysporzenia w rozumieniu art. 9 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f., to jest nie uzyskuje przyrostu majątku powiększającego jego aktywa. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 10 listopada 2022 r. (II FSK 597/20), z dnia 8 lutego 2012 r. (II FSK 1384/10), z dnia 12 czerwca 2012 r. (II FSK 1260/11), z dnia 9 lipca 2013 r. (II FSK 2312/11), z dnia 21 marca 2014 r. (II FSK 835/12), z dnia 20 kwietnia 2016 r. (II FSK669/14), z dnia 5 maja 2017 r. (II FSK 3144/15), z dnia 27 marca 2019 r. (II FSK 699/17), z dnia 4 marca 2020 r. (II FSK 884/18), czy z dnia 9 lipca 2020 r. (II FSK 1196/18). Można w tym kontekście wymienić również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2012 r. (II FSK 1673/10), czy też wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2019 r. (II FSK 699/17).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Rozważając wystąpienie obowiązku podatkowego w opisanym stanie faktycznym należy dokonać analizy, czy czynność polegająca na zbyciu udziału w nieruchomości nabytej na zasadzie współwłasności w 2019 r. będzie stanowiła źródło przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wobec powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Nawiązując do pojęcia „odpłatnego zbycia” (o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy) oznacza ono każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku, umowy zamiany lub sprzedaży, czy też – jak to ma miejsce w omawianym przypadku – w drodze przeniesienia na rzecz pożyczkodawców prawa własności udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z obowiązku zwrotu długu. „Płatność” bowiem nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu, płatnością może także być zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Zatem, do stwierdzenia powstania przychodu warunkiem koniecznym jest uzyskanie przysporzenia majątkowego. Wskazać należy w tym miejscu na definicję przywołaną w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wywiedzioną przez Adama Bartosiewicza, który definiuje odpłatne zbycie jako:

Tym samym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności.

Zgodnie z art. 453 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) jest umową, na mocy której obie strony (dłużnik i wierzyciel) wyrażają zgodę na umorzenie istniejącego dotąd zobowiązania, jeśli dłużnik zamiast pierwotnie ustalonego, spełni inne świadczenie. Przyjmuje się, że umowa, o której mowa w ww. przepisie ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne. Płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia.

Podkreślenia wymaga zatem, że przeniesienie na rzecz jednego ze współwłaścicieli udziału w nieruchomości w zamian za przejęcie całkowitej spłaty kredytu wskazuje bezsprzecznie, że czynność taka ma charakter odpłatny.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzam, że Pan w zamian za przeniesienie na rzecz drugiego współkredytobiorcy udziału w lokalu mieszkalnym otrzyma świadczenie wzajemne polegające na zwolnieniu z ciążącego na Panu długu. Innymi słowy, dokona Pan zbycia udziału w ww. lokalu w zamian za przejęcie przez drugiego współkredytobiorcę kredytu (zwolnienie z długu), w wyniku czego przestanie Pan być zobowiązany wobec swojego wierzyciela do zapłaty określonej kwoty pieniężnej. Nie sposób uznać, iż na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowić będzie to czynność nieodpłatną.

Podsumowując stwierdzam, że przeniesienie udziału w lokalu mieszkalnym z jednoczesnym przejęciem obciążeń kredytowych stanowi formę odpłatnego zbycia, i w sytuacji gdy zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości będzie wyczerpywało dyspozycję art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

W rozpatrywanej sprawie konsekwencją zbycia udziału w lokalu mieszkalnym, będzie przejęcie przez drugiego współkredytobiorcę w całości kredytu hipotecznego zaciągniętego pierwotnie przez oboje współwłaścicieli i zwolnienie Pana z przypadającej na Pana części długu wobec banku. Przejęcie kredytu przez drugiego współwłaściciela stanowi formę odpłatności za przeniesienie własności udziału w nieruchomości. Zatem wartość kredytu jaki pozostał do spłaty będzie stanowił Pana przychód.

Określenie dochodu ze sprzedaży nieruchomości

Natomiast określając podstawę opodatkowania należy mieć na uwadze przepisy art. 30e ust. 1 i 2.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy

Przychód w przedmiotowej sprawie – jak wskazano powyżej – stanowi wartość kredytu jaki pozostał do spłaty.

Określając zaś koszty uzyskania przychodu należy kierować się art. 22 ust. 6c i 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Przywołany powyżej przepis art. 22 ust. 6c ustawy posługuje się pojęciem kosztu nabycia. Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem (współwłaścicielem) nieruchomości lub prawa. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłaci nabywca zbywcy za nieruchomość (prawo) będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości (prawa) jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy. Zatem w Pana przypadku, kosztem uzyskania przychodu z tytułu zbycia udziału w lokalu mieszkalnym (przeniesienia jego własności na partnerkę) będzie koszt nabycia przez Pana tego lokalu w wysokości odpowiadającej temu udziałowi. Bez znaczenia w tym wypadku jest fakt, że część wydatków jakie poniósł Pan na nabycie opisanego udziału została zapłacona gotówką, a część sfinansowana kredytem bankowym.

Jednocześnie za nakłady poniesione na nieruchomość rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową nieruchomości poczynione w czasie jej posiadania.

W konsekwencji przeniesienie własności udziału w lokalu mieszkalnym w zamian za zwolnienie z długu, który to udział nabył Pan w 2019 r., będzie stanowiło dla Pana źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na brak upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie i będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskany z ww. tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą obliczenia podatku dochodowego jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia, czyli wartością zobowiązania do zwrotu kwoty zobowiązania zabezpieczonego hipoteką, pod warunkiem, że wyraża wartość rynkową tego udziału, pomniejszonym o ewentualne poniesione przez Pana koszty ww. odpłatnego zbycia, a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli ceną nabycia w 2019 r. ww. udziału w lokalu mieszkalnym.

Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana wyroków sądowych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko do nich się odnoszą.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.