Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 stycznia 2025 r. (wpływ 17 stycznia 2025 r.) oraz pismem z 12 stycznia 2025 r. (wpływ 22 stycznia 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą kartę stałego pobytu, prowadzącym od 3 kwietnia 2019 r. działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej … (…). W ramach prowadzonej działalności świadczy, m.in. usługi polegające na sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych, sklasyfikowane pod symbolem PKD - 46.75.Z. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz VAT UE, jak i podatku dochodowego (PIT-36-L).

16 lipca 2024 r. firma „…” (…), doprowadziła firmę Wnioskodawcy do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci środków pieniężnych w łącznej kwocie, zgodnie z wystawioną faktura proformą na kwotę: 49 500,00 EUR (49 tysięcy pięćset euro 00/100), co, zgodnie z kursem NBP na 29 lipca 2024 r. (kurs 4,2847 PLN) wynosi: 212 092,65 złotych. Firma „…”, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej za pomocą wprowadzenia Wnioskodawcy w błąd, co do swojej tożsamości w ten sposób, że pobrała środki pieniężne z tytułu kupna towaru, ale tego towaru nie dostarczyła oraz nie zwróciła środków pieniężnych.

Przed złożeniem zamówienia Wnioskodawca sprawdził dokumenty firmowe zagranicznych dostawców, ich NIP przez system ...  (...). Niestety, po otrzymaniu płatności kontrahent przestał odpowiadać na próby kontaktu, a towar nigdy nie został dostarczony. Okazało się, że zagraniczne osoby kontaktujące się z Wnioskodawcą podszywały się pod istniejące, legalnie działające firmy (tworząc przy tym fałszywe strony internetowe), co tłumaczyło fakt, że wstępna weryfikacja dokumentów firmowych przebiegła pozytywnie. Legalnie działające podmioty nie wiedziały o transakcjach zawieranych w ich imieniu.

Po odkryciu Wnioskodawcy, że padł On ofiarą oszustwa, niezwłocznie, tj. 24 lipca 2024 r. złożył w Komendzie Stołecznej Policji zawiadomienie o fakcie popełnienia przestępstwa - oszustwa. W chwili obecnej Policja prowadzi czynności w przedmiotowej sprawie, których termin zakończenia jest trudny do przewidzenia. Numer sprawy na Policji gospodarczej (…) - …- osoba odpowiedzialna -…, tel do kontaktu: … .

O popełnionym przestępstwie została również powiadomiona Prokuratura Rejonowa … . Numer sprawy zarejestrowany w Prokuraturze … :         … - prokurator … , tel do kontaktu: … .

W trakcie postępowania przedsądowego, Wnioskodawca zlecił sprawę, do firmy windykacyjnej … . Firma ta w ciągu 90 dni dołożyła wszelkich starań, aby zwrócić środki stracone przez oszustów. Pismo o zakończeniu windykacyjnych działań z przyczyną bezskuteczności - w załączniku.

Od razu, kiedy stało się już wiadome, że to działanie jest oszustwem - Wnioskodawca złożył niezwłocznie wniosek do banku … (Bank, gdzie posiada konto firmowe), aby spróbować przez kontakt z bankiem - odbiorcą w … - spróbować cofnąć przelew, czy zablokować środki na koncie oszustów. Ale niestety tego nie udało się zrobić. Odpowiedź Banku … w załączniku.

12 listopada 2024 r. Wnioskodawca otrzymał od Prokuratury Rejonowej … - postanowienie o umorzeniu śledztwa.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca jest zmuszony zwrócić utracone środki pieniężne na rachunek kontrahenta i to bezwarunkowo, zgodnie z umową na dostawę towaru. Może to poważnie utrudnić prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca utraci płynność finansową i szansę na rozwój firmy, bez kapitału obrotowego.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o zajęcie stanowiska w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu straty powstałej w związku z wyłudzeniem środków pieniężnych za zamówiony towar, przez holenderskiego kontrahenta, który nigdy nie dotarł do Jego firmy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Jako formę opodatkowania Wnioskodawca wybrał podatek liniowy. Dokumentację podatkową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Koszty uzyskania przychodów są rozliczane przez Wnioskodawcę metodą uproszczoną. Wnioskodawca księguje koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z datą poniesienia wydatku. Wnioskodawca otrzymał fakturę proformę od Kontrahenta 12 lipca 2024 r. 16 lipca 2024 r. Wnioskodawca wpłacił na rzecz „…” kwotę 49 500 euro przez … . Zgodnie z … Fakturą Nr … od 12 lipca 2024 r. Wnioskodawca miał otrzymać towar: … w ilości 11 ton netto (pakowane w 11 pojemnikach ...). Wpłacona kwota stanowi całą należność którą Wnioskodawca zobowiązany był uiścić za wskazane we wniosku towary. Całkowita cena sprzedaży ustalona z Kontrahentem wynosiła: 49 500 EUR (czterdzieści dziewięć tysięcy pięćset euro 00/100). Wnioskodawca nie otrzymał faktury końcowej od Kontrahenta. Kontrahent nie zwrócił Wnioskodawcy ostatecznie wpłaconej kwoty na podstawie faktury proformy. Wydatek poniesiony na podstawie faktury proformy nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Faktura proforma nie dokumentuje wydania towarów, czy też wykonania usługi. W praktyce stanowi ona projekt przyszłej faktury dokumentującej wymienione zdarzenia gospodarcze. Jej otrzymanie nie rodzi więc skutków podatkowych, zatem nie stanowi podstawy do jej zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca dodał, że jeżeli organ prowadzący postępowanie nadal nie znajduje podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, które jest prawomocne. Plus, na podstawie art. 305 § 3 i 325e § 2 k.p.k. Prokurator Prokuratury Rejonowej … zatwierdził powyższe postanowienie o umorzeniu śledztwa. Wnioskodawca nie składał zażalenia na umorzenie postępowania.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu stratę powstałą w związku z wyłudzeniem środków pieniężnych za zamówiony towar przez holenderskiego kontrahenta, który nigdy nie dotarł do firmy Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej powyżej?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, dochował On należytej staranności, zawierając transakcje z firmą z ... :

• podczas zawierania transakcji, jak to możliwe i dostępne dla zwykłego użytkownika i przedsiębiorcy, Wnioskodawca przeprowadził sprawdzenie kontrahenta z ... : aktywny użytkownik VAT, istniejąca firma z historią zarejestrowana w ..., z dobrymi wskaźnikami działalności gospodarczej, które są dostępne w Internecie, firma nie jest w stanie upadłościowym, pozytywne opinie klientów, obecność strony internetowej i tak dalej;
• Wnioskodawca podjął wszelkie możliwe w okolicznościach sprawy działania zmierzające do odzyskania utraconych środków,
• Wnioskodawca dysponuje stosownymi dokumentami potwierdzającymi podjęcie ww. działań i czynności.

Wnioskodawca ma nadzieję, na przyjęcie swoich wyjaśnień oraz na pozytywne ustosunkowanie się do Jego zapytania, bo to jest bardzo ważne dla przyszłości Jego firmy, w tej bardzo trudnej, ze wszystkich punktów widzenia, sytuacji.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował swoje stanowisko wskazując, że strata w środkach pieniężnych powstała wskutek kradzieży, może stanowić koszt uzyskania przychodu.

Wydatek w postaci straty w środkach pieniężnych nie znajduje się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych, gdyż wśród wymienionych w negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie wyszczególniono strat w środkach pieniężnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Oznacza to, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodów (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten wskazuje, że między kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Dlatego każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby wydatki poczynione przez podatnika można było uznać za koszt uzyskania przychodów, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc, podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów).

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik jest zobowiązany wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Dokonując rozpoznania kosztowego charakteru określonego wydatku, podatnik musi również zbadać, czy wydatek ten nie jest objęty wyłączeniem z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co definitywnie pozbawia go charakteru kosztu podatkowego.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach prowadzonej działalności świadczy Pan, m.in. usługi polegające na sprzedaży hurtowej wyrobów chemicznych, sklasyfikowane pod symbolem PKD - 46.75.Z. 16 lipca 2024 r. firma z … doprowadziła Pana firmę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci środków pieniężnych, zgodnie z wystawioną faktura proformą w łącznej kwocie: 49 500 00 EUR (49 tysięcy pięćset euro 00/100), co, zgodnie z kursem NBP na 29 lipca 2024 r. (kurs 4,2847 PLN) wynosi: 212 092,65 złotych. Firma z… , w celu osiągnięcia korzyści majątkowej za pomocą wprowadzenia Pana w błąd, co do swojej tożsamości w ten sposób, że pobrała środki pieniężne z tytułu kupna towaru, ale tego towaru nie dostarczyła oraz nie zwróciła środków pieniężnych. Przed złożeniem zamówienia sprawdził Pan dokumenty firmowe zagranicznych dostawców, ich NIP przez system VIES (VAT UE). Niestety, po otrzymaniu płatności kontrahent przestał odpowiadać na próby kontaktu, a towar nigdy nie został dostarczony. Zgodnie z … Fakturą Nr … od 12 lipca 2024 r. miał Pan otrzymać towar: … w ilości 11 ton netto (pakowane w 11 pojemnikach …). Okazało się, że zagraniczne osoby kontaktujące się z Panem podszywały się pod istniejące, legalnie działające firmy (tworząc przy tym fałszywe strony internetowe), co tłumaczyło fakt, że wstępna weryfikacja dokumentów firmowych przebiegła pozytywnie. Po odkryciu, że padł Pan ofiarą oszustwa, niezwłocznie, tj. 24 lipca 2024 r. złożył Pan w Komendzie Stołecznej Policji zawiadomienie o fakcie popełnienia przestępstwa - oszustwa. O popełnionym przestępstwie została również powiadomiona Prokuratura Rejonowa … . W trakcie postępowania przedsądowego, zlecił Pan sprawę, do firmy windykacyjnej. Firma ta w ciągu 90 dni dołożyła wszelkich starań, aby zwrócić środki stracone przez oszustów. Otrzymał Pan pismo o zakończeniu windykacyjnych działań z przyczyną bezskuteczności. 12 listopada 2024 r. otrzymał Pan od Prokuratury Rejonowej … - postanowienie o umorzeniu śledztwa. Nie składał Pan zażalenia na umorzenie postępowania. W związku z zaistniałą sytuacją jest Pan zmuszony zwrócić utracone środki pieniężne na rachunek kontrahenta i to bezwarunkowo, zgodnie z umową na dostawę towaru. Może to poważnie utrudnić prowadzenie działalności gospodarczej. Utraci Pan płynność finansową i szansę na rozwój Pana firmy, bez kapitału obrotowego.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przysługuje Panu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów utraconych środków wpłaconych na rzecz holenderskiego dostawcy.

Wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W konsekwencji, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany  z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Jednocześnie, należy przy tym podkreślić, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Wśród wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wśród kosztów, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, że co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być jednak każdorazowo oceniane w aspekcie:

• całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
• okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
• udokumentowania straty,
• podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.

Ustawodawca nie wskazał w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych definicji „straty”. Należy się więc posiłkować definicją słownikową. I tak za Słownikiem Języka Polskiego PWN (Lidia Drabik, Aleksandra Kubiak-Sokół, Elżbieta Sobol, Warszawa, 2023, wydanie 3, 15 dodruk) „strata” oznacza „to, co się przestało posiadać; też: fakt, że się przestało coś posiadać” oraz „w przedsiębiorstwie: wielkość, o którą uległy zmniejszeniu własne fundusze”. Na ogół strata wynika ze zniszczenia, uszkodzenia, utracenia składników majątku np. wskutek pożaru, powodzi lub kradzieży, czyli jest ona następstwem zdarzeń losowych i nie wynika z celowego działania podatnika.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy uznać, że powstała strata w środkach pieniężnych spełnia wymogi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i może stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto nie znajduje się również w negatywnym katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym  od osób fizycznych.

Przede wszystkim omawiany wydatek (zapłata na rzecz kontrahenta) został poniesiony przez Pana, tj. w ostatecznym rozrachunku to Pan pokrył ten wydatek ze swoich zasobów majątkowych, a wydatek ten ma definitywny (rzeczywisty) charakter, tj. wartość poniesionego wydatku nie została Panu zwrócona. Ponadto, poniósł Pan dodatkowe koszty, mające na celu wyegzekwowanie zwrotu zapłaty (tj. wynagrodzenie dla firmy windykacyjnej), które okazały się nieskuteczne. Jednocześnie 12 listopada 2024 r. otrzymał Pan od Prokuratury Rejonowej … - postanowienie o umorzeniu śledztwa. Nie składał Pan zażalenia na umorzenie postępowania.

Dla celów podatkowych tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Każdy przypadek straty w środkach obrotowych, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie i oceniać pod kątem całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika.

Mając powyższe na uwadze, jednym z warunków uznania straty w środkach obrotowych za koszt uzyskania przychodów jest ustalenie, czy strata powstała pomimo dochowania przez podatnika należytej staranności.

Należy podkreślić, że to na podatniku spoczywa szczególny obowiązek zachowania należytej staranności, aby strata w ogóle nie powstała. Nie może być też ona skutkiem działań lub zaniedbań podatnika. Jednocześnie, dla celów podatkowych tylko wydatek będący wynikiem przestępczej działalności powstały na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot gospodarczy można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatek taki nie może być wynikiem niedbalstwa lub naruszenia przepisów. Jakiekolwiek zawinienie ze strony podatnika przez niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach, niedopełnienie obowiązków ciążących na podatniku w celu uniknięcia szkody, uniemożliwia przyjęcie, że powstała szkoda stanowi wydatek o charakterze losowym. Chodzi tu o pewien wzorzec zachowania w zakresie zaangażowania i dbałości w wykonaniu czynności. Ocena należytej staranności w zakresie prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej musi tym bardziej uwzględniać zawodowy charakter tej działalności.

W sytuacji, gdy wydatek będący wynikiem działalności przestępczej powstał na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia dla starannie działającego przedsiębiorcy, niezawiniona przez podatnika strata może stanowić koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z opisu sprawy, dochował Pan należytej staranności w celu zapobieżenia powstałej sytuacji. Procedury zapobiegające stracie były zachowane i odpowiadały wymaganiom, jakie powinien dochować racjonalnie działający podmiot gospodarczy. W konsekwencji, sposób dokonania oszustwa, w wyniku którego powstała przedmiotowa strata był nieprzewidywalny i nie do uniknięcia przez Pana. Podjął działania celem odzyskania wpłaconej kwoty. Złożył Pan w Komendzie Stołecznej Policji zawiadomienie o fakcie popełnienia przestępstwa - oszustwa. O popełnionym przestępstwie została również powiadomiona Prokuratura Rejonowa … . W trakcie postępowania przedsądowego, zlecił Pan również sprawę, do firmy windykacyjnej. Złożył Pan również niezwłocznie wniosek do banku ..., aby spróbować cofnąć przelew, czy zablokować środki na koncie oszustów. 12 listopada 2024 r. Wnioskodawca otrzymał od Prokuratury Rejonowej … - postanowienie o umorzeniu śledztwa. Nie składał Pan zażalenia na umorzenie postępowania. Zatem, posiada Pan dokument, w którym urzędowo poświadczona została okoliczność, że odzyskanie środków utraconych w związku z zaistniałą stratą nie jest możliwe.

Podsumowując, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje Panu prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu straty powstałej w związku z wyłudzeniem środków pieniężnych za zamówiony towar przez ... kontrahenta.

Pamiętać należy, że to na Panu, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia wskazanego we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania, że wydatek ma związek z prowadzoną przez Pana pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek właściwego udokumentowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie przeprowadzam postępowania dowodowego, w związku z czym nie jestem obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN oraz jego uzupełnienia dokumentów, jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana i Pana stanowiskiem.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.