Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – na wezwania – pismem z 28 listopada 2024 r. (data wpływu 2 grudnia 2024 r.) oraz pismem z 15 stycznia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pracuje Pani zdalnie dla Holenderskiego oddziału firmy (…), która w Polsce posiada numer NIP, ponieważ jest zarejestrowana jako pracodawca. Do tej pory podatek oraz składki Pani pracodawca rozliczał w Polsce. Od października 2024 r. rozpoczyna Pani studia w Austrii i tam będzie Pani przebywać większość dni w roku. Mimo studiów w Austrii Pani stała rezydentura i ośrodek interesów życiowych pozostaje w Polsce. Nadal posiada Pani tu stały meldunek oraz więzi rodzinne. Po zakończeniu studiów również planuje Pani wrócić do Polski. Pani pobyt w Austrii jest wyraźnie tymczasowy ze względu na podjęte studia. Regularnie wraca Pani do Polski, co najmniej raz w miesiącu, planuje również Pani kontynuować leczenie w kraju.

Uzupełnienie

Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych do 24 października 2024 roku to (…), ul. (...). Od 24 października 2024 Pani stałym miejscem zamieszkania nadal pozostaje (…), ul. (...).

W oddziale firmy holenderskiej jest Pani zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Do 24 października 2024 r. wykonywała Pani pracę zarówno z terytorium Polski, jak i z Austrii. Pracuje Pani zdalnie. Od 24 października 2024 r. pracę będzie Pani wykonywać z terytorium Austrii, w związku z podjęciem studiów stacjonarnych w (...).

Od 24 października 2024 r., w 2025 roku w związku z podjęciem studiów będzie Pani przebywać w Austrii przez okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym.

Wynagrodzenie jest i będzie wypłacane przez firmę posiadającą oddział w Holandii. Firma nie posiada oddziału w Polsce. Wynagrodzenie nie jest i nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Austrii. Firma nie posiada oddziału w Austrii. Praca nie będzie wykonywana przez Panią za pośrednictwem stałej placówki posiadanej przez Panią w Austrii. Nie prowadzi Pani w Austrii działalności gospodarczej.

Pytania

1)  Czy może Pani nadal odprowadzać podatki w Polsce, opierając się na tym, że Pani ośrodek interesów życiowych znajduje się w Polsce?

2)  W którym kraju, powinna Pani odprowadzać podatki, czy nadal pozostaje Pani polskim rezydentem podatkowym?

3)  Czy powinna Pani ubiegać się o certyfikat rezydencji podatkowej w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Ze względu na ciągłe posiadanie ośrodka interesów życiowych w Polsce, pragnie Pani utrzymać swoją rezydenturę podatkową w tym kraju.

Pobyt w Austrii jest dla Pani pobytem czasowym, związanym z kontynuacją nauki, Pani cała rodzina (rodzice) mieszka w Polsce i tu znajduje się centrum Pani interesów osobistych. Pani interesy gospodarcze są również związane z Polską. Posiada Pani rachunek bankowy w Polsce, na który wpływają Pani dochody. W Polsce posiada Pani również zobowiązania finansowe wynikające z zaciągniętego kredytu. Firma, która Panią zatrudnia ma oddział w Holandii, w Polsce jest zarejestrowana jako płatnik ZUS, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uiszcza Pani samodzielnie. 

Uważa Pani, że może się ubiegać o certyfikat rezydencji podatkowej w Polsce, ponieważ nadal jest Pani obywatelem Polski ze stałym meldunkiem w Polsce.

Leczy się Pani w Polsce, ma Pani tam rodzinę oraz regularnie przyjeżdża Pani do kraju. Pensję otrzymuje Pani również w złotówkach, a Pani pracodawca jest zarejestrowany w Polsce. Świadczy Pani u niego pracę zdalną dlatego może Pani przebywać czasowo w Austrii. 

To adres w Polsce jest Pani stałym miejscem zamieszkania, a po zakończeniu czasowego pobytu w Austrii (na czas studiów) planuje Pani wrócić do kraju.

Ze względu na powyższe czynniki sądzi Pani, że kwalifikuje się Pani do uzyskania certyfikatu rezydencji podatkowej w Polsce na podstawie posiadania ośrodka interesów życiowych w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że pracuje Pani zdalnie zarówno z terytorium Polski, jak i z Austrii dla Holenderskiego oddziału firmy. Od października 2024 r. rozpoczyna Pani studia w Austrii i tam będzie Pani przebywać większość dni w roku. Od 24 października 2024 r. pracę będzie Pani wykonywać z terytorium Austrii. Pani stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych do 24 października oraz od 24 października 2024 r. jest w Polsce. Mimo studiów w Austrii Pani stała rezydentura i ośrodek interesów życiowych pozostaje w Polsce. Nadal posiada Pani tu stały meldunek oraz więzi rodzinne. Od 24 października 2024 r., w 2025 roku w związku z podjęciem studiów będzie Pani przebywać w Austrii przez okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym. Po zakończeniu studiów planuje Pani wrócić do Polski. Pani pobyt w Austrii jest wyraźnie tymczasowy ze względu na podjęte studia. Regularnie wraca Pani do Polski, co najmniej raz w miesiącu, planuje również Pani kontynuować leczenie w kraju.

Po analizie przedstawionych przez Panią informacji stwierdzam, że spełnia Pani warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że do października 2024 r. oraz od października 2024 r. posiadała/posiada i będzie Pani posiadać w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem ośrodka interesów życiowych w tym kraju. 24 października 2024 r. wyjechała Pani do Austrii tylko na studia, a nie na stałe. Pobyt w Austrii traktuje Pani jako tymczasowy. Ponadto, w Polsce posiada Pani centrum interesów życiowych. Po zakończeniu nauki zamierza Pani wrócić do Polski. 

Zatem podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pani w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskanych dochodów, bez względu na miejsce ich uzyskiwania z uwzględnieniem właściwej Konwencji/umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Opodatkowanie dochodów na terytorium Polski

Jak wynika z art. 3 ust. 2b ustawy

Z wniosku i jego uzupełnienia wynika, że do 24 października 2024 r. świadczyła Pani pracę zdalnie z terytorium Polski oraz z terytorium Austrii na rzecz Holenderskiego Oddziału Firmy na podstawie umowy o pracę. Od 24 października 2024 r. dla tej samej Firmy świadczy i będzie Pani świadczyć Pani pracę zdalnie z terytorium Austrii. Wynagrodzenie jest i będzie wypłacane przez firmę posiadającą oddział w Holandii. Firma nie posiada oddziału w Polsce. Wynagrodzenie nie jest i nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Austrii. Firma nie posiada oddziału w Austrii. Praca nie będzie wykonywana przez Panią za pośrednictwem stałej placówki posiadanej przez Panią w Austrii. Nie prowadzi Pani w Austrii działalności gospodarczej.

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami/Konwencjami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy/Konwencje o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca jest wykonywana.

Zgodnie z zasadą wyrażaną w umowach/Konwencjach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

W związku z faktem, że pracowała Pani na rzecz Firmy z Oddziałem w Holandii do 24 października 2024 r. w Polsce oraz w Austrii, zaś od 24 października 2024 r. tylko w Austrii do opodatkowania dochodów uzyskanych na podstawie umowy o pracę zastosowanie w przedmiotowej sprawie będzie miała umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 224 poz. 1921; Dz. U. z 2008 r. nr 222 poz. 1450).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy polsko – austriackiej:

Zatem z treści art. 15 ust. 1 umowy wynika, że wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania w Polsce, z pracy wykonywanej tylko na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

W świetle powyższego, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej otrzymywane przez Panią jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii.

Jak wynika art. 15 ust. 2 tej umowy:

W sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. umowy polsko – austriackiej zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Austrii).

Wskazała Pani, że do 24 października 2024 r. wykonywała Pani pracę z Polski i z Austrii, a od 24 października 2024 r. w 2025 r. w związku z podjęciem studiów będzie Pani przebywać w Austrii przez okresy przekraczające łącznie 183 dni w roku podatkowym.

W konsekwencji, jeśli w danym roku przebywała i będzie Pani przebywała w Austrii poniżej 183 dni to wszystkie warunki zostaną spełnione łącznie. Pani wynagrodzenie z pracy wykonywanej na rzecz pracodawcy holenderskiego podlega i będzie podlegało opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Jeśli natomiast w danym roku podatkowym przebywała i będzie Pani przebywała na terytorium Austrii ponad 183 dni to przesłanka określona w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. Umowy nie zostanie spełniona. W tym przypadku Pani dochód z pracy wykonywanej na terytorium Austrii podlegało/ będzie podlegał opodatkowaniu – stosownie do art. 15 ust. 1 ww. Umowy polsko – austriackiej – tj. zarówno w Polsce, jak i w Austrii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce co do zasady należy zastosować właściwą metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że art. 24 ust. 1 lit. a) ww. umowy polsko – austriackiej, został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369, dalej „Konwencja MLI”).

Zarówno Polska, jak i Austria notyfikowały bowiem umowę polsko – austriacką do objęcia ww. Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku.

Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Austrię 22 września 2017 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski i dla Austrii jest 1 lipca 2018 r.

Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z umową między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Stosownie do art. 34 ust. 1 Konwencji MLI:

W myśl natomiast art. 34 ust. 2 ww. Konwencji:

Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:

Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Umowy przez Polskę:

• w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz
• w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.

W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Przepisy Konwencji MLI mają zastosowanie do dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Austrii uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 6 Konwencji MLI:

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy mogą być opodatkowane przez Austrię (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Austrię wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii), Polska zezwoli na:

i)   odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Austrii;

ii)  odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w Austrii.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w Austrii.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

W związku z powyższym:

• dochody uzyskane przez Panią z pracy wykonywanej w Polsce na rzecz holenderskiego pracodawcy podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce;
• dochody uzyskane przez Panią z pracy wykonywanej w Polsce oraz w Austrii, przy jednoczesnym przebywaniu w Austrii poniżej 183 dni podlegają i będą podlegać opodatkowaniu tylko w Polsce;
• dochody uzyskane przez Panią z pracy wykonywanej na terytorium Austrii na rzecz holenderskiego pracodawcy przy przebywaniu na terytorium Austrii powyżej 183 dni, podlegają i będą podlegały opodatkowaniu, stosownie do art. 15 ust. 1 ww. Umowy polsko – austriackiej – tj. zarówno w Polsce, jak i w Austrii.

W konsekwencji, Pani dochody jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce będą podlegały opodatkowaniu w Polsce. Opodatkowanie w Polsce Pani dochodów powoduje, że jest Pani zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego, w którym winna Pani wykazać wszystkie osiągnięte dochody, tj. z pracy wykonywanej w Polsce oraz pracy wykonywanej w Austrii.

W świetle art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, jeśli uzyskuje i będzie Pani uzyskiwała dochody ze stosunku pracy bez pośrednictwa płatnika jest i będzie Pani obowiązana do samodzielnego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy, w świetle art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy.

Powyższe przepisy nie regulują sposobu potwierdzania/dokumentowania „polskiej rezydencji podatkowej”, w odróżnieniu np. od sytuacji stwierdzania miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, dla której przewidziano certyfikat rezydencji (art. 5a pkt 21 ustawy o PIT). 

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie w formie mailowej czy papierowej, dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru handlowego, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju i umożliwia zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Certyfikat rezydencji stanowi jedynie środek dowodowy. Skoro posiada Pani w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy to może Pani wystąpić o wydanie polskiego certyfikatu rezydencji.

Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Wydając interpretację odniosłem się jedynie do opodatkowania uzyskanych przez Panią dochodów. Nie mogłem odnieść się do Pani obowiązku odprowadzania na terytorium Polski składek społecznych i zdrowotnych, ponieważ nie mam do tego uprawnień.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej