Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie:
1)pytania oznaczonego we wniosku nr 2:
−w części dotyczącej placu manewrowego i sali wykładowej – jest nieprawidłowe,
−w części dotyczącej pojazdów nabytych po zawarciu związku małżeńskiego – jest prawidłowe;
2)pytania oznaczonego we wniosku nr 3, w części dotyczącej kosztów zakupu paliwa oraz odpisów amortyzacyjnych pojazdów – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
W dniu 10 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 2 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 grudnia 2024 r. (wpływ 19 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanów faktycznych
Stan faktyczny:
(…)2024 r. rozpoczęła Pani prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie nauki jazdy samochodem i motocyklem (PKD 85.53.Z, 85.60. Z.). Jest Pani zwolniona z podatku VAT.
Dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są według stawki liniowej.
Pani mąż, z którym posiada Pani wspólność majątkową, również prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie i jest zwolniony z podatku VAT. Pani mąż jest właścicielem działki, na której znajduje się plac do nauki jazdy oraz budynek, w którym jest sala wykładowa. Nabycie działki nastąpiło przed zawarciem związku małżeńskiego, natomiast organizacja placu oraz budowa sali wykładowej miała miejsce już po zawarciu związku małżeńskiego.
Samochody zakupione do firmy przez Pani męża (zarówno przed ślubem, jak i po ślubie) zostały wprowadzone do środków trwałych jego firmy. Pani w swojej działalności nie posiada żadnego samochodu/motocyklu w środkach trwałych.
Pani mąż użycza Pani (nieodpłatnie) do prowadzenia działalności zarówno plac manewrowy, salę wykładową, jak i posiadane pojazdy. Umowa użyczenia dotyczy wszystkich pojazdów będących środkami trwałymi w firmie Pani męża. W umowie określono, że jest Pani zobowiązana do ponoszenia kosztów remontu i naprawy sali wykładowej, placu szkoleń oraz pojazdów proporcjonalnie do ich wykorzystywania w Pani firmie. Koszty zakupu paliwa pokrywa Pani realnie do przejechanych kilometrów – w takiej sytuacji zakupuje Pani paliwo i faktura za paliwo wystawiana jest na Pani firmę.
Opis sprawy wynika z uzupełnienia wniosku.
Pytania
Czy w świetle powyższego opisu:
1)wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczonych nieodpłatnie usług polegająca na użyczeniu Pani przez Pani męża pojazdów nabytych przez niego przed ślubem, które wykorzystuje Pani w swojej działalności gospodarczej (zdarzenie zaistniałe),
2)wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczonych nieodpłatnie usług polegająca na użyczeniu Pani przez Pani męża placu manewrowego, sali wykładowej oraz pojazdów nabytych przez męża po ślubie (zdarzenie zaistniałe),
3)może Pani ująć w koszty Pani firmy wydatki na remonty i naprawy sali wykładowej, placu szkoleń oraz pojazdów (zakupionych przez Pani męża zarówno przed, jak i po ślubie), a także koszty paliwa, odpisy amortyzacyjne ww. pojazdów (zdarzenie zaistniałe – w części zakupu paliwa; zdarzenie przyszłe – w części remontu sali wykładowej, placu szkoleń oraz pojazdów).
Pytania zostały ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 2 – zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa, obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.
Składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych.
W świetle powyższego uważa Pani, że użyczenie Pani przez Pani męża składników majątkowych, stanowiących współwłasność majątkową małżeńską nie rodzi skutków prawnych, a tym samym podatkowych. Zatem w sytuacji, gdy małżonkowie prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą oraz na prawach majątkowej współwłasności ustawowej są współwłaścicielami składników majątku, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (bez sporządzania umowy użyczenia).
Pani zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 3 – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”.
Wskazana definicja ma charakter ogólny, należy zatem każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika rozpatrywać indywidualnie i zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu.
Uważa Pani zatem, że koszty zakupu paliwa, wykorzystanego do nauki jazdy prowadzonej przez Panią (pojazdami stanowiącymi środki trwałe w firmie Pani męża) stanowią Pani koszt uzyskania przychodów. Koszty napraw i remontów tychże pojazdów trudno rozdzielić na poszczególne działalności, uważa Pani zatem, że Pani mąż powinien proporcjonalnie do użytkowania refakturować ww. koszty na Pani działalność. Podobnie jeżeli chodzi o naprawy czy remonty sali wykładowej oraz placu manewrowego. Natomiast odpisy amortyzacyjne w ciężar kosztów uzyskania przychodów powinien zaliczać Pani mąż z uwagi, że środki trwałe przypisane są do jego działalności.
Stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie:
1)pytania oznaczonego we wniosku nr 2:
−w części dotyczącej placu manewrowego i sali wykładowej – jest nieprawidłowe,
−w części dotyczącej pojazdów nabytych po zawarciu związku małżeńskiego – jest prawidłowe;
2)pytania oznaczonego we wniosku nr 3, w części dotyczącej kosztów zakupu paliwa oraz odpisów amortyzacyjnych pojazdów – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Wartość niepieniężnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy.
Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Na podstawie art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 omawianej ustawy.
Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.
Zgodnie z art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125 oraz 125a, nie mają zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.
W myśl art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):
Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
do grupy III – innych nabywców.
Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.
Zauważam, że co do zasady skutkiem zawarcia umowy użyczenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzyskanie przez biorącego w użyczenie przychodu w postaci nieodpłatnego świadczenia.
Zatem z tytułu bezpłatnego użytkowania składnika majątku bez wynagrodzenia – wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej – powstaje przychód z tej działalności. Jednak – co istotne – ustawodawca uzależnia zwolnienie od opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu od stopnia pokrewieństwa istniejącego między osobami zawierającymi tego typu umowę.
Z opisu sprawy wynika, że w 2024 r. rozpoczęła Pani prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie nauki jazdy samochodem i motocyklem. Pani mąż, z którym posiada Pani wspólność majątkową, również prowadzi działalność gospodarczą w tym zakresie. Pani mąż jest właścicielem działki, na której znajduje się plac do nauki jazdy oraz budynek, w którym jest sala wykładowa. Nabycie działki nastąpiło przed zawarciem związku małżeńskiego, natomiast organizacja placu oraz budowa sali wykładowej miała miejsce już po zawarciu związku małżeńskiego. Samochody zakupione do firmy przez Pani męża (zarówno przed ślubem, jak i po ślubie) zostały wprowadzone do środków trwałych jego firmy. Pani w swojej działalności nie posiada żadnego samochodu/motocyklu w środkach trwałych. Pani mąż użycza Pani (nieodpłatnie) do prowadzenia działalności zarówno plac manewrowy, salę wykładową, jak i posiadane pojazdy.
W tym miejscu wskazuję, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, że należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.
Tak więc, biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu, stwierdzam, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany.
W związku z informacją wskazaną przez Panią, że Pani mąż jest właścicielem działki, na której znajduje się plac do nauki jazdy oraz budynek, w którym jest sala wykładowa, oraz nabycie działki nastąpiło przed zawarciem związku małżeńskiego, stwierdzam, że wykorzystywanie przez Panią nieodpłatnie placu do nauki jazdy oraz sali wykładowej na potrzeby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej stanowi przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Przychód ten będzie jednak zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w odniesieniu do pojazdów nabytych po zawarciu przez Państwa związku małżeńskiego podkreślam, że w przypadku gdy do przekazania składników majątku dochodzi między małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej w ten sposób, że jeden z małżonków przekazuje nieodpłatnie składniki majątku wykorzystywane w swojej działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje je do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania.
Na podstawie art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.):
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Stosownie natomiast do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:
1)przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
2)przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
3)prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
4)przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
5)prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
6)przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
7)wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
8)przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
9)prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
10)przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków.
Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 341 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.
W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.
Na podstawie powyższego stwierdzam, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazania pojazdów (samochodów, motocykli) stanowiącego współwłasność łączną małżeńską.
Zatem nieodpłatne wykorzystywanie przez Panią w prowadzonej działalności gospodarczej pojazdów nabytych po zawarciu przez Panią i Pani męża związku małżeńskiego jest dla Pani obojętna podatkowo. To oznacza, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, po Pani stronie nie powstaje przychód, a tym samym obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w odniesieniu do możliwości zaliczenia przez Panią kosztów zakupu paliwa oraz odpisów amortyzacyjnych pojazdów stwierdzam, co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Stąd przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.
Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.
Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego powyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
·pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
·nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·być właściwie udokumentowany.
W odniesieniu do wydatków na paliwo do samochodów osobowych, które zostały kupione po zawarciu przez Panią i Pani męża związku małżeńskiego wskazuję, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Przepis ten dotyczy wydatków z tytułu eksploatacji (np. paliwo) samochodu osobowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącego własność podatnika. Ponadto przepis ten odnosi się do samochodu osobowego, który nie stanowi środka trwałego w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
Natomiast w odniesieniu do wydatków na zakup paliwa do samochodów osobowych, które zostały kupione przez Pani męża przed zawarciem związku małżeńskiego wskazuję, że stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Z powyższego wynika zatem, że wszelkie wydatki związane z korzystaniem z samochodu osobowego służącego podatnikowi także do innych celów niż działalność gospodarcza podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 75% tych wydatków.
Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 5f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.
Na podstawie art. 23 ust. 5g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik jest zobowiązany prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika tej ewidencji, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.
W opisie sprawy wskazała Pani, że Pani mąż użycza Pani nieodpłatnie pojazdy. Koszty zakupu paliwa pokrywa Pani realnie do przejechanych kilometrów – w takiej sytuacji zakupuje Pani paliwo i faktura za paliwo wystawiana jest na Pani firmę.
Zatem stwierdzam, że może Pani ww. wydatki na zakup paliwa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Pani działalności gospodarczej, ponieważ spełnia Pani przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy jednak mieć na uwadze ograniczenia wynikające z powołanych przepisów art. 23 ust. 1 pkt 46 oraz art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które dotyczą samochodów osobowych.
W odniesieniu natomiast do kwestii zaliczenia przez Panią odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów wskazuję, że stosownie do art. 22 ust. 8 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W opisie sprawy wskazała Pani, że samochody zakupione do firmy przez Pani męża (zarówno przed ślubem, jak i po ślubie) zostały wprowadzone do środków trwałych firmy Pani męża. Pani w swojej działalności nie posiada żadnego samochodu/motocyklu w środkach trwałych.
Na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz opisu sprawy stwierdzam, że nie może Pani ująć w kosztach Pani działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych pojazdów, ponieważ pojazdy te nie znajdują się w Pani ewidencji środków trwałych.
Podsumowanie: wykorzystywanie przez Panią nieodpłatnie placu manewrowego oraz sali wykładowej na potrzeby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej stanowi przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast nieodpłatne wykorzystywanie przez Panią w prowadzonej działalności gospodarczej pojazdów nabytych po zawarciu przez Panią i Pani męża związku małżeńskiego jest dla Pani obojętna podatkowo i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ponadto nie może Pani ująć w kosztach Pani działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych pojazdów, ponieważ pojazdy te nie znajdują się w Pani ewidencji środków trwałych. Natomiast może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup paliwa do pojazdów (samochodów/motocykli), ponieważ spełnia Pani przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy mieć jednak na uwadze ograniczenia wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 46 oraz art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które dotyczą samochodów osobowych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ponadto wniosek w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 oraz nr 3 w części dotyczącej wydatków na remonty i naprawy sali wykładowej, placu szkoleń oraz pojazdów podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.