Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie pytania nr 1 pkt c jest:

-nieprawidłowe – w odniesieniu do podstawy prawnej amortyzacji nabytych nakładów,

-prawidłowe – w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 28 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 28 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 grudnia 2024 r. (wpływ 19 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

(…) (dalej też: Przejmujący, Wnioskodawca) mieszka na terytorium RP, jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym niegraniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów. Jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi (…) oraz wynajem nieruchomości. Dla tej działalności prowadzi księgi rachunkowe, a dochody z działalności opodatkowuje podatkiem liniowym.

Wnioskodawca zamierza rozszerzyć swoją działalność o wynajem lokalu na gabinety (…) i centrum spotkań z (…).

Zgłosił się do niego Najemca lokalu (…). Wnioskodawcy znajdującej się (…) z propozycją odpłatnego odstąpienia tego lokalu (dalej też: Odstępujący lub Sprzedający).

Wnioskodawca nie może przejąć lokalu na kolejną (…), bo posiada już maksymalną ilość (…) dopuszczoną przez prawo (…). Niemniej jest zainteresowany przejęciem lokalu na podnajem na gabinety (…) i posiadanie miejsca na spotkania z (…) przedstawicielami handlowymi.

Strony prowadzą negocjacje co do przejęcia lokalu przez Wnioskodawcę. Strony zamierzają w 2024 r., najpóźniej w I kwartale 2025 r. podpisać z udziałem Wynajmującego umowę dotyczącą przejęcia tytułu prawnego do lokalu wraz z nakładami oraz wyposażeniem.

W wyżej wymienionej umowie Sprzedający zobowiąże się do:

a)podjęcia się negocjacji z Wynajmującym w zakresie zmian do Umowy najmu, zgodnie z projektem porozumienia trójstronnego, stanowiącego Załącznik do umowy;

b)podjęcia działań mających na celu wskazanie Wynajmującemu Przejmującego jako podmiotu zainteresowanego wstąpieniem w stosunek najmu (np. poprzez zawarcie trójstronnego porozumienia oraz przejęcie ogółu praw i obowiązków wynikających z Umowy najmu) oraz ostateczne wypracowanie warunków wspólnego porozumienia w tym zakresie;

c)przygotowanie projektów właściwych dokumentów, umów, porozumień, zestawień oraz załączników, potrzebnych dla zagwarantowania wstąpienia w stosunek najmu przez Przejmującego oraz negocjacje i wypracowanie ich ostatecznego kształtu, zgodnie z dyspozycjami Przejmującego;

d)doprowadzenia do uzyskania przez Przejmującego tytułu prawnego do Lokalu;

e)faktycznego zakończenia funkcjonowania (…) w Lokalu oraz opróżnienia Lokalu, w szczególności ze wszelkich towarów stanowiących ofertę (…) oraz zbędnych Przejmującemu elementów wyposażenia Lokalu niewymienionych w Załączniku Umowy;

f)wydania Lokalu Przejmującemu w obecnym stanie technicznym, który dla Sprzedającego był przydatnym do prowadzenia (…) ogólnodostępnej, a który jest także przydatny do prowadzenia innej działalności handlowej lub usługowej;

g)wydania Przejmującemu nieodwołalnego oświadczenia o rezygnacji z prowadzonej działalności (…).

h)poinformowanie (…) i nie później jednak aniżeli w terminie 7 dni od opróżnienia dokumentacji (…) z Lokalu i przekazanie niezwłocznie dowodu poinformowania Przejmującemu;

i)lojalnej współpracy z Przejmującym, przez co strony rozumieją w szczególności:

-składanie wszelkich niezbędnych oświadczeń w celu doprowadzenia do ostatecznego przejęcia ogółu praw i obowiązków wynikających z Umowy najmu,

-składanie według potrzeby Przejmującego wszelkich niezbędnych oświadczeń, w tym na wezwanie właściwych organów Inspekcji Farmaceutycznej w celu potwierdzenia stałego zakończenia prowadzenie (…) w Lokalu.

Przejmujący zobowiąże się w umowie do zapłaty wynagrodzenia w wysokości (…) zł plus podatek VAT, które ma być płatne w dniu wydania lokalu, a część wynagrodzenia w formie zaliczki przy zawarciu umowy na podstawie faktury VAT.

Do umowy dojdzie pod warunkiem zawieszającym, że do określonego dnia dojdą do skutku:

a)doprowadzenie przez Sprzedającego do uzyskania przez Przejmującego tytułu prawnego do Lokalu przez zawarcie trójstronnego porozumienia;

b)faktyczne zakończenie funkcjonowania (…) w Lokalu oraz opróżnienie Lokalu, w szczególności ze wszelkich towarów stanowiących ofertę (…) oraz z dokumentacji (…), a następnie wydanie przez Sprzedającego Lokalu Przejmującemu w terminie wskazanym przez Strony w trójstronnym porozumieniu;

c)wydanie Przejmującemu oświadczenia, o którym mowa wyżej w pkt g.

Wyżej wymienione wynagrodzenie będzie składało się z 3 składników:

-Odstępne – 70% wynagrodzenia,

-Wyposażenie i nakłady – 25% wynagrodzenia,

-Zakaz konkurencji – 5% wynagrodzenia.

Strony przyjmą także w treści umowy klauzulę zakazującą Odstępującemu (spółce i wspólnikom) prowadzenia działalności konkurencyjnej (w zakresie działalności (…)) w przedmiotowym lokalu przez 10 lat od wydania lokalu Przejmującemu. Możliwość prowadzenia w tym lokalu i w promieniu 1000 m od niego przez Odstępującego działalności konkurencyjnej będzie faktycznie i prawnie znikoma, zwłaszcza po wydaniu lokalu Wnioskodawcy. Niemniej Przejmujący uzyska od Odstępującego takie zapewnienie w umowie. Ze względu na znikomą możliwość naruszenia zakazu konkurencji Strony ustaliły, że element ten będzie stanowił 5% uzgodnionego wynagrodzenia.

W ramach przejmowanych praw do lokalu Przejmujący przejmie nakłady poczynione przez Najemcę na lokal m.in. w postaci sieci elektrycznej, wykonanych ścianek działowych, montażu okien i drzwi zewnętrznych, doprowadzeniu ogrzewania centralnego, a także wyposażenie lokalu (...). Strony ustaliły, że wynagrodzenie za ww. nakłady i wyposażenie stanowi 25% całego wynagrodzenia (...). Całe wyposażenie i nakłady będą przydatne Wnioskodawcy w aktualnie wykonywanej działalności gospodarczej i planowanej działalności opisanej w niniejszym wniosku.

Dalej strony zamierzają zawrzeć wraz z właścicielem lokalu (Wynajmującym) trójstronne porozumienie do umowy najmu, w którym Wynajmujący wyrazi zgodę na przejście praw i obowiązków z umowy najmu z dotychczasowego Najemcy na Przejmującego, zostaną ustalone zasady odpowiedzialności za zobowiązania (Przejmujący nie będzie ponosił odpowiedzialności za zobowiązania Najemcy wynikające z Umowy najmu, których źródłem były zdarzenia sprzed jej przejęcia, w tym zakresie odpowiedzialność ponosić będzie wyłącznie Najemca) i wprowadzone zmiany innych zapisów (m. in. poszerzenie przeznaczenia lokalu także na inną działalności handlową lub usługową, czas najmu na czas określony 3 lat).

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan następujące informacje:

(…).

Pytanie

Czy Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów swojej działalności gospodarczej wynagrodzenie opisane wyżej, które wypłaci Odstępującemu lokal w całości lub w części? Jeśli tak, to w jaki sposób, bezpośrednio czy pośrednio i w jakiej dacie:

a)odstępne,

b)zakaz konkurencji,

c)nakłady i wyposażenie?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów swojej działalności gospodarczej wynagrodzenie opisane wyżej, które wypłaci Odstępującemu lokal w całości. Przy czym wynagrodzenie za tzw. odstępne, zakaz konkurencji będzie mógł zaliczyć w koszty w chwili ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych. Natomiast wynagrodzenie za nakłady będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, a wynagrodzenie za wyposażenie poprzez jednorazowy odpis amortyzacyjny.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów i wyposażenia w przejmowanym lokalu – ad c) z pytania powyżej.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na mocy art. 22a ust. 2 ustawy o PIT amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1)przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,

2)budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3)składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

– zwane także środkami trwałymi;

4)tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU ex 30.11).

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca chce zawrzeć z Odstępującym umowę, w ramach której dojdzie do nabycia inwestycji w obcym środku trwałym. Inwestycja w obcym środku trwałym, będąca przedmiotem ww. Umowy, obejmuje m.in. wykonanie sieci elektrycznej, wykonanie ścianek działowych, montaż okien i drzwi zewnętrznych, doprowadzenie ogrzewania centralnego.

W przedmiotowej sprawie wydatki z tytułu nabycia nakładów pozostaną w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami osiąganymi w przyszłości w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, z tytułu czynszu wynikającego z umowy podnajmu. Wnioskodawca dzięki przedmiotowym wydatkom wchodzi w prawa i obowiązki wynikające z wstąpienia w umowę najmu lokalu o przeznaczeniu handlowo-usługowym.

Wydatki na nabycie składnika majątku, który spełnia kryteria środka trwałego, powinny być rozliczone poprzez amortyzację. Zaliczenie odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od wprowadzenia składnika majątku do ewidencji, co zasadniczo powinno nastąpić najpóźniej w miesiącu oddania go do używania.

Wnioskodawca, jako kolejny najemca, nabędzie nakłady od poprzedniego najemcy, wstąpi w prawa podmiotu, który nakładów dokonał, nie znajduje zatem uzasadnienia by poniesione przez niego wydatki na nabycie nakładów rozliczać bez uwzględnienia art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Wnioskodawcy, w wyniku umownego nabycia praw do nakładów na lokal przysługiwać będą w istocie analogiczne prawa jak podmiotowi, który te nakłady poniósł. Na brak rozróżnienia w sposobie rozliczenia w kosztach, tj. poprzez amortyzację nakładów między poniesieniem tych wydatków a ich „odkupieniem” wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 listopada 2017 r. sygn. akt II FSK 3097/15, w którym stwierdza, że Podatnik ponosi w takiej sytuacji nakłady na budynki i budowle bądź jak w przypadku skarżącej – nabywa takie nakłady, wstępując w miejsce podmiotu, który nakładów dokonał. Wówczas budynki i budowle podlegają amortyzacji na podstawie art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT.

Bez znaczenia zatem pozostaje to, że Wnioskodawca nie poniósł wydatków na lokal, lecz nabędzie prawo do nich w ramach stosownej umowy. Wydatek taki dotyczy nakładów na cudzy lokal i skoro lokal ten będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, to jego rozliczenie powinno być dokonane zgodnie z ww. art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Koszty zakupu wyposażenia w kwocie (…) Wnioskodawca będzie mógł zamortyzować jednorazowo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w odniesieniu do pytania nr 1 pkt c, jest:

-nieprawidłowe – w odniesieniu do podstawy prawnej amortyzacji nabytych nakładów,

-prawidłowe – w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

-został właściwie udokumentowany;

-wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Zaznaczam przy tym, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto należy mieć na względzie, że podatnik – uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów – odnosi ewidentne korzyści, gdyż o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważam przy tym, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 22 ust. 8 ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Jednak zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei w myśl art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem – jeżeli wartość początkowa środków trwałych nie przekracza 10 000 zł, podatnik ma możliwość wydatki na ich nabycie/wytworzenie:

a)nie zaliczyć do podlegających amortyzacji składników majątku, o których mowa w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosząc ich wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania;

b)zaliczyć je do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując je w stosownej ewidencji, po czym:

·dokonać ich jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym lub

·dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej zgodnie z art. 22h-22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi Pan (...) oraz wynajmuje nieruchomości. Zamierza Pan rozszerzyć swoją działalność o wynajem. Zgłosił się do Pana najemca lokalu z propozycją odpłatnego odstąpienia lokalu (dalej: Odstępujący). Jest Pan zainteresowany przejęciem lokalu w celu podnajmu go na gabinety. Zamierza podpisać Pan z wynajmującym umowę dotyczącą przejęcia tytułu prawnego od Odstępującego do lokalu wraz z nakładami oraz wyposażeniem. W umowie zobowiąże się Pan do zapłaty Odstępującemu wynagrodzenia, na które będzie składać się m.in. kwota za wyposażenie i nakłady stanowiąca inwestycje Odstępującego. Inwestycja będąca przedmiotem umowy obejmuje nakłady na lokal, takie jak wykonanie posadzki pod beton izolacja i ocieplenie, wykonanej posadzki głównej położenie płytek podłogowych, przygotowanie ścian pod malowanie, kupno i montaż okien oraz drzwi zewnętrznych, doprowadzenie sieci centralnego ogrzewania, doprowadzenie linii prądowej, doprowadzenie linii ciepłej wody, a także zakup wyposażenia: (…).

W Pana sprawie wydatki z tytułu nabycia nakładów poniesionych przez Odstępującego lokal pozostaną w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, które będzie Pan osiągać w przyszłości w ramach działalności gospodarczej z tytułu czynszu wynikającego z umowy podnajmu. Dzięki tym wydatkom wchodzi Pan w prawa i obowiązki wynikające z wstąpienia w umowę najmu lokalu.

W pierwszej kolejności podkreślam, że wskazane nakłady zostały poniesione przez Odstępującego w wynajmowanym lokalu użytkowym stanowiącym własność wynajmującego, tym samym była to inwestycja w obcym środku trwałym, a nie wybudowanie budynku na cudzym gruncie.

A zatem, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych poniesione wydatki na nabycie nakładów poczynionych przez Odstępującego będą stanowić dla Pana koszt uzyskania przychodów w sposób pośredni, przez możliwość zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako inwestycja w obcym środku trwałym. A nie jak Pan wskazał zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 2 tej ustawy – budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

Również wydatki, które Pan poniesie na nabycie wyposażenia zakupionego od Odstępującego lokal, spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatki te można uznać za koszty podatkowe, które zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie podkreślam, że wydatki te może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania tych środków do używania, ponieważ ich wartość początkowa nie przekroczy 10 000 zł.

Podsumowanie: może Pan zaliczyć w koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej wynagrodzenie, które wypłaci Pan Odstępującemu lokal za nakłady, przez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 22a usta 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wynagrodzenie za wyposażenie można Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio w miesiącu oddania tego wyposażenia do używania zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję, że powołane przez Pana orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedstawionej przez Pana kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że – moim zdaniem – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Wniosek w zakresie pytania nr 1 pkt a oraz pkt b został rozpatrzony odrębnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.