Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Ojciec Wnioskodawcy A.A wraz ze swoją siostrą B.B kupili w 1967 r. działkę, a w 1968 r. wybudowali na tej działce dom (X, ul. A1) i stali się właścicielami tej nieruchomości w udziałach wynoszących po 1/2. Ojciec Wnioskodawcy był właścicielem 1/2 części ww. nieruchomości na podstawie aktu notarialnego w Państwowym Biurze Notarialnym w Y (...) 1967 r. nr Rep. (...). Należący do ojca Wnioskodawcy udział w nieruchomości nigdy nie wszedł do majątku wspólnego jego i jego żony B.A (matki Wnioskodawcy).

(...) 1985 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy A.A i postanowieniem Sądu Rejonowego w (...), Wydziału Cywilnego z (...) 1986 r. (sygn. akt (...)) na podstawie ustawy Wnioskodawca i Jego Matka B.A nabyli prawo własności do 1/2 nieruchomości, czyli po 1/4 nieruchomości każde z nich.

(...) 2018 r. zmarła matka Wnioskodawcy B.A i postanowieniem Sądu Rejonowego w (...), Wydziału Cywilnego z dnia (...) 2019 r. (sygn. akt (...)) na podstawie ustawy Wnioskodawca nabył prawo własności do 1/2 nieruchomości.

Powyższe stwierdzenie oznacza, że (...) 2018 r. Wnioskodawca nabył prawo do własności 1/2 nieruchomości należącej uprzednio do Jego ojca – tj. w części spadku po ojcu (zmarłym (...) 1985 r.) i w części w spadku po matce (zmarłej (...) 2018 r.).

(...) 2020 r. został podpisany Akt notarialny Rep. (...) dotyczący umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Wcześniej ww. nieruchomość była podzielona w sposób faktyczny między współwłaścicielami umowie, bez formalnego aktu notarialnego, co oznaczało, że w księdze wieczystej nadal nieruchomość figurowała jako wspólna własność. W akcie notarialnym Rep. (...) o zniesieniu współwłasności, podpisanym (...) 2020 r., współwłaściciele zgodnie ustalili, że każda strona nabyła pełne prawo do 1/2 nieruchomości wcześniej pozostającej we współwłasności na podstawie przedłożonego „Projektu architektoniczno-budowlanego – inwentaryzacji budynku mieszkalnego” sporządzonego w (...) 2019 r. przez (...) (nr uprawnień (...)) paragraf 3 pkt 6 (str. 10) ww. aktu notarialnego.

Zniesienie współwłasności w formie aktu notarialnego spowodowało, że Wnioskodawca nabył na wyłączną własność 1/2 nieruchomości i stał się jedynym właścicielem tej części nieruchomości bez żadnych dodatkowych opłat i rozliczeń (świadczy o tym paragraf 5 pkt 2 na str. 13 ww. aktu notarialnego). Wartość nabytego przez Wnioskodawcę majątku w następstwie zniesienia współwłasności nie przekroczyła wartości udziału, jaki pierwotnie przysługiwał mu we współwłasności nieruchomości i nie przekroczyła wartości udziału, jaki nabył w spadku po rodzicach.

(...) 2024 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość (akt notarialny Rep. A nr (...)). Wartość nieruchomości została ustalona w oparciu o cenę rynkową przy uwzględnieniu cen podobnych nieruchomości na rynku lokalnym.

Pytanie

Czy po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty podatku?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. sprzedaż nie stanowi zbycia skutkującego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określonych konsekwencji podatkowych, ponieważ nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu według tej ustawy i nie będzie zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej PIT-39 i zapłaty podatku.

Za datę nabycia nieruchomości w wyniku zniesienia współwłasności należy przyjąć datę nabycia spadku po rodzicach. W wyniku zniesienia współwłasności nie doszło do przyrostu aktywów majątku Wnioskodawcy i są one w tym samym udziale w majątku objętym współwłasnością, ponadto zniesienie współwłasności dokonano bez żadnych dodatkowych opłat i rozliczeń.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 10 ust. 5 ww. ustawy:

W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dla celów stosowania art. 10 ust. 5 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjmuje się, że momentem nabycia nieruchomości przez spadkodawcę, który tę nieruchomość nabył również w drodze spadku, jest moment nabycia tej nieruchomości zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), tj. data śmierci jego spadkodawców.

Natomiast w świetle art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:

Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Wobec powyższego za datę nabycia przez Pana 1/4 udziału w nieruchomości w drodze spadku po Pana ojcu należy uznać datę nabycia udziału w tej nieruchomości przez Pana ojca w 1967 r. we współwłasności z siostrą.

Natomiast za datę nabycia przez Pana matkę 1/4 udziału w nieruchomości w drodze spadku po Pana ojcu należy uznać moment śmierci Pana ojca, tj. (...) 1985 r.

Jednocześnie z art. 195 tego Kodeksu wynika, że:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W świetle art. 196 § 1 i § 2:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Na mocy art. 210 § 1 ww. Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Z opisu zdarzenia wynika, że wartość części nieruchomości, którą otrzymał Pan w wyniku zniesienia współwłasności, mieściła się w wartości przysługującego Panu udziału we współwłasności nieruchomości. Tym samym Pana majątek nie uległ zwiększeniu. Wobec tego zniesienie współwłasności opisanej we wniosku nieruchomości nie stanowi dla Pana nabycia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem okres 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć:

·w odniesieniu do udziału w wysokości 1/4 nabytego w drodze spadku po Pana ojcu od końca 1967 r., tj. od końca roku kalendarzowego, w którym Pana ojciec nabył udział w nieruchomości;

·w odniesieniu do udziału w wysokości 1/4 nabytego w spadku po Pana mamie od daty śmierci Pana ojca, tj. od (...) 1985 r.

W konsekwencji sprzedaż przez Pana nieruchomości dokonana (...) 2024 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż nastąpiła bowiem po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie poszczególnych udziałów. Tym samym nie jest Pan zobowiązany do złożenia deklaracji podatkowej PIT-39 oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tej sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).