Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 30 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy odliczenia kosztów uzyskania przychodów przez biegłego sądowego. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan biegłym sądowym przy Sądzie (…), powołanym na tę funkcję przez Prezesa Sądu (…) i wpisanym na listę biegłych tego sądu. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Powołanie Pana osoby w charakterze biegłego, odbywa się na podstawie każdorazowo wydanego postanowienia o powołaniu biegłego, celem zasięgnięcia opinii. Każda wydana opinia jest rozliczana na podstawie wystawionego przez Pana rachunku oraz karty pracy biegłego.
Koszty jakie ponosi Pan w związku z wydaniem konkretnej opinii są przez Pana każdorazowo dokumentowane, doliczane do wystawianego rachunku i stanowią one załącznik do wydanego rachunku. Na koszty te składają się m.in.: nośniki danych, części wykorzystane do naprawy urządzeń, które należy przywrócić do sprawności przed badaniami oraz koszty badań specjalistycznych, zleconych podmiotom zewnętrznym, których nie może Pan zrealizować samodzielnie, a są niezbędne do kontynuowania badań wykonywanych przez Pana. Niejednokrotnie koszty wydania opinii przewyższają 20% wartości rachunku.
(...) powołujące Pana w charakterze biegłego potrącają i odprowadzają od każdego Pana rachunku zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Na tę okoliczność, po zakończeniu roku podatkowego, każda Prokuratura (…) lub Sąd (…), dla których wykonywał Pan usługę jako biegły, wystawiają informację na formularzu PIT-11, na podstawie której sporządza Pan zeznanie roczne.
Ponadto informuje Pan, że jest pracownikiem (…), zatrudnionym na warunkach umowy o pracę, skąd otrzymuje Pan informację o dochodach i pobranych zaliczkach PIT-11. Po upływie roku podatkowego rozlicza się Pan wspólnie z żoną, która jest także pracownikiem (…). W związku z tym, że suma Państwa łącznych dochodów rocznych przekracza górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, dlatego do wystawianych przez Pana rachunków od opinii załącza Pan wniosek, o potrącanie wyższej zaliczki na podatek dochodowy (32%).
Pragnie Pan wyjaśnić, że wykonywanie przez Pana badań z dziedziny informatyki oraz analiz z tego zakresu wymaga bardzo dużej mocy obliczeniowej, specjalistycznego oprogramowania, a także wiąże się ze znaczną degradacją sprzętu komputerowego. Sprzęt i urządzenia, które Pan posiada, należy modyfikować i unowocześniać poprzez wymianę całych urządzeń lub ich komponentów, tak aby optymalizować pracę z coraz większą ilością przetwarzanych danych. Ponadto wydawanie opinii z tego zakresu wiąże się z zakupem niejednokrotnie drogich programów lub aktualizacji już posiadanych oprogramowań.
Pytania
1.Czy zakupione urządzenia: komputer, oprogramowanie do komputera, urządzenia badawcze-specjalistyczne, które są wykorzystywane przez Pana jedynie do badań, stanowią koszty uzyskania przychodu, które podlegają w Pana przypadku odliczeniu od przychodu?
2.Czy może Pan odliczyć w ramach kosztów uzyskania przychodu zakupione podzespoły bazowe komputera badawczego typu: płyta główna, procesor, chłodzenie, pamięć RAM, które zakupił Pan na podstawie odrębnych rachunków imiennych, wystawionych na Pana osobę?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 1, powyższe urządzenia, które są niezbędne w Pana pracy przy wydawaniu opinii jako biegły sądowy, ma Pan prawo odliczyć jako koszty uzyskania przychodu.
W Pana ocenie, w odniesieniu do pytania nr 2, powyższy zakup stanowi koszt uzyskania przychodu, co może Pan odliczyć w ramach kosztów. Podzespoły te, są niezbędne do naprawy posiadanego, a zdegradowanego już komputera badawczego oraz utrzymania go w pełnej sprawności i na odpowiednim poziomie wydajnościowym.
Pragnie Pan zaznaczyć, że komputer badawczy oraz zakupione podzespoły są wykorzystywane jedynie do analiz na rzecz wydawanych opinii, a koszty urządzeń, komputera, podzespołów komputerowych czy programowania nie były i nie będą uwzględniane w kosztach wydania żadnej opinii z uwagi na fakt, iż są wykorzystywane przez Pana przy badaniach w wielu sprawach i nie sposób obciążyć ich kosztami jednego zlecającego. Urządzenia te były wykorzystywane w bieżącym roku podatkowym oraz będą wykorzystywane w następnych latach celem wydawania opinii.
Pana zdaniem, ma Pan prawo odliczyć koszty faktycznie przez Pana poniesione, ponieważ jak ustawodawca przewidział istnieje możliwość odejścia od zasady określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uwzględnienie przez podatnika „rzeczywistych” kosztów uzyskania przychodów. Jest to możliwe w sytuacji, gdy:
a)„rzeczywiste” koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu przewyższają wartość kosztów ustaloną na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy;
b)fakt poniesienia „rzeczywistych” kosztów uzyskania przychodów w wyższej wartości jest udowodniony.
Pana stanowisko w sprawie odliczenia kosztów wyższych (faktycznie poniesionych), aniżeli zryczałtowane, potwierdzają interpretacje: https://sip.Iex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma-urzedowe/0112-kdiI2-1-4011-161-2022-2-amn-pismo-wydane-przez-185195801; https://sip.Iex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/pisma-urzedowe/0115-kdit2-4011-174-2024-3-mm-koszty-uzyskania-przychodow-185259577.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powyższy przepis wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.
W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dokonał podziału przysporzeń majątkowych uzyskiwanych przez podatników na różne źródła przychodów. Zgodnie z pkt 2 tego przepisu, odrębnym źródłem przychodów jest:
Działalność wykonywana osobiście.
W myśl art. 13 pkt 6 powołanej ustawy:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.
Powyższy przepis jasno wskazuje, że czynności wykonywane przez osoby fizyczne będące biegłymi sądowymi, którym sąd lub prokurator zlecił wykonanie czynności z urzędu, należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 959 ze zm.):
Biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii.
W myśl ust. 5 powołanego artykułu:
Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, stawki wynagrodzenia biegłych za wykonaną pracę oraz taryfy zryczałtowane, o których mowa w ust. 3, mając na uwadze nakład pracy i kwalifikacje biegłego oraz poziom wynagrodzeń uzyskiwanych przez pracowników wykonujących podobne zawody, stopień złożoności problemu będącego przedmiotem opinii oraz warunki, w jakich opracowano opinię, a także sposób dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii.
Natomiast zgodnie z § 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 kwietnia 2024 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 2024 r. poz. 627 ze zm.):
1.Poniesione przez biegłego wydatki niezbędne dla wydania opinii, w szczególności wydatki materiałowe, amortyzację aparatury badawczej oraz koszty dojazdu na miejsce wykonania czynności, biegły dokumentuje za pomocą faktur lub rachunków albo kopii tych dokumentów.
2.Jeżeli udokumentowanie poniesionych przez biegłego wydatków, o których mowa w ust. 1, nie jest możliwe za pomocą faktur lub rachunków albo kopii tych dokumentów, biegły składa pisemne oświadczenie o poniesieniu wydatku, zawierające w szczególności wysokość wydatku, mechanizm jego wyliczenia oraz przyczynę braku możliwości jego udokumentowania.
Z powyższych uregulowań wynika, że biegłemu sądowemu za sporządzenie opinii przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot niezbędnych wydatków poniesionych w celu wydania opinii.
Na podmiotach dokonujących wypłaty ww. przychodów ciążą natomiast obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Ogólna definicja „kosztów uzyskania przychodów” zawarta została w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem „koszty uzyskania przychodów” to koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:
- zostały poniesione przez podatnika;
- ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – czyli istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania (tzw. przesłanka celowości kosztu);
- nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie ustawodawca, m.in. do przychodów biegłego z tytułu wykonywania czynności w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym (przychodów z działalności wykonywanej osobiście), przyjął szczególny – zryczałtowany sposób określenia wartości kosztów uzyskania przychodów, czemu dał wyraz w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się – z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4-6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.
Podstawą zastosowania ww. zryczałtowanych kosztów jest sam fakt uzyskania przychodu m.in. ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik rzeczywiście poniósł jakiekolwiek wydatki w celu uzyskania tego przychodu. Na etapie poboru przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy, płatnik uwzględnia ww. zryczałtowane koszty uzyskania przychodów.
Ustawodawca przewidział jednak możliwość odejścia przez podatnika od zasady określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uwzględnienia przez niego „rzeczywistych” kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 10 ww. ustawy:
Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.
Zastosowanie ww. kosztów uzyskania przychodu jest możliwe w sytuacji, gdy:
-„rzeczywiste” koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu przewyższają wartość kosztów ustaloną na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy;
-fakt poniesienia „rzeczywistych” kosztów uzyskania przychodów w takiej „wyższej” wartości jest udowodniony.
Jednocześnie z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że – przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 22 ust. 5 omawianej ustawy:
U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.
Natomiast przepis art. 22 ust. 5a pkt 2 ww. ustawy stanowi, że:
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego – są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Ustalenie kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga zatem:
-uwzględnienia art. 22 ust. 1 tej ustawy, oraz
-odpowiedniego zastosowania art. 22 ust. 5 i 5a pkt 2 tej ustawy.
Odpowiednie zastosowanie cytowanych przepisów dla potrzeb art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na uwzględnieniu jako koszty uzyskania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ww. ustawy:
-kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z osiągniętymi przychodami,
-poniesionych: przed i w trakcie roku podatkowego uzyskania tych przychodów, a także po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania.
Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu omawianej ustawy rozumie się przy tym takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie rzeczy i przychód ze zbycia tej rzeczy. Odrębną kategorią są natomiast koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów z działalności biegłego sądowego, kwalifikowanej do źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być wydatki związane z szeroką pojętą działalnością biegłego. Do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, nie mogą być zaliczane wydatki, które nie są lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane/powiązane z konkretnym przychodem/konkretnymi przychodami uzyskanymi przez biegłego. Opisane we wniosku wydatki, poniesione na zakup komputera, oprogramowania do komputera, urządzeń badawczych (specjalistycznych) oraz wydatki na podzespoły bazowe komputera badawczego (płyta główna, procesor, chłodzenie, pamięć RAM) – o dłuższym przewidywanym okresie ich używania, które są wykorzystywane przy wielu badaniach i nie sposób przypisać ich do konkretnego zlecenia – mogą zostać uznane jedynie za koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przez Pana przychodami. Tym samym nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 10 omawianej ustawy. Za taki koszt mogą bowiem zostać uznane wyłącznie koszty bezpośrednie, czyli takie wydatki, które wprost można przypisać do osiągniętego przychodu za sporządzenie konkretnej opinii (koszty niezbędne do wykonania danej opinii).
W związku z powyższym, wydatki poniesione przez Pana na zakup komputera, oprogramowania do komputera, urządzeń badawczych (specjalistycznych) oraz wydatki na podzespoły bazowe komputera badawczego (płyta główna, procesor, chłodzenie, pamięć RAM) – których nie można przypisać bezpośrednio do konkretnego przychodu za sporządzenie konkretnej opinii – nie mogą zostać odliczone w ramach kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych informuję, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.