Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów które uzyskiwał Pan z pracy wykonywanej na statku znajdującym się w stoczni. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie w dniu 11 grudnia 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan rezydentem podatkowym w Polsce. W 2024 r. pracował Pan w Norwegii przez około pół roku, w oparciu o umowę o pracę. W czerwcu zakończył Pan pracę w Norwegii. Nie pracował Pan w Polsce. We wrześniu wyjechał Pan do Irlandii do pracy w stoczni. Pracował Pan na statku, który stał w stoczni w Irlandii (Północnej – dopisek organu), w A. Miał Pan podpisany kontrakt jako usługodawca. W kontrakcie była podana stawka godzinowa i nigdzie od tego nie został odprowadzony podatek. Praca była na statku, a statek stał w stoczni. Kontrakt miał Pan podpisany z polską firmą X, natomiast przelew otrzymał Pan od firmy (...) z Cypru. Pomimo, że kontrakt miał Pan podpisany z firmą X, to wykonywał Pan pracę dla firmy Y (był Pan pracownikiem najemnym).

Na infolinii uzyskał Pan odpowiedź, że ma Pan przesłać podatek z formularza PIT-5, ale jak Pan później sprawdził, jest on przeznaczony dla osób prowadzących działalność. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej.

Uzupełniając wniosek wyjaśnił Pan, że Pana praca wykonywana na podstawie zawartego kontraktu miała charakter pracy najemnej, tj. zatrudnienie było równoznaczne z uzyskiwaniem przychodów ze stosunku pracy. Nie ponosił Pan odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat i wykonanie czynności objętych umową kontraktową. Świadczone przez Pana usługi na pokładzie statku były wykonywane w celu zarobkowym we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

Usługi świadczone na pokładzie statku są wykonywane pod kierownictwem przełożonego z firmy Y w stoczni na terenie Irlandii.

Nie ponosił Pan ryzyka gospodarczego za czynności na pokładzie statku. Do kontraktu nie było żadnego aneksu o odpowiedzialności materiałowej. Nie posiadał Pan nigdy w Wielkiej Brytanii zakładu ani stałej placówki. W Wielkiej Brytanii przebywał Pan przez okres 34 dni w okresie dwunastu miesięcy. Pana wynagrodzenie wypłacane było przez pracodawcę, który nie ma siedziby w Wielkiej Brytanii. Pracodawca nie posiadał w Irlandii placówki w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Siedziba firmy Y znajduje się w Wielkiej Brytanii pod adresem B, C 1.

Czynności wykonywane w ramach kontraktu dla firmy Y były integralną częścią działalności prowadzonej przez tę firmę. Y posiada bogate doświadczenie w realizacji (...).

Pana bezpośrednim przełożonym był „foreman” z firmy Y. Przedstawiciel tej firmy wydawał polecenia gdzie ma być wykonana praca, jaki jest zakres prac, jaki jest orientacyjny czas na jej wykonanie i jakie są oczekiwania inspektora i przedstawiciela członka załogi.

Pracował Pan jako (...) malarz-piaskarz.

Każda operacja począwszy od piaskowania, poprzez przygotowanie powierzchni do malowania i malowanie włącznie była odbierana przez inspektora QC ( kontrola jakości) z firmy Y i jednego przedstawiciela z załogi statku na którym Pan pracował.

Ostateczne koszty Pana wynagrodzenia ponosiła firma Y.

O ostatecznej liczbie pracowników jaka była potrzebna na projekcie decydowała firma Y. Ponieważ Y działało na terenie stoczni w Irlandii to oni byli odpowiedzialni za cały projekt. Y sprawdzało kwalifikacje pracowników, także oni przesłali informacje jakie ma Pan odbyć szkolenia BHP zdalnie przez internet.

Na miejscu przed podjęciem pracy odbyło się czterogodzinne wprowadzenie, jak poruszać się po stoczni. Gdzie są umiejscowione toalety, defibrylator, zegary do odbijania przepustek, w jakich godzinach są przerwy.

Firma Y decydowała, kto spełnia określone warunki i posiada odpowiednie kwalifikacje do wykonania prac na statku. Wszystkie dokumenty, CV certyfikaty firma Y miała do wglądu.

Firma Y pilnowała terminów wykonania poszczególnych prac.

Nie było kar dyscyplinarnych ani urlopów. Ilość godzin jaka miała być przepracowana dziennie była zlecona przez firmę Y. Pracował Pan codziennie, w soboty i niedziele także, bez dodatkowego wynagrodzenia za pracę w niedzielę.

Pytania

Czy w Polsce powinien Pan zapłacić podatek od umowy kontraktowej, w sytuacji gdy był Pan wynajęty do innej firmy na terenie Irlandii?

Czy obejmuje Pana kwota wolna od podatku?

Jeśli ma Pan zapłacić w Polsce podatek, to w jakiej wysokości i z jakiego formularza?

Jak odzyskać pieniądze, które błędnie wysłał Pan opłacając podatek na formularzu PIT-5?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, jako polski obywatel jest Pan zobowiązany do płacenia podatków w swoim kraju. Nie uchyla się Pan od tej odpowiedzialności. Uważa Pan, że jako podatnik ma Pan prawo do kwoty wolnej od podatku, jeśli dochody nie przekroczyły 30 000 PLN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez państwo rezydencji z państwem, w którym praca jest wykonywana. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że jest Pan rezydentem podatkowym w Polsce. W 2024 r. pracował Pan w Norwegii przez około pół roku, w oparciu o umowę o pracę. W czerwcu zakończył Pan pracę w Norwegii. Nie pracował Pan w Polsce. We wrześniu wyjechał Pan do Irlandii do pracy w stoczni. Pracował Pan na statku, który stał w stoczni w Irlandii (Północnej – dopisek organu), w A. Miał Pan podpisany kontrakt jako usługodawca. W kontrakcie była podana stawka godzinowa i nigdzie od tego nie został odprowadzony podatek. Praca była na statku, a statek stał w stoczni. Kontrakt miał Pan podpisany z polską firmą X, natomiast przelew otrzymał Pan od firmy (...) z Cypru. Pomimo, że kontrakt miał Pan podpisany z firmą X, to wykonywał Pan pracę dla firmy Y (był Pan pracownikiem najemnym). Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej.

Pana praca wykonywana na podstawie zawartego kontraktu miała charakter pracy najemnej, tj. zatrudnienie było równoznaczne z uzyskiwaniem przychodów ze stosunku pracy. Nie ponosił Pan odpowiedzialności wobec osób trzecich za rezultat i wykonanie czynności objętych umową kontraktową. Świadczone przez Pana usługi na pokładzie statku były wykonywane w celu zarobkowym we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły. Usługi świadczone na pokładzie statku są wykonywane pod kierownictwem przełożonego z firmy Y w stoczni na terenie Irlandii.

Siedziba firmy Y znajduje się w Wielkiej Brytanii.

Czynności wykonywane w ramach kontraktu dla firmy Y były integralną częścią działalności prowadzonej przez tę firmę. Y posiada bogate doświadczenie w realizacji (...).

Pracował Pan jako (...) malarz-piaskarz.

Ostateczne koszty Pana wynagrodzenia ponosiła firma Y.

Firma Y decydowała, kto spełnia określone warunki i posiada odpowiednie kwalifikacje do wykonania prac na statku. Wszystkie dokumenty, CV certyfikaty firma Y miała do wglądu.

Firma Y pilnowała terminów wykonania poszczególnych prac.

W odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2024 r. z pracy najemnej wykonywanej na statku znajdującym się w stoczni w A należy zastosować Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840, dalej: Konwencja polsko-brytyjska).

Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko-brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii dzień 1 października 2018 r.

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt a) Konwencji polsko-brytyjskiej:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "Zjednoczone Królestwo" oznacza Wielką Brytanię i Irlandię Północną, włącznie z jakimkolwiek obszarem poza wodami terytorialnymi Zjednoczonego Królestwa, na których na mocy jego prawa dotyczącego Szelfu Kontynentalnego i zgodnie z prawem międzynarodowym, Zjednoczone Królestwo może sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Kwestie opodatkowania dochodów uzyskiwanych z pracy najemnej zostały uregulowane w art. 14 Konwencji.

Na podstawie art. 14 ust. 1 tej Konwencji:

Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej:

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i

b)wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c)wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Wielkiej Brytanii lub Irlandii Północnej. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w państwie, w którym praca jest wykonywana, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 14 ust. 2 ww. Konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ust. 1 tego artykułu, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania (w Polsce).

Oceniając, czy w przedstawionej sytuacji spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 14 ust. 2 lit. b) i c) Konwencji, należy ustalić który z podmiotów – firma X czy firma Y – była pracodawcą, o którym mowa w tych przepisach.

Postanowienia ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawierają definicji „pracodawcy”.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej:

Przy stosowaniu niniejszej Konwencji w dowolnym czasie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w tym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Podstawowa definicja „pracodawcy” znajduje się w art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.), zgodnie z którym:

Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Jednakże oceniając czy zostały spełnione wszystkie przesłanki o których mowa w ww. art. 14 ust. 2, w tym również która ze wskazanych we wniosku firm jest pracodawcą, o którym mowa w tym przepisie należy odnieść się do wskazówek zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD.

Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są bowiem wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

W przedstawionej we wniosku sytuacji właściwe są zatem wyjaśnienia dotyczące interpretacji pojęcia „ekonomicznego pracodawcy” na gruncie pkt 8-8.14 Komentarza do art. 15 MK.

Jak stanowi przytoczony pkt 8 Komentarza do art. 15 ust. 2 MK, oceniając czy podmiot, na którego rzecz jest wykonywana praca spełnia wszystkie elementy pozwalające uznać go za „pracodawcę”, należy poddać analizie szereg elementów stanu faktycznego.

Jak wynika z Komentarza ważne jest ustalenie, czy usługi świadczone przez osobę fizyczną stanowią integralną część działalności przedsiębiorstwa, któremu te usługi są dostarczane. W tym celu najważniejszym czynnikiem będzie ustalenie, które przedsiębiorstwo ponosi odpowiedzialność lub ryzyko za osiągnięte wyniki pracy wykonanej przez osobę fizyczną.

Jeżeli porównanie charakteru usług świadczonych przez osobę fizyczną z działalnością wykonywaną przez jego formalnego pracodawcę oraz przez przedsiębiorstwo, na którego rzecz usługi te są wykonywane, wskazuje na istnienie stosunku zatrudnienia, który różni się od formalnego stosunku umownego, znaczenie dla ustalenia pracodawcy mogą mieć również dodatkowe kryteria wymienione w pkt 8.14 Komentarza:

-komu przysługuje uprawnienie do instruowania pracownika odnośnie do sposobu, w jaki praca powinna być wykonywana;

-kto kontroluje i ponosi odpowiedzialności za miejsce, w którym praca jest wykonywana;

-czy wynagrodzenie osoby fizycznej jest bezpośrednio fakturowane przez formalnego pracodawcę przedsiębiorstwu, na rzecz którego usługi są wykonywane;

-kto udostępnia pracownikowi urządzenia i materiały konieczne do wykonywania pracy;

-kto ustala liczby i kwalifikacje pracowników wykonujących pracę;

-komu przysługuje prawo do wyboru osoby fizycznej, która będzie wykonywała pracę, oraz zakończenia stosunku umownego nawiązanego z tą osobą w celu wykonania danej pracy;

-komu przysługuje prawo do nakładania kar dyscyplinarnych związanych z pracą tej osoby fizycznej;

-kto ustala urlopy i godziny pracy tej osoby fizycznej.

W świetle wskazanych we wniosku okoliczności, w szczególności mając na uwadze, że prace wykonywane przez Pana w ramach kontraktu były integralną częścią działalności firmy Y, a ponadto:

·firma Y była odpowiedzialna za cały projekt;

·Pana bezpośrednim przełożonym była osoba z firmy Y, która wydawała Panu polecenia, co do miejsca i zakresu wykonywania prac, a także orientacyjnego czasu wykonania prac i oczekiwań w tym zakresie;

·każda czynność wykonana przez Pana (od piaskowania poprzez przygotowanie powierzchni do malowania i malowanie włącznie) była odbierana przez inspektora QC (kontrola jakości) z firmy Y;

·firma Y pilnowała terminów wykonania poszczególnych prac;

·ostateczne koszty Pana wynagrodzenia ponosiła firma Y;

·o liczbie pracowników decydowała firma Y; sprawdzała kwalifikacje pracowników, a także przesyłała informacje jakie powinien Pan odbyć szkolenia BHP;

·firma Y decydowała kto spełnia warunki i posiada odpowiednie kwalifikacje do wykonania prac na statku;

·na miejscu przed podjęciem pracy przeprowadzono czterogodzinne wprowadzenie, w zakresie poruszania się po stoczni, umiejscowienia toalet, defibrylatora i zegarów do odbijania przepustek w godzinach przerw;

·ilość godzin, jaką ma Pan przepracować dziennie była zlecona przez firmę Y

uznać należy, że to firma Y była pracodawcą („ekonomicznym pracodawcą”) w rozumieniu art. 14 ust. 2 lit. b) Konwencji.

Oznacza to, że nie zostały spełnione łącznie przesłanki wskazane w art. 14 ust. 2 Konwencji. W konsekwencji dochody uzyskiwane z pracy najemnej wykonywanej na statku podlegały opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji, tj. w państwie, w którym praca była wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce.

W takiej sytuacji, co do zasady, zastosowanie znajduje metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Wyjaśnić należy, że art. 22 ust. 2 pkt a) Konwencji polsko-brytyjskiej został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji MLI.

Zgodnie z tym przepisem:

W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji uzyskuje dochód lub posiada majątek, które zgodnie z postanowieniami Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, mogą być opodatkowane przez drugą Umawiającą się Jurysdykcję (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez tę drugą Umawiającą się Jurysdykcję wyłącznie z powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji), pierwsza wymieniona Umawiająca się Jurysdykcja zezwoli na:

i)odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji;

ii)odliczenie od podatku od majątku takiej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub majątek, które mogą być opodatkowane w tej drugiej Umawiającej się Jurysdykcji.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja, dochód uzyskany lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającej się Jurysdykcji jest zwolniony z opodatkowania przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, wówczas ta Umawiającą się Jurysdykcja może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub majątek.

Zatem, w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Zjednoczone Królestwo wyłącznie z powodu, że dany dochód lub zyski majątkowe są także dochodem lub zyskami majątkowymi uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Zjednoczonego Królestwa), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, kwoty równej podatkowi od dochodu lub zysków majątkowych zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Zjednoczonym Królestwie.

Odliczenie podatku zapłaconego za granicą przysługuje jednak wyłącznie w sytuacji zapłacenia go również w Zjednoczonym Królestwie. Skoro – jak Pan wyjaśnił – nie zapłacił Pan od tych dochodów podatku za granicą, to nie przysługuje Panu prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 5 ust. 6 Konwencji MLI.

W Polsce do opodatkowania wskazanych we wniosku dochodów zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11a ust. 1 ustawy:

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

·pkt 1 – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,

·pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do art. 5b ust. 1 ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, obejmuje więc m.in. przychody uzyskane ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej powyżej ustawy.

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy:

Wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących w związku z tym pobytem przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15 i 15c.

W myśl art. 21 ust. 15 i 15c ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie ma zastosowania do wynagrodzenia:

1)pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;

2)pracownika w związku z jego pobytem poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatora w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 83 lub 83a;

3)uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 16 i 20, nie mają zastosowania do przychodów otrzymanych przez kierowcę z tytułu wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych na podstawie stosunku pracy lub umowy zlecenia, o której mowa w art. 13 pkt 8.

Dochody z pracy najemnej podlegają opodatkowaniu zgodnie ze skalą podatkową, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W Polsce co do zasady obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z pracy najemnej, w tym stosunku pracy ciąży na zakładach pracy. Są one obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m. in. ze stosunku pracy.

Jednakże w przedstawionej przez Pana sytuacji, podmiot z którym ma Pan podpisany kontrakt nie wypłacał na Pana rzecz wynagrodzeń. Uzyskiwał Pan zatem przychody z pracy najemnej bez pośrednictwa płatnika w Polsce.

Kwestie opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy z zagranicy bez pośrednictwa płatników zostały uregulowane w art. 44 tej ustawy.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy:

Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Na podstawie art. 44 ust. 3a ustawy:

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 44 ust. 3ab ustawy:

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a podatnik może pomniejszyć o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, przy czym przepisy art. 31b i art. 31c stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 44 ust. 7 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku podatkowego, należny podatek jest płatny przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania. Do obliczenia należnej zaliczki stosuje się odpowiednio ust. 3a.

Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:

Podstawa obliczenia podatku w złotych		Podatek wynosi
Ponad	do	Podatek wynosi
	120 000	12% minus kwota zmniejszająca podatek 3 600 zł
120 000		10 800 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł

Wobec powyższego, w przedstawionej we wniosku sytuacji był Pan zobowiązany do samodzielnego obliczenia i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Uzyskany przychód mógł Pan pomniejszyć o przychód zwolniony na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy, tj. 30% wartości diety za każdy dzień pobytu za granicą, w którym pozostawał Pan w stosunku pracy.

Następnie obliczoną w ten sposób kwotę w walucie obcej, w myśl art. 11a ust. 1 ustawy, powinien Pan przeliczać na złote według kursu średniego waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W celu obliczenia dochodu mógł Pan pomniejszyć przychód o koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od tak obliczonego dochodu z pracy wykonywanej na statku znajdującym się w stoczni w A był Pan zobowiązany obliczyć i wpłacić zaliczkę, stosując do uzyskanego dochodu stawkę podatkową określoną wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. Do uzyskanego dochodu stosuje się co do zasady najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, tj. 12%. Niemniej jednak przy obliczaniu zaliczki podatnik może zastosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 w wysokości 32%.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w art. 44 ust. 3a mógł Pan pomniejszyć o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek. Kwota zmniejszająca podatek wynosi 3 600 zł. Obecnie bowiem kwota wolna od podatku wynosi 30 000 zł, i ma ona zastosowanie łącznie do wszystkich uzyskanych przez Pana dochodów opodatkowanych według skali podatkowej. Kwotę tę stosujemy również w sytuacji gdy dochody podatnika przekroczyły 30 000 zł.

Natomiast po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie miał Pan obowiązek złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty).

Stosownie bowiem do art. 45 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Zatem dochody uzyskane przez Pana z tytułu wynagrodzenia za pracę wykonywaną na statku znajdującym się w stoczni w A w Irlandii zobowiązany będzie Pan wykazywać w rocznym zeznaniu podatkowym składanym na druku PIT-36, łącznie z innymi dochodami opodatkowanymi według zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy.

Druk tego formularza przeznaczony jest bowiem dla podatników, do których ma zastosowanie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i którzy niezależnie od liczby źródeł przychodów uzyskali m.in. przychody, od których byli obowiązani samodzielnie opłacać zaliczki na podatek.

W zeznaniu tym powinien Pan wykazać m.in. sumę wpłaconych samodzielnie zaliczek, co pozwoli na ich rozliczenie.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna została wydana przy założeniu, że praca wykonywana przez Pana na podstawie zawartego kontraktu miała charakter pracy najemnej i zatrudnienie było równoznaczne z uzyskiwaniem przychodów ze stosunku pracy. Okoliczność ta była elementem opisanego zdarzenia, i nie podlegała ocenie bądź weryfikacji. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis zdarzenia jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie