Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 7 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami, które wpłynęły 20 listopada 2024 r., 25 listopada 2024 r. oraz 7 stycznia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Uzyskuje przychody z działalności związanej z handlem maszynami, ich naprawami oraz montażami. Ponadto znajdują się tam także narzędzia o znacznej wartości. W związku z tym podatnik posiada magazyn wraz z placem.

Plac jest ogrodzony i pilnują go duże psy. Materiały, maszyny i narzędzia zgromadzone na placu mają dużą wartość. Ponadto na placu znajduje się biuro, w którym trzymana jest dokumentacja firmy.

Tym samym psy pełnią funkcje stróżujące. Będą chroniły sprzęt oraz dokumentację wykorzystywaną w działalności gospodarczej, co niewątpliwie zabezpiecza źródło przychodu. W związku z tym Wnioskodawca zamierza zaliczyć wydatki po otrzymaniu pozytywnej interpretacji podatkowej. Zadane pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego, czyli poniesionych w przyszłości wydatków na wyżywienie, opiekę weterynaryjną i wydatki na akcesoria spacerowe, czyli smycz, obrożę, szelki i kaganiec, legowisko, miski do pożywienia.

Powyższe wydatki są niezbędne, aby psy mogły stróżować. W tym przypadku najlepszym sposobem ochrony są właśnie psy. Podatnik nie zatrudnia stróża. Podsumowując, dwa duże psy w praktyce pilnują znacznego mienia plus wszelkiej dokumentacji, która jest niezbędna do prowadzenia działalności.

W uzupełnieniu wniosku odpowiedziała Pani na następujące pytania.

Jaka jest forma opodatkowania Pani działalności gospodarczej (np. zasady ogólne, ryczałt ewidencjonowany)?

Są to zasady ogólne.

Co należy rozumieć przez stwierdzenie:

– proszę wyjaśnić, gdzie znajdują się narzędzia o znacznej wartości?

Znajdują się one na placu i magazynach w siedzibie firmy, której pilnują psy.

Czy biuro, w którym przechowywane są/będą dokumenty, służące Pani działalności gospodarczej, znajduje się w Pani domu mieszkalnym, w którym Pani mieszka, czy też jest budynkiem, w którym prowadzona jest wyłącznie Pani działalność gospodarcza?

Jest tam prowadzona działalność gospodarcza.

Od kiedy (proszę wskazać datę) prowadzi Pani działalność gospodarczą?

Od sierpnia 2020 r.

Kiedy (proszę wskazać datę) nabyła/nabędzie Pani psy?

Około roku temu.

Jakiej rasy są wskazane we wniosku psy?

Duże psy obronne, brak rasy.

Czy do pilnowania mienia i dokumentacji firmy niezbędne są Pani dwa psy, czy tylko jeden z nich – proszę wyjaśnić związek liczby psów z realizacją funkcji stróżującej (pilnowanie mienia i dokumentacji)?

Jest to duży teren i są potrzebne dwa psy.

Czy psy zostały/zostaną przeszkolone do pełnienia funkcji stróżującej?

Tak, są to psy szkolone, a teren jest duży.

Pytanie

Czy będzie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki w związku z utrzymaniem psa?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy – zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej ustawa o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

-   pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

-   poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

-   został właściwie udokumentowany;

-   nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust.1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust.1 ustawy o PIT.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Konstrukcja art. 22 ust.1 cyt. ustawy daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Biorąc powyższe pod uwagę, uważam, że wydatki niezbędne do funkcjonowania psów (m.in. wyżywienie oraz opieka weterynaryjna) stanowią koszty uzyskania przychodów. Psy zostały zakupione w celu wykorzystywania ich w działalności gospodarczej. Psy pełnią funkcję stróżującą. Czyli psy stróżują, zapewniając ochronę mienia i poufnych danych. Planowane wydatki na utrzymanie psów to koszty wyżywienia (w szczególności karma), opieka weterynaryjna (koszt usługi weterynaryjnej, szczepionki) oraz wydatki na akcesoria spacerowe (smycz, obroża, szelki i kaganiec, legowisko, miski do pożywienia).

Pies stróżuje na zewnątrz. Podsumowując, pies pełni funkcje stróżujące. Chronił sprzęt, maszyny, części i narzędzia oraz dokumentację wykorzystywaną w działalności gospodarczej, co niewątpliwie zabezpiecza źródło przychodu.

Tym samym Wnioskodawca słusznie uważa, iż może zaliczyć wskazane we wniosku wydatki do kosztów uzyskania przychodów po otrzymaniu pozytywnej interpretacji podatkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-   został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-    nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podkreślam również, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

We wniosku wskazała Pani, że w przyszłości będzie Pani ponosić wydatki na utrzymanie psów. Do tych wydatków zaliczy Pani wydatki na wyżywienie, opiekę weterynaryjną i wydatki na akcesoria spacerowe, czyli smycz, obrożę, szelki i kaganiec, legowisko, miski do pożywienia.

Wskazane przez Panią wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 tej ustawy, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16:

Skoro zatem jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą. Uzyskuje Pani przychody z działalności związanej z handlem maszynami, ich naprawami oraz montażami. W związku z tym posiada Pani magazyn wraz z placem. Plac jest ogrodzony i pilnują go duże psy. Materiały, maszyny i narzędzia zgromadzone na placu mają dużą wartość. Ponadto na placu znajduje się biuro, w którym trzymana jest dokumentacja firmy. Tym samym psy pełnią funkcje stróżujące. Będą chroniły sprzęt oraz dokumentację wykorzystywaną w działalności gospodarczej, co niewątpliwie zabezpiecza źródło przychodu. Nie zatrudnia Pani stróża. Są to duże psy obronne, brak rasy. Z uwagi na duży teren są potrzebne dwa psy. Psy są szkolone do pełnienia funkcji stróżującej. Biuro, w którym przechowywane są/będą dokumenty służące Pani działalności gospodarczej, jest budynkiem, w którym prowadzona jest wyłącznie Pani działalność gospodarcza.

Na podstawie powołanych przepisów prawa oraz zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzam, że stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie mogła Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki na wyżywienie, opiekę weterynaryjną i akcesoria spacerowe psów, czyli smycz, obrożę, szelki i kaganiec, legowisko, miski do pożywienia.

Należy przy tym pamiętać, że to na Pani, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych wydatków z prowadzoną przez Panią pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Podsumowanie: będzie mogła Pani zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazane we wniosku wydatki związane z utrzymaniem psów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.