Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 26 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan pismem z 12 grudnia 2024 r. (wpływ 16 grudnia 2024 r.) - w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik trudni się niżej wymienionymi czynnościami :

·90.01.Z - Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych,

·55.10.Z - Hotele i podobne obiekty zakwaterowania,

·56.10.A - Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne,

·59.20.Z - Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych,

·90.04.Z - Działalność obiektów kulturalnych,

·93.19.Z - Pozostała działalność związana ze sportem.

W ramach swojej działalności podatnik trudni się organizacją masowych imprez związanych z występami artystów muzycznych i zagwarantowaniem dla nich usług hotelowych, cateringowych oraz wszelkich czynności związanych zapewnieniem bezpieczeństwa dla wszystkich uczestników wydarzenia, na podstawie umów zawieranych z artystami i tzw. „Riderów”, Podatnik jest zobowiązany do zapewnienia cateringu, w ramach którego serwowany jest określony alkohol, wyżywienie tudzież leki.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że firma A…. rozpoczęła działalność w kwietniu 2012 r. W Umowie Koncertowej w dziale RIDERS wyszczególnione są świadczenia gastronomiczne dla zespołu, w które oprócz jedzenia zawierają wykaz alkoholi w ramach cateringu, które zobowiązany jest Pan dostarczyć. Faktury zakupowe wystawione są na Pana firmę A…. Usługę cateringową wykonuje Pan sam, przez przygotowanie nakrycia stołu, podanie zakupionych artykułów, napoi, w tym alkoholi (wg rozpiski zawartej umowach z artystami). Zakup leków dotyczy tylko suplementów diety, które muszą być zapewnione w ramach cateringu, nie są to leki na receptę (np. środki przeciwbólowe). Jeśli mówi o tym umowa (nie jest to stałym elementem), są to obiadowe dania gorące (pizza, kebab), które dostarcza kurier. Wszystkie zakupione artykuły oraz usługi cateringowe wchodzą w skład całościowej umowy z artystą na wykonanie umowy.

Umowy z artystami są kompleksowe, obejmują zapewnienie: hoteli, sali, aparatury nagłaśniającej, itp., sprzedaży biletów, cateringu, garderoby, temperatury, wypłaty honorarium, opłacenia ....., ochrony, służb medycznych i wielu innych pozycji. Napoje alkoholowe wskazane w umowach są bardzo różne - specyfikacja obejmuje od gatunków alkoholi niejednokrotnie po konkretne nazwy/marki (jeśli chodzi o gatunki: wódka, whisky, gin, likier, wino, piwo). Na podstawie faktur zakupowych można wyodrębnić zakup alkoholi. Alkohol serwowany jest w garderobie artysty wraz usługą cateringową.

Wydatki wskazane we wniosku, Pana zdaniem są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ są częścią podpisanych umów/ridersów z artystami, a zatem są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, fakt ten sprowadza się do spełnienia przesłanek zawartych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki ponoszone na usługi cateringowe, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholi, nie stanowią kosztów reprezentacji, spełniają konkretne wymagania i warunki postawione przez artystów w umowach.

Wyjaśniając związek przyczynowy wskazanych wydatków, należy nadmienić, że artyści nie lubią, kiedy ich wymagania nie są spełnione solidnie. Pragną być traktowani w sposób wyjątkowy, indywidualny i grzeczny. Nie lubią pracować z niesolidnymi organizatorami, którzy nie potrafią wykonać w 100 % zapisów umowy. Umowa w każdym punkcie musi być wypełniona bez zaniedbań i pomyłek. W związku z tym spełnienie ich oczekiwań jest warunkiem podjęcia współpracy, podpisania umowy i jej realizacji.

Pytanie (wynikające z uzupełnienia wniosku)

Czy możliwe jest w Pana przypadku zaliczenie wydatków związanych zakupem alkoholi w koszty uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W Pana ocenie, zakup alkoholi w ramach działalności, którą Pan wykonuje, jest kosztem uzyskania przychodu, ponieważ jest jednym z warunków i elementów umowy z artystami, niestanowiącym kosztu reprezentacyjnego.

Jak już Pan wspomniał w ramach działalności organizuje Pan masowe imprezy z występami artystów muzycznych co wiąże się zapewnieniem rożnego rodzaju usług: hotelowych, cateringowych, itp. Na podstawie umów zawieranych z artystami i riderów, firma zobowiązuje się do spełnienia dokładnie określonych warunków, w tym zakupu alkoholi.

Ze względu na szczególny charakter działalności, jako właściciel firmy uważa Pan, że poniesione wydatki na alkohol są niezbędne gdyż wynikają z podpisanych umów i znajomości upodobań artystów. Spełnienie wymagań umowy jest jednym z warunków odbycia się koncertów (pod rygorem kary finansowej lub odwołania koncertu).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Dlatego też każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztów a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie stwierdzić, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

·musibyć poniesiony przez podatnika,

·musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

·musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·musi być definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie może zostać podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·musi zostać właściwie udokumentowany,

·wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów, należy mieć na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym, bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym, bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tego przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów, czy usług.

Istotne jest również rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania, bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który – prowadząc działalność gospodarczą – może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” należy wywieść z powyższego, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, jak i kreowania pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Kosztem uzyskania przychodu nie jest natomiast wydatek na alkohol, który jest udostępniany podczas spotkań integracyjnych, czy wydarzeń kulturalno-rozrywkowych niemających związku z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika. Zauważyć należy, że wydatki na zakup alkoholu nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie podkreślam, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą, podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów bądź jego zabezpieczeniem.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, w ramach której organizuje masowe imprezy związane z występami artystów muzycznych. Na podstawie umów zawieranych z artystami jest Pan zobowiązany zagwarantować dla nich usługi hotelowe, cateringowe oraz wszelkie czynności związanych zapewnieniem bezpieczeństwa dla wszystkich uczestników wydarzenia. Umowy z artystami są kompleksowe, obejmują zapewnienie: hoteli, sali, aparatury nagłaśniającej, itp., sprzedaży biletów, cateringu, garderoby, temperatury, wypłaty honorarium, opłacenia ...., ochrony, służb medycznych i wielu innych pozycji. Ponadto, w umowach wyszczególnione są świadczenia gastronomiczne dla zespołu, w które oprócz jedzenia zawierają wykaz alkoholi w ramach cateringu. Usługę cateringową wykonuje Pan sam, przez przygotowanie nakrycia stołu, podanie zakupionych artykułów, napoi, w tym alkoholi. Zakup leków dotyczy tylko suplementów diety, które muszą być zapewnione w ramach cateringu, nie są to leki na receptę. Jeśli mówi o tym umowa (nie jest to stałym elementem), są to obiadowe dania gorące (pizza, kebab), które dostarcza kurier. Wszystkie zakupione artykuły oraz usługi cateringowe wchodzą w skład całościowej umowy z artystą na wykonanie umowy. Alkohol serwowany jest w garderobie artysty wraz usługą cateringową. Napoje alkoholowe wskazane w umowach są bardzo różne - specyfikacja obejmuje od gatunków alkoholi niejednokrotnie po konkretne nazwy/marki (jeśli chodzi o gatunki: wódka, whisky, gin, likier, wino, piwo). Na podstawie faktur zakupowych można wyodrębnić zakup alkoholi.

W mojej ocenie - w przedmiotowej sprawie nie można powiązać wydatków zakup alkoholu dla artystów w związku z organizowanymi przez Pana koncertami, podczas których mają oni spożywać alkohol, z zakładanym celem uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, która jest sklasyfikowana zgodnie z PKD jako 85.51.Z - Działalność związana z wydawaniem przedstawień artystycznych.

Niewątpliwie podczas organizowanych przez Pana koncertów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dbałość o to, aby spełnić wymagania artystów podczas koncertu jest bardzo istotna, jednak trudno zaakceptować fakt, że wydatki poniesione na zakup alkoholu, który spożywają artyści jako element organizowanych koncertów muzycznych, mają wpływ na zorganizowany koncert muzyczny i osiągane z tego wydarzenia przychody z Pana działalności. Jak Pan wskazał umowy z artystami są kompleksowe, obejmują zapewnienie: hoteli, sali, aparatury nagłaśniającej, itp., sprzedaży biletów, cateringu, garderoby, temperatury, wypłaty honorarium, opłacenia ....., ochrony, służb medycznych i wielu innych pozycji. Zatem na uzyskiwane przez Pana przychody z organizowanych koncertów muzycznych składa się wiele czynników związanych z organizacją koncertów, a zapewnienie alkoholu dla artystów, nie ma realnego wpływu na źródło powstania Pana przychodów i nie uzasadnia związku z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

W mojej ocenie - można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Powyższe nie może stanowić przesłanki pozwalającej stwierdzić, że wskazane przez Pana wydatki są kosztami uzyskania przychodów. Zapewnianie alkoholu artystom, należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie warunkuje uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Jako argument potwierdzający zaprezentowane stanowisko należy także wskazać na art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj: Dz. U. z 2023 r. poz. 2151), który stanowi, że zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że wydatki na zakup alkoholu przeznaczonego do spożycia przez artystów podczas koncertów nie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania, bądź zabezpieczenia źródła Pana przychodów, tj. prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Zatem ww. wydatki na alkohol nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w  ramach wydanej interpretacji. Zgodnie bowiem z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika, że nie przeprowadzam postępowania dowodowego, nie jestem zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie Pana stanowiska. Jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.