Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 25 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani w odpowiedzi na wezwanie – pismem  z 19 grudnia 2024 r. (wpływ 20 grudnia 2024 r.) oraz pismem z 2 stycznia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w której zajmuje się m.in. tworzeniem kursów komputerowych i multimedialnych na zlecenie firmy X. Wnioskodawca opodatkowuje swoje dochody podatkiem liniowym. Zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT.

Czynności w ramach prowadzonej działalności obejmują pełny proces produkcji tych kursów: od pisania scenariuszy, przez montaż i recenzję materiałów, po dodawanie multimediów i tworzenie rekwizytów. Finalne nagrania są realizowane przez współpracownika, jednak Wnioskodawca odpowiada za techniczną jakość i edycję tych materiałów, w tym szczególnie za jakość dźwięku. Wnioskodawca regularnie pracuje z dźwiękiem jako integralnym elementem tworzonych kursów. W ostatnim czasie, w ramach recenzji klientów, zwracano uwagę na problemy z jakością dźwięku, szczególnie na tzw. „szeleszczące głoski”, które przypominają problemy z udźwiękowieniem polskich filmów. Widzowie wyraźnie wskazali, że jakość dźwięku negatywnie wpływa na odbiór treści, co zmniejsza ich zaangażowanie w kursy i ogólne zadowolenie z produktu.

W odpowiedzi na te uwagi, Wnioskodawca zamierza zakupić wysokiej klasy głośniki Monitor (...) lub sprzęt o zbliżonych parametrach, które pozwolą na precyzyjną analizę i optymalizację dźwięku. Głośniki będą zainstalowane w miejscu prowadzenia działalności/siedzibie Wnioskodawcy. Regularnie będą przeprowadzane testy odsłuchowe, również z udziałem klientów, w celu oceny jakości dźwięku przed publikacją kursów. Wnioskodawca prowadzi działalność pod kilkoma kodami PKD, które uzasadniają potrzebę posiadania tego rodzaju sprzętu, a są to: 62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem - obejmuje tworzenie oprogramowania oraz materiałów multimedialnych; 22.29.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych - związane z tworzeniem rekwizytów do kursów;

62.09.Z - Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych - obejmuje szerokie wsparcie techniczne związane z kursami i multimediami; 72.19.Z - Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych - związane z badaniem nowych technologii multimedialnych; 85.59.B - Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane - obejmuje tworzenie kursów komputerowych i edukacyjnych; 90.03.Z -Artystyczna i literacka działalność twórcza - obejmuje działalność twórczą, w tym produkcję multimediów i materiałów dydaktycznych.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca  prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 12.10.2020 roku.

Dla potrzeb podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Koszty uzyskiwania przychodów rozliczane są w dacie poniesienia kosztu.

Wnioskodawca zakupi kilka głośników. W szczególności będą to:

  • Dwie sztuki kolumn podłogowych, wolnostojących: Monitor (...)
  • Jedną sztukę Kolumny centralnej Monitor (...)
  • Dwie sztuki kolumny wiszącej, naściennej Monitor (...)

Wnioskodawca nie planuje zakupu jednostek typu wzmacniacz, nadajnik lub odbiornik. Wnioskodawca nie planuje też zakupu kabli głośnikowych i innych akcesoriów. Wszystkie z wymienionych rzeczy, które są potrzebne do działania kolumn głośnikowych, Wnioskodawca już posiada.

Głośniki będą spełniały definicję środka trwałego tj. będą stanowiły własność Wnioskodawcy, nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, o przewidywanym okresie dłuższym niż rok, kompletne i zdatne do używania.

Głośniki zostaną zakwalifikowane: grupa 6 podgrupa 62 rodzaj: 622: urządzenia do zapisywania i odtwarzania dźwięku. Rodzaj ten obejmuje:

1.gramofony, odtwarzacze CD i DVD oraz pozostałe urządzenia do odtwarzania dźwięku,

2.magnetofony, dyktafony i pozostałe urządzenia do zapisu dźwięku,

3.kamery wideo i pozostałe urządzenia wideo do nagrywania i odtwarzania

Rodzaj ten nie obejmuje:

  • radiokomunikacyjnych urządzeń odbiorczych, sklasyfikowanych w rodzaju 623.

Wnioskodawca wskazuje, że zakup opisanego sprzętu daje Wnioskodawcy możliwość należytego wykonania umowy na rzecz Zamawiającego, a w przyszłości również na rzecz innych Zamawiających. Wnioskodawca świadczy usługi, w których jakość dźwięku ma istotne znaczenie dla prawidłowego świadczenia wykonywanych przez niego usług, co wpływa właśnie na możliwości realizacji świadczenia a także pozyskiwanie kolejnych umów.

Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie wydatki będą faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność.

Finalnie realizowane przez współpracownika nagrania Wnioskodawcy prezentacji są realizowane  w miejscu siedziby działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wyjaśnia, że z umów nie wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zakupu głośników. Umowa zobowiązuje jednak Wnioskodawcę do realizacji usług w sposób profesjonalny i na poziomie zapewniającym należyte wykonanie świadczenia na rzecz Zamawiającego, zgodnie z warunkami, które zostały wskazane w umowie. Środki, które Wnioskodawca zaangażuje w realizację prawidłowego wykonania umowy, nie leżą w gestii Zamawiającego - ten bowiem oczekuje finalnie należytego wykonania umowy, w przeciwnym razie można zostać ona uznana za niewykonaną. Jednakże, aby należycie wykonać umowę, Wnioskodawca (co jest oczywiste) zmuszony jest do zaangażowania odpowiednich środków tj. odpowiedniego sprzętu: komputera, nagłośnienia, współpracowników. W przeciwnym wypadku Wnioskodawca nie byłby w stanie wykonać umowy w sposób należyty.

Wnioskodawca wyjaśnia, że głośniki będą wykorzystywane do celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, do wszystkich możliwych projektów, które Wnioskodawca będzie realizował w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Wartość poszczególnych głośników będzie stanowiła wartość do 10 000 złotych. Wartości poszczególnych głośników to:

  • Głośnik naścienny Monitor (...) to koszt około 2045 zł za sztukę brutto (Wnioskodawca zakupi dwie sztuki).
  • Głośnik podłogowy Monitor (...) to koszt około 4795 zł za sztukę brutto (Wnioskodawca zakupi dwie sztuki).
  • Głośnik centralny Monitor (...) to koszt około 4090 zł za sztukę brutto (Wnioskodawca zakupi jedną sztukę).

Głośniki nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wnioskodawca wskazuje, że zamierza zaliczyć wydatki na zakup poszczególnych głośników (każdy z nich) opisanych powyżej jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Pytanie

Czy wydatek na zakup głośników Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą jednorazowo w dacie poniesienia?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawca ma on  prawo do zaliczenia głośników w ciężar kosztów uzyskania przychodów, albowiem zaistnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskiwanymi przychodami Wnioskodawcy. Zakup głośników, wręcz stanowi wydatek niezbędny w prowadzonej działalności gospodarczej i daje możliwość wykonania usług na najwyższym poziomie - tj. starannego i należytego wykonania świadczenia. Wydatek nie znajduje się w negatywnym katalogu wydatków wskazanych przez ustawodawcę w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym. W związku z tym, że wydatek na poszczególne głośniki będzie stanowił wartość poniżej 10 tyś. Złotych., Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Wydatek zostanie poniesiony, prawidłowo udokumentowany. Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe. 

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Konstrukcja art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

  • cel to „to, do czego się zmierza, dąży, to, co chce się osiągnąć”;
  • celowość oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
  • zabezpieczyć oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Przez sformułowanie „w celu osiągnięcia przychodu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów, z taką chęcią i zamiarem. Zgodnie z orzecznictwem, nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go miało lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie danego przychodu (wyrok NSA z 29 listopada 1993 r. sygn. akt SA/Wr 1242/94).

Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Wskazuje się, że istnieją sytuacje, w których związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania (wyrok NSA z 16 grudnia 1999 r. sygn. akt SA/Bk 1619/98, LEX nr 39745).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Pamiętać przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Jednocześnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają:

1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Według art. 22d ust. 2 ustawy:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w której zajmuje się m.in. tworzeniem kursów komputerowych i multimedialnych na zlecenie firmy X. Czynności w ramach prowadzonej działalności obejmują pełny proces produkcji tych kursów: od pisania scenariuszy, przez montaż i recenzję materiałów, po dodawanie multimediów i tworzenie rekwizytów. Finalne nagrania są realizowane przez współpracownika, jednak Wnioskodawca odpowiada za techniczną jakość i edycję tych materiałów, w tym szczególnie za jakość dźwięku. Wnioskodawca regularnie pracuje z dźwiękiem jako integralnym elementem tworzonych kursów.  Wnioskodawca zamierza zakupić wysokiej klasy głośniki Monitor (...) lub sprzęt o zbliżonych parametrach, które pozwolą na precyzyjną analizę i optymalizację dźwięku. Głośniki będą zainstalowane w miejscu prowadzenia działalności/siedzibie Wnioskodawcy. Zakup głośników jest bezpośrednio powiązany z działalnością Wnioskodawcy, która obejmuje produkcję multimediów, edycję dźwięku oraz prezentowanie gotowych materiałów klientom. Głośniki będą spełniały definicję środka trwałego tj. będą stanowiły własność Wnioskodawcy, nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, o przewidywanym okresie dłuższym niż rok, kompletne i zdatne do używania. Głośniki zostaną zakwalifikowane to: grupa 6 podgrupa 62 rodzaj: 622: urządzenia do zapisywania i odtwarzania dźwięku. Wartość każdego z głośników nie przekroczy kwoty 10 000 zł.

Głośniki nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Biorąc pod uwagę, że wydatki na nabycie ww. głośników:

  • nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,
  • wartość każdego z głośników nie przekroczy kwoty 10 000 zł,
  • głośniki nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

   - to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Wykazanie tego związku spoczywa na podatniku i nie może następować w oderwaniu od konkretnego stanu faktycznego. Ocena, czy w danym przypadku zachodzi związek przyczynowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów powinna odbywać się przy uwzględnieniu wszystkich aspektów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym charakteru i rodzaju prowadzonej działalności.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy i powołanych wyżej przepisów prawnych wskazuję, że wydatek poniesiony przez Pana w związku zakupem wskazanych głośników może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pamiętać przy tym należy, że to na Panu, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanego we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodu wynika obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego jego udokumentowania.

Podkreślam jednak, że interpretacja ta została wydana wyłącznie na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku, a w szczególności – jak Pan podaje – że głośniki będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej do wszelkich możliwych projektów, które będą realizowane w związku z prowadzoną działalnością.

Przyjmując, że wartość poszczególnych głośników wymienionych we wniosku  nie przekroczy  wartość 10 000 złotych tym samym będzie Pan mógł do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczyć zakup poszczególnych głośników jednorazowo w dacie ich  poniesienia.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana  chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

    Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

    1) z zastosowaniem art. 119a;

    2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

    3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

    Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.