Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 listopada br. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dotyczący skutków podatkowych zawarcia ugody z bankiem i otrzymania „kwoty dodatkowej”. Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowana będąca stroną postępowania: A. A;

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B. A, C 1,

(...).

Opis stanu faktycznego

26 maja 2008 r. B. A i A. A oraz X S.A. z siedzibą w V zawarli Umowę kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny nr (...), zgodnie z którą Bank udzielił Wnioskodawcom kredytu na zasadach określonych w Umowie.

Kredyt hipoteczny został udzielony i przeznaczony na cel mieszkaniowy. Zawarta umowa kredytu stanowiła umowę kredytu denominowanego kursem CHF. Na podstawie umowy kredytu B. A i A. A wypłacono 80.837,86 CHF, co stanowiło równowartość 164.383,78 zł.

W dniu 24 listopada 2022 r. B. A i A. A wytoczyli przeciwko X S.A. z siedzibą w V powództwo o ustalenie, że umowa kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny nr (...) z dnia 26 maja 2008 r. jest nieważna i zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda – A. A kwoty 25.543,71 zł, zasądzenie od Pozwanej na rzecz Powoda – B. A kwoty 25.543,72 zł oraz zasądzenie od Pozwanej na rzecz Powodów – B. A oraz A. A łącznie do ich majątku wspólnego małżonków kwoty 38.570,93 zł oraz 22.328,59 CHF wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości ustawowej, liczonymi od 9 września 2022 r. do dnia zapłaty z tytułu zwrotu na podstawie art. 410 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c. rat kapitałowo-odsetkowych uiszczonych przez B. A i A. A na rzecz X S.A. w okresie od dnia zawarcia Umowy do 20 czerwca 2022 r.

B. A i A. A stali na stanowisku, że zawarta umowa kredytu z X S.A. jest nieważna w całości. Spór toczył się przed Sądem Okręgowym w D, (...). Spór z X S.A. zakończył się zawarciem 17 czerwca 2024 r. ugody sądowej.

Wnioskodawca w okresie od dnia zawarcia Umowy do 20 czerwca 2022 r. spłacił raty kapitałowo-odsetkowe na rzecz X S.A. w łącznej wysokości 89.658,36 zł oraz 22.328,59 CHF, co wynika z treści zaświadczenia X S.A. z 20 lipca 2022 r., określającego wysokość wypłaconego kredytu w PLN, wysokość spłat kapitału oraz odsetek od kredytu hipotecznego w ww. okresie, a także zawierającego informację o historii zmian oprocentowania kredytu Powoda.

W związku z wytoczeniem powództwa przeciwko X S.A. Wnioskodawcy ponieśli koszty pomocy prawnej.

W ramach ugody kredyt został rozliczony tak, jakby od daty zawarcia umowy był kredytem złotowym. W ramach tej ugody X S.A. zwolnił Kredytobiorcę z długu w kwocie 197.552,05 zł, na który składa się kwota kapitału.

Ponadto Bank zgodnie z § 5 ust. 5 zawartej Ugody zobowiązał się, że „w terminie 14 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości 40.000 PLN. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT-11)”.

B. A i A. A przy zawarciu umowy kredytu i przy zawarciu umowy ugody działali jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawców, w związku z zawartą 17 czerwca 2024 r. ugodą sądową strony dokonały zmiany waluty zadłużenia na walutę polską, w wyniku której przeprowadzono rozliczenie dotychczas spłaconych rat kredytu udzielonego na podstawie Umowy na poczet kredytu w złotych. Po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską strony uzgodniły, że Wnioskodawcy spłacili już zadłużenie wobec X S.A., ponieważ pozostająca kwota zadłużenia została umorzona przez Bank. Ponadto Wnioskodawcom na mocy ugody przyznano dodatkową kwotę 40.000 zł. Bank zwolnił Wnioskodawców z długu (umorzył zadłużenie kredytobiorcy) w zakresie kwoty kapitału i odsetek bieżących w łącznej kwocie 197.552,05 zł.

W ugodzie wskazano, że Wnioskodawca otrzyma od X S.A. PIT-11. Wnioskodawcy mają wątpliwości, jakie kwoty przychodu powinny być wskazane w PIT-11.

W wyniku zawartej Ugody strony dokonały zmiany waluty zadłużenia i na tej podstawie, po uprzednim rozliczeniu kredytu w walucie polskiej, uzgodniły, że kredyt został spłacony w całości. Po zmianie waluty kredytu kwota spłaty dokonywana w CHF (uwzględniająca kapitał oraz odsetki bankowe) została rozliczona w walucie polskiej tak, jakby od daty zawarcia umowy kredytu stanowiła kredyt złotówkowy. Zawarta ugoda zakładała więc jedynie konwersję waluty kredytu na złotówki. Na skutek tej operacji technicznej wartość spłaconego dotychczas przez kredytobiorcę kapitału oraz należnych od niego odsetek bankowych została rozliczona według kursu CHF z dnia dokonywania spłaty, z rozbiciem na kwotę kapitału oraz należnych na rzecz Banku odsetek. Techniczna operacja polegająca na zmianie waluty zadłużenia pozwoliła jedynie na określenie kwoty kapitału i odsetek w CHF oraz w walucie polskiej.

Niezależnie od wyżej wymienionych postanowień Strony postanowiły, że Bank, w terminie 14 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Wnioskodawcom dodatkową kwotę w wysokości 40.000 zł. Dodatkowa należna Stronom Ugody kwota 40.000 zł wynikała z oferty Ugody przedstawionej przez Bank w trakcie procesu negocjowania jej warunków.

W celu skłonienia Wnioskodawców do polubownego i szybkiego zakończenia sporu Bank zaproponował dokonanie na rzecz Wnioskodawców umorzenia dotychczasowego długu w kwocie 197.552,05 zł oraz wypłacenie dodatkowej kwoty 40.000 zł (skalkulowana jako suma rat kapitałowo-odsetkowych uiszczonych przez B. A i A. A na rzecz X S.A. w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia zawarcia ugody).

W zawartej Ugodzie Bank wskazał, że sporządzi dla właściwych organów podatkowych oraz dla Strony informację PIT-11 wskazując, że Wnioskodawcy osiągnęli przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, m.in. w kwocie 40.000 zł stanowiącej kwotę dodatkową (jako inny przychód z Ugody).

Bank podlegał nadzorowi właściwego organu nadzoru i był uprawniony do udzielenia kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady jego funkcjonowania.

Dodatkowa kwota w wysokości 40.000 zł nie stanowi dla Wnioskodawców przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu hipotecznego.

Pytanie:

Czy przyznana Wnioskodawcy przez Bank w wyniku zawartej Ugody kwota dodatkowego zwrotu (nadpłaty) w wysokości 40.000 zł stanowi przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, zapewniona przez Bank w wyniku zawartej Ugody kwota dodatkowego zwrotu (kwota nadpłaty) w wysokości 40.000 zł:

–  nie stanowi dla Wnioskodawców przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym

–  z tytułu otrzymania tej kwoty nie powstanie dla Wnioskodawców dochód, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co za tym idzie, przyznana w wyniku Ugody kwota 40.000 zł nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowi dodatkowego przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawców, a jedynie jest umówionym w wyniku prowadzonej negocjacji z Bankiem zwrotem uprzednio dokonanych przez Wnioskodawców wpłat na poczet rat kapitałowo-odsetkowych z tytułu zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

Powyższe wyklucza uznanie otrzymanej przez Wnioskodawców kwoty jako przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowymi pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasadniczo ustawodawca przyjął, że przychodami są:

–  pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika, tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

–  pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika, tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są neutralne podatkowo.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z Ugodą zawartą z między Bankiem a Wnioskodawcami nastąpił de facto zwrot nienależnie pobranych przez Bank świadczeń, tj. zwrot wpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych. Należy mieć na względzie, że Wnioskodawcy wystąpili przeciwko Bankowi z pozwem o ustalenie nieważności Umowy kredytu i zapłatę uiszczonych w wykonaniu nieważnej Umowy rat kapitałowo-odsetkowych.

Na dzień zawarcia Ugody, czyli 17 czerwca 2024 r., łączne wpłaty z tytułu rat kapitałowo-odsetkowych na rzecz X S.A. w wykonaniu nieważnej Umowy kredytu opiewały na kwotę 89.658,36 zł oraz 31.832,14 CHF. Zatem Wnioskodawcy spłacili na rzecz Banku więcej środków niż uruchomiony kapitał kredytu, który wynosił 164.383,78 zł. W drodze Ugody Bank zgodził się umorzyć pozostałą do spłaty (według Banku), niewielką kwotę kredytu oraz zwrócić Wnioskodawcom część uiszczonych przez nich, ponad uruchomiony kapitał kredytu, rat kredytu, tj. kwotę 40.000 zł (którą Bank w Ugodzie określił jako „kwotę dodatkową”). Zatem Bank, wykonując Ugodę, dokona de facto zwrotu kwoty nadpłaty w wysokości mniejszej niż rzeczywista nadpłata, którą technicznie określił jako „kwotę dodatkową” 40.000 zł.

Wobec powyższego wskazać należy, że dodatkowe świadczenie pieniężne, które Bank zobowiązał się zwrócić Wnioskodawcom, nie stanowi dla Wnioskodawców przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta nie spowoduje uzyskania przez Wnioskodawców przysporzenia majątkowego ani wzrostu ich majątku. Przyznana Wnioskodawcom kwota będzie zwrotem uprzednio dokonanych wpłat, które Wnioskodawcy nienależnie wpłacili wcześniej do Banku. Tym samym Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że nie będą mieli obowiązku rozliczenia tych środków dla celów podatkowych.

Należy zauważyć, że podobne stanowisko zajął:

–Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2023 r., Nr 0114-KDIP3-2.4011.609.2023.2.AC oraz

–Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2024 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.346.2024.2.ACZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z powołanego przepisu ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·   pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·   pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 powołanej ustawy mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił – w punkcie 9 ww. przepisu – „inne źródła”.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 tejże ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w treści art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z informacji przez Państwa przedstawionych wynika, że:

·   26 maja 2008 r. zawarli Państwo umowę kredytu mieszkaniowego,

·   17 czerwca 2024 r. zawarli Państwo z bankiem ugodę sądową,

·   na podstawie zawartej ugody bank – obok zwolnienia Państwa z długu – wypłacił Państwu kwotę dodatkową skalkulowaną jako suma rat kapitałowo-odsetkowych uiszczonych przez Państwana rzecz banku w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia zawarcia ugody.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy wypłacona Państwu kwota dodatkowa podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, skoro kwota dodatkowa, którą otrzymali Państwo od banku w wyniku zawartej ugody, mieści się w kwocie wpłacanej podczas spłaty kredytu hipotecznego, to jej otrzymanie nie powoduje po Państwa stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, interpretacje te dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli Państwo skorzystać, jeśli zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowana będąca stroną postępowania – (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną  (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.