Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe w części odnoszącej się do pytań nr 1 i nr 3 i nieprawidłowe w części odnoszącej się do pytania nr 2.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanów faktycznych
1) W dniu 30 stycznia 2023 r. do jednostki wpłynął wniosek funkcjonariuszki przeniesionej z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Służby Więziennej położonej w innej miejscowości, dotyczący wypłaty zasiłku osiedleniowego w związku z przesiedleniem się w dniu 26 stycznia 2023 r. na stałe wraz z członkami rodziny do miejscowości pełnienia służby.
W dniu 2 lutego 2023 r. ww. funkcjonariuszka odeszła na zaopatrzenie emerytalne. W dniu 20 lutego 2023 r. decyzją dyrektora Zakładu odmówiono emerytowanej już wtedy funkcjonariuszce wypłaty tego świadczenia.
W związku ze złożoną w dniu 6 października 2023 r. skargą do Ministra Sprawiedliwości ostatecznie zmieniono decyzję i na podstawie art. 73 ust. 3 pkt 3 ustawy o Służbie Więziennej przyznano funkcjonariuszce świadczenie pieniężne w postaci zasiłku osiedleniowego w wysokości 300 % uposażenia, który został wypłacony w dniu 7 grudnia 2023 r. Przy obliczaniu listy płac zostało zastosowane zwolnienie z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2) W dniu 4 października 2024 r. wypłacono również tej samej emerytowanej funkcjonariuszce zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego na podstawie art. 73 ust. 3 pkt 5 ustawy o Służbie Więziennej w związku z przedstawieniem duplikatu faktury z dnia 2 września 2024 r. Na liście płac naliczono 12 % podatek dochodowy.
3) Funkcjonariusze przeniesieni z urzędu do pełnienia służby w Zakładzie otrzymują zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby na podstawie art. 73 ust. 3 pkt 6 ustawy o Służbie Więziennej. Od tych świadczeń nie jest pobierany podatek dochodowy.
Pytania
1)Czy właściwym było zastosowanie zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w opisanym stanie faktycznym?
2)Czy właściwym było pobranie podatku według skali podatkowej w opisanym stanie faktycznym?
3)Czy właściwym jest niepobieranie podatku od zwrotu kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby wynikającego z art. 73 ust. 3 pkt 6 ustawy o Służbie Więziennej?
Państwa stanowisko w sprawie
W Państwa ocenie:
1) Właściwym było zastosowanie zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w opisanym stanie faktycznym.
2) Właściwym było pobranie podatku według skali podatkowej w opisanym stanie faktycznym.
3) Właściwym jest niepobieranie podatku od zwrotu kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby wynikającego z art. 73 ust. 3 pkt 6 ustawy o Służbie Więziennej, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w opisanym stanie faktycznym.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie w pkt 1 między innymi wymieniony został stosunek służbowy. Po myśli bowiem tego przepisu:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Na podstawie natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość
W myśl natomiast art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się m.in. osobę pozostającą w stosunku służbowym. Jak stanowi bowiem ten przepis:
Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą m.in. stosunku służbowym.
Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 cytowanej ustawy:
Wolne od podatku dochodowego są: kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.
Powyższy przepis ma zatem zastosowanie do świadczeń w postaci m. in. zwrotu kosztów związanych z przeniesieniem służbowym, tj. związanych ze zmianą miejsca pełnienia służby.
Natomiast na mocy art. 21 ust. 1 pkt 112 tej ustawy:
Wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.
Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, że na jego podstawie ze zwolnienia korzysta zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, w sytuacji gdy obowiązek ponoszenia tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.
Stosownie do przywołanego przez Państwa art. 73 ust. 3 ustawy o Służbie Więziennej z dnia 9 kwietnia 2010 r. (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1869 ze zm.):
Funkcjonariuszowi powołanemu na wyższe stanowisko kierownicze w Służbie Więziennej lub przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej położonej w innej miejscowości przysługują należności z tytułu przeniesień:
1) diety dla niego i członków rodziny, o których mowa w art. 176, za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania;
2) ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu do nowego miejsca zamieszkania osób, o których mowa w pkt 1;
3) zasiłek osiedleniowy;
4) ryczałt z tytułu przeniesienia;
5) zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego;
6) zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w przypadku gdy członkowie rodziny, o których mowa w art. 176, pozostają w dotychczasowym miejscu zamieszkania.
Na podstawie natomiast art. 73 ust. 4 ww. ustawy o Służbie Więziennej:
Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania i wypłaty należności, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając czas podróży służbowej.
Szczegółowe regulacje w tym zakresie zostały zawarte w wydanym na tej podstawie rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i przeniesień z dnia 9 marca 2023 r. (Dz. U. z 2023 r. poz. 578).
Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzam, że wypłacone przez Państwa świadczenia, o których mowa w art. 73 ust. 3 pkt 3 oraz pkt 5 ww. ustawy o Służbie Więziennej, tj. przysługujące funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej położonej w innej miejscowości odpowiednio:
1)zasiłek osiedleniowy oraz
2)zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego,
korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym, winni Państwo zastosować ww. zwolnienie zarówno do:
1)zasiłku osiedleniowego oraz
2)zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego
– na zasadach uregulowanych w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast wypłacone przez Państwa świadczenia, o których mowa w art. 73 ust. 3 pkt 6 ww. ustawy o Służbie Więziennej, tj. przysługujące funkcjonariuszom przeniesionym z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej położonej w innej miejscowości zwroty kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w przypadku gdy członkowie rodziny, o których mowa w art. 176, pozostają w dotychczasowym miejscu zamieszkania, korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 112 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Tym samym, winni Państwo zastosować zwolnienie do zwrotów kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w przypadku gdy członkowie rodziny, o których mowa w art. 176, pozostają w dotychczasowym miejscu zamieszkania – na zasadach uregulowanych w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.