Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 listopada 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 5 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2024 r. (wpływ 9 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą zgodnie z ustawą z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2022 r. poz. 470 ze zm.) jako Radca Prawny.
Podatek dochodowy rozlicza Pan na podstawie prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów, płaci Pan podatek dochodowy wg art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.).
W latach 2019-2021 wspólnie z żoną, jako współwłaścicielem (mają Państwo rozdzielność majątkową) na posiadanej na współwłasność od 2016 r. działce, wybudowali Państwo jednorodzinny budynek mieszkalny – dom, który częściowo przeznaczył Pan na prowadzenie działalności gospodarczej.
Po zakończeniu budowy i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie w 2021 r., cześć nieruchomości, zgodnie z przyjętym udziałem procentowym, została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Przyjęto roczną stawkę amortyzacji w wysokości 1,5% i od momentu wprowadzenia udziału w nieruchomości do ewidencji środków trwałych dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Kwoty tych odpisów do końca 2022 r. stanowiły koszt uzyskania przychodów i ujmowane były w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Od początku 2023 r., zgodnie z obowiązującymi przepisami koszt amortyzacji lokali mieszkalnych nie stanowi kosztu podatkowego, dlatego nie jest ujmowany jako koszt w prowadzonej księdze podatkowej.
W związku z planowanym rozwodem, chcieli Państwo uporządkować sprawy finansowe doprowadzając do sytuacji, że to żona stanie się jedynym właścicielem całej nieruchomości. Sprzedał Pan jej więc, posiadany udział w przedmiotowej nieruchomości, a uzyskane środki przeznaczy Pan na zakup własnego mieszkania.
Procentowy udział Pana części nieruchomości mieszkalnej był wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i raty amortyzacyjne wprowadził Pan jako koszty uzyskania przychodów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Ponadto odpowiedział Pan na następujące pytania zawarte w wezwaniu organu do uzupełnienia wniosku:
1.Jak faktycznie wykorzystywał Pan całą nieruchomość, o której mowa we wniosku przez cały okres jej posiadania – w tym jako działkę do rozpoczęcia w 2019 r. budowy domu?
Odpowiedź: Do czasu wybudowania domu nieruchomość wykorzystywana była na cele prywatne. Od grudnia 2017 r. trwały przygotowania do budowy domu, z tego okresu jest też pierwsza faktura kosztowa dotycząca inwestycji.
2.Jaki był Pana udział we współwłasności tej nieruchomości?
Odpowiedź: Pana udział we współwłasności nieruchomości gruntowej wynosił 1/5.
3.Jaka część, zgodnie z przyjętym udziałem procentowym, tej nieruchomości była przez Pana wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej?
Odpowiedź: Do prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przyjętym udziałem procentowym, było wykorzystywane (...)% nieruchomości.
4.Kiedy zbył Pan posiadany udział w nieruchomości?
Odpowiedź: xx września 2024 r.
5.Czy kwotę uzyskaną ze sprzedaży udziału w nieruchomości, o której mowa we wniosku przeznaczy Pan w całości – w terminie trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym dokonał Pan odpłatnego zbycia tego udziału w nieruchomości – na zakup własnego mieszkania?
Odpowiedź: Tak.
6.Jakim tytułem prawnym będzie Pan dysponował do mieszkania, które zamierza Pan nabyć? Czy nieruchomość ta będzie stanowić Pana własność/współwłasność?
Odpowiedź: Tak, chodzi o własność lokalu mieszkalnego.
7.Czy będzie Pan realizował w zakupionym mieszkaniu własne cele mieszkaniowe, tzn. czy Pan w nim zamieszka? Jeśli tak, to od kiedy, czy na stałe, lub w jakich okresach?
Odpowiedź: Tak, na stałe, od stycznia 2025 r.
8.Czy zakupione mieszkanie będzie położone w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej?
Odpowiedź: Tak.
Pytania
Czy sprzedaż całego posiadanego przez Pana udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (dom jednorodzinny), w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej oraz części używanej dla celów mieszkaniowych – prywatnych, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o pdof (j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) lub art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdof (j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)?
Jeśli sprzedaż udziału w domu w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8, ewentualnie art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o pdof (j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), to opodatkowaniu, jako przychód z działalności gospodarczej podlega udział procentowy w nieruchomości związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, w takiej części, w jakiej został wniesiony do ewidencji środków trwałych, niezamortyzowana część może stanowić KUP prowadzonej działalności gospodarczej?
Pana stanowisko w sprawie
Sprzedaż całego posiadanego udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym – domem jednorodzinnym (w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej oraz w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe) korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdof (t. j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), bo nieruchomość: działka została zakupiona w 2016 r., (minęło więc 5 lat od zakupu nieruchomości i zbycie jest zwolnione z opodatkowania).
Tym samym przychód ze zbycia jest przychodem poza prowadzoną działalnością gospodarczą i nie ujmuje go Pan w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Jeśli sprzedaż udziału w nieruchomości w części wykorzystywanej w działalności gospodarczej nie korzysta ze zwolnienia za podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), to opodatkowaniu, jako przychód z działalności gospodarczej podlega przychód w takiej części, w jakiej został wniesiony do ewidencji środków trwałych, niezamortyzowana część nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Jest to istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.
Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
W rezultacie, odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.
Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.
Odrębnym bowiem źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. ustawy:
Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Zatem, aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny zostać spełnione co najmniej dwie podstawowe przesłanki:
‒ nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
‒ nieruchomość nie może być składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).
Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe, w tym również w zakresie możliwości wyboru formy opodatkowania. Możliwość wyboru formy opodatkowania mają m.in. podatnicy osiągający przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przy czym – zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie natomiast z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji środków trwałych, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji. Definicja pojęcia środki trwałe wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem punktu 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności (lit. a) nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.
Regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.
Stosownie zaś do art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Zatem przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli więc między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło mniej niż 6 lat, to przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku stanowi przychód z działalności gospodarczej.
Z treści powołanych regulacji jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą jako Radca Prawny. W latach 2019-2021 wspólnie z żoną, jako współwłaścicielem (mają Państwo rozdzielność majątkową) na posiadanej na współwłasność od 2016 r. działce, wybudowali Państwo jednorodzinny budynek mieszkalny – dom, który częściowo przeznaczył Pan na prowadzenie działalności gospodarczej. Pana udział we współwłasności nieruchomości gruntowej wynosił 1/5. Do czasu wybudowania domu, nieruchomość wykorzystywana była na cele prywatne. Od grudnia 2017 r. trwały przygotowania do budowy domu. Po zakończeniu budowy i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie w 2021 r., cześć nieruchomości, zgodnie z przyjętym udziałem procentowym, który wynosił (...)%, została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. Procentowy udział Pana części nieruchomości mieszkalnej był wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i raty amortyzacyjne wprowadził Pan jako koszty uzyskania przychodów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z planowanym rozwodem, chcieli Państwo uporządkować sprawy finansowe doprowadzając do sytuacji, że to żona stanie się jedynym właścicielem całej nieruchomości. W dniu xx września 2024 r. sprzedał Pan jej więc posiadany udział w przedmiotowej nieruchomości, a uzyskane środki przeznaczy Pan na zakup własnego mieszkania.
Z uwagi na fakt, że sprzedaży podlegał Pana udział w jednorodzinnym budynku mieszkalnym, wykorzystywanym częściowo w działalności gospodarczej, przychód uzyskany z tej sprzedaży nie będzie stanowił dla Pana przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a tej ustawy powstaje wtedy, gdy jej odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
W myśl zaś art. 47 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.
Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc ze swej natury nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.
W przypadku zbycia nieruchomości (gruntu stanowiącego własność podatnika), na której wybudowano budynek – termin pięcioletni nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Bieg tego terminu liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto grunt na własność. Data wybudowania budynku nie ma znaczenia.
Zatem w sytuacji, gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a dopiero później wybudowany zostanie budynek, istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.
Jak wynika z opisu sprawy nabył Pan udział w nieruchomości gruntowej w 2016 r., natomiast sprzedaży udziału w wybudowanym na niej budynku mieszkalnym dokonał Pan xx września 2024 r. Tym samym sprzedaż opisanego udziału w jednorodzinnym domu mieszkalnym, częściowo wykorzystywanym przez Pana w działalności gospodarczej, nie będzie stanowiła dla Pana źródła przychodu podatkowego, ponieważ sprzedaż ta nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabył Pan udział w nieruchomości.
Podsumowując, z tytułu sprzedaży w 2024 r. całego posiadanego przez Pana udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej oraz części używanej dla celów mieszkaniowych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5-letniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości, tj. w 2016 r.
W konsekwencji, Pana stanowisko w zakresie pierwszego pytania należy uznać za prawidłowe, mimo że pytanie dotyczyło „korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o pdof (j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) lub art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdof (j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.”, jednakże we własnym stanowisku stwierdził Pan, że „sprzedaż całego posiadanego udziału w nieruchomości (…) korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o pdof (t. j. t. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)” – wskazując prawidłową podstawę prawną mającą zastosowanie w tej sytuacji, dotyczącą braku opodatkowania przychodu.
Jednocześnie, ze względu na warunkowy charakter drugiego pytania, a także z uwagi na to, że sprzedaż całego posiadanego przez Pana udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej oraz części używanej dla celów mieszkaniowych, nie skutkuje powstaniem po Pana stronie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (uzyskany przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu) – niezasadnym stało się rozpatrywanie drugiego pytania, dotyczącego możliwości opodatkowania przychodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomości, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej w części, w jakiej udział ten został wniesiony do ewidencji środków trwałych, a niezamortyzowana część może stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzanej działalności gospodarczej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
·Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
·Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.