Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia darowizny. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 12 grudnia 2024 r. (wpływ). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Powzięła Pani wątpliwość, czy gdyby w Pani imieniu (osoby A), inna osoba (osoba B) wpłaciłaby darowiznę na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego, na rachunek bankowy kościelnej osoby prawnej, to w takiej sytuacji może Pani skorzystać z odliczenia tej darowizny od podatku.

Dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanej kościelnej osoby prawnej byłoby bankowe potwierdzenie wpłaty, z danymi wpłacającego darowiznę (osoba B), natomiast w tytule transakcji: imię i nazwisko osoby, której darowizna dotyczy (osoba A) oraz cel charytatywno-opiekuńczy, np. tytuł wpłaty: A. A darowizna na cele charytatywno-opiekuńcze.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu doprecyzowuje Pani, że wspomniana sytuacja dotyczy życia w żeńskim instytucie zakonnym. Zasadniczo zarządzanie (dysponowanie) majątkiem poszczególnych członków instytutu zakonnego odbywa się zgodnie z zasadami Prawa Kanonicznego oraz regulacjami określonymi przez Konstytucje zakonne. Wewnętrznie przyjmuje się, że to co zarabia zakonnik, jest wspólne, a zarząd nad tymi dobrami powierza się wybranym członkom wspólnoty. Oczywiście wiadomo, że przede wszystkim podlega Pani pod ustawodawstwo RP i w związku z tym pojawiły się Pani pewne wątpliwości, dotyczące sposobu przekazywania części Pani poborów, jako darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą Kościoła Katolickiego. Pani wątpliwość dotyczy tego, czy w świetle polskiego prawa może Pani zlecić taką wpłatę, w Pani imieniu osobie trzeciej, tzn. osobie, która jest wyznaczona do administrowania dobrami wspólnoty zakonnej, a następnie zrealizować jej odliczenie na podstawie art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto wyjaśnia Pani, że inna osoba (osoba B), o której mowa we wniosku, to administrator dóbr wspólnoty zakonnej – przełożony lub ekonom wspólnoty zakonnej.

Na pytanie z wezwania dotyczące tego w związku z jakimi okolicznościami inna osoba (osoba B) miałaby wpłacić w Pani imieniu darowiznę na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego, na rachunek bankowy kościelnej osoby prawnej wskazała Pani, że zaistniałe okoliczności dotyczą organizacji i praktyki życia zakonnego. Dotyczy to umów wewnętrznych, że dobrami poszczególnych członków wspólnoty administruje jedna, wyznaczona do tego osoba.

Środki, które otrzyma inna osoba (osoba B), aby wpłacić darowiznę, należą do Pani. Jest to Pani wynagrodzenie za pracę. Jest Pani zatrudniona na umowę o pracę.

Pani pobory przekazuje Pani osobie B, która nimi tylko administruje we wspólnocie zakonnej, za Pani zgodą i wiedzą, zgodnie z zasadami ustalonymi w prawie kościelnym dotyczącymi funkcjonowania życia zakonnego.

Na pytanie z wezwania dotyczące tego z jakiego powodu na bankowym potwierdzeniu wpłaty jako dane wpłacającego będą dane osoby B, a nie Pani wyjaśniła Pani, że powodem jest jakaś zmiana, która zaszła w Prawie bankowym. Zamieściła Pani również polecenie przelewu dokonanego na starym i obecnym druku.

(...)

Tradycyjne polecenie przelewu (kolumna lewa), zostało zastąpione innym drukiem bankowym (kolumna prawa). Jeżeli poprosi Pani osobę B, o wpłacenie darowizny, to bank nie zwraca już ostemplowanego polecenia przelewu (wersja tradycyjna), tylko wpłacający otrzymuje inny dokument bankowy, na którym widnieją dane wpłacającego, a nie właściciela pieniędzy. Oczywiście w tytule można podać imię właściciela pieniędzy, ale czy jest to prawidłowo i czy takie transakcje nie będą budzić podejrzeń.

Z kolei na pytanie dotyczące tego, czy inna osoba (osoba B) będzie działała na podstawie jakiegoś formalnego pełnomocnictwa/upoważnienia od Pani, które będzie wskazywać, że darowizna jest realizowana w Pani imieniu wskazała Pani, że do tej pory nic takiego nie funkcjonowało. Jak wspomniała Pani na wstępie, były to umowy wewnętrzne, które swe źródło mają w Prawie Kanonicznym i Konstytucjach zakonnych. Osoba B to ta, która jest we wspólnocie wyznaczona do administrowania majątkiem poszczególnych członków wspólnoty, według zasad, które umocowane są w prawie kościelnym.

Inna osoba (osoba B), o której mowa we wniosku, będzie pośredniczyć jedynie w dokonywanej czynności wpłaty darowizny. Jeżeli osoba B (np. wspomniany administrator), będzie pośredniczyć w tej wpłacie darowizny, to zawsze może ją zatytułować np.: A. A darowizna na działalność charytatywno-opiekuńczą. Sądzi Pani, że wtedy wystarczająco zostanie zaznaczone, że darowizny dokonuje Pani, a nie osoba, która tylko w tym pośredniczy.

Sądzi Pani, że będzie Pani dokonywać darowizny pieniężnej, w rozumieniu art. 888 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, na rzecz kościelnej osoby prawnej.

Ponadto, wskazała Pani, że obdarowana kościelna osoba prawna przedstawi Pani (darczyńcy) pokwitowanie odbioru darowizny, z którego wynikać będzie, że to Pani dokonała darowizny – np. wydruk z rachunku bankowego.

Z ww. pokwitowania odbioru darowizny będzie wynikać, że darowizna wpłynęła na rachunek płatniczy obdarowanego (kościelnej osoby prawnej) albo na jego rachunek bankowy inny niż rachunek płatniczy. Aczkolwiek rachunek bankowy beneficjenta Pani darowizny (kościelnej osoby prawnej) jest już widoczny na potwierdzeniu wpłaty wygenerowanym przez bank.

W okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny obdarowana kościelna osoba prawna przedstawi Pani sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące tego na rzecz jakiej kościelnej osoby prawnej będzie dokonywana darowizna, o której mowa we wniosku, wskazała Pani, że na B – C. Ponadto, potwierdziła Pani, że kościelna osoba prawna, o której mowa we wniosku, prowadzi działalność charytatywno-opiekuńczą. B prowadzi m.in. placówki oświatowo-wychowawcze (przedszkole, przedszkole integracyjne, dom dziecka), dom opieki, działające w ramach Zgromadzenia zakonnego oraz świadczy inną pomoc na rzecz ubogich i potrzebujących pomocy.

Wartość przekazanej darowizny nie została/nie zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Rozlicza się Pani wyłącznie z pracy na etacie.

Kwotę przekazanej darowizn nie zaliczyła/nie zaliczy Pani do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W swoich rozliczeniach stosuje Pani jedynie art. 22 ust. 2 ustawy PIT.

Wartość przekazanej darowizny nie została/nie zostanie odliczona od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani dochody opodatkowane są według skali podatkowej (wg stawki 12%) – wynagrodzenie z umowy o pracę.

Wartość przekazanej darowizny nie została/nie zostanie odliczona od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wartość przekazanej darowizny nie została/nie zostanie zwrócona Pani w jakiejkolwiek formie.

Przekazanie świadczenia pieniężnego na rzecz kościelnej osoby prawnej, o której mowa we wniosku, nie będzie wiązało się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia po Pani stronie.

W roku podatkowym, w którym dokonana zostanie darowizna, uzyskuje Pani włącznie dochody opodatkowane według skali podatkowej (wg stawki 12%) – jest to wynagrodzenie za pracę wynikające z Pani zatrudnienia. W ww. okresie podlega/będzie Pani podlegała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pytanie

Czy może Pani skorzystać z odliczenia od podatku darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego, w sytuacji gdy faktyczny koszt darowizny ponosi Pani, ale darowiznę w Pani imieniu, wpłaca inna osoba na rachunek bankowy kościelnej osoby prawnej?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani, że istnieje możliwość odliczenia od podatku darowizny przekazanej na cele charytatywno-opiekuńcze podmiotu prawnego Kościoła Katolickiego, w sytuacji gdy darowiznę wpłaca inna osoba w imieniu podatnika, pod warunkiem, że zostanie ona dobrze udokumentowana:

1.Na poleceniu przelewu, w tytule określony jest cel: darowizna charytatywno-opiekuńcza oraz dane identyfikacyjne darczyńcy, który faktycznie ponosi koszt darowizny,

2.Darowizna przekazana jest kościelnej osobie prawnej, uprawnionej do otrzymywania darowizn,

3.Kwota darowizny zostanie wykazana w zeznaniu rocznym wraz z danymi pozwalającymi na identyfikację obdarowanego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy Stanowi on, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przy czym art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

a)określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,

b)kultu religijnego,

c)krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi na podstawie ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi, w wysokości iloczynu kwoty rekompensaty określonej przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy i litrów oddanej krwi lub jej składników,

d)kształcenia zawodowego publicznym szkołom prowadzącym kształcenie zawodowe, o których mowa w art. 4 pkt 28a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, oraz publicznym placówkom i centrom, o których mowa w art. 2 pkt 4 tej ustawy

e)określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie odbudowy Pałacu Saskiego, Pałacu Brühla oraz kamienic przy ulicy Królewskiej w Warszawie (Dz.U. poz. 1551 oraz z 2023 r. poz. 1688)

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ww. ustawy:

Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

1)osób fizycznych;

2)osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Zgodnie z art. 26 ust. 6b cytowanej ustawy:

Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9 oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego.

Na mocy art. 26 ust. 6c ww. ustawy:

W przypadku zwrotu dokonanej darowizny, obdarowany jest obowiązany przekazać urzędowi skarbowemu informację o zwróconej podatnikowi darowiźnie, w terminie miesiąca od dnia dokonania zwrotu.

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 6d komentowanej ustawy:

Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 26 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 9, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 11.

Jak natomiast stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 komentowanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dowodu wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy – w przypadku darowizny pieniężnej.

Przy czym, zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1966), który stanowi, iż:

Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe.

Powołany powyżej przepis art. 55 ust. 7 zawarty w ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej nie wprowadza żadnych ograniczeń w zakresie kwoty odliczenia od podstawy opodatkowania. To oznacza, że darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, aby skorzystać z nielimitowanej ulgi podatkowej uprawniającej do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym całej kwoty darowizny, bez względu na jej wielkość i stosunek procentowy do osiągniętego dochodu, koniecznym jest łączne spełnienie następujących warunków:

­przekazanie darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej,

­uzyskanie pokwitowania otrzymania darowizny przez kościelną osobę prawną,

­przeznaczenie darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą,

­otrzymanie, w ciągu dwóch lat od dnia przekazania darowizny, sprawozdania o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

W myśl zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej:

W skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Osobą prawną Kościoła o zasięgu ogólnopolskim jest Konferencja Episkopatu Polski.

Pozostałe kościelne osoby prawne wymienione zostały w szerokim katalogu zawartym w art. 7-9 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wśród tego katalogu w art. 8 pkt 6 i pkt 8 ww. ustawy wyróżnia się, w szczególności:

6)instytuty życia konsekrowanego (instytuty zakonne i instytuty świeckie) oraz stowarzyszenia życia apostolskiego; te instytuty i stowarzyszenia zwane są dalej ,,zakonami'';

8)opactwa, klasztory niezależne, domy zakonne.

Ponadto, jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej:

Osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.

Z przepisu art. 38 ust. 5 ww. ustawy wynika, że:

Zakony prowadzą działalność charytatywno-opiekuńczą w zakresie określonym w ich statutach lub odpowiednich aktach wewnętrznych.

Natomiast ww. działalność obejmuje – zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy – w szczególności:

1)prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki;

2)prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek;

3)organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa;

4)organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności;

5)prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk;

6)udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie;

7)krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających;

8)przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Zgodnie zaś z art. 40 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej:

Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z:

1)ofiar pieniężnych i w naturze;

2)spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych;

3)dochodów z imprez i zbiórek publicznych;

4)subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych;

5)odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno-opiekuńcze;

6)dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Caritas Polską i Caritas diecezji bezpośrednio lub w formie wyodrębnionych zakładów;

7)dochodów instytucji kościelnych.

W tym miejscu wskazuję, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania ani też w przyszłości.

Ocena skutków podatkowych Pani sytuacji

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika w szczególności, że powzięła Pani wątpliwość czy może Pani skorzystać z odliczenia darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze, gdy faktyczny koszt darowizny ponosi Pani, ale darowiznę, w Pani imieniu, wpłaca inna osoba (osoba B) na rachunek bankowy kościelnej osoby prawnej. Dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanej kościelnej osoby prawnej byłoby bankowe potwierdzenie wpłaty, z danymi wpłacającego darowiznę (osoba B), natomiast w tytule transakcji: Pani imię i nazwisko jako osoby, której darowizna dotyczy oraz cel charytatywno-opiekuńczy, np. tytuł wpłaty: A. A darowizna na cele charytatywno-opiekuńcze. Wspomniana sytuacja dotyczy życia w żeńskim instytucie zakonnym. Zasadniczo zarządzanie (dysponowanie) majątkiem poszczególnych członków instytutu zakonnego odbywa się zgodnie z zasadami Prawa Kanonicznego oraz regulacjami określonymi przez Konstytucje zakonne. Wewnętrznie przyjmuje się, że to co zarabia zakonnik, jest wspólne, a zarząd nad tymi dobrami powierza się wybranym członkom wspólnoty. Inna osoba (osoba B) to administrator dóbr wspólnoty zakonnej – przełożony lub ekonom wspólnoty zakonnej. Dobrami poszczególnych członków wspólnoty administruje jedna, wyznaczona do tego osoba. Osoba B to ta, która jest we wspólnocie wyznaczona do administrowania majątkiem poszczególnych członków wspólnoty, według zasad, które umocowane są w prawie kościelnym. W roku podatkowym, w którym dokonana zostanie darowizna, uzyskuje Pani włącznie dochody opodatkowane według skali podatkowej (według stawki 12%). Jest to wynagrodzenie za pracę wynikające z Pani zatrudnienia. W ww. okresie podlega/będzie Pani podlegała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Środki, które otrzyma inna osoba (osoba B), aby wpłacić darowiznę, należą do Pani. Pani pobory przekazuje Pani osobie B, która nimi tylko administruje we wspólnocie zakonnej, za Pani zgodą i wiedzą, zgodnie z zasadami ustalonymi w prawie kościelnym dotyczącymi funkcjonowania życia zakonnego. Powodem dla którego, na bankowym potwierdzeniu wpłaty jako dane wpłacającego będą dane osoby B, a nie Pani jest jakaś zmiana, która zaszła w Prawie bankowym. Tradycyjne polecenie przelewu, zostało zastąpione innym drukiem bankowym. Jeżeli poprosi Pani osobę B, o wpłacenie darowizny, to bank nie zwraca już ostemplowanego polecenia przelewu (wersja tradycyjna), tylko wpłacający otrzymuje inny dokument bankowy, na którym widnieją dane wpłacającego, a nie właściciela pieniędzy. Inna osoba (osoba B) będzie pośredniczyć jedynie w dokonywanej czynności wpłaty darowizny. Jeżeli osoba B (np. wspomniany administrator), będzie pośredniczyć w tej wpłacie darowizny, to zawsze może ją zatytułować np.: A. A darowizna na działalność charytatywno-opiekuńczą. Sądzi Pani, że wtedy wystarczająco zostanie zaznaczone, że darowizny dokonuje Pani, a nie osoba, która tylko w tym pośredniczy. Ponadto, obdarowana kościelna osoba prawna przedstawi Pani (darczyńcy) pokwitowanie odbioru darowizny, z którego wynikać będzie, że to Pani dokonała darowizny – np. wydruk z rachunku bankowego. Z ww. pokwitowania odbioru darowizny będzie wynikać, że darowizna wpłynęła na rachunek płatniczy obdarowanego (kościelnej osoby prawnej) albo na jego rachunek bankowy inny niż rachunek płatniczy. W okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny obdarowana kościelna osoba prawna przedstawi Pani sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. Przekazanie świadczenia pieniężnego na rzecz kościelnej osoby prawnej, o której mowa we wniosku, nie będzie wiązało się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia po Pani stronie. Darowizna będzie dokonywana na rzecz kościelnej osoby prawnej, tj. B – C. Ww. kościelna osoba prawna prowadzi działalność charytatywno-opiekuńczą. B prowadzi m.in. placówki oświatowo-wychowawcze (przedszkole, przedszkole integracyjne, dom dziecka), dom opieki, działające w ramach Zgromadzenia zakonnego oraz świadczy inną pomoc na rzecz ubogich i potrzebujących pomocy. Wskazała Pani również, że spełnia Pani pozostałe warunki uregulowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do możliwości dokonania odliczenia darowizn.

W konsekwencji, na tle przedstawionego opisu zdarzenia stwierdzam, że skoro:

1)Pani ponosi faktyczny koszt darowizny (ze środków pochodzących z Pani wynagrodzenia za pracę),

2)osoba B jedynie administruje środkami zgodnie z zasadami prawa kościelnego i wewnętrznymi regulacjami zakonnymi oraz pośredniczy tylko w dokonywanej wpłacie darowizny w Pani imieniu oraz

3)dokumentacja, czyli tytuł przelewu, pokwitowanie odbioru darowizny oraz sprawozdanie o jej przeznaczeniu na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą otrzymane od kościelnej osoby prawnej jednoznacznie będą wskazywały Panią jako darczyńcę oraz, że ww. darowizna została dokonana na rachunek płatniczy kościelnej osoby prawnej lub jej rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a także

4)przekazanie świadczenia pieniężnego na rzecz kościelnej osoby prawnej nie będzie wiązało się z uzyskaniem jakiegokolwiek dobra albo innego świadczenia po Pani stronie,

to przekazane przez Panią darowizny pieniężne będą podlegały odliczeniu w całości – od dochodu uzyskanego za poszczególne lata, w których zostaną dokonane – zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 26 ust. 6d i art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w składanych zeznaniach podatkowych będzie Pani mogła skorzystać z odliczenia w całości przekazanych przez Panią darowizn na rzecz kościelnej osoby prawnej na cele działalności charytatywno-opiekuńczej.

Ponieważ jednak we własnym stanowisku wskazała Pani na możliwość odliczenia przekazanej darowizny od podatku, pod warunkiem że:

1.Na poleceniu przelewu, w tytule określony jest cel: darowizna charytatywno-opiekuńcza oraz dane identyfikacyjne darczyńcy, który faktycznie ponosi koszt darowizny,

2.Darowizna przekazana jest kościelnej osobie prawnej, uprawnionej do otrzymywania darowizn,

3.Kwota darowizny zostanie wykazana w zeznaniu rocznym wraz z danymi pozwalającymi na identyfikację obdarowanego,

Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe. Jak bowiem zostało już wcześniej wspomniane, skorzystanie z nielimitowanej omawianej ulgi podatkowej polega na dokonaniu odliczenia od dochodu dokonanej darowizny, a ponadto – oprócz wskazanych przez Panią warunków – koniecznym jest również uzyskanie pokwitowania otrzymania darowizny przez kościelną osobę prawną oraz otrzymanie, w ciągu dwóch lat od dnia przekazania darowizny, sprawozdania o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno – opiekuńczą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponosi Pani ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy wskazać, że zakres przedmiotowy wniosku wyznacza przedstawione przez Panią pytanie. Tym samym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, tj. kwestia wątpliwości czy w świetle polskiego prawa może Pani zlecić wpłatę, w Pani imieniu osobie trzeciej, tzn. osobie, która jest wyznaczona do administrowania dobrami wspólnoty zakonnej, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone, ponieważ w ramach tego przepisu przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego.

Należy zauważyć, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

zatem, niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko skutki podatkowe odnoszące się do Pani.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.