Temat interpretacji
Temat interpretacji
Delegowanie pracowników do Norwegii – zakwaterowanie i transport
Spółka deleguje pracowników do Norwegii na krótkoterminowe wyjazdy (3–7 dni miesięcznie) w celu realizacji umów z kontrahentem. Firma pokrywa koszty zakwaterowania (hotele) i transportu (bilety lotnicze), a pracownicy nie mają wpływu na wybór tych świadczeń. Na czas pracy w Norwegii pracownicy są zgłaszani do tamtejszego systemu podatkowego, ale składki ZUS odprowadzane są w Polsce. Spółka dotychczas traktowała te świadczenia jako nieodpłatne i nie uwzględniała ich w podstawie opodatkowania pracowników.
Firma stała na stanowisku, że delegowanie pracowników do pracy za granicę leży w interesie pracodawcy, a nie pracowników, w związku z powyższym z nieodpłatnego zakwaterowania ani zapewnienia transportu w postaci biletów lotniczych nie uzyskują oni przychodów ze stosunku pracy, a na niej nie ciąży obowiązek obliczania i pobierania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Aby uzyskać oficjalne potwierdzenie swojego stanowiska, spółka złożyła do organu podatkowego wniosek o interpretację indywidualną.
Stanowisko KIS w sprawie opodatkowania świadczeń pracowniczych
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za nieprawidłowe i wyjaśnił, że wartość pokrytych przez pracodawcę kosztów zakwaterowania oraz przelotów pracowników stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.
KIS uzasadniła swoje stanowisko, odwołując się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, wszelkie świadczenia otrzymane przez pracownika w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, które przynoszą mu wymierną korzyść majątkową, stanowią przychód. Koszty zakwaterowania i przelotów są świadczeniami w interesie pracownika, ponieważ umożliwiają realizację obowiązków zawodowych bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków przez zatrudnionego.
Następnie organ podatkowy zwrócił uwagę, że choć przepisy przewidują zwolnienia podatkowe dla niektórych świadczeń, ich zastosowanie jest ograniczone. Na przykład zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, wartość zakwaterowania może być zwolniona z opodatkowania do kwoty 500 zł miesięcznie, o ile spełnione są określone warunki. Organ wskazał, że świadczenia, które nie mieszczą się w granicach zwolnienia, należy traktować jako przychód podlegający opodatkowaniu.
„Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że wartość sfinansowanego przez Państwa zakwaterowania oraz przelotów stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji, jako płatnik są Państwo zobowiązani obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wskazanych we wniosku świadczeń, z uwzględnieniem zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” - podsumował dyrektor KIS.