Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów które uzyskiwał Pan z pracy najemnej wykonywanej na statku badawczym eksploatowanym na wodach międzynarodowych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – w dniu 8 listopada 2024 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pracuje Pan na pełen etat za granicą i wniosek dotyczy opodatkowania dochodów z tej pracy. Do dnia 2 sierpnia 2024 r. prowadził Pan działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce pod numerem NIP (...). W tym dniu zawiesił Pan działalność. W ramach działalności stosował Pan stawkę podatkową 19%. Od lutego 2024 r. współpracuje Pan z międzynarodową spółką X z siedzibą w Singapurze (...) na umowę o pracę na czas nieokreślony. Pana praca polega na doradztwie technicznym na statkach badawczych. Obszarem pracy są statki morskie na międzynarodowych wodach morskich i oceaniczne na całym świecie w zależności od potrzeb firmy. Co miesiąc od lutego otrzymuje Pan wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę oraz potwierdzenie w postaci „pay slip”. W trakcie pracy przewidziane jest przynajmniej 6 wyjazdów po 4 tygodnie w przeciągu roku. Pozostałą część roku może spędzać Pan w Polsce – potencjalnie odwieszając działalność gospodarczą, jeśli pojawią się okazje na zlecenia.

Uzupełniając wniosek potwierdził Pan, że w okresie którego dotyczy wniosek miejscem Pana zamieszkania do celów podatkowych była Polska – jako centrum interesów osobistych.

Odpowiadając na pytanie, czy statek na którym wykonywał Pan pracę był eksploatowany wyłącznie na międzynarodowych wodach morskich i oceanicznych, czy też również na wodach terytorialnych /wodach przybrzeżnych/szelfie kontynentalnym/ w wyłącznej strefie ekonomicznej jakiegokolwiek państwa wyjaśnił Pan, że statek wykonywał prace wyłącznie na wodach międzynarodowych.

W związku z tym, że statek wykonywał prace wyłącznie na wodach międzynarodowych nie odprowadzał Pan podatku w żadnym z dodatkowych państw. W roku podatkowym 2024 będzie Pan przebywał łącznie ponad 183 dni w Polsce. Pracodawca nie miał siedziby w Polsce, lecz w Singapurze i wynagrodzenie było ponoszone przez zakład pracy z siedzibą w Singapurze.

Pytania

1)Jaki podatek od dochodów powinien Pan opłacać 19% czy 12%/32%, czy też inny?

2)Czy też może w Pana przypadku ma zastosowanie umowa międzynarodowa z Singapurem i niepotrzebnie wpłaca Pan dodatkowe podatki w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Rozważając zaistniałe fakty oraz po dokładnej lekturze umowy międzynarodowej z Singapurem uważa Pan, że powinien zostać objęty umową o braku podwójnego opodatkowania, w związku z czym nie powinien Pan dodatkowo opodatkowywać dochodów uzyskanych z umowy o pracę wykonywanej dla pracodawcy.

Ewentualnie powinien Pan opodatkować wszystkie dochody uzyskane z działalności gospodarczej, jak i te uzyskane z pracy za granicą wg jednolitej skali podatkowej 19% by uniknąć błędów i zabezpieczyć się w związku z możliwym wznowieniem działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez państwo rezydencji z państwem, w którym praca jest wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Natomiast według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD do art. 15 ust. 3 do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym lub barek eksploatowanych w żegludze śródlądowej stosuje się zasadę, która w pewnym zakresie jest zgodna z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego; chodzi o to, że podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa. W Komentarzu do art. 8 wskazano, że Umawiające się Państwa mogą uzgodnić między sobą zrzeczenie się prawa do opodatkowania dochodu na rzecz państwa, w którym mieści się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statki morskie, statki powietrzne lub barki. Przyczyny wprowadzenia takiej możliwości w przypadku dochodu z żeglugi morskiej, powietrznej lub śródlądowej odnoszą się również do wynagrodzenia załóg. Umawiające się Państwa mogą oczywiście uzgodnić między sobą postanowienie przyznające prawo do opodatkowania państwu przedsiębiorstwa. Takie postanowienie, jak również ust. 3 art. 15 zakładają, że ustawodawstwo wewnętrzne państwa, któremu przyznano prawo do opodatkowania, zezwala temu państwu opodatkować wynagrodzenie osoby zatrudnionej w danym przedsiębiorstwie, bez względu na jej miejsce zamieszkania.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, zasadę, w myśl której występuje opodatkowanie w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa stosuje się do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym.

Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że pracuje Pan na pełen etat za granicą. Do dnia 2 sierpnia 2024 r. prowadził Pan działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce. W tym dniu zawiesił Pan działalność. W ramach działalności stosował Pan stawkę podatkową 19%. Od lutego 2024 r. współpracuje Pan z międzynarodową spółką X z siedzibą w Singapurze (...) na umowę o pracę na czas nieokreślony. Pana praca polega na doradztwie technicznym na statkach badawczych. Obszarem pracy są statki morskie na międzynarodowych wodach morskich i oceaniczne na całym świecie w zależności od potrzeb firmy. Co miesiąc od lutego otrzymuje Pan wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę oraz potwierdzenie w postaci „pay slip”. W trakcie pracy przewidziane jest przynajmniej 6 wyjazdów po 4 tygodnie w przeciągu roku. Pozostałą część roku może spędzać Pan w Polsce – potencjalnie odwieszając działalność gospodarczą, jeśli pojawią się okazje na zlecenia.

W okresie którego dotyczy wniosek miejscem Pana zamieszkania do celów podatkowych była Polska – jako centrum interesów osobistych.

Statek na którym wykonywał Pan pracę był eksploatowany wyłącznie na wodach międzynarodowych.

W związku z tym że, statek wykonywał prace wyłącznie na wodach międzynarodowych nie odprowadzał Pan podatku w żadnym z dodatkowych państw. W roku podatkowym 2024 będzie Pan przebywał łącznie ponad 183 dni w Polsce. Pracodawca nie miał siedziby w Polsce, lecz w Singapurze i wynagrodzenie było ponoszone przez zakład pracy z siedzibą w Singapurze.

Przedstawiając własne stanowisko wskazał Pan na możliwość zastosowania w Pana sytuacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Singapurze dnia 4 listopada 2012 r. (Dz. U. z 2024 r. poz. 443, dalej: Umowa polsko-singapurska) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz Singapur dnia 7 czerwca 2017 r.

W myśl natomiast art. 15 ust. 1, 2 i 3 tej Umowy:

Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, pensje, płace oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a)odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i

b)wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie; i

c)wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskane, w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego lub statku powietrznego, eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże, jeżeli takie wynagrodzenie jest uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas może ono także być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 3 ust. 1 lit. f) i h) tej Umowy:

W rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

określenia ,,przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa'' i ,,przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa'' oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;

określenie ,,transport międzynarodowy'' oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

Wskazana przez Pana umowa polsko-singapurska mogłaby mieć więc zastosowanie w sytuacji gdyby wykonywał Pan pracę najemną na terytorium Singapuru, lub też wykonywałby Pan pracę na statku morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym, przez przedsiębiorstwo z siedzibą i faktycznym zarządem w Singapurze.

W świetle powyższego wyjaśnić należy, że w orzecznictwie i doktrynie ukształtował się pogląd, zgodnie z którym statek badawczy z uwagi na fakt, że nie jest wykorzystywany w transporcie, tym bardziej nie może zostać uznany za wykorzystywany w transporcie międzynarodowym, niezależnie od tego, czy jest eksploatowany w ruchu, który mógłby mieć międzynarodowy charakter.

Z opisu zdarzenia wynika, że wykonywał Pan pracę najemną na statkach badawczych wykorzystywanych wyłącznie na wodach międzynarodowych. Oznacza to, że do wynagrodzeń uzyskiwanych z tytułu opisanej pracy najemnej nie ma zastosowania Umowa polsko-singapurska. Do uzyskiwanych dochodów z pracy najemnej nie ma również zastosowania żadna inna umowa/konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W konsekwencji dochody uzyskiwane z pracy najemnej wykonywanej na statku eksploatowanym na wodach międzynarodowych podlegają opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą wynagrodzeń z pracy najemnej, tj. podlegają opodatkowaniu tylko w Pana miejscu zamieszkania czyli w Polsce.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

·pkt 1 – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,

·pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, obejmuje więc m.in. przychody uzyskane ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej powyżej ustawy.

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W opisie zdarzenia wskazał Pan, że do dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej stosuje Pan stawkę 19%, co oznacza, że stosuje Pan podatek liniowy o którym mowa w art. 30c ustawy.

Zgodnie z tym przepisem:

Podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku

Z powyższego wynika zatem, że podatek liniowy ze stawką 19% ma zastosowanie wyłącznie do dochodów uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej, i nie może on mieć zastosowania do dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy.

Dochody z pracy najemnej podlegają opodatkowaniu zgodnie ze skalą podatkową, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto podkreślić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych kwestie opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy z zagranicy bez pośrednictwa płatników zostały uregulowane w art. 44 tej ustawy.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy:

Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Na podstawie art. 44 ust. 3a ustawy:

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:

Od dochodów uzyskiwanych ze stosunku pracy powinien Pan więc obliczać zaliczkę, wg skali wynikającej z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do uzyskanego dochodu stosuje się co do zasady najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, tj. 12%. Niemniej jednak przy obliczaniu zaliczki podatnik może zastosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust.1 w wysokości 32%.

W świetle powyższego Pana stanowisko, zarówno w zakresie możliwości zastosowania Umowy polsko-singapurskiej, jak i możliwości zastosowania do dochodów ze stosunku pracy podatku liniowego w stawce 19% należało ocenić jako nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.