Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 4 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 12 grudnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni zawarła w dniu 26 marca 2008 r. z poprzednikiem prawnym banku …, umowę kredytu mieszkaniowego, denominowanego w walucie CHF. Umowa została spłacona w całości poprzez dokonanie w dniu 12 lipca 2019 r. spłaty kwoty 264 411 zł 41 gr. Wartość wypłaconego przez Bank kredytu wyniosła 227 000 zł, ponadto pobrano prowizję w wysokości 2 998 zł 85 gr. Do dnia całkowitej spłaty kredytu Wnioskodawczyni spłaciła na rzecz Banku łączną kwotę 426 368 zł 36 gr. Przedmiotowa umowa (…) zawiera klauzule abuzywne, które w orzecznictwie sądowym traktowane są jako niewiążące dla kredytobiorcy, co w konsekwencji prowadzi do ustalenia nieważności umowy.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni w dniu 14 kwietnia 2023 r. skierowała do sądu pozew o zapłatę kwoty 202 367 zł 21 gr, na którą składa się:

-199 368 zł 36 gr, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą, która została spłacona na rzecz Banku a kwotą udostępnionego kapitału,

-2 998 zł 95 gr stanowiącej pobraną od Wnioskodawczyni prowizję z tytułu udzielenia kredytu.

W przedmiotowym pozwie, Wnioskodawczyni domagała się przesłankowego ustalenia nieważności spornej umowy i zasądzenia na Jej rzecz roszczenia ograniczonego do nadpłaty spłaconego w wykonaniu nieważnej umowy świadczenia.

Bank na etapie sądowym zaproponował zawarcie ugody, na mocy której Wnioskodawczyni i Bank zrzekają się dalszych roszczeń wobec siebie, a Bank wypłaci na rzecz Wnioskodawczyni łączną kwotę 185 000 zł (w miejsce początkowo dochodzonej kwoty 202 367 zł 21 gr).

Bank w przedmiotowej ugodzie dokonał rozbicia kwoty 185 000 zł na dwa świadczenia:

a)po przeliczeniu na walutę polską, po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia 12 lipca 2019 r. wynoszącym 3,8397 PLN/CHF, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 12 lipca 2019 r. (daty całkowitej spłaty kredytu) wynosiło 264 375 zł 82 gr. Jednocześnie, gdyby potraktować tę umowę jako umowę kredytu złotowego, udzielonego od początku jako kredyt w PLN, to na dzień całkowitej spłaty kredytu pozostałoby zadłużenie w wysokości 83 692 zł 34 gr. W konsekwencji Bank zobowiązał się do zwrotu kwoty 83 692 zł 34 gr i umorzyć zadłużenie w tym zakresie;

b)Bank wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości 101 307 zł 66 gr, uznając iż kwota ta stanowi przychód i w związku z powyższym Bank wystawi PIT-11, tj. łącznie 185 000 zł.

Umowa kredytu została zawarta na 30 lat, od 26 marca 2008 r. do 2 marca 2038 r. Umowa została zawarta wyłącznie przez …, nie było innych kredytobiorców.

Na pytanie Organu o treści, cyt.: „czy kredyt hipoteczny został udzielony przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów?”, Wnioskodawczyni wskazała, cyt.: „Tak, … z siedzibą w …, przejęta później przez …”.

Na pytanie Organu o treści, cyt.: „jaki cel zaciągnięcia ww. kredytu został wpisany w umowie kredytowej zawartej z bankiem?”, Wnioskodawczyni wskazała, cyt.: „Finansowanie kosztów nabycia udziałów w nieruchomości (100/720) stanowiących lokal nr … położony w … przy ul. …”.

Kredyt został przeznaczony w całości na ww. cel. Lokal mieszkalny położony w … przy ul. …, został nabyty 31 marca 2008 r. Wnioskodawczyni przysługują udziały 100/720 we własności budynku, stanowiące lokal mieszkalny nr …. Jest to budynek wielomieszkaniowy, 3- kondygnacyjny, wybudowany w latach 30. XX wieku, zabudowany 10 lokalami mieszkalnymi (594 m²), a powierzchnia użytkowa całej kamienicy z piwnicami wynosi 772 m². Wnioskodawczyni już nie jest właścicielem przedmiotowego lokalu. W przedmiotowym lokalu Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe, jednak ze względów zdrowotnych matki Wnioskodawczyni (choruje na raka pęcherza moczowego), zmuszona była po diagnozie zmienić mieszkanie na większe (z dwupokojowego na trzypokojowe), ze względu na konieczność zamieszkania razem z matką.

Na pytanie Organu o treści, cyt.: „czy kredyt hipoteczny jest to kredyt mieszkaniowy zaciągnięty na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.)?”, Wnioskodawczyni wskazała, cyt.: „Tak”.

Na pytanie Organu o treści, cyt.: „czy kredyt został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej”, Wnioskodawczyni wskazała, cyt.: „Tak”.

Ustanowiono hipotekę kaucyjną na nieruchomości (lokalu mieszkalnym) zajmowanej przez matkę Wnioskodawczyni. Na potrzeby ustanowienia hipoteki i zaakceptowania tej formy zabezpieczenia przez Bank, własność lokalu została przeniesiona na Wnioskodawczynię.

Ugoda została zawarta w dniu 23 października 2024 r. Ugoda ma charakter ugody pozasądowej, stronami umowy są Wnioskodawczyni oraz … Kredyt został spłacony w całości w dniu 12 lipca 2019 r., zatem 5 lat przed zawarciem ugody. Bank w ugodzie dokonał hipotetycznego przewalutowania kredytu na potrzeby wyliczenia wartości dokonanych przez Wnioskodawczynię nadpłat: „Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia Umowy, tj. od dnia 26 marca 2008 r., stanowił kredyt złotowy”. Nie doszło do umorzenia zobowiązania, to Bank po wyliczeniu wartości kredytu według założeń z pkt 15 uznał, że kredytobiorca spłacił o 83 692 zł 34 gr za dużo i taką wartość zwrócił Wnioskodawczyni.

Kwota dodatkowa w wysokość 101 307 zł 66 gr w ugodzie opisana jest następująco:

„Bank, w terminie 21 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości 101.307,66 PLN (sto jeden tysięcy trzysta siedem złotych, 66/00) na rachunek należący do Kredytobiorcy … PESEL: …, prowadzony przez …, o numerze …. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT-11)”.

W ocenie Wnioskodawczyni, stanowi to zwrot świadczenia nienależnego, którego domagała się przed sądem. Wartość nadpłaconych rat wynosiła na dzień wniesienia pozwu 202 367 zł 21 gr. Chcąc zamknąć sprawę ugodowo, bez konieczności oczekiwania na wyroki sądów w obu instancjach, Wnioskodawczyni zgodziła się na obniżenie swoich żądań do kwoty 185 000 zł (suma kwoty 101 307 zł 66 gr i 83 692 zł 34 gr). Podstawą faktyczną żądania był zwrot świadczeń płaconych w wykonaniu nieważnej umowy kredytu. Na mocy ugody strony zrzekły się dalszych roszczeń wobec siebie, jednak wypłata kwoty 101 307 zł 66 gr nie stanowiła podstawy do rezygnacji z dalszych roszczeń i nie była formą wynagrodzenia. Dla Wnioskodawczyni otrzymane od Banku środki mają charakter spójny, łącznie 185 000 zł. W toku negocjacji Bank nie informował, że będzie rozkładał tę kwotę na dwie części.

Na pytanie Organu o treści, cyt.: „czy kwota dodatkowa w wysokości 101 307 zł 66 zł stanowi przysporzenie ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu hipotecznego zawartego w 2008 r.?”, Wnioskodawczyni wskazała, cyt.: „Nie stanowi przysporzenia. Wnioskodawczyni do odzyskania miała kwotę 202.367,21 zł, a odzyskała jedynie kwotę 185.000 zł, zatem bilans pozostaje ujemny, na co Wnioskodawczyni się godziła dążąc do szybkiego zakończenia sporu sądowego”.

Powyżej opisano wyczerpująco charakter tego świadczenia, Bank na jego opis w przedmiotowej ugodzie poświęcił jeden akapit. Strony w toku negocjacji poprzedzających zawarcie ugody ustaliły, iż Wnioskodawczyni jest gotowa zaakceptować zwrot łącznej kwoty 185 000 zł nadpłaconych rat. Kwota 101 307 zł 66 gr stanowi różnicę pomiędzy tą kwotą a wyliczoną przez Bank rzekomą nadpłatą Wnioskodawczyni (w kwocie 83 692 zł 34 gr). Suma obu kwot daje równe 185 000 zł. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy jaki ma status przedmiotowa kwota w przepisach wewnętrznych banku. Bank w przedmiotowej ugodzie bardzo lapidarnie opisał kwotę dodatkową. Zdaniem Wnioskodawczyni, jest to zwrot świadczenia kredytobiorcy.

Wnioskodawczyni nie korzystała z umorzenia wierzytelności tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie i zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Pytania

Czy kwota dodatkowa, o której mowa w lit. b opisu stanu faktycznego, stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jeżeli tak to czy jest objęta zwolnieniem wskazanym w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe?

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawczyni, kwota dodatkowa w wysokości 101 307 zł 66 gr zaproponowana przez Bank, nie stanowi przychodu do opodatkowania. Jako kredytobiorca, Wnioskodawczyni wpłaciła bowiem wcześniej do Banku kwotę dużo wyższą niż tę, która została zaproponowana w ramach ugody. Otrzymane środki są ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z majątku Wnioskodawczyni. Kwota otrzymana na podstawie ugody z bankiem nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w majątku. Przychodem mogłaby być traktowana ewentualna nadwyżka, tj. w sytuacji gdyby Wnioskodawczyni w ramach ugody otrzymała kwotę wyższą niż kwota 202 367zł 21 gr. Podobne stanowisko wyrażono w indywidualnych interpretacjach podatkowych z dnia 1 sierpnia 2024 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ oraz 17 maja 2024 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.263.2024.2.MKA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Z kolei jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Skutki podatkowe wypłaty przez bank „dodatkowej kwoty”

Powzięła Pani wątpliwość, czy zwrócona Pani „dodatkowa kwota” stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem, kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Wobec powyższego, skoro jak Pani wskazała w uzupełnieniu wniosku – kwota dodatkowa, o której mowa w sformułowanym przez Panią pytaniu, stanowi zwrot świadczenia nienależnego i nie stanowi dla Pani przysporzenia ponad kwoty uiszczane tytułem spłaty kredytu hipotecznego, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Pani przychodu.

Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Panią przysporzenia majątkowego, wzrostu Pani majątku. Otrzymana przez Panią kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłaciła Pani wcześniej do banku.

Pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, nie ma Pani obowiązku rozliczenia tych środków pieniężnych dla celów podatkowych.

W konsekwencji, Pani stanowisko, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

W myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Z kolei § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że umorzenie wierzytelności następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela z prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Tak więc, dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Samo przewalutowanie kredytu hipotecznego, w przeciwieństwie do umorzenia kredytu, jest neutralne podatkowo i nie powoduje po stronie podatnika powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionej sprawie nie mamy jednak do czynienia z umorzeniem kredytu, gdyż jak wynika z Pani opisu stanu faktycznego, ugoda dotyczyła jedynie przewalutowania. Umorzenia Pani zobowiązania z tytułu umowy kredytu nie było.

W takiej sytuacji, stwierdzić należy, że w Pani przypadku nie znajdzie zastosowania zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Na podstawie ugody z bankiem nie doszło do umorzenia kwoty wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, a jedynie do przewalutowania zaciągniętego kredytu.

Powołany przepis § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, stanowiący, że zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania, nie znajduje zastosowania do przedstawionego opisu stanu faktycznego, ponieważ nie wskazano w nim, że uzyska Pani przychód wskutek zastosowania ujemnego oprocentowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.