Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 24 listopada i 14 grudnia 2024 r. (daty wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej także „PIT”). Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą w (...) r., a przeważającym przedmiotem tej działalności jest działalność związana z projektowaniem oraz oprogramowaniem. Działalność Wnioskodawcy jest opodatkowana w formie skali podatkowej. Dokumentacja rachunkowa Wnioskodawcy jest prowadzona w formie Książki Przychodów i Rozchodów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się badaniem i rozwojem aplikacji internetowych (…). Projektuje rozwiązania UX (user experience). Wnioskodawca bada użyteczność aplikacji pod kątem konwersji. Bazując na wynikach badań tworzy rozwiązania, które optymalizują działanie tych aplikacji. Efektem działań Wnioskodawcy jest stworzenie lub zmodyfikowanie projektów mechanizmów logicznych w formie wizualnej, do których prawa autorskie przekazuje kontrahentom.

Wnioskodawca działa i będzie działał na zlecenie różnych kontrahentów. Jednak działalność Wnioskodawcy, bez względu na zmianę kontrahentów, zachowuje cechy wskazane w niniejszym wniosku. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, które są nazywane tworzeniem oprogramowania, obejmują następujące czynności:

–projektowanie UX,

–tworzenie kodu w językach programowania (np. (...)),

–ulepszanie i rozwijanie istniejącego kodu, np. stworzonego przez samego Wnioskodawcę.

Zgodnie z doktryną prawa autorskiego, części programu (fragmenty kodu) oraz wszelkie ulepszenia i zmiany w aplikacjach lub oprogramowaniu (nowe funkcjonalności), które tworzy, są utworem w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, ze zm.). Wobec tego, Wnioskodawca podkreślił, że tworzone, rozwijane i ulepszane przez niego projekty mechanizmów logicznych aplikacji stanowią utwór na gruncie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Utwory tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, podlegają ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualne wiedzę, w tym przede wszystkim z informatyki i technologii oraz umiejętności dotyczące narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych zastosowań w postaci nowoczesnego oprogramowania. Działalność na rzecz danego kontrahenta polega na tworzeniu nowych produktów, zastosowań i funkcjonalności Oprogramowania, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę nie miały miejsca. Wnioskodawca ma na celu rozwiązywanie problemów biznesowych kontrahentów poprzez dostarczanie oprogramowania spełniającego wszelkie wymagania kontrahenta. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie i jego części opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach. Proces wytwarzania oprogramowania i jego części obejmuje m.in. analizę problemu (szczegółowych wymagań kontrahentów), zaprojektowanie logiki (ta pozwoli użytkownikom ulepszanych aplikacji na korzystanie z nich w możliwie prosty i intuicyjny sposób), badanie sesji użytkowników i ewentualnych problemów jakie napotkali podczas korzystania z aplikacji, przebudowanie funkcjonalności strony i udoskonalenie dostępnych rozwiązań oraz wykonanie testów i wdrożenie zaprojektowanego rozwiązania. W ramach rozwoju każdego oprogramowania i jego części, Wnioskodawca tworzy zupełnie nowe części i funkcjonalności oprogramowania, a następnie modyfikuje i zmienia stworzone przez siebie funkcjonalności oprogramowania poprzez dokonywanie zmian, poprawek oraz usprawnień.

Tworzone oraz rozwijane oprogramowanie powstaje przy użyciu najnowszych rozwiązań technologicznych. Prowadzi to do ciągłego rozwoju Wnioskodawcy oraz przyswajania nowej wiedzy i umiejętności. Z każdym projektem, zadaniem i funkcją Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności i wiedzę w pracy. Każdy projekt wymaga również zastosowania unikatowego zestawu narzędzi lub architektur. Istotą prac jest dopasowanie do danego projektu, aplikacji, programu odpowiednich technologii i narzędzi, które pozwalają utrzymywać kod przejrzystym i możliwym do ciągłego rozwoju.

Tworzone, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę Oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Wybranie rozwiązań dedykowanych wyłącznie potrzebom kontrahenta lub konkretnego użytkownika wskazuje jednoznacznie na niepowtarzalność wytworzonego Oprogramowania i wyklucza zastosowanie oprogramowania dostępnego na rynku. W przypadku projektów nie występuje element typowej standaryzacji. Cele, jakie są zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tym samym, tworzone i wdrażane przez Wnioskodawcę elementy Oprogramowania mają zawsze charakter twórczy. Działania te prowadzone są w metodyczny sposób. Prace projektowe Wnioskodawcy realizowane są według metodologii planowania pracy (...), która jest powszechnie stosowana w branży. Prowadzona działalność nie ma charakteru incydentalnego.

Realizacja projektu polega na jego ciągłym doskonaleniu i ulepszaniu. Zasobami wiedzy, które Wnioskodawca wykorzystuje przy planowaniu projektu są technologie informatyczne, czyli jego wiedza o narzędziach informatycznych. Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Również czynności rozwoju (modyfikacji) w aplikacjach nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania.

W wyniku prowadzonych ulepszeń i rozwoju oprogramowania i jego części powstają autorskie prawa do programów komputerowych, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca podsumował, że prowadzona przez niego działalność, której przedmiotem jest ulepszanie i rozwój aplikacji poprzez tworzenie wizualnych mechanizmów logicznych, obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług w sposób nierutynowy i kreatywny. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne firmy, ani praw autorskich innych firm.

Przykłady Oprogramowania wytwarzanego, ulepszanego i rozwijanego przez Wnioskodawcę to np. projekty: (...).

Projekty te są następnie implementowane i optymalizowane przez Wnioskodawcę. Wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie oprogramowania i jego części ma charakter modułowy, więc Wnioskodawca jest właścicielem oprogramowania i jego części, jakie tworzy w ramach tych procesów aż do chwili przekazania praw autorskich. Z chwilą przekazania wytworzonego oprogramowania Kontrahentowi, Wnioskodawca przekazuje na jego rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Na podstawie zawartej z Kontrahentem umowy, Wnioskodawca jest obowiązany do przeniesienia na kontrahenta całości praw autorskich do wytworzonego w ramach zlecenia oprogramowania. Wnioskodawca jest obowiązany do przeniesienia na Kontrahenta również wszelkich praw zależnych i pokrewnych bez ograniczeń czasowych i terytorialnych.

W przeważającej części wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programów komputerowych. W ramach opisanej wyżej, prowadzonej działalności gospodarczej, której efektem jest wytworzenie kwalifikowanego IP, Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił następujące wydatki w celu osiągnięcia przychodów: koszt zakupu wyposażenia biurowego i artykułów biurowych, koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego, koszt zakupu pojazdu oraz jego leasingu i użytkowania, koszty wyjazdów służbowych, koszt dokształcania zawodowego (literatura branżowa, szkolenia), koszt usługi telekomunikacyjnej, koszt składek na ubezpieczenia społeczne oraz koszt usługi księgowej.

Wnioskodawca wskazał, że żaden z powyżej opisanych koszów nie został rozliczony w ramach ulgi B+R. Wnioskodawca nie zamierza zatrudniać w ramach umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej w celach badawczo-rozwojowych nad kwalifikowanymi prawami IP.

Mając na uwadze obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. regulacje IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu kwalifikowanego. W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2024 oraz kolejnych latach, rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca zamierza także skorzystać z ulgi IP BOX za lata ubiegłe, tj. 2019, 2020, 2021, 2022 oraz 2023.

Wnioskodawca oświadcza, że będzie posiadał i prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ustawy o PIT przypadających na każde kwalifikowane prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ewidencja będzie prowadzona na bieżąco i zawierać będzie comiesięczne zestawienie dokumentów, potwierdzających poniesione wydatki na koniec danego miesiąca. Wnioskodawca będzie w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów do konkretnego prawa własności intelektualnej. Koszty te są bezpośrednio związane z realizacją prac polegających na wytwarzaniu, ulepszaniu i rozwijaniu Oprogramowania. Bez ich poniesienia, prace nie mogłyby być realizowane, a tym samym nie powstawałoby prawo własności intelektualnej. Tworzenie kodu wymaga zarówno sprzętu oraz ponoszenia dodatkowych kosztów. Wnioskodawca oblicza i będzie obliczał wskaźnik nexus stosownie do przepisów ustawy o PIT.

Należy wskazać, że Oprogramowanie i jego części opisane powyżej stanowią przykłady i z uwagi na okoliczność, że wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca może tworzyć inne rodzaje Oprogramowania, oraz działać na zlecenie innych kontrahentów, ale zawsze Oprogramowanie i działalność Wnioskodawcy będzie wykazywała cechy wskazane we wniosku. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony, a tym samym rodzaj i źródło uzyskiwanych dochodów z tytułu sprzedaży oprogramowania nie ulegną zmianie.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca wyjaśnił, że użyte w opisie sprawy określenia: „program komputerowy”, „utwór”, „oprogramowanie i jego części”, „projekt”, „funkcjonalności”, „aplikacja”, „moduły”, „rozwiązania”, jak również „aplikacja” są stosowane zamiennie do określenia tych samych efektów pracy Wnioskodawcy – tj. oprogramowania stanowiącego połączenie stworzonego kodu w językach programowania oraz odpowiednio zaprojektowanej struktury.

Wyjaśniając, jakie konkretne programy komputerowe (prawa autorskie do tych programów komputerowych) są przedmiotem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że na ten moment zajmował się tworzeniem: (...)

Wnioskodawca wskazał, że w przyszłości mogą powstać inne programy komputerowe, które będą objęte prawami autorskimi i wykraczać poza obecnie opisany zakres.

Wnioskodawca potwierdził, że wszystkie czynności, które realizował w zakresie wytwarzania i rozwijania/ulepszania/modyfikowania programów komputerowych, zlecane przez Kontrahenta, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których przenoszone są prawa majątkowe. Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów, aż do – w przypadku praw majątkowych – ich odpłatnego zbycia na rzecz Kontrahenta.

Wnioskodawca korzysta w dużej mierze z języków (...). Może korzystać z innych języków programistycznych jeśli wymaga tego wytworzenie konkretnego oprogramowania.

Wnioskodawca wytwarza wszystkie algorytmy oraz programy samodzielnie. W każdym przypadku tworzenie, rozwijanie i ulepszanie „oprogramowania” wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez niego prac rozwojowych.

Wnioskodawca potwierdził, że rozwijane przez niego oprogramowania stanowią programy komputerowe, których był twórcą. Wnioskodawca może również rozwijać oprogramowanie udostępnione przez kontrahenta, do którego nie nabywa praw autorskich, poprzez budowanie nowych części programu – dodawanie nowych funkcjonalności lub fragmentów kodu. Zgodnie z doktryną prawa autorskiego, takie modyfikacje stanowią utwór w rozumieniu art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, ze zm.).

Działalność opisana we wniosku nie stanowi katalogu zamkniętego, ponieważ w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy również usługi związane z tłumaczeniem, tworzeniem grafik, wzorów i druków 3D. Wnioskodawca chciałby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania tylko do części dotyczącej wytwarzania oprogramowania.

Przedmiotem wniosku jest wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie dotyczące: (...).

Każdorazowe zastosowanie odpowiednio dobranej i zaprojektowanej przez Wnioskodawcę mieszanki technologii języków programowania powoduje, że oprogramowanie po jego wytworzeniu lub rozwinięciu różni się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie jest dostosowane do konkretnych potrzeb podmiotów zlecających – tworzone są różne funkcjonalności różnych systemów, rozwiązania stosowane do wytworzenia każdej z nich wymagają zindywidualizowanego podejścia, kreatywności, nie powielają się. Stosowanie odpowiednich innowacyjnych wzorców tworzenia architektury stanowi dodatkowy wyróżnik.

Twórcza działalność Wnioskodawcy objawia się w tworzeniu funkcji, które wcześniej nie istniały, szczególnie jeśli funkcjonalności są innowacyjne i wymagają autorskiego podejścia, implementacji kodu źródłowego, który bezpośrednio wpływa na działanie i wygląd aplikacji/strony.

Działania Wnioskodawcy skupiają się na innowacyjnym podejściu do intuicyjności i użyteczności aplikacji. Łączą umiejętności techniczne (programowanie) z projektowymi (UX), co prowadzi do powstawania nowych, unikalnych rozwiązań w zakresie oprogramowania.

Wnioskodawca projektuje, tworzy unikalne projekty a następnie implementuje i rozwija dane oprogramowanie. Łączy kreatywność wizualną z logiką interfejsu, projektując makiety i prototypy oraz przekształcając je w działające funkcjonalności. Wdraża rozwiązania oparte na badaniach nad zachowaniem użytkowników, które poprawiają intuicyjność i efektywność aplikacji.

Każdy projekt wymaga również zastosowania unikatowego zestawu narzędzi lub architektur. Istotą prac jest dopasowanie do danego programu odpowiednich technologii i narzędzi, które pozwalają utrzymywać kod przejrzystym i możliwym do ciągłego rozwoju. Wybranie rozwiązań dedykowanych wyłącznie potrzebom kontrahenta lub konkretnego użytkownika wskazuje jednoznacznie na niepowtarzalność wytworzonego Oprogramowania i wyklucza zastosowanie oprogramowania dostępnego na rynku. Efekty prac Wnioskodawcy przekładają się na znaczną poprawę funkcjonalności, użyteczności i estetyki projektowanych aplikacji, co zwiększa ich konkurencyjność na rynku.

Korzystając z technologii i narzędzi takich jak: (...) (projektowanie UX), (...) (analiza ruchu użytkowników), (...) (analiza konwersji), (...) (Testowanie wielowariantowe); języka programowania: (...) oraz frameworków: (...); Wnioskodawca brał udział w projektach:

–Projekt: (...),

–Projekt: (...),

–Platforma (...).

Wnioskodawca potwierdził, że działalność, w ramach której tworzy/rozwija programy komputerowe podejmowana jest/będzie w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Poprzez systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez Wnioskodawcę działań w zakresie czynności opisanych we wniosku, Wnioskodawca rozumie świadczenie każdego dnia, nie traktuje swojej działalności jako dorywczej. Wnioskodawca realizuje kolejne etapy procesu tworzenia oprogramowania: od badania potrzeb użytkowników, przez projektowanie i implementację, po testowanie i wdrażanie poprawek. Zgodnie z narzuconymi przez kontrahenta wymaganiami, Wnioskodawca jest zobowiązany do współpracy z kontrahentem w określonych ramach czasowych i zgodnie z ustalonym planem.

Za każdym razem celem Wnioskodawcy było stworzenie nowego, rozwiniętego i dostosowanego do określonych potrzeb programu komputerowego. Przy każdym oprogramowaniu zostały/zostaną osiągnięte te same cele, czyli stworzenie oprogramowania spełniające ustalone wymagania. Wnioskodawca stworzył je samodzielnie, dysponując jedynie swoją wiedzą i doświadczeniem.

Każde oprogramowanie posiadało harmonogram prac, które zostały każdorazowo zrealizowane.

Wnioskodawca korzysta z technologii i narzędzi takich jak: (...) (projektowanie UX), (...) (analiza ruchu użytkowników), (...) (analiza konwersji(...) (Testowanie wielowariantowe); języka programowania: (...) oraz frameworków: (...). Przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, każdorazowo Wnioskodawca musi wybrać odpowiednią technologię, co wiąże się z wykorzystaniem swoich zasobów wiedzy czy też ich zwiększeniem. Nie posiadając tej wiedzy, nie byłby w stanie go stworzyć. Wobec tego do stworzenia oprogramowania za każdym razem musi wykorzystać całą swoją wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe. W swojej działalności Wnioskodawca zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności Kontrahenta, tym samym zwiększając zasoby swojej wiedzy. Wnioskodawca z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania.

Programowanie to proces twórczy, który polega na opracowywaniu unikatowego, dostosowanego kodu, gdzie jedynie końcowy efekt jest jasno określony. Droga do osiągnięcia tego celu pozostaje otwarta i oferuje niemal nieskończoną liczbę możliwych rozwiązań. Praca programisty to nie tylko realizacja zadania, ale przede wszystkim świadomy wybór najbardziej efektywnych i adekwatnych metod oraz narzędzi, które pozwolą na stworzenie funkcjonalności spełniającej konkretne wymagania.

Dodatkowo, wzbogacenie tego procesu o elementy projektowania UX (User Experience) nadaje całemu przedsięwzięciu wyjątkową wartość. Tworzenie rozwiązań, które są nie tylko funkcjonalne, ale także intuicyjne i przyjazne dla użytkownika, pozwala dostosować produkt do rzeczywistych potrzeb odbiorcy. Projektowanie UX integruje technologię z ludzkimi oczekiwaniami, czyniąc końcowy efekt bardziej kompletnym i satysfakcjonującym. Dzięki temu praca programisty zyskuje nowy wymiar – staje się nie tylko technicznym wyzwaniem, ale również szansą na kreowanie wyjątkowych, angażujących doświadczeń.

Wnioskodawca posiada profesjonalną wiedzę w zakresie programowania programów komputerowych, popartą odpowiednim doświadczeniem zawodowym. Podczas tworzenia i rozwoju Oprogramowania Wnioskodawca używa języków programowania i technologii takich jak: (...).

Wnioskodawca potwierdził, że efekty jego pracy (dotyczy zarówno tworzenia, jak i rozwijania), które nazywa programem komputerowym, zawsze są/będą utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

a)zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

b)nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

c)nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów.

Wnioskodawca wskazał, że wszystkie czynności, które realizował w zakresie wytwarzania i rozwijania/ulepszania/modyfikowania programów komputerowych, zlecane przez Kontrahenta, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których przenoszone są prawa majątkowe.

Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów, aż do – w przypadku praw majątkowych – ich odpłatnego zbycia na rzecz Kontrahenta.

Wnioskodawca przenosi wszelkie prawa autorskie do wytworzonego oprogramowania. Przeniesione prawa obejmują zarówno autorskie prawa majątkowe, jak i prawa zależne, w tym prawo do modyfikowania, rozwijania oraz adaptowania oprogramowania. W ramach procesu tworzenia oprogramowania, oprócz kompletnego oprogramowania, mogą powstawać również:

–makiety, prototypy, projekty wizualne oraz dokumentacja projektowa,

–specyfikacje techniczne, dokumentacje procesów oraz projekty architektury systemu.

Wszystkie te efekty, o ile powstały w ramach tworzenia oprogramowania, są objęte umową i są przenoszone na rzecz Kontrahenta.

Wnioskodawca potwierdził, że sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego nastąpił/następuje/będzie następował zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy.

Wnioskodawca wyjaśnił, że pod pojęciami użytymi we wniosku należy rozumieć:

Ad a) koszt zakupu wyposażenia biurowego i artykułów biurowych:

1)Wyposażenie biurowe

–biurko,

–krzesło ergonomiczne,

–szafki na dokumenty,

–regały na książki, segregatory, sprzęt,

–lampki biurowe,

–specjalistyczne oświetlenie do pracy z ekranem,

–podpórki pod nadgarstki,

–podnóżki,

–uchwyt na monitor,

2)Artykuły biurowe

–papier i artykuły eksploatacyjne, papier do drukarki, tonery i tusze do drukarki,

–przybory do pisania – długopisy, ołówki, markery, korektory,

–organizery i akcesoria wspomagające organizację pracy – segregatory, teczki, koszulki na dokumenty, kalendarze biurowe i ścienne, tablice sucho ścieralne lub korkowe,

–pozostałe – notesy, zeszyty, taśmy klejące, klej, nożyczki, zszywacze dziurkacze, podkładki ochronne na biurko,

Ad. b) koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego:

–komputer stacjonarny lub laptop,

–monitor(y),

–klawiatura i mysz komputerowa,

–kamera internetowa,

–mikrofon,

–słuchawki z mikrofonem,

–drukarka/skaner,

–router, modem, antena i urządzenia sieciowe,

–Oprogramowanie,

Ad. c) koszt leasingu pojazdu i jego użytkowania:

–opłaty rejestracyjne,

–koszty ubezpieczenia pojazdu – OC, AC, NNW, ubezpieczenie GAP,

–rata leasingowa,

–opłata wstępna,

–koszty paliwa,

–koszt ładowania pojazdu elektrycznego,

–koszt bieżącego serwisu samochodowego,

–koszt usługi wulkanizacyjnej,

–część podatku VAT od powyższych zakupów w części niepodlegającej odliczeniu w deklaracji VAT

Ad. d) koszty wyjazdów służbowych:

–bilety lotnicze,

–bilety na pociąg,

–bilety na komunikację miejską,

–bilety autobusowe,

–wynajem samochodu,

–opłaty drogowe,

–koszty taksówek,

–koszty diety,

–koszty zakwaterowania,

Ad. e) koszt dokształcania zawodowego (literatura branżowa, szkolenia):

–wydatki na kursy związane z nowymi językami programistycznymi, technologiami,

–wydatki na szkolenia specjalistyczne,

–kursy certyfikacyjne, w tym międzynarodowe,

–koszty egzaminów,

–wydatki na szkolenia online,

–zakup książek, podręczników, e-book-ów,

–koszt subskrypcji czasopism branżowych,

–dostęp do płatnych artykułów, kursów wideo, webinariów,

Ad. f) koszt usługi telekomunikacyjnej:

–abonament za telefon, w tym koszty połączeń, wiadomości SMS, MMS,

–abonament za Internet,

–koszty usług dodatkowych – podłączenie Internetu, skonfigurowanie oraz przygotowanie do użytkowania w biurze,

–koszty usług instalacji infrastruktury,

–koszty roamingu,

Ad. g) koszt składek na ubezpieczenia społeczne:

–ubezpieczenie emerytalne,

–ubezpieczenie rentowe,

–ubezpieczenie chorobowe,

–fundusz pracy,

–fundusz solidarnościowy.

Składki na powyższe ubezpieczenia dotyczą tylko ZUS przedsiębiorcy.

Ad. h) koszt usługi księgowej:

–abonament miesięczny za bieżące rozliczenie ewidencji firmowej, w tym VAT, ZUS, PIT,

–prowadzenie ewidencji w ramach IP Box,

–przygotowanie rozliczenia rocznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT36) wraz załącznikiem PIT IP.

Wyjaśniając funkcjonalny związek poszczególnych wydatków wymienionych we wniosku oraz przytoczonych w powyższym pytaniu z poszczególnymi działaniami obejmującymi tworzenie oprogramowania, Wnioskodawca wskazał:

a)koszty zakupu wyposażenia biurowego i artykułów biurowych – Wnioskodawca dba o ergonomiczne stanowisko pracy, dlatego jest zmuszony ponosić koszty związane z wyposażeniem biura, jak powszechnie wiadomo, odpowiednio przygotowane miejsce pracy pozwala zoptymalizować osiągane wyniki, stąd należy przyjąć, że wydatki na odpowiednie wyposażenie biura są dla Wnioskodawcy kosztami niezbędnymi w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;

b)koszty zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego – należy podkreślić, iż zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego to koszty stałe, które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programista; tworzenie kodu zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego; komputer jest podstawowym narzędziem pracy każdego programisty, natomiast pozostały sprzęt elektroniczny wspomaga wykonywaną pracę oraz uwydatnia jej efekty; z całą pewnością należy stwierdzić, iż przedmioty te są ściśle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskodawcę i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programów komputerowych; także najnowsze oprogramowanie jest niezbędne do realizacji zleceń na rzecz kontrahentów, stąd wydatek ten jest konieczny w działalności Wnioskodawcy; poniesienie tego typu kosztów pozwala Wnioskodawcy efektywnie wykonywać swoją pracę, co umożliwia mu bycie konkurencyjnym na rynku programistycznym;

c)koszt leasingu pojazdu i jego użytkowania – koszty związane leasingiem oraz koszty związane z użytkowaniem samochodu umożliwiają Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do klienta w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzać programistycznych, czy to na szkolenia poszerzające wiedzę w dziedzinie programowania; podkreślić należy, iż koszty te są wprost związane z wytworzeniem oprogramowania;

d)koszty związane z wyjazdami służbowymi – Wnioskodawca podróżuje służbowo, w związku z czym ponosi on koszty związane z noclegiem oraz koszty dojazdu do wyznaczonego miejsca; są one konieczne z punktu widzenia działalności związanej z tworzeniem oprogramowania, gdyż może zdarzyć się sytuacja, że Wnioskodawca będzie musiał przykładowo omówić dany projekt z klientem w miejscu innym niż siedziba Wnioskodawcy;

e)koszty dokształcenia zawodowego – koszty te obejmują takie wydatki jak: literatura branżowa, udział w szkoleniach, konferencjach, certyfikaty; w tym miejscu należy podkreślić konieczność poniesienia wydatków na nieustanne kształcenie się Wnioskodawcy w branży IT, która podlega ciągłym zmianom, oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają posiadane przez niego informacje specjalne i wiedza specjalistyczna; w tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, poznaje nowe technologie, co przyczynia się do poszerzenia jego oferty;

f)koszt usług telekomunikacyjnych – abonament telefoniczny umożliwia konsultację z kontrahentami, co służy personalizacji tworzonego oprogramowania i kodu, dostosowaniu go do indywidualnych potrzeb klienta i jego oczekiwań: natomiast koszt opłaty za Internet zapewnia Wnioskodawcy szybkie i stabilne łącze, które to jest wręcz nieodzowne w dzisiejszej pracy programisty (tworzenie kodu, algorytmów) m.in. umożliwia zdalny kontakt z klientem, pozwala na znalezienie informacji na temat powstałych błędów, testowanie tworzonego oprogramowania, szybkie dzielenie się efektami swojej pracy; również dzięki mniejszemu wydatkowi Wnioskodawca ma dostęp do wszelakich źródeł wiedzy, np. dokumentacji, publikacji, materiałów konferencyjnych; nie można zapominać, że stałe łącze otwiera Wnioskodawcy przestrzeń do zdobywania nowej wiedzy, klientów, czy przekazywana owoców swojej pracy, oprogramowanie zarówno w procesie jego produkcji, jak i dalszego funkcjonowania wykorzystuje dostęp do sieci; jego wytworzenie, testowanie i dalsze wykorzystywanie nie byłoby możliwe bez Internetu, w świetle powyższego Wnioskodawca zmuszony jest do zapewnienia łączności sprzętu komputerowego i elektronicznego z siecią internetową;

g)składki na ubezpieczenia społeczne – Wnioskodawca pod tym pojęciem rozumie takie wydatki jak składki na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe), wpłaty na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; niniejsze obciążenia są obowiązkowe, aby móc prowadzić legalnie jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych; również nie można zapominać o celu wymienionych opłat, które mają za zadanie zapewnienie środków pieniężnych w razie niemożności wykonywania działalności przez Wnioskodawcę, co w dłuższej perspektywie może wydłużyć jego zdolność zawodową;

h)koszty usługi księgowej i doradczej – koszt poniesiony przez Wnioskodawcę na księgowość pozwala na wyszczególnienie koniecznej ewidencji na potrzeby skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatkowej; koszt ten jest nieodzowny, jeśli wytwarzane oprogramowanie ma być wykonywane zgodnie z zasadami lege artis; ponadto, dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co przekłada się na jakość tworzonego programu komputerowego; należy również podkreślić, że prowadzenie księgowości jest niezbędne do prowadzenia działalności per se; Wnioskodawca traktuje te koszty jako stały element prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podróżuje służbowo do kontrahentów z którymi aktualnie współpracuje. Ich głównym celem jest konsultacja dotyczących tworzonego oprogramowania. Może zdarzyć się sytuacja, że Wnioskodawca będzie musiał przykładowo omówić dany projekt z klientem w miejscu innym niż siedziba Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wyjaśnia, że obecnie nie ponosi kosztów usług doradztwa prawnego, jednak może je ponosić w przyszłości w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Koszty te mogą dotyczyć doradztwa prawnego w zakresie:

–przenoszenia praw autorskich na rzecz kontrahentów,

–ochrony praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i innych efektów pracy,

–innych aspektów związanych z prawidłowym funkcjonowaniem działalności gospodarczej, w szczególności zabezpieczenia interesów Wnioskodawcy w relacjach z kontrahentami.

Doradztwo to wspiera zarówno proces wytwarzania oprogramowania, jak i zarządzanie powstałymi efektami pracy, co bezpośrednio wpływa na możliwość osiągania przychodów oraz zabezpieczenie interesów Wnioskodawcy w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie prowadzi jeszcze ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak na podstawie posiadanych dokumentów jest w stanie wyszczególnić poszczególne prawa autorskie i przyporządkować do nich wspomniane we wniosku koszty. Wnioskodawca oświadcza, że będzie posiadał i prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ustawy o PIT przypadających na każde kwalifikowane prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowane i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ewidencja będzie prowadzona na bieżąco i zawierać będzie comiesięczne zestawienie dokumentów, potwierdzających poniesione wydatki na koniec danego miesiąca.

Wnioskodawca będzie w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów do konkretnego prawa własności intelektualnej. Koszty te są bezpośrednio związane z realizacją prac polegających na wytwarzaniu, ulepszaniu i rozwijaniu Oprogramowania.

Na dzień złożenia deklaracji PIT oraz wspomnianych korekt, Wnioskodawca będzie posiadał gotową i uzupełnioną ewidencję.

Pytania (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy opisane prace, wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności, w oparciu o zawarte umowy ze Zleceniodawcami, polegające na tworzeniu i rozwijaniu Oprogramowania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT?

2.Czy prawa autorskie do programu komputerowego wytwarzanego przez Wnioskodawcę, wskazane w niniejszym wniosku, będące efektem tworzenia lub rozwijania programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3.Czy dochód osiągany z przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych z tytułu tworzenia i rozwijania programów komputerowych wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%?

4.Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na:

a)koszt zakupu wyposażenia biurowego i artykułów biurowych;

b)koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego;

c)składki na ubezpieczenia społeczne;

d)koszty usługi księgowej i doradztwa prawnego;

e)koszty dokształcenia zawodowego;

f)koszty związane z wyjazdami służbowymi;

g)koszty leasingu pojazdu i jego użytkowania;

h)koszty usługi telekomunikacyjnej;

w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

1.

Art. 5a pkt 38 ustawy o PIT normuje działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, jego działalność spełnia cechy takowej:

a)nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb Kontrahentów, z którymi współpracuje, a dany Kontrahent ma na celu zwiększenie innowacyjności rozwiązań programistycznych w zależności od swoich potrzeb;

b)nieprzewidywalność: Kontrahenci, z którymi Wnioskodawca współpracuje, oczekują od niego wykonywania prac, których skutek co prawda jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (programów komputerowych), pomimo korzystania z istniejących metod i narzędzi informatycznych, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania, lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań;

c)metodyczność: Wnioskodawca zobowiązany jest w ramach danej umowy do ścisłej, zgodnej z harmonogramem współpracy, którą zobowiązany jest należycie udokumentować i wykonywać zgodnie z oczekiwaniami Kontrahenta i przedstawionym przez nich planem. Innymi słowy, jego działalność prowadzona jest w sposób systematyczny;

d)możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy, w ramach wykonywanej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej, jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na Kontrahenta, co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia.

Zgodnie z art. 5a pkt 40 ustawy o PIT pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań – wytwarza nowe, nieistniejące wcześniej funkcjonalności na podstawie posiadanej wiedzy, które wpływają na innowacyjność wytwarzanych rozwiązań programistycznych. Czyni to na podstawie nabywanej, łączonej, kształtowanej i wykorzystywanej dostępnej aktualnie wiedzy w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Wnioskodawca podejmuje pracę nad jakimś projektem posiadając nakreślony cel, którym jest wytworzenie oprogramowania rozwiązującego problemy nakreślone przez Kontrahenta przy negocjowaniu współpracy. Wnioskodawca prowadzi pracę według ścisłego harmonogramu – począwszy od wymagań umownych dotyczących poprawnej dokumentacji swojej działalności, oprogramowanie wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą. Wnioskodawca zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego Kontrahenta. Wnioskodawca, z wykorzystaniem wszystkich możliwych wiadomości naukowych jakie posiada, w swojej działalności planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w branży w postaci produktów, procesów lub usług programistycznych. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą oraz korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Programy komputerowe stworzone przez niego na rzecz Kontrahentów ulepszyły i rozwijały działanie starych programów lub też powodowały stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej bądź na tyle nowatorskich, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Zdaniem Wnioskodawcy, stworzone programy stanowią przejaw jego twórczej działalności oraz są one innowacyjne zarówno w prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności, jak i jego Kontrahenta.

Jak wskazano w Objaśnieniu Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP BOX), twórczą działalność Wnioskodawcy odnosić należy nie do praktyki gospodarczej sensu largo, a do praktyki gospodarczej danego podmiotu.

Twórczość Wnioskodawcy odnosi się również do przejawu jego działalności – autorskich praw do programów komputerowych podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Ochrona ta obejmuje również fragmenty utworu i utwory w wersji nieukończonej.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, a tym samym działalność badawczo-rozwojową.

2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawa autorskie do programu komputerowego, wskazane w niniejszym wniosku, będące efektem tworzenia lub rozwijania programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Za takie ustawodawca w art. 30ca ust. 1 uPIT traktuje m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest jego ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest RP, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest UE, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Przejaw działań prowadzonych przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT. Praca Wnioskodawcy spełnia bowiem definicję prac rozwojowych zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.). W ramach działalności m.in. „tworzy” i „rozwija” oprogramowanie, co ustawodawca wymaga, aby uznać je za prace rozwojowe. Prawa autorskie realizowane przez Wnioskodawcę są programami komputerowymi, podlegającymi osobnej ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi MF do IP BOX (pkt 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdzono ponadto, że pojęcie to należy traktować szeroko. W takim przypadku Wnioskodawca wytwarza program komputerowy. Nadto jak zostało wyżej podkreślone, podlega ono ochronie prawnej.

3.

Wnioskodawca uważa, że dochód osiągany z przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych z tytułu tworzenia i rozwijania programów komputerowych wskazanych we wniosku będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%. Jako osoba fizyczna, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych na zlecenie, Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do programów wytworzonych we własnej działalności gospodarczej w ramach sprzedaży tych praw. Wnioskodawca ponosi koszty, które mogą być uznane za bezpośrednie bowiem są związane bezpośrednio z tworzeniem i rozwojem Oprogramowania. Wobec czego Wnioskodawca jest w stanie ustalić wskaźnik Nexus dla tworzonych IP. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności oraz nie działa pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wskazanym przez Zleceniodawcę. Zarówno tworzone, jak i rozwijane (zaimplementowane funkcjonalności, jak i ich kod źródłowy) programy komputerowe są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

W odesłaniu do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.) w art. 1 ustawodawca wskazuje, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, która umożliwia wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w prowadzonych księgach – tu podatkowych. Prowadzenie ewidencji pozaksięgowej w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej pozwala nadto wyodrębnić koszty przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Z uwagi na to, że spełnia te wszystkie przesłanki, Wnioskodawca uważa, że ma prawo do opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw autorskich w stawce 5%.

4.

Zgodne z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu poważanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Na mocy art. 30ca ust. 6 ustawy o PIT, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1. przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Jednocześnie w przypadku, gdy Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani kwalifikowanych praw własności intelektualnej wskaźnik ten będzie wynosić 1 w momencie, gdy osiągnie dochód.

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone w ramach wykonania umowy na rzecz określonego kontrahenta. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone honorarium, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością, ponosi on wydatki na:

a)koszty zakupu wyposażenia biurowego i artykułów biurowych;

b)koszty zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego;

c)składki na ubezpieczenia społeczne;

d)koszty usługi księgowej i doradztwa prawnego;

e)koszty dokształcenia zawodowego;

f)koszty związane z wyjazdami służbowymi;

g)koszt leasingu pojazdu i jego użytkowania;

h)koszty usługi telekomunikacyjnej.

Powyższe ponoszone wydatki są również kosztami w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca uważa, że ponoszone wydatki, w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie danego oprogramowania, należy uznać za koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez jego działalność, stanowiącą, jego zdaniem, działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wskazanym powyżej (oznaczone jako lit. a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności zajmuje się Pan badaniem i rozwojem aplikacji internetowych ((...)), projektuje rozwiązania UX (user experience), bada użyteczność aplikacji pod kątem konwersji, bazując na wynikach badań tworzy rozwiązania, które optymalizują działanie tych aplikacji. Usługi świadczone przez Pana, które są nazywane tworzeniem oprogramowania, obejmują następujące czynności:

–projektowanie UX,

–tworzenie kodu w językach programowania (np. (...)),

–ulepszanie i rozwijanie istniejącego kodu, np. stworzonego przez Pana.

Na ten moment zajmował się Pan tworzeniem: (...)

Wskazał Pan, że w przyszłości mogą powstać inne programy komputerowe, które będą objęte prawami autorskimi i wykraczać poza obecnie opisany zakres.

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że tworzone, rozwijane i ulepszane przez Pana Oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Wybranie rozwiązań dedykowanych wyłącznie potrzebom kontrahenta lub konkretnego użytkownika wskazuje jednoznacznie na niepowtarzalność wytworzonego Oprogramowania i wyklucza zastosowanie oprogramowania dostępnego na rynku. W przypadku projektów nie występuje element typowej standaryzacji. Cele, jakie są zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych.

Potwierdził Pan, że efekty Pana pracy (dotyczy zarówno tworzenia, jak i rozwijania), które nazywa programem komputerowym, zawsze są/będą utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej; nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; nie są jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Klientów. Nie świadczy Pan usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Również czynności rozwoju (modyfikacji) w aplikacjach nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Wskazał Pan, że działalność, w ramach której tworzy/rozwija programy komputerowe podejmowana jest/będzie w sposób systematyczny, tj. uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Proces wytwarzania oprogramowania i jego części obejmuje m.in. analizę problemu (szczegółowych wymagań kontrahentów), zaprojektowanie logiki (ta pozwoli użytkownikom ulepszanych aplikacji na korzystanie z nich w możliwie prosty i intuicyjny sposób), badanie sesji użytkowników i ewentualnych problemów jakie napotkali podczas korzystania z aplikacji, przebudowanie funkcjonalności strony i udoskonalenie dostępnych rozwiązań oraz wykonanie testów i wdrożenie zaprojektowanego rozwiązania. Poprzez systematyczność w odniesieniu do podejmowanych przez działań w zakresie czynności opisanych we wniosku, rozumie Pan świadczenie każdego dnia, nie traktuje swojej działalności jako dorywczej. Realizuje Pan kolejne etapy procesu tworzenia oprogramowania: od badania potrzeb użytkowników, przez projektowanie i implementację, po testowanie i wdrażanie poprawek. Zgodnie z narzuconymi przez kontrahenta wymaganiami, jest Pan zobowiązany do współpracy z kontrahentem w określonych ramach czasowych i zgodnie z ustalonym planem.

Za każdym razem Pana celem było stworzenie nowego, rozwiniętego i dostosowanego do określonych potrzeb programu komputerowego. Przy każdym oprogramowaniu zostały/zostaną osiągnięte te same cele, czyli stworzenie oprogramowania spełniające ustalone wymagania. Stworzył je Pan samodzielnie, dysponując jedynie swoją wiedzą i doświadczeniem. Każde oprogramowanie posiadało harmonogram prac, które zostały każdorazowo zrealizowane.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej, tj. prowadzenie działalności w sposób systematyczny, w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Z opisu sprawy wynika, że nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje Pan dostępną aktualne wiedzę, w tym przede wszystkim z informatyki i technologii oraz umiejętności dotyczące narzędzi informatycznych i istniejących programów w celu wytworzenia nowych zastosowań w postaci nowoczesnego oprogramowania. Tworzone oraz rozwijane oprogramowanie powstaje przy użyciu najnowszych rozwiązań technologicznych. Prowadzi to do ciągłego rozwoju oraz przyswajania nowej wiedzy i umiejętności. Z każdym projektem, zadaniem i funkcją rozwija Pan swoje umiejętności i wiedzę w pracy. Każdy projekt wymaga również zastosowania unikatowego zestawu narzędzi lub architektur. Istotą prac jest dopasowanie do danego projektu, aplikacji, programu odpowiednich technologii i narzędzi, które pozwalają utrzymywać kod przejrzystym i możliwym do ciągłego rozwoju.

Korzysta Pan z technologii i narzędzi takich jak: (...) (projektowanie UX), (...) (analiza ruchu użytkowników), (...) (analiza konwersji), (...) (Testowanie wielowariantowe); języka programowania: (...) oraz frameworków: (...).

Przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, każdorazowo musi Pan wybrać odpowiednią technologię, co wiąże się z wykorzystaniem swoich zasobów wiedzy, czy też ich zwiększeniem. Nie posiadając tej wiedzy, nie byłby Pan w stanie go stworzyć. Wobec tego do stworzenia oprogramowania za każdym razem musi wykorzystać całą swoją wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe. W swojej działalności zawsze stara się Pan dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności Kontrahenta, tym samym zwiększając zasoby swojej wiedzy. Z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy Pan innowacyjne rozwiązania.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

–badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

–prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

–nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

–wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

–nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

–łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

–kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

–wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

–planowaniu produkcji oraz

–projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazał Pan we wniosku, prowadzona przez Pana działalność, której przedmiotem jest ulepszanie i rozwój aplikacji poprzez tworzenie wizualnych mechanizmów logicznych, obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług w sposób nierutynowy i kreatywny. Działania skupiają się na innowacyjnym podejściu do intuicyjności i użyteczności aplikacji. Łączą umiejętności techniczne (programowanie) z projektowymi (UX), co prowadzi do powstawania nowych, unikalnych rozwiązań w zakresie oprogramowania.

Działalność na rzecz danego kontrahenta polega na tworzeniu nowych produktów, zastosowań i funkcjonalności Oprogramowania, które wcześniej w ramach działalności prowadzonej przez Pana nie miały miejsca. Tworzone, rozwijane i ulepszane przez Pana Oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Proces wytwarzania oprogramowania i jego części obejmuje m.in. analizę problemu (szczegółowych wymagań kontrahentów), zaprojektowanie logiki (ta pozwoli użytkownikom ulepszanych aplikacji na korzystanie z nich w możliwie prosty i intuicyjny sposób), badanie sesji użytkowników i ewentualnych problemów jakie napotkali podczas korzystania z aplikacji, przebudowanie funkcjonalności strony i udoskonalenie dostępnych rozwiązań oraz wykonanie testów i wdrożenie zaprojektowanego rozwiązania. Wybranie rozwiązań dedykowanych wyłącznie potrzebom kontrahenta lub konkretnego użytkownika wskazuje jednoznacznie na niepowtarzalność wytworzonego Oprogramowania i wyklucza zastosowanie oprogramowania dostępnego na rynku. W przypadku projektów nie występuje element typowej standaryzacji. Cele, jakie są zakładane do osiągnięcia przez kontrahenta wymagają unikatowego podejścia i twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac projektowych. Tworzy Pan zupełnie nowe części i funkcjonalności oprogramowania, a następnie modyfikuje i zmienia stworzone przez siebie funkcjonalności oprogramowania poprzez dokonywanie zmian, poprawek oraz usprawnień. Wszystkie czynności, które realizował Pan w zakresie wytwarzania i rozwijania/ulepszania/ modyfikowania programów komputerowych, zlecane przez Kontrahenta, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie świadczy Pan usług polegających na wprowadzaniu okresowych i rutynowych zmian do tworzonego oprogramowania. Również czynności rozwoju (modyfikacji) w aplikacjach nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do oprogramowania.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku oraz w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, Pana działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazał Pan, że wszystkie czynności, które realizował w zakresie wytwarzania i rozwijania/ulepszania/modyfikowania programów komputerowych, zlecane przez Kontrahenta, prowadziły do powstania utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których przenoszone są prawa majątkowe. Przysługują Panu osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów, aż do – w przypadku praw majątkowych – ich odpłatnego zbycia na rzecz Kontrahenta. Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego nastąpił/następuje/będzie następował zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. W przeważającej części Pana wynagrodzenie stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do Programów komputerowych. Projekty, które planuje Pan realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej działalności pozostanie niezmieniony, a tym samym rodzaj i źródło uzyskiwanych dochodów z tytułu sprzedaży oprogramowania nie ulegną zmianie.

Zamierza Pan w zeznaniu rocznym za rok 2024 oraz za kolejne lata rozliczyć dochód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Zamierza Pan także skorzystać z ulgi IP BOX za lata ubiegłe, tj. 2019, 2020, 2021, 2022 oraz 2023.

Nie prowadzi Pan jeszcze ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak na podstawie posiadanych dokumentów jest w stanie wyszczególnić poszczególne prawa autorskie i przyporządkować do nich wspomniane we wniosku koszty. Oświadczył Pan, że będzie posiadał i prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o PIT ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ustawy o PIT, przypadających na każde kwalifikowane prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowane i śledzenie efektów prac, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Na dzień złożenia deklaracji PIT oraz korekt, będzie Pan posiadał gotową i uzupełnioną ewidencję. Ewidencja będzie zawierać comiesięczne zestawienie dokumentów, potwierdzających poniesione wydatki na koniec danego miesiąca.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.; dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego, wytwarzanego samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych na zleceniodawcę mieszczą się w kategorii przychodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za lata objęte wnioskiem, tj. za lata 2019-2024 oraz za lata kolejne, jeżeli przedstawione okoliczności sprawy oraz stan prawny nie ulegną zmianie.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

–wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki wskazane w opisie sprawy, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim służyły/będą służyły prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem było/będzie powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

–stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

–zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).