Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 września 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz podatku od towarów i usług. Uzupełniła go Pani pismem z 4 grudnia 2024 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik czynny podatku od towarów i usług. Wnioskodawca był w przeszłości (mniej więcej w latach 2013-2019) zarejestrowany jako czynny podatnik od towarów i usług z tytułu bycia rolnikiem. Przed rejestracją jako podatnik czynny podatku od towarów i usług, Wnioskodawca posiadał status rolnika ryczałtowego, korzystając ze zwolnienia przedmiotowego. Również aktualnie Wnioskodawca posiada taki status i korzysta z zwolnienia, o którym mowa. 2 grudnia 2023 r. zmarł mąż Wnioskodawcy. Pomiędzy małżonkami panował ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Spadek po zmarłym mężu Wnioskodawcy otrzymali – na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego 20 grudnia 2023 r. – Wnioskodawca oraz trójka dzieci zmarłego oraz Wnioskodawcy. Każdy ze spadkobierców otrzymał spadek w 1/4 części. Postanowieniem Sądu Rejonowego w (…), (…) z 11 czerwca 2024 r. (sprostowanego następnie 18 czerwca 2024 r.) dokonany został podział majątku wspólnego zmarłego męża Wnioskodawcy oraz Wnioskodawcy oraz dział spadku po zmarłym mężu Wnioskodawcy. W postanowieniu, o którym mowa, sąd ustalił składniki majątku wspólnego zmarłego męża Wnioskodawcy oraz Wnioskodawcy, stwierdzając, że w ich skład wchodzi m.in. działka o numerze ewidencyjnym nr (…), obręb (…), jednostka ewidencyjna (…) (dalej jako „Nieruchomość”). Ponadto sąd postanowił ustalić, że w skład spadku pod zmarłym mężu Wnioskodawcy wchodzi udział w wysokości 1/2 części składników majątkowych opisanych w postanowieniu, w tym Nieruchomości. Ponadto sąd postanowił dokonać podziału majątku wspólnego zmarłego męża Wnioskodawcy oraz Wnioskodawcy oraz dział spadku po zmarłym mężu Wnioskodawcy w ten sposób, że przyznać Wnioskodawcy wszystkie składniki majątkowe opisane w postanowieniu bez obowiązku spłaty na rzecz uczestników postępowania, tj. trójki dzieci zmarłego oraz Wnioskodawcy. W konsekwencji podziału spadku, Wnioskodawca otrzymał 3/8 udziału we własności Nieruchomości. Przedmiotem dziedziczenia była bowiem 1/2 udziału we współwłasności Nieruchomości. Na podstawie dziedziczenia Wnioskodawca odziedziczył 1/4 z 1/2 udziału we współwłasności Nieruchomości, następnie na podstawie postanowienia z 11 czerwca 2024 r. otrzymał dalsze 3/8 udziału. Jeszcze za życia męża Wnioskodawcy, przedsiębiorca, którego nieruchomość graniczy z Nieruchomością (dalej jako „Sąsiad”), zgłosił Wnioskodawcy oraz Jego małżonkowi chęć zakupu Nieruchomości, celem powiększenia swojego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca oraz mąż Wnioskodawcy wyrazili wstępną chęć sprzedaży Nieruchomości. Dokonano wstępnych rozmów co do ceny, natomiast nie czyniono jakichkolwiek dalszych ustaleń, a także nie podpisywano jakichkolwiek dokumentów. Następnie mąż Wnioskodawcy zachorował i rozmowy dotyczące sprzedaży Nieruchomości zostały zawieszone. Po zakończeniu postępowania spadkowego rozmowy zostały wznowione. Wnioskodawca nosi się z zamiarem odpłatnego zbycia Nieruchomości na rzecz Sąsiada. Jak wskazano powyżej, nabycie Nieruchomości miałoby nastąpić w celu powiększenia przedsiębiorstwa przez Sąsiada. Do odpłatnego zbycia działki, o której mowa, miałoby dojść przed końcem 2029 r., niewykluczone, że jeszcze w tym roku lub na początku nadchodzącego. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonka w 1991 r. Od tego momentu nieustannie pozostawała własnością Wnioskodawcy oraz Jego małżonka – do momentu śmierci małżonka Wnioskodawcy. Nieruchomość jest niezabudowana. Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w znaczącej większości posiada przeznaczenie: tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, w mniejszej zaś: tereny dróg lokalnych. Wnioskodawca nie podejmował działań, które doprowadziły do takiego a nie innego ustalenia aktualnego przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów Nieruchomość figuruje jako grunty orne. Faktycznie Nieruchomość – od chwili jej nabycia w 1991 r. – była i jest wykorzystywana rolniczo. Nieruchomość nigdy nie była wydzierżawiana. Ostatnie zbiory płodów rolnych w obrębie Nieruchomości miały miejsce w roku bieżącym. Po zbiorach Wnioskodawca wykonał w obrębie Nieruchomości zabiegi agrotechniczne mające na celu przygotowanie Nieruchomości do kolejnych zasiewów, aczkolwiek nie dokonywał zasiewów z racji prowadzonych rozmów w kontekście sprzedaży Nieruchomości. Jeżeli w niedalekiej przyszłości nie dojdzie do sprzedaży Nieruchomości to Wnioskodawca dokona zasiewów w jej obrębie.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Działka o numerze ewidencyjnym nr (…), obręb (…), jednostka ewidencyjna (…) (dalej jako „Nieruchomość”), została nabyta na powiększenie istniejącego gospodarstwa rolnego i prowadzenia na niej działalności rolniczej.

Wnioskodawca dokonywał i dokonuje sprzedaży płodów rolnych z własnej działalności rolniczej, w tym Nieruchomości. Wnioskodawca zajmuje się produkcją rolniczą mniej więcej od 1983 r. Jeżeli chodzi o Nieruchomość to począwszy od chwili nabycia była ona wykorzystywana do działalności rolniczej. Ostatnie zbiory płodów rolnych z Nieruchomości miały miejsce w roku bieżącym. Po zbiorach Wnioskodawca wykonał w obrębie Nieruchomości zabiegi agrotechniczne mające na celu przygotowanie Nieruchomości do kolejnych zasiewów, aczkolwiek nie dokonywał zasiewów z racji prowadzonych rozmów w kontekście sprzedaży Nieruchomości. Jeżeli w niedalekiej przyszłości nie dojdzie do sprzedaży Nieruchomości to Wnioskodawca dokona zasiewów w jej obrębie na wiosnę bieżącego roku. Płodami rolnymi, które były sprzedawane, z własnej działalności rolniczej były/są: pszenica, rzepak, buraki, kukurydza i ziemniaki. Sprzedaż płodów rolnych podyktowana jest terminem ich zbiorów. Terminy zbiorów poszczególnych płodów rolnych przedstawiają się mniej więcej następująco: 1) rzepak – czerwiec, lipiec; 2) pszenica – lipiec, sierpień, 3) buraki – październik, listopad, 4) kukurydza – październik, listopad, 5) ziemniaki – sierpień, wrzesień. Sprzedaż płodów rolnych była opodatkowana VAT w okresie, w którym Wnioskodawca posiadał status podatnika czynnego VAT, tj. latach 2013-2019. Poza tym okresem Wnioskodawca korzystał/korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług jako rolnik ryczałtowy, a zatem dokonując dostawy produktów rolnych dla podatnika czynnego VAT, Wnioskodawca otrzymywał/otrzymuje zryczałtowany zwrot podatku z tytułu nabywania niektórych środków produkcji dla rolnictwa.

W latach 2013-2019 Wnioskodawca pozostawał czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W tym okresie Nieruchomość była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT – sprzedaży produktów rolnych pozyskanych z Nieruchomości, na której prowadzona była działalność rolnicza. Poza tym okresem Wnioskodawca korzystał z Nieruchomości do sprzedaży zwolnionej, tj. dokonywał sprzedaży produktów rolnych jako rolnik ryczałtowy.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Nieruchomość nigdy nie stanowiła składnika tej działalności ani nie była w niej towarem handlowym.

Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i w znaczącej większości posiada przeznaczenie: tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, w mniejszej zaś: tereny dróg lokalnych. Wnioskodawca nie podejmował działań, które doprowadziły do takiego a nie innego ustalenia aktualnego przeznaczenia Nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego jest wydawana wówczas, gdy dana działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W związku z tym, że Nieruchomość leży na terenie objętym planem, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego nie może być wydana. Abstrahując od powyższego, Wnioskodawca nie występował/nie będzie występował z wnioskiem o wydanie dla Nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca nie planuje zawierać z potencjalnym kupującym umowy przedwstępnej.

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży Nieruchomości. Zgodnie z tym co wskazano we wniosku, jeszcze za życia męża Wnioskodawcy, przedsiębiorca, którego nieruchomość graniczy z Nieruchomością, zgłosił Wnioskodawcy oraz Jego małżonkowi chęć zakupu Nieruchomości, celem powiększenia swojego przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży, np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki.

W przeszłości Wnioskodawca dokonywał sprzedaży 3 nieruchomości.

Co do pierwszej nieruchomości:

W 1984 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową zabudowaną połową budynku mieszkalnego (bliźniaka; dalej jako „Nieruchomość I”). Był to Jego dom rodzinny. Po śmierci matki Wnioskodawcy, na drodze sprawy sądowej, ojciec Wnioskodawcy i Jego dwie siostry zrzekli się nieodpłatnie własności Nieruchomości I na korzyść Wnioskodawcy. W przypadku tego rodzaju nabycia ciężko mówić o celu nabycia. Nabywając Nieruchomość I Wnioskodawca miał zamiar dalszego zamieszkiwania w Nieruchomości I wraz z rodziną, w tym ojcem, którym się opiekował. Początkowo Nieruchomość I była wykorzystywana w celach mieszkaniowych Wnioskodawcy oraz Jego rodziny. Następnie po przeprowadzce Wnioskodawcy i Jego rodziny do nowego domu, w latach 1995-2000 Nieruchomość I była wynajmowana firmie, która udostępniała ją swojemu pracownikowi i Jego rodzinie. Nieruchomość I została zbyta w 2000 r., a przyczyniło się do tego to, że: 1) najem Nieruchomości I został zakończony, 2) po zakończeniu najmu Nieruchomość I wymagała znacznych nakładów, 3) Wnioskodawca posiadał i mieszkał wraz z rodziną w nowym domu. Przedmiotem sprzedaży była nieruchomość gruntowa zabudowana połową budynku mieszkalnego (bliźniaka). Z tytułu sprzedaży Nieruchomości I Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Środki pozyskane ze sprzedaży Nieruchomości I Wnioskodawca przeznaczył na wykończenie nowego domu.

Co do kolejnych 2 nieruchomości:

W 2005 r. Wnioskodawca nabył od syndyka działki rolne łącznie z 2 mieszkaniami posiadającymi lokatorów (odpowiednio „Nieruchomość II” oraz dalej jako „Nieruchomość III”)). Wnioskodawca był zainteresowany zakupem samych działek rolnych, w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, ale było to niemożliwe. Chcąc nabyć działki rolne musiał on nabyć również mieszkania, o których mowa. Nabyte mieszkania znajdowały się w wielorodzinnym budynku zakładowym. Były one w bardzo złym stanie. Nabycie nastąpiło z wolnej ręki. Nabycie mieszkań, o której mowa, nastąpiło z konieczności, tj. w związku z nabywaniem działek rolnych, co z kolei wynikało z chęci powiększenia gospodarstwa rolnego. Początkowo z mieszkań korzystali nieodpłatnie lokatorzy, którzy mieszkali w nich już w momencie ich sprzedaży przez syndyka (byli pracownicy podmiotu, którego upadłość prowadził syndyk). Po otrzymaniu przez nich mieszkań socjalnych, wyprowadzili się oni z mieszkań, o których mowa. Po tym, do momentu ich zbycia, mieszkania były niewykorzystywane. Nieruchomość II Wnioskodawca sprzedał 4 lipca 2007 r., zaś Nieruchomość III – 23 sierpnia 2010 r. Przedmiotem umów sprzedaży, o których mowa powyżej, były w sumie 2 lokale mieszkalne. Z tytułu sprzedaży nieruchomości, o których mowa, Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, a także nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Środki pozyskane ze sprzedaży nieruchomości, o której mowa, Wnioskodawca przeznaczył na kształcenie syna poza miejscem zamieszkania, a także na zakup mieszkania, które następnie darował synowi (będzie o tym mowa w dalszej części). Wnioskodawca wskazuje ponadto, że w pytaniu Organu istnieje co prawda odwołanie do „sprzedaży nieruchomości/działek”, jednakże z najdalej posuniętej ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że w swoim życiu dokonał również dwóch darowizn związanych z nieruchomościami, a ponadto część należących do Niego i Jego męża nieruchomości rolnych została dwukrotnie wywłaszczona.

Jeżeli chodzi o pierwszą nieruchomość darowaną to:

W 2008 r. Wnioskodawca nabył wraz z mężem lokal mieszkalny (dalej jako „Nieruchomość IV”) w drodze umowy cywilnoprawnej. Nabycie Nieruchomości IV nastąpiło w celu zabezpieczenia własnych potrzeb mieszkaniowych – Wnioskodawca uznał z mężem, że w podeszłym wieku będzie wygodniej i łatwiej mieszkać w mieszkaniu na osiedlu. Nieruchomość IV była niewykorzystywana po zakupie, aż do chwili darowizny synowi. Nieruchomość IV została darowana synowi Wnioskodawcy 18 marca 2019 r. Darowizna nastąpiła w związku z tym, że syn w 2019 r. ożenił się i Wnioskodawca wraz z mężem chcieli zapewnić mu własny lokal mieszkalny. Przedmiotem darowizny był lokal mieszkalny. Z tytułu darowizny nieruchomości, o której mowa, Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, a także nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. W związku z tym, że zbycie Nieruchomości IV nastąpiło w drodze darowizny, Wnioskodawca nie uzyskał żadnych środków pieniężnych.

Jeżeli chodzi o drugą nieruchomość darowaną to:

W 2005 r. Wnioskodawca nabył wraz z mężem nieruchomość rolną o powierzchni (…) ha (dalej jako „Nieruchomość V”) w drodze umowy cywilnoprawnej. Nabycie Nieruchomości V nastąpiło w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Nieruchomość V była wykorzystywana rolniczo (w zakresie, który nie był przedmiotem darowizny, o której mowa poniżej, jest w dalszym ciągu użytkowana rolniczo). Część Nieruchomości V o powierzchni (…) ha została darowana synowi i synowej Wnioskodawcy 15 rudnia 2021 r. pod budowę domu. Przedmiotem darowizny był niezabudowany grunt rolny. Z tytułu darowizny nieruchomości, o której mowa, Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, a także nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. W związku z tym, że zbycie Nieruchomości V nastąpiło w drodze darowizny, Wnioskodawca nie uzyskał żadnych środków pieniężnych.

Jeżeli chodzi o pierwsze wywłaszczenie to:

W latach 1998 i 2010 Wnioskodawca wraz z mężem nabywał nieruchomości rolne w drodze umowy cywilnoprawnej. Nieruchomości rolne, o których mowa, były nabywane w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Nieruchomości były wykorzystywane w działalności rolniczej. Decyzją Wojewody (…) z 23 lutego 2011 r. i protokołem przekazania z 11 marca 2011 r. doszło do wywłaszczenia części nieruchomości rolnych nabytych w latach 1998 i 2010. Wywłaszczenie nastąpiło z mocy prawa w związku z „budową obejścia ul. (…) w ciągu drogi (…)”. Łączna powierzchnia wywłaszczonych nieruchomości wyniosła (…) ha. Przedmiotem wywłaszczenia były części niezabudowanych gruntów rolnych. Z tytułu wywłaszczenia nieruchomości, o których mowa, Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, a także nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Środki pozyskane z tytułu wywłaszczenia zostały przeznaczone na bieżące funkcjonowanie gospodarstwa rolnego.

Jeżeli chodzi o drugie wywłaszczenie to:

W latach 1983-1999 Wnioskodawca wraz z mężem nabywał nieruchomości rolne w drodze umowy cywilnoprawnej. Nieruchomości rolne, o których mowa, były nabywane w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Nieruchomości były wykorzystywane w działalności rolniczej. Wywłaszczenie nastąpiło aktem notarialnym podpisanym 25 lipca 2001 r. przez (….) działającego w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa. Wywłaszczenie nastąpiło na regulację rzeki (…). Przedmiotem wywłaszczenia były części niezabudowanych gruntów rolnych o łącznej powierzchni (…) m². Z tytułu wywłaszczenia nieruchomości, o których mowa, Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT, a także nie składał deklaracji VAT-7 czy też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Środki pozyskane z tytułu wywłaszczenia zostały przeznaczone na bieżące funkcjonowanie gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca posiada inne nieruchomości/działki, ale na ten moment nie nosi się z zamiarem ich sprzedaży.

Pytania

1.Czy odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawcę przed końcem 2029 r., będzie rodziło po jego stronie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawcę w przypadku opisanym we wniosku, będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, odpłatne zbycie Nieruchomości przez Wnioskodawcę przed końcem 2029 r., nie będzie rodziło po Jego stronie przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych należy wskazać na następujące regulacje prawne.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako „PIT”), źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Art. 10 ust. 2 PIT stanowi, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia:

1)na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;

2)w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;

3)składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat;

4)składników, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 19, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności gospodarczej, i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Ponadto zgodnie z art. 10 ust. 3 PIT, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Ponadto zgodnie z art. 10 ust. 5 PIT, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Art. 10 ust. 6 PIT wskazuje, że w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Należy również wskazać na art. 10 ust. 7 PIT, który stanowi, że nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Mając na uwadze przedstawione przepisy, a także opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznać należy, że w związku tym, że Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonka w roku 1991 do majątku wspólnego, za datę nabycia tej nieruchomości przez Wnioskodawcę, w związku z art. 10 ust. 6 PIT, uznawać należy – w stosunku do całej nieruchomości – rok 1991. Jest to związane z tym, że pomiędzy małżonkami, zarówno na moment nabycia, jak i przez cały pozostały czas trwania małżeństwa, tj. do chwili śmierci małżonka Wnioskodawcy, występował ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, w ramach którego występuje współwłasność łączna, i w ramach której nie można wyodrębnić udziałów. Z tego względu Wnioskodawca nie mógł ponownie nabyć udziału w Nieruchomości ani w drodze dziedziczenia, ani w wyniku podziału majątku wspólnego oraz działu spadku. Prawidłowość takiego stanowiska została potwierdzona w wielu interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo należy wskazać na interpretację indywidualną z 15 listopada 2023 r., znak 0115-KDIT3.4011.604.2023.1.MJ czy interpretację indywidualną z 16 sierpnia 2023 r., znak 0113-KDIPT2-2.4011.441.2023.3.SR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy:

Odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1)odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

2)zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

-zarobkowym celu działalności,

-wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

-prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1)jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

2)wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

3)prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi; podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Op 18/08).

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.”.

Przez powtarzalność rozumie się ponadto cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ww. ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

W celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Panią do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku, tj. działki nr (…).

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że nieruchomość (działka nr (…)), nie została nabyta przez Panią dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w niej wykorzystywana. W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Panią wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Sprzedaż nieruchomości przez Panią nastąpi po upływie długiego czasu od jej nabycia. Prowadziła Pani na tej nieruchomości działalność rolniczą, a zatem nabycie nieruchomości, nie nastąpiło w celu jej odsprzedaży.

Całokształt czynności, dotyczących nieruchomości zbytych przez Panią do chwili złożenia wniosku – przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na wykończenie nowego domu, na kształcenie syna poza miejscem zamieszkania, a także na zakup mieszkania, darowizna synowi, synowej – nie wskazuje, żeby Pani celem był obrót nieruchomościami.

Czynności Pani nie stanowią aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nie będzie Pani prowadzić w sposób profesjonalny zorganizowanych i ciągłych działań w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży.

Całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel Pani działania oraz fakt, że jest Pani osobą nietrudniącą się obrotem nieruchomościami i nie planuje Pani podejmować ponadstandardowych działań do sprzedaży nieruchomości, a także brak ich przygotowania przez Panią do sprzedaży (przez czynności mające na celu zwiększenie jej wartości), powodują że wykonywane przez Panią czynności dotyczące posiadanej nieruchomości można uznać za działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym, planowana sprzedaż przez Panią nieruchomości (działki nr (…)), będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności, a Pani planując zbyć ww. nieruchomość, będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania tym majątkiem.

Okoliczności dotyczące nabycia nieruchomości i planowanej sprzedaży nie dają podstaw do przyjęcia, że spełnione zostaną przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkujące zaliczenie planowanej sprzedaży do działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Panią, skutki podatkowe planowanego odpłatnego zbycia nieruchomości, należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie planowana (przed końcem 2029 r., niewykluczone, że jeszcze w tym roku lub na początku nadchodzącego) przez Panią sprzedaż nieruchomości (działki nr (..)), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy jej odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl natomiast art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu, jednakże dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Natomiast stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Ponadto wskazać należy, że w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w  składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, Sąd stwierdził, że:

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, z uwagi na fakt, że przedmiotowa nieruchomość (działka nr (…)) została nabyta przez Panią i Pani męża w 1991 r. do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, nie można wyodrębnić udziałów, które Pani oraz Pani mężowi przysługiwały w chwili nabycia tej nieruchomości (działki nr (…)). Z tego względu nie mogła Pani ponownie nabyć udziału w ww. nieruchomości (działce nr (…)) ani w drodze dziedziczenia, ani w wyniku podziału majątku wspólnego oraz działu spadku.

W związku z powyższym, nabycie przez Panią nieruchomości (działki nr (…)), stosownie do art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nastąpiło w momencie nabycia do majątku wspólnego małżonków (jak wskazano we wniosku w 1991 r.).

W konsekwencji, nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej planowane (przed końcem 2029 r., niewykluczone, że jeszcze w tym roku lub na początku nadchodzącego) odpłatne zbycie przez Panią nieruchomości (działki nr (..)), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.