Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu z tytułu zawieranych umów, których przedmiotem jest udostępnianie lokali.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan właścicielem (na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej wraz z małżonką) następujących trzech mieszkań, położonych w F w inwestycji X:

−lokal mieszkalny nr 1 przy ul. A 1, o powierzchni (...) m², nabyty (...) 2011 r.,

−lokal mieszkalny nr 2 przy ul. A 1, o powierzchni (...) m², nabyty w (...) 2011 r.,

−lokal mieszkalny nr 3 przy ul. A 1, o powierzchni (...) m², nabyty w (...) 2011 r.

Ponadto jest Pan właścicielem (również na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej):

−lokalu mieszkalnego, znajdującego się w B przy ul. C 1,

−lokalu mieszkalnego, znajdującego się w F przy ul. D 2,

−lokalu mieszkalnego, znajdującego się w G przy ul. E 3.

Trzy ostatnie lokale (w B, G i w F przy ul. H) są od początku wynajmowane przez małżonkę na cele mieszkaniowe najemców (odpowiednio od 2018, 2022 i 2023 roku).

Trzy mieszkania w inwestycji X od 2017 r. do chwili obecnej są regularnie udostępniane gościom w celu zakwaterowania głównie za pośrednictwem portalu (...). Przychody z tego źródła na potrzeby opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych są kwalifikowane przez Pana jako przychody z tzw. najmu prywatnego, tzn. jako przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2024 r. poz. 854 ze zm., dalej „ustawa o PIT”). Przychody te są opodatkowywane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych po połowie przez każdego z małżonków, zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 776 ze zm., dalej „ustawa o ryczałcie”).

W ramach umowy (zawieranej każdorazowo drogą elektroniczną lub telefonicznie przez Pana i małżonkę), na podstawie której lokale w F są udostępniane gościom, gość ma uprawnienia do korzystania z lokalu na cele zakwaterowania w wybranych dniach. Wraz z każdym z lokali gość ma prawo korzystać z miejsca parkingowego oraz z wyposażenia lokalu, na które składają się kuchnia z pełnym wyposażeniem (w tym szafki, krzesła, stół, lodówka, piekarnik, zmywarka, czajnik, naczynia i inne przybory kuchenne) oraz część wypoczynkowa z rozkładaną sofą, telewizorem i elementami dekoracyjnymi, a także łazienka z umywalką, wanną lub prysznicem i suszarką do włosów. Gość może korzystać także z zapewnionego przez Pana połączenia do Internetu za pośrednictwem routera Wi-Fi. Na wyposażeniu lokali do dyspozycji gości znajdują się także bielizna pościelowa oraz ręczniki, papier toaletowy, jak również urządzenia i środki czystości (pralka, żelazko, odkurzacz, zmiotka i szufelka, szmatki, gąbki, detergenty). Do lokali doprowadzona jest energia elektryczna na podstawie umowy zawartej przez Pana z jej dostawcą oraz bieżąca woda (ciepła i zimna, w tym ogrzewanie), dostarczana przez wspólnotę mieszkaniową. Dostęp do lokalu gość otrzymuje za pomocą pojedynczego zestawu kluczy, odbieranego od małżonki (lub jej znajomej, która grzecznościowo udostępnia klucz, gdy nie jest możliwy odbiór bezpośrednio od małżonki) w jej lokalu zamieszkania lub innym umówionym miejscu, oraz kodu do domofonu. Gość jest zobowiązany do płatności za korzystanie z lokalu według określonej stawki dziennej, bez jakichkolwiek dodatkowych płatności (w tym nie płaci dodatkowo za miejsce parkingowe, dostęp do Internetu, zużycie energii elektrycznej i wody, ogrzewanie).

Goście dokonują rezerwacji lokali przede wszystkim za pośrednictwem portalu rezerwacyjnego (...), działającego jako pośrednik między gośćmi poszukującymi zakwaterowania a właścicielami lokali. Portal ten pozwala na łatwe wyszukiwanie, porównywanie i rezerwowanie obiektów na całym świecie. W portalu tym udostępnione są też warunki umowne dotyczące korzystania z lokalu, jak np. godziny zameldowania i wymeldowania, wyposażenie lokalu, dopuszczalny sposób korzystania (w tym np. kwestie możliwości przyjazdu ze zwierzęciem, z dziećmi, palenia tytoniu, urządzania imprez, godziny ciszy nocnej, dopuszczalna liczba gości), sposób płatności, możliwość odwołania rezerwacji itp. Umowę z portalem Y zawarła Pana małżonka w 2017 r. i umowa ta, z cyklicznymi zmianami narzucanymi przez portal, obowiązuje do dziś. W zamian za pośrednictwo w dokonywaniu rezerwacji spółki Y. pobiera prowizję z wpłat dokonywanych przez gości. Umowa z Y. nie ustala szczegółów treści stosunku prawnego pomiędzy właścicielem lokalu a gościem, dotyczącego udostępnienia gościowi lokalu.

W 2017 r. Pana syn założył stronę internetową (...), na której oferował udostępnienie przedmiotowych lokali, podając do siebie kontakt oraz udostępniając regulamin rezerwacji apartamentu jako załącznik do umowy najmu, określający postanowienia ogólne, warunki dokonywania rezerwacji telefonicznych, elektronicznych oraz przez „System Rezerwacji z Wynajmującym”, system płatności, przyjazd, pobyt oraz wyjazd gościa (w tym godziny zameldowania i wymeldowania, sposób odbioru i zdawania kluczy), odpowiedzialność za zniszczenia, prawa, obowiązki i odpowiedzialność wynajmującego i gościa, postępowanie w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, a ponadto zawierający informację o ochronie danych osobowych, a także regulacje prawne. Strona ta została wyłączona w 2018 r., po czym rezerwacje były dokonywane już tylko przez portal (...) w sposób wyżej opisany oraz przez portale ogłoszeniowe (...) i (...) na zasadzie rezerwacji umawianej przez telefon (portale te były wykorzystywane także w czasie, gdy ww. strona jeszcze działała). Po wyłączeniu ww. strony (ale także przed jej wyłączeniem w sytuacji, gdy rezerwacja była dokonywana poza ww. stroną) Pan z małżonką nie udostępniali gościom regulaminu pobytu ani żadnego innego podobnego dokumentu, precyzującego warunki umowy dotyczącej korzystania z lokalu. Warunki umowy ograniczały się do ogólnych informacji o sposobie korzystania z lokalu, opisanych w danym ogłoszeniu na danym portalu, jak np. godziny zameldowania i wymeldowania, wyposażenie lokalu, dopuszczalny sposób korzystania (w tym np. kwestie możliwości przyjazdu ze zwierzęciem, z dziećmi, palenia tytoniu, urządzania imprez, godziny ciszy nocnej, dopuszczalna liczba gości), sposób płatności, możliwość odwołania rezerwacji itp.

Ponadto Pana syn w 2011 r. założył profil (...) na portalu (...) z umieszczonym później linkiem do ww. strony i prywatnym numerem telefonu Pana małżonki. Profil służył głównie umieszczaniu opinii na temat różnych lokali w inwestycji X, nie tylko należących do Pana i małżonki, dotyczył bowiem całego budynku X. Profil ten istnieje do dziś, jednak ostatnie opinie na nim pochodzą z 2020 r. Profil nie był nigdy „promowany”, tj. nie były wydawane środki na reklamę. Opinie, posty, zdjęcia oraz komentarze na profilu dotyczą całego budynku oraz wszystkich mieszkań w budynku X. Pana syn w tym samym okresie oraz w tym samym celu utworzył profil (...) na portalu U, a opinie oraz komentarze na tym profilu również dotyczą wszystkich mieszkań w budynku X. Powyższe dwa profile zostały założone w celach hobbistycznych i Pana syn prowadził je w imieniu własnym, nie w imieniu swoich rodziców. Okazjonalnie tylko zdarzało się, że na podany na ww. profilach numer telefonu dzwoniły do niego osoby zainteresowane wynajmem mieszkania i w takich przypadkach kontaktował się ze swoją mamą, tj. Pana małżonką w celu ustalenia ceny udostępnienia lokalu lub przekazywał osobie zainteresowanej numer telefonu do niej.

Kontakt z Gościem zapewniany był najczęściej przez Pana małżonkę, nigdy przez Pana. Przy kwestiach związanych z udostępnianiem lokali mieszkalnych wspierał Pana także syn oraz znajoma − nieodpłatnie na zasadzie koleżeńskiej przysługi (w zakresie wydawania kluczy, o czym była mowa wcześniej). Żadne osoby trzecie nie były zatrudniane w celu obsługi gości. Płatności były i są przyjmowane na Pana rachunki bankowe (w zakresie lokali w X) oraz małżonki (w zakresie pozostałych lokali).

Gość w ramach umowy o udostępnienie lokalu w inwestycji X, zawieranej z Panem i Pana małżonką nie otrzymywał i nie otrzymuje od Pana i małżonki żadnych dodatkowych świadczeń, w tym w szczególności:

1)sprzątania lokalu w trakcie pobytu,

2)wymiany lub prania bielizny pościelowej lub ręczników, prania własnego wyposażenia gościa,

3)dostarczania dodatkowych środków czystości,

4)dostarczania posiłków lub napoi (na wyposażeniu lokalu nie ma wody butelkowanej, soli, cukru, kawy, herbaty, przypraw itp.),

5)usług recepcji, takich jak wydawanie i odbiór kluczy, odbiór i przechowywanie przesyłek, informacja turystyczna, pomoc w rezerwacji usług zewnętrznych (np. taksówkarskich, turystycznych, gastronomicznych, kulturalnych, rozrywkowych), przechowywanie bagażu, zapewnianie bezpieczeństwa gości (np. pierwsza pomoc w sytuacjach awaryjnych, ostrzeganie o zagrożeniach).

Świadczenia tego rodzaju nie są też oferowane przez Pana ani małżonkę gościom dodatkowo, tzn. poza samą umową o udostępnienie lokalu.

Ponadto prowadził Pan działalność gospodarczą indywidualnie (...). Żadne z wymienionych na wstępie lokali nigdy nie figurowały w ewidencji środków trwałych tejże działalności gospodarczej.

W całym opisywanym okresie był Pan i nadal jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Małżonka Pana w całym opisywanym okresie była i nadal jest niezarejestrowanym zwolnionym podatnikiem VAT.

Pytanie

Czy przychody z umów zawieranych przez Pana i małżonkę, których przedmiotem jest udostępnianie gościom opisanych trzech lokali w inwestycji X w F, stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 6 ww. ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 1 pkt 6 przywołanej ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 124 r. − Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

−prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 przywoływanej ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Uchwałą NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21 stwierdzono, że: To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem (...).

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła − najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – do przychodów z działalności gospodarczej.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.) ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

−prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1);

−osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawa o podatku dochodowym” (pkt 2).

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym: Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie z przytoczonymi uregulowaniami prawnymi podstawą osiągania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód. Jednak, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, w pierwszej kolejności należy ustalić charakter prawny umów, na podstawie których Pan z małżonką udostępniał (i nadal udostępnia) do korzystania swoje lokale. Umowy te co do zasady nie były i nie są przez strony nazywane – w większości przypadków zawierane były i są przez portal (...), który posługuje się tylko pojęciem „rezerwacji” lokalu. Niemniej z całokształtu okoliczności stosunku prawnego zawiązywanego w ten lub podobny sposób wynika, że polega on na oddaniu gościowi lokalu do używania przez określoną liczbę dni, w sposób określony w opisie obiektu, w zamian za kwotę pieniężną obliczaną jako iloczyn stawki dziennej oraz liczby dni.

Taki charakter umowy oznacza, że odpowiada ona umowie najmu, o której mowa w cytowanym wyżej art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym „przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz”. Istotne jest, że Pan (ani Pana małżonka) nie świadczy, poza świadczeniami wynikającymi z art. 659 Kodeksu cywilnego, żadnych dodatkowych świadczeń.

W szczególności świadczenia, do których zobowiązany jest Pan solidarnie z małżonką, nie stanowią usług hotelarskich w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1944 ze zm.).

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy przez usługi hotelarskie należy rozumieć „krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych”. Usługi te polegają zatem na wynajmowaniu danego obiektu, ale wyłącznie wraz z dodatkowymi usługami związanymi (spójnik „oraz” świadczy o tym, że samo wynajmowanie obiektu, bez dodatkowych usług towarzyszących, nie stanowi usługi hotelarskiej). Jak wskazuje H. Zawistowska, „w przypadku usługi hotelarskiej mamy do czynienia nie z pojedynczą usługą, ale pakietem usług związanych z wynajęciem podróżnemu domu, mieszkania, pokoju, miejsca noclegowego lub miejsca na ustawienie namiotu; w skład takiej usługi obok zakwaterowania wchodzą również i inne usługi (wyżywienie, przechowania, informacyjne itp.)” (H. Zawistowska, „Podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w turystyce. Część I. Aspekty prawne”, Warszawa 2010, s. 60-61). W związku z tym należy podkreślić, że Pana usługi nie polegają na wykonywaniu najmu oraz usług mu towarzyszących, a jedynie samej usługi najmu, w ramach której oddaje do używania lokal mieszkalny oraz jego wyposażenie, bez żadnych dodatkowych świadczeń, które są typowym składnikiem pakietu usług hotelarskich, w szczególności:

1)sprzątania lokalu w trakcie pobytu,

2)wymiany lub prania bielizny pościelowej lub ręczników, prania własnego wyposażenia gościa,

3)dostarczania dodatkowych środków czystości,

4)dostarczania posiłków lub napoi,

5)usług recepcji, takich jak wydawanie i odbiór kluczy, odbiór i przechowywanie przesyłek, informacja turystyczna, pomoc w rezerwacji usług zewnętrznych (np. taksówkarskich, turystycznych, gastronomicznych, kulturalnych, rozrywkowych), przechowywanie bagażu, zapewnianie bezpieczeństwa gości (np. pierwsza pomoc w sytuacjach awaryjnych, ostrzeganie o zagrożeniach).

Biorąc pod uwagę powyższe, a także wyciągając wnioski z opisanej wyżej uchwały NSA z 24 maja 2021 r., należy uznać, że przychody uzyskiwane przez Pana z tytułu oddawania mieszkań do korzystania w warunkach wyżej opisanych, stanowiły i stanowią przychód z tzw. najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i który podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. W świetle bowiem ww. uchwały przychody z najmu są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba, że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”. Nie jest zatem istotny stopień zorganizowania, liczba lokali czy wielkość przychodów z najmu, lecz decyzja podatnika co do związania przedmiotów najmu z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą lub jej brak. Nie podjął Pan nigdy takiej decyzji, w związku z czym przychody z umów zawieranych przez Pana i małżonkę, których przedmiotem jest udostępnianie gościom opisanych trzech lokali w inwestycji X w F, stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analogiczne stanowisko zaprezentował wielokrotnie Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych wydawanych w ostatnim czasie, m.in. z:

1.24.10.2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.637.2024.2.HJ,

2.25.09.2024 r. o sygn. 0115-KDST2-1.4011.406.2024.2.KB,

3.20.09.2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.527.2024.2.KD,

4.19.09.2024 r. o sygn. 0115-KDST2-1.4011.394.2024.2.MR,

5.5.08.2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.478.2024.1.KD,

6.19.06.2024 r. o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.336.2024.3.MG,

7.19.06.2024 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.323.2024.1.AA,

8.12.06.2024 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.251.2024.1.AG,

9.20.05.2024 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.293.2024.1.DB,

10. 20.05.2024 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.292.2024.1.DB,

11. 13.05.2024 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.146.2024.2.DB,

12. 26.04.2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.171.2024.2.HJ,

13. 18.04.2024 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.180.2024.2.PS,

14. 12.04.2024 r. o sygn. 0114-KDIP3-2.4011.171.2024.1.MG,

15. 25.03.2024 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.72.2024.2.KP,

16. 20.03.2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.49.2024.2.KD,

17. 12.03.2024 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.10.2024.2.MST,

18. 11.03.2024 r. o sygn. 0115-KDST2-1.4011.46.2024.2.AW,

19. 29.01.2024 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.820.2023.1.DB,

20. 8.11.2023 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4011.629.2023.2.KP,

21. 5.09.2023 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.510.2023.1.PSZ,

22. 4.08.2023 r. o sygn. 0115-KDIT3.4011.443.2023.1.DP,

23.30.05.2023 r. o sygn. 0115-KDIT1.4011.307.2023.1.MK,

24.22.08.2022 r. o sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.548.2022.1.RK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym pytaniem interpretacyjnym. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych we wniosku, które nie były przedmiotem zapytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opieramy się jedynie na opisie zdarzenia przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pana jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pana żony).

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.