Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 17 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2024 r. (wpływ 11 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego wynikający z wniosku i jego uzupełnienia
Od 23 października 1989 r. do 11 listopada 2021 r. Pani miejscem zamieszkania była Białoruś. 29 sierpnia 2013 r. otrzymała Pani Kartę Polaka. W latach 2013-2021 uzyskiwała Pani dochody z pracy oraz rozliczała Pani podatki tylko i wyłącznie na terytorium Białorusi, co oznacza, że posiadała Pani status rezydenta podatkowego Białorusi.
11 listopada 2021 r. przyjechała Pani do Rzeczypospolitej Polskiej celem złożenia egzaminu nostryfikacji dyplomu lekarza, z czego wynika, że w 2021 r. przybywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mniej niż 183 dni oraz nie miała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zakwaterowana była Pani w lokalu, który wynajmowała siostra. Umowa najmu mieszkania od września 2021 r., w celu złożenia wniosku do egzaminu nostryfikacji dyplomu lekarza. Przez wskazany okres była Pani zameldowana wyłącznie w celach otrzymywania korespondencji (dom ten nigdy nie był Pani własnością oraz nie nabyła Pani praw spadkowych do niego). Podatek lokalny (komunalny) oraz wszelkie rachunki i opłaty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa domowego płaciła Pani siostra.
Ma też Pani drugą siostrę lekarza onkologa w Niemczech, tam także – w okresie od 11 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. i od 1 stycznia do 4 marca 2022 r. – miała miejsce Pani aktywność społeczna, kulturalna oraz hobby.
Odpowiadając na zadane w wezwaniu pytanie, w którym państwie w okresie od 1 stycznia 2022 r. do momentu rozpoczęcia pracy na terytorium Polski (16 marca 2022 r.) miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych – zgodnie z prawem tego państwa – wskazała Pani, że: w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 4 marca 2022 r. jeździłam do drugiej siostry, nie miałam miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Do rozpoczęcia pracy 16 marca 2022 r. w Polsce utrzymywałam się ze zgromadzonych środków.
Wróciła Pani do Polski 4 marca 2022 r., żeby złożyć dokumenty do rozpoczęcia pracy, a 16 marca 2022 r. rozpoczęła Pani pracę w Polsce, co oznacza, że miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencja podatkowa) oraz nieograniczony obowiązek podatkowy znajdują się w Polsce, licząc od dnia rozpoczęcia pracy, to jest 16 marca 2022 r.
Na Białorusi zwolniona została Pani z pracy 25 czerwca 2021 r. za porozumieniem stron pkt 1 cz. 2 art. 35 Kodeksu pracy Republiki Białorusi.
30 czerwca 2022 r. otrzymała Pani Kartę Stałego Pobytu, a 18 stycznia 2024 r. obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej.
Chciałaby Pani skorzystać z ulgi na powrót od 2023 r.
Dołącza Pani kopię „Książeczkę pracy” dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w poprzednim miejscu zamieszkania, Republice Białorusi.
Odnosząc się do ustawy o PIT art. 3 ust. 1a, uznaje się, że osoba ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada ośrodek interesów życiowych (osobistych lub gospodarczych) lub przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Pytanie
Czy kwalifikuje się Pani do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku
Pani zdaniem, kwalifikuje się Pani do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:
Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3)podatnik:
a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b)miał miejsce zamieszkania:
- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.
Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W świetle art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
W opisie sprawy wskazała Pani, że 11 listopada 2021 r. przyjechała do Rzeczypospolitej Polskiej celem złożenia egzaminu nostryfikacji dyplomu lekarza. Zakwaterowana była Pani w lokalu, który wynajmowała siostra, a zameldowana w nim była Pani wyłącznie w celach otrzymywania korespondencji. Podatek lokalny (komunalny) oraz wszelkie rachunki i opłaty niezbędne do prowadzenia gospodarstwa domowego płaciła Pani siostra. W 2021 r. przebywała Pani na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mniej niż 183 dni oraz nie miała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast w latach 2013-2021 posiadała Pani status rezydenta podatkowego Białorusi, na potwierdzenie czego posiada Pani inny dowód niż certyfikat rezydencji dokumentujący Pani miejsce zamieszkania do celów podatkowych w postaci książeczki pracy. Ma też Pani drugą siostrę w Niemczech, tam – w okresie od 11 listopada 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. i od 1 stycznia do 4 marca 2022 r. – miała miejsce Pani aktywność społeczna, kulturalna oraz hobby. W okresie od 11 listopada 2021 r. do 16 marca 2022 r. nie pracowała Pani, nie płaciła podatków i utrzymywała się Pani z własnych zgromadzonych środków.
Zatem uznać należy, że spełnia Pani wymagania wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a i b ustawy.
Ponadto wskazała Pani jednoznacznie, że powróciła do Polski 4 marca 2022 r., żeby złożyć dokumenty do rozpoczęcia pracy, a 16 marca 2022 r. rozpoczęła Pani pracę w Polsce, co oznacza, że od 4 marca 2022 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencja podatkowa) oraz nieograniczony obowiązek podatkowy znajdują się w Polsce.
Zatem warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został przez Panią spełniony.
Na dzień przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski posiadała Pani Kartę Polaka. Otrzymała ją Pani 29 sierpnia 2013 r., następnie 30 czerwca 2022 r. otrzymała Pani kartę stałego pobytu, a 18 stycznia 2024 r. obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej.
W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 229 ust. 7 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 769 ze zm.):
Wydanie karty pobytu cudzoziemcowi, o którym mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9, następuje po zwróceniu przez niego Karty Polaka, zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz.U. z 2023 r. poz. 192).
W myśl art. 195 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:
Zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.
Wobec powyższego uznaję, że spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Panią Karty Polaka.
Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, nie mniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.
W Pani sytuacji okresem niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest okres obejmujący lata 2019-2021 oraz okres od 1 stycznia 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień powrotu do Polski czyli do 3 marca 2022 r.
We wniosku wyjaśniła Pani, że od 23 października 1989 r. do 11 listopada 2021 r. Pani miejscem zamieszkania była Białoruś. W latach 2013-2021 uzyskiwała Pani dochody z pracy oraz rozliczała Pani podatki tylko i wyłącznie na terytorium Białorusi, co oznacza, że posiadała Pani status rezydenta podatkowego Białorusi w tym okresie, na potwierdzenie czego posiada Pani inny dowód niż certyfikat rezydencji dokumentujący Pani miejsce zamieszkania do celów podatkowych w postaci książeczki pracy. Natomiast w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 4 marca 2022 r., jak Pani wskazała – jeździła do drugiej siostry, nie miała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Wróciła Pani do Polski 4 marca 2022 r., żeby złożyć dokumenty do rozpoczęcia pracy, a 16 marca 2022 r. rozpoczęła Pani pracę w Polsce, co oznacza, że miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencja podatkowa) oraz nieograniczony obowiązek podatkowy znajdują się w Polsce, licząc od dnia powrotu do Polski, tj. 4 marca 2022 r.
Należy zauważyć, że w Pani sprawie istotne znaczenie ma końcowa część przepisu (art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT), która wprost wskazuje na konieczność posiadania „miejsca zamieszkania dla celów podatkowych” i posiadania certyfikatu rezydencji lub innego dowodu, który to miejsce zamieszkania będzie dokumentował.
Skoro zatem od 1 stycznia 2022 r. do 3 marca 2022 r. nie posiadała Pani rezydencji podatkowej w żadnym z krajów, to uznać należy, że nie przysługuje Pani prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy.
Oznacza to, że niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie spełnia Pani bowiem warunków niezbędnych do jej zastosowania.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).