Interpretacja indywidualna

  – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 października 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości dokonania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 listopada 2024 r. (wpływ do tutejszego organu 26 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A, z dnia 1 lutego 2022 r., znak: (...), został Pan zaliczony do stopnia niepełnosprawności - lekkiego; symbol przyczyny niepełnosprawności: (...). Orzeczenie wydano bezterminowo - tj. na stałe.

Również Orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A, z dnia 7 grudnia 2021 r., znak: (...), Pana żona została zaliczona do stopnia niepełnosprawności - lekkiego; symbol przyczyny niepełnosprawności (...). Orzeczenie wydano bezterminowo - tj. na stałe.

W okresie istotnym dla sprawy, to jest od 2021 r. do dnia dzisiejszego, jest Pan właścicielem samochodu osobowego zakupionego w całości ze środków Pana i żony, z którego korzysta Pan wspólnie z żoną. Ponadto wspólnie z żoną rozliczali Państwo podatek i złożyli na druku PIT-37 coroczne zeznania podatkowe. W rozliczeniu podatkowym za 2022 r. nie uwzględniali Państwo kosztów używania samochodu osobowego.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W okresie którego dotyczy wniosek, tj. w 2022 r., uzyskał Pan dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, w wysokości pozwalającej na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej. Dochody uzyskiwał Pan z tytułu:

a)emerytury pracowniczej wypłacanej przez ZUS;

b)umów zlecenia oraz umów o dzieło.

Uzyskane dochody zostały zaliczone do dochodów określonych w art. 12 ust.7 i art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane na zasadach ogólnych podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zeznanie podatkowe za 2022 r. złożył Pan w oparciu i w trybie art. 45 ust.1 ustawy.

Samochód, o którym mowa we wniosku, jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2022 r. poniósł Pan wydatki na używanie samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku.

Wydatki poniesione przez Pana w 2022 r. na używanie samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku, nie były sfinansowane, ani dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, ani zakładowego funduszu aktywności, ani Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, ani z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak również nie zostały Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Wydatki na używanie samochodu, o którym mowa we wniosku, poniesione przez Pana w 2022 r., nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ani nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, ani nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o ryczałtowym podatku dochodowym, ani nie zostały Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Pytania

1.Czy za 2022 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej, może Pan odliczyć wydatki z tytułu używania własnego samochodu osobowego dla potrzeb związanych z Pana niepełnosprawnością?

2.Jakie dokumenty powinien Pan posiadać dla udokumentowania tych wydatków?

3.Czy może Pan odliczyć wyższą kwotę poniesionych wydatków, od kwoty którą jest Pan w stanie udokumentować?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem za 2022 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej, może Pan odliczyć wydatki z tytułu używania własnego samochodu osobowego dla potrzeb związanych z Pana niepełnosprawnością, której to zakres niepełnosprawności został ustalony dla Pana orzeczeniem o niepełnosprawności.

Dla odliczenia wydatków o których mowa wyżej nie ma wymogu ich udokumentowania.

Do odliczeń ww. wydatków może Pan przyjąć kwotę poniesionych przez Pana wydatków, wyższą od kwoty wydatków, którą jest Pan w stanie udokumentować, ale nieprzekraczającą kwoty 2280 PLN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Wedle art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;

3)(uchylony).

Na mocy art. 26 ust. 7b tejże ustawy:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z art. 26 ust. 7f ww. ustawy wynika, że:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Podkreślenia wymaga, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów je ustanawiających należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, prawo do korzystania z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Z treści art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym wynika, że wydatkami na cele rehabilitacyjne są wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej. Przy czym podlegają one odliczeniu - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, ma również prawo domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami.

Mając na uwadze fakt, że orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w A, z dnia 1 lutego 2022 r., znak: (...), został Pan zaliczony do stopnia niepełnosprawności – lekkiego, to w opisanym zdarzeniu, za 2022 r. przysługiwało Panu prawo odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, którego był Pan współwłaścicielem do kwoty 2280 zł. Odliczenie w granicach powyższego limitu przysługuje Panu niezależnie od tego, czy posiada Pan rachunki/faktury potwierdzające poniesienie wydatków na ten cel oraz jaka kwota wydatków została wykazana w tych dokumentach. Dowodami potwierdzającymi prawo do zastosowania odliczenia jest bowiem orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. W trakcie weryfikacji wydatków przez urząd skarbowy powinien przedstawić Pan okoliczności przemawiające za poniesieniem wydatków na ten cel. Wobec powyższego z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego Pana własność/współwłasność mógł Pan odliczyć od dochodu za 2022 r. kwotę poniesionych wydatków wyższą od kwoty, którą jest Pan w stanie udokumentować, jednak nieprzekraczającą kwoty 2280 zł.

W sytuacji, gdy z prawa tego Pan nie skorzystał, to na mocy art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), ma Pan możliwość złożenia korekty zeznania podatkowego za 2022 r., w którym uwzględni Pan przysługującą Panu kwotę odliczenia. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Z art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej wynika, że:

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Stosownie do art. 3 pkt 5 tej ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.